ماه عسل ترامپ و پوتین در خط پایان است

دیپلماسی ایرانی: با حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید بسیاری امیدوار بودند تا آتش‌بس در اوکراین به اولین دستاورد آمریکا تبدیل شود ولی تلاش های کلیددار کاخ سفید با رویکرد ساختار در مسکو و واشینگتن هماهنگ نبود و علی‌رغم چندین تماس تلفنی سران روسیه و امریکا و دیدارهای فرستادگان ویژه، توامان با تبادل صحبت های بسیار مثبت نتیجه ای حاصل نشد و شاید پوتین نتوانست از این فرصت بهره بگیرد و بیشتر بفکر پیشروی در جغرافیای نبرد افتاد که زمینه های آن با محدویت ارسال تسلیحات آمریکایی فراهم شده بود چرا که ترامپ در برنامه ای حساب شده و تاکتیکی برای گذر از دو مسئله اساسی در غرب آسیا یعنی عملیاتی کردن برنامه سقوط بشار اسد و تضعیف ایران به چراغ سبز کرملین نیاز جدی احساس می کرد.

دونالد ترامپ از ژانویه، از زمان مراسم تحلیف خود، به ولادیمیر پوتین نزدیک شده بود و برای پایان دادن به درگیری در اوکراین فشار می‌آورد، اما شش ماه گذشته موفق به دستیابی به پیشرفت مشخصی نشده بود و در  حالی که  دولتش هفته گذشته اعلام کرد که تصمیم گرفته با استناد به نگرانی‌ها در مورد کاهش ذخایر تسلیحاتی ایالات متحده، عرضه سلاح به کیف را متوقف کند ولی کاخ سفید بعداً سعی کرد تأثیر این اقدام را کم‌اهمیت جلوه دهد و پیشنهاد داد که عرضه سلاح به کیف از سر گرفته شود. هم‌زمان دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، روز ۱۷ تیر ۱۴۰۴  بار دیگر نارضایتی خود را از ولادیمیر پوتین، رهبر روسیه، ابراز کرد و گفت که در حال بررسی اعمال تحریم‌های بیشتر علیه مسکو است و بر ناامیدی خود از افزایش تعداد قربانیان جنگ بین روسیه و اوکراین صحه گذاشت. وی همچنین در دیدار با اعضای کابینه خود در کاخ سفید گفت اگر حقیقت را بخواهید، پوتین حرف‌های بی‌معنی زیادی به ما می‌زند. او همیشه خیلی خوب است، اما این هیچ معنایی ندارد. ترامپ  اطمینان داد که لایحه سنا با هدف اعمال تحریم‌های جدید علیه روسیه را با دقت بسیار مطالعه خواهد کرد.

در سوی دیگر منازعه وزیر امور خارجه روسیه می گوید که مسکو همچنان پذیرای راه‌حل دیپلماتیک برای مناقشه اوکراین است، اما مذاکرات باید بر صلح پایدار متمرکز باشد، نه آتش‌بس. سرگئی لاوروف می افزاید که روسیه اصرار دارد که پیمان صلح با اوکراین شرایطی مانند غیرنظامی‌سازی و نازی‌زدایی از کشور را شامل باشد و این پیمان همچنین باید دربرگیرنده انصراف از تمام اقدامات قانونی علیه روسیه، لغو تحریم‌ها و بازگرداندن اموال مصادره شده به مسکو باشد؛ موضوعاتی که در از بین بردن ریشه‌های درگیری ها نقش اساسی دارند. البته دیگر خواسته مهم کرملین این است که تهدیدات علیه امنیت روسیه در رابطه با گسترش ناتو و دخالت اوکراین در این بلوک نظامی از بین برود. همچنین احترام به حقوق بشر و فرهنگ، سنت‌ها، ارتدکس‌های متعارف، رسانه‌های روسی زبان در سرزمین‌هایی که تحت کنترل رژیم کی‌یف باقی مانده‌اند، تضمین شود و مهمتر این که  واقعیت‌های ارضی جدیدی که با الحاق کریمه، سواستوپل، جمهوری خلق دونتسک، جمهوری خلق لوهانسک، زاپوروژیه و خرسون به روسیه پدیدار شد، به رسمیت شناخته شود؛ مجموعه خواسته هایی که با خواسته های اوکراین و حامیان غربی فاصله عرش تا فرش را دارد.

روسیه همواره رهبران غربی را به تلاش برای منحرف کردن توجه از ناتوانی خود در حل مشکلات واقعی متهم کرده و معتقد است که غربی ها با استناد به تهدید افسانه‌ای روسیه، سعی دارند توجه را از ناتوانی در حل مشکلات واقعی مانند تورم، افزایش بیکاری، کاهش درآمد واقعی شهروندان، مهاجرت غیرقانونی و جرایم فزاینده مرتبط با آن منحرف کنند؛ البته بر کسی پوشیده نیست که اروپای متحد در حال دامن زدن به احساسات ضد روسی، احیای مجتمع نظامی – صنعتی و فراخوان جنگ علیه روسیه است، همچنین تحادیه اروپا به سرعت از یک اتحادیه اقتصادی و سیاسی  به یک بلوک نظامی و سیاسی شبه ناتو تبدیل شده است. 

در همین راستا در ماه ژوئن، در اجلاس ناتو در لاهه، متحدان تصمیم به افزایش قابل توجه هزینه‌های دفاعی گرفتند و به نوعی امریکا به یکی از خواسته‌های مهم خود یعنی افرایش بودجه دفاعی اروپا به 5 درصد GDP در دروان ترامپ با برجسته‌سازی تهدید روسیه هم‌زمان با پیشرفت نیروهای ارتش سرخ در اوکراین رسید.

در مجموع باید اذعان کرد که واشینگتن در دستیابی به اهداف چندگانه خود در تنظیم نوع روابط با قاره سبز در امور دفاعی و امنیتی، افزایش بودجه دفاعی اروپا، بهره‌گیری از سکوت روسیه در موضوعات غرب آسیا و مهمتر انعقاد قرارداد بهره‌گیری از منابع ارزشمند اوکراین با موفقیت نسبی روبه‌رو بوده و شاید تاکتیک ترامپ برای نمایش ماه عسل با آقای پوتین چنین اهداف پیچیده و مهمی داشته است. 

به هر حال از طرفی بحران اوکراین یکی از مهمترین چالش های اساسی و فرسایشی روسیه و قاره سبز بوده که برای طرفین به یک موضوع حیاتی و موجودیتی تبدیل شده که شروعش آسان به نظر رسیده ولی برای خروج از آن امیدواری کوتاه مدت وجود ندارد و از سوی دیگر تحولات اخیر در نوع تعاملات واشینگتن و مسکو از نزدیک شدن به خط پایان و به سر رسیدن دوره کوتاه ماه عسل ترامپ و پوتین حکایت دارد. 

کلام آخر این که منازعه اوکراین؛ نبردی تاریخی بین لیبرالیسم لجام گسیخته و روسیه اقتدار گراست که با تبلیغات کاذب غربی‌های و رژیم صهیونیستی مبنی بر کمک پهپادی ایران به روسیه رکود جدی روابط قاره سبز و ایران را موجب شده است. 

در عین حال واقعیت این است که حسب تجربیات تاریخی، هر گونه مشارکت عناصر ثالث در زورآزمایی قدرت های بزرگ دستاوردی ندارد و شاید در آینده مشمول پرداخته هزینه نیز بشود.