فاطمه نکولعل آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نگاهی به سخنرانی بایدن بعد از تصرف کابل توسط طالبان گویای این واقعیت است که خروج نظامی آمریکا از افغانستان به معنی پایان جنگ علیه تروریسم در این کشور نیست بلکه به معنی پایان دادن به راهبرد حمله کلاسیک جورج بوش و استفاده از راهبرد اوباما در مبارزه با تروریسم است.
ادامه مطلب
علی سینا محمود در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روابط دو کشور همسایه افغانستان و پاکستان از همان ابتدا دچار تنش بوده و عمدتا پاکستان در پی اعمال نفوذ در افغانستان بوده است. مثلا در دوره جهاد مردم افغانستان علیه شوروی سابق، پاکستان از برخی گروه های مجاهدین حمایت به عمل آورد. و سپس دوران طلایی اعمال نفوذ این کشور بر افغانستان دوره امارت طالبانی بود.
ادامه مطلب
آمریکا در هر بار مداخله و حتی قبل از هر مداخله، به فکر راه خروج هم بوده است. اکنون فقط این مسئله باقی می ماند که آمریکا در شرایط کنونی چه چیزی در منطقه غیر از جلوگیری از تبدیل شدن ایران به کشوری هسته ای می خواهد؟
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حدود ۳۰ سال قبل پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان، نسیم سقوط از شمال وزید و به کابل رسید و حکومت دکتر نجیب الله را با خود برد. حکومت نجیب یکی دو سال پس از خروج ارتش سرخ هم در برابر حملات مجاهدین مقاومت کرد. اما درست زمانی که مستحکم به نظر می رسید، در ولایات شمالی منقسم و با پیوستن ژنرال دوستم به مخالفان، منهزم شد. هرچند ممکن است سرنوشت حکومت فعلی دقیقا این نباشد، اما شواهد و قرائن موید فراوان به نگرانی ها دامن زده است. آن زمان نبرد اصلی میان ارتش سرخ و مجاهدان تسلیح شده توسط آمریکا و پاکستان بود که با شکست شوروی به پایان رسید. اکنون هم توافق صلح میان آمریکا و طالبان، در حقیقت مهر تاییدی بر ناکامی واشنگتن در طولاتی ترین جنگ آمریکا در سده جاری است.
ادامه مطلب
محمد جواد ظریف می گوید: یک پیروزی به نفع طالبان می تواند برای منطقه مشکل آفرین باشد. یک امارت اسلامی در افغانستان تهدیدی وجودی برای پاکستان و تهدید امنیت ملی برای ایران و هند است. اگرچه مقامات آمریکایی تمایلی ندارند که اظهارات ظریف را مهم ارزیابی کنند اما گفته های ظریف با تحلیل های سایر مقامات دولتی و ناظران هماهنگی دارد.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علاوه بر این چینی ها در مسیر جاده ابریشم جدید نیز به هیچ شکلی افغانستان را لحاظ نکرده اند و بخشی از این مسیر از آسیای میانه به ایران و بخشی از پاکستان به بندر گوادر لحاظ شده است و این می تواند موئید این مساله نیز باشد که چین برنامه ای برای حضور در افغانستان تسلط بر این کشور یا برقراری امنیت در مسیر جاده ابریشم از طریق افغانستان را داراسن زیرا همانطور که گفته شد بخش اعظم این کشور کوهستانی است. مورد بعدی این است که برقراری امنیت در مسیر جاده ابریشم مستلزم هزینه های سرسآم آور برای چین خواهد بود.
ادامه مطلب