معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: رفتار عربستان در جریان جنگ دوازدهروزه ایران و اسرائیل، در نگاه نخست نشانهای از بیطرفی و دیپلماسی فعال به نظر میرسد. محکومیت صریح حملات اسرائیل به ایران، تماس مستقیم با مقامات ایرانی و تأکید مداوم بر راهحل دیپلماتیک، همگی مؤید این برداشت هستند. اما این بیطرفی، بیطرفی خنثی نیست.
ادامه مطلب
مهسا پهلوان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: زبان، مرز میان ما و دیگران را ترسیم میکند. وقتی زبانی از میان میرود، نهفقط واژگان، بلکه شیوهای از دیدن جهان نیز از دست میرود.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سخن گفتن از «ادعای امارات» درباره جزایر ایرانی، اساسا نادرست است. واژه «ادعا» در دو حالت معنا پیدا میکند. حالت اول، زمانی است که یک فرد در چارچوب قانون و نهادهای قضایی مطرح میکند: «این چند متر از خانه یا زمین متعلق به من است.» این را میتوان یک ادعا نامید، چرا که مدعی با دلایل و مستندات خود اقدام به ارائه دعوی کرده و مرجع قانونی آن را بررسی میکند. مدعی علیه، در این چارچوب، موظف به پاسخگویی است و اگر دادگاه با شواهد ارائه شده قانع شود، ممکن است بخشی از ملک به مدعی واگذار شود؛ در غیر این صورت، عدم تمکین نه تنها غیرقانونی، بلکه غیراخلاقی خواهد بود. اما آیا همین استدلال در عرصه بینالمللی برقرار است؟ پاسخ روشن است: خیر.
ادامه مطلب
علی اصغر بصیری جم در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مواضع چین در منطقه، بهویژه در حمایت از ادعاهای امارات، نه صرفاً یک اقدام سیاسی منفرد بلکه بخشی از سیاست خارجی مبتنی بر ثبات، پیشبینیپذیری و مدیریت ریسک است. این رویکرد نشان میدهد که بازیگران بزرگ جهانی چگونه با ارزیابی ریسکها و فرصتها، روایتها را شکل داده و زمینهی عملیاتی کردن آنها را فراهم میکنند.
ادامه مطلب
نایری هوخکیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: کاملاً واضح است که هر چقدر هم که مقامات جمهوری ارمنستان سعی کنند وانمود کنند که صلح بین ارمنستان و آذربایجان برقرار شده است، هیچ کریدوری وجود ندارد، بلکه صرفاً این مسیر جادهای است که از قلمرو حاکمیتی ارمنستان عبور میکند، واقعیت این نیست.
ادامه مطلب
اولیا جلالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: غرب با انبوهی از سلاح و تجهیزات، به نام مبارزه با تروریسم وارد افغانستان شد؛ بیست سال این سرزمین را در اشغال خود نگه داشت و در پایان، قدرت را به نیرویی بدوی، خشن و غیر بومی، همچون یهودیان، سپرد. بیش از ۸۰ میلیارد دلار تجهیزات نظامی در اختیار شان قرار داد و همچون مدل اسرائیل، کمکهای مالی منظم به این گروه سرازیر شد و کماکان این وضعیت ادامه دارد.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سیاست خارجی بر پایه ارزیابیهای منعطف شکل نمیگیرد، بلکه بر برداشتهای جزمگرایانه از بقا و ضرورت برخورد استوار میشود. رفتار بنیامین نتانیاهو را تنها در این چارچوب میتوان فهمید.
ادامه مطلب
سیروس حاجیزاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سالانه حدود ۱۰ تا ۱۲ میلیون جوان وارد بازار کار میشوند، در حالی که تنها حدود ۳.۱ میلیون فرصت شغلی رسمی ایجاد میشود؛ شکافی که بیاعتمادی سیاسی و احساس بیآیندگی را در میان نسل Z تشدید میکند.
ادامه مطلب
امیرحسین عسگری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تحولات اخیر میان پکن و توکیو، برخلاف ظاهر ملتهب شبکههای اجتماعی یا غوغای رسانههای منطقه، یک ریشه ساده و دمدستی ندارد. ماجرای تهدید سرکنسول چین در اوساکا صرفاً آخرین حلقه از زنجیرهای است که سالهاست در حال شکلگیری است؛ زنجیرهای که در آن فشارهای داخلی، دغدغههای امنیتی، تغییرات ژئوپلیتیکی و بازی قدرتهای بزرگ دستبهدست هم دادهاند تا شرق آسیا را در یکی از شکنندهترین وضعیتهای چند دهه اخیر قرار دهند.
ادامه مطلب
سید محمد شفیعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تحلیل حاضر تلاش میکند وضعیت سوریه را طی دو دوره کاملاً متفاوت از آخرین سال حکومت بشار اسد و نخستین سال اعمال قدرت دولت انتقالی احمد الشرع در چهار حوزه امنیت، سیاست، جامعه و اقتصاد بررسی کند.
ادامه مطلب