چرا مصر و عربستان و اردن غزه را به اسراییل فروختند؟

همکاری با دشمن با توهم مهار نفوذ ایران

۱۱ دی ۱۳۸۷ | ۰۳:۰۹ کد : ۳۵۶۸ اخبار اصلی
اواخر تابستان 1996 بارزانی‌ها در جریان جنگ داخلی با طالبانی‌ها در کردستان عراق، برای عقب راندن رقیب به همکاری با دشمن روی آوردند. پیشمرگان کرد دوشادوش ارتش عراق دشمن دیرینه بارزانی‌ها قرار گرفتند تا به خیال خود رقیبی چون طالبانی و اتحادیه میهنی را از اربیل بیرون برانند. یادداشتی از مراد ویسی، کارشناس مسایل سیاسی

اواخر تابستان 1996 (1375) بارزانی ها در جریان جنگ داخلی با طالبانی ها در کردستان عراق، برای عقب راندن رقیب به همکاری با دشمن روی آوردند. پیشمرگان کرد دوشادوش ارتش عراق دشمن دیرینه بارزانی ها (که فقط در یک عملیات 8 هزار تن از مردان بارزانی را قتل عام کرده بود) قرار گرفتند تا به خیال خود رقیبی چون طالبانی و اتحادیه میهنی را از اربیل بیرون برانند.

حکایت امروز سکوت مصر و عربستان و اردن و ابومازن در برابر قتل عام ساکنان غزه و یورش اسراییل برای سرکوب حماس، شبیه همان داستان همکاری بارزانی و صدام علیه طالبانی است. 

مصر و عربستان به عنوان دو قدرت مدعی رهبری جهان عرب مدت ها است که احساس می کنند بازی قدرت را در عراق و لبنان و فلسطین به بازیگران نزدیک به ایران و از جمله حماس باخته اند.

در عراق به جای جریانات نزدیک به عربستان و مصر کردها و شیعیان نزدیک به ایران با پیروزی در انتخابات و کسب رای مردم قدرت حاکمه شده اند، در لبنان به جای جریان حریری وابسته به عربستان و مصر  حزب الله و امل و نصرالله و نبیه بری با محبوبیت مردمی میدان داری می کنند و خود را آماده پیروزی در انتخابات پارلمانی می کنند و در فلسطین نیز به جای ابومازن و فتح این حماس و اسماعیل هنیه نزدیک به ایران و سوریه هستند که رای مردم را بدست آورده و دولتی منتخب تشکیل داده که نه با محاصره سیاسی جهانی و عربی درهم شکسته و نه با محاصره طولانی و بستن راه دریافت غذا و دارو بر پیران و زنان و کودکان.

تحلیل قاهره و ریاض این است که ایران عجم پس از سقوط صدام در عراق و طالبان در افغانستان، درسه جبهه عراق و لبنان و فلسطین به قدرت برتر تبدیل شده و حال که مصر و عربستان معادله انتخابات را به مردم عراق و فلسطین باخته اند ( و عنقریب به لبنانی ها نیز خواهند باخت) ایران روز به روز وارد محیط امنیت ملی جهان عرب شده و این وظیفه و تکلیف ریاض و قاهره است که با همکاری اردن وابومازن و حریری و حتی به قیمت همکاری با حمله دشمن آشتی ناپذیر اعراب و مسلمانان یعنی اسراییل و به بهای قتل عام فلسطینیان در غزه، حماس را سرکوب و مردم غزه و فلسطین را مجازات کنند تا در فردای سرکوب حماس، مذاکرات با ابومازن و فتح به نمایندگی از فلسطینیان شروع شود و اسراییل از سرزمین سوخته غزه عقب بنشیندو توهم پایان دادن به نفوذ ایران درفلسطین محقق شود.

تا در بر این پاشنه می چرخد مصر و عربستان نه تنها مانع حملات اسراییل نخواهند شد بلکه با توهم مقابله با نفوذ ایران و بازیگران نزدیک به ایران در خفا به تشویق اسراییل برای تشدید حملات به غزه و سرکوب حماس خواهند پرداخت و در عیان نیز وقت کشی خواهند کرد تا بلکه دشمنی چون اسراییل به آنها نوید شکست حماس و پایان دادن نفوذ ایران در غزه را بدهد و آنها سر راحت بر بالین نهند که اگر هزاران فلسطینی بی دفاع به خاک و خون کشیده شدند این بده بستان استراتژیک با دشمن می ارزید.


نظر شما :