برندگان و بازندگان انتخابات عراق
دیپلماسی ایرانی: جریان‌های سیاسی عراق توانستند در مورد توزیع مناصب سیاسی با یکدیگر به توافق برسند. در همین رابطه روز پنج‌شنبه مجلس عراق تشکیل جلسه داد و توافق کرد که مالکی نخست‌وزیر باقی بماند، جلال طالبانی، رئیس جمهور شود و اسامه النجیفی به سمت ریاست مجلس نمایندگان انتخاب شود و برای ریاست علاوی نیز مجلس سیاست‌های استراتژیک به وجود آید.
این توافق در حقیقت در برابر یک عمل انجام شده صورت گرفت و ثابت کرد که اعتبارها و وابستگی‌های طایفه‌ای قوی‌تر از همتایان دموکراتیک آن است.
این درست است که این توافق باعث شد تا بحران سیاسی عراق که 8 ماه گذشته این کشور را در نوردیده بود، پایان یابد و این امکان را به وجود آورد که یک حکومت وحدت ملی که خلاء موجود را پر کند، ایجاد شود ولی این حقیقت هم وجود دارد که هنوز بسیاری از طرف‌های سیاسی عراقی به همین توافق نیز قانع نشده‌اند. دلیل این ادعا آرای سفیدی بود که در حین رای‌گیری برای رئیس پارلمان و رئیس جمهوری به صندوق‌های رای نمایندگان حاضر مجلس رفت. این نشان می‌دهد قدرتی که حرکت سیاسی فعالی را در عرصه سیاسی کنونی عراق نمایندگی نمی‌کند، با این حرکت سیاسی جاری در کشور مخالف است.
فهرست العراقیه که دکتر ایاد علاوی ریاست آن را بر عهده داشت بزرگترین بازنده این توافقات است و به رغم این که برنده انتخابات مجلس در ماه مارس گذشته است و بر اساس قانون اساسی حق تشکیل دولت را دارد ولی نتوانست مناصب جدیدی را به دست آورد؛ ریاست پارلمان که از ابتدا هم سهم سنی‌های عرب بود و قبل از این که اصلا فهرست العراقیه با سیاق فعلی‌اش تشکیل شود نیز ریاست پارلمان را به عنوان یک سهم در اختیار داشت.
آقای نوری مالکی، بدون شک بزرگترین برنده این انتخابات بود. وی توانست خود با قرار دادن دیگران در برابر عمل انجام شده مجددا با قدرت نخست‌وزیر شود و به رغم این که جریان‌های طایفه‌ای سیاسی هم‌کیشش مانند جریان صدر و مجلس اعلا طی دو سال گذشته از مخالفان شدید او بودند با دخالت فعال ایران از موضع مخالفت خود بازگشتند و در آخر نخست‌وزیری او را پذیرفتند.
کردها نیز در این رقابت طایفه‌ای امتيازهايى بدى به دست نیاوردند؛ آنها توانستند منصب ریاست جمهوری را برای خود حفظ کنند و تثبیت این جایگاه برای کردها به اندازه‌ای است که واقعا تغییر آن در آینده کاری بسیار سخت خواهد بود چرا که اکنون کردها ادعا می‌کنند که این پست حق شرعی و قانونی آنها است.
آقای مسعود بارزانی مهندس این توافق‌ها، میزبان گفت‌وگوی گروه‌های سیاسی با یکدیگر در اربیل، مرکز اقلیم کردستان بود و توانست اولا جایگاه خود به عنوان یک رهبر عراقی و ثانیا یک رهبر کردی را تثبیت کند، به گونه‌ای که موفق شد از طریق تثبیت آقای طالبانی دیگر رقبا را از این سمت دور کند. وی همچنین توانست قدرت و مهارت سیاسی و دیپلماتیک خود را در تحقق این اتفاقات به اثبات برساند و به این خلاء قانونی که پس از چند ماه بحران به وجود آمده بود، پایان دهد.
در این میان نمی‌توان از پیروز بزرگ این معما که چون شیر توانست رخ نمایی کند، گذشت. این برنده کسی جز ایران نبود که از ابتدا بر نخست‌وزیری مالکی اصرار کرد و یک وتوی بزرگ و برگشت ناپذیر بر دکتر ایاد علاوی برای نخست‌وزیری‌اش وضع کرد و در آخر نیز به آن چه می‌خواست، رسید و مجددا ثابت کرد به رغم 8 سال جنگیدن با دشمنش صدام حسین، صاحب قوی‌ترین نفوذ در عراق است و در برابر امریکا که به رغم جنگ 8 ساله هنوز نتوانسته به آن چه می‌خواسته برسد و ضمن شکست در عراق بیش از یک میلیون کشته را نیز روی دست دارد، به دستاورد بزرگی رسیده است.
جای امید است که این توافق بتواند نقطه تحولی در تاریخ عراق جدید باشد و یک نقطه عطفی حقیقی برای رسیدن به آشتی ملی و اجرای اصلاحات ضروری برای پایان دادن به فساد و نابودی کامل خدمات اساسی و امنیتی عراق نیز شود.
اگر چه این را هم باید اعتراف کرد که با توجه به تجربه‌های سابق هنوز حقایق تلخی در عراق وجود دارند و نباید چندان هم به خوش‌بینی نسبت به آینده این کشور اغراق کرد.
منبع: القدس العربی
نظر شما :