چه کسی گزارش آمانو را باور کرد؟
مسکو و پکن هردو علنا تردید خود را در رابطه با گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ابراز کرده‌اند و یادآوری می‌کنند که فشار سیاسی از جانب آمریکا نقش مهمی در شکل دادن نتایج نهایی داشته است- روایتی که با صدای بلند توسط ایران اعلام شد.-
دیپلماسی ایرانی: آیا امریکا و دوستان غربی اش با استناد به گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای و با توجه به محکومیت اولیه ایران در شورای حکام همچنان در مسیر تشدید تحریم ها علیه ایران قرار می گیرند؟ تونی کارون نویسنده نشریه تایم با رد این ادها در تازه ترین نوشتار خود در خصوص ایران تاکید می کند که گویا هیچ کس نه تنها در چین و روسیه که در آمریکا هم مفاد گزارش آمانو را باور نکرده و جدی نگرفت:
چرخش واشنگتن در رابطه با قطعنامه توافق شده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در روز پنجشنبه این است که این کشور به شدت ایران را مورد انتقاد قرار می‌دهد و یا به عبارت دقیق‌تر درباره مسائل حل نشده در رابطه با مسئله هسته‌ای ایران ابراز نگرانی فزاینده ای می‌کند. ایران تاکید دارد که نیتش کاملا صلح آمیز است اما نهاد ناظر سازمان ملل متحد مدعی شده‌است احتمال وجود تحقیقاتی به خصوص قبل از سال 2003 که نشان دهد ایران به طراحی کلاهک هسته‌ای مشغول بوده‌است وجود دارد.
اما قطعنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حتی موضوع را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع نمی‌دهد و این به این معنی است که این موضوع به مرحله تحریمهای جدید سازمان ملل متحد، نخواهد رسید. ارزیابی‌ها قبل از انتشار گزارش، نشان می داد که این گزارش روند کار را تغییر خواهد داد و کشور‌های مردد به تلاش‌های آمریکا برای منزوی کردن ایران برای پیوستن به هدف واشنگتن را تحت فشار قرار می دهد، اما برخلاف آنچه مقامات پیش از انتشار گزارش وعده داده بودند، روند کار همچنان بدون تغییر باقی‌مانده است.
مسکو و پکن به روشنی نشان دادند که هرگونه تحریمهای جدید در شورای امنیت سازمان ملل را مسدود خواهند کرد. اما به نظر می‌رسد که کشور‌های غربی هم تراز آمریکا قادر به جمع آوری حمایت برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیستند.
در حالی که روسیه، چین، ترکیه و دیگر کشور‌ها ایران را به "رفتار مسئولانه" و همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و خودداری از استفاده از برنامه هسته‌ای خود برای سلاح‌های استراتژیک مجبور می‌کنند، همچنان مردد هستند. در واقع مسکو و پکن هردو علنا تردید خود را در رابطه با گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ابراز کرده‌اند و یادآوری می‌کنند که فشار سیاسی از جانب آمریکا نقش مهمی در شکل دادن نتایج نهایی داشته است- روایتی که با صدای بلند توسط ایران اعلام شد.- و به شدت با تحریمهای بیشتر مخالفت کردند و باور دارند که تحریم‌ها کمکی به خارج شدن از این بن‌بست نخواهد کرد. در واقع مسکو نیز اصرار به در پیش گرفتن رویکرد جدید برای تعامل با ایران دارد که همانطور که ایران همکاری‌اش را با آژانس بین‌المللی بیشتر می‌کند، تحریم‌ها علیه ایران کاهش پیدا کند. روسیه اصرار دارد که ایران برای مذاکره و پیدا کردن راه‌حل آماده است، و دریافته که تحریم‌ها زیانبخش خواهد بود.
واشنگتن معتقد است که افزایش فشار اقتصادی و حفظ موضعش که تمام گزینه‌‌‌ها بر روی میز مذاکره باقیست (رمزی برای تهدید به اقدام نظامی) نیاز است تا ایران را به عقب‌نشینی و پذیرش تفاهم و سازش وادارد. موضع مسکو کاملا برخلاف واشنگتن است. اسرائیل پشت موضع آمریکا قرار گرفته -تا حدودی از طریق بیانیه‌ها اما مهمتر از آن از طریق قدرت‌نمایی اخیرش- عادت آشنای تهدید به اقدام نظامی یک جانبه علیه ایران برای وادار کردن کشور‌های مردد به اعمال تحریمهای شدید‌تر از آنجایی که آسیب کمتری در مقایسه با ویرانی و خرابی عظیم که با عملیات خصمانه وارد می‌شود. اما هیچ‌کس موضوع جنگ را به اندازه کافی جدی نگرفته تا موضع خود را تغییر دهد، ایران همچنان به سیاست خود ادامه می‌دهد، روسیه و بسیاری از کشور‌هایی که خارج از گروه آمریکا هستند همچنان مخالف تحریمهای بیشتر هستند.
بنابراین همه چیز مثل قبل خواهد بود. ایالات متحده و اروپا تلاش می‌کنند تدابیری برای تحریمهای یک جانبه بیشتری که مورد تائیدشان هست بیابند، اما جلوی تحریم بانک مرکزی، صادرات و واردات نفت و بنزین که موجب شکست اجماع بین‌المللی (گرچه محدود) بر ایران می‌شود و یا مقابله با تهران که می‌تواند بر بر قیمت‌های جهانی نفت اثر منفی بگذارد آن هم در چنین لحظه حساسی برای اقتصاد جهانی را خواهند گرفت. (این هفته برای اولین بار از ماه جولای است که قیمت نفت به دلیل نگرانی‌های بر سر مسائل ایران به بالاتر از 100 دلار برای هر بشکه افزایش یافت.)
دلیلی برای شک و تردید وجود ندارد که روسیه، چین، ترکیه و کشور‌هایی که مخالف تحریمهای جدید علیه ایران هستند هدف مشترک بازداشتن ایران از دستیابی به تسلیحات هسته‌ای را دارند. اما آنها این موضوع را روشن کرده‌اند که معتقد هستنند که موفقیت مستلزم تغییر برداشت ایران از فضای تهدید است. – با قانع کردن رژیم از طریق تعامل سیاسی و عادی سازی روابط و اینکه به سلاح هسته‌ای برای تضمین بقای خودش نیاز نداشته باشد. و آن کشور‌ها این هفته کمکی (غیرعمدی) از جهتی غیر منتظره دریافت کردند: هنگامی که چارلی رز از ایهود باراک وزیر دفاع اسرائیل پرسید که اگر جای ایران بودید برای دستیابی به سلاح هسته‌ای تلاش می‌کردید و او در جواب گفت: "شاید، احتمالا این کار را می‌کردم." و در توضیح گفت: " من خودم را فریب نمی‌دهم که آنها ( ایران) این کار را به خاطر اسرائیل انجام می‌دهند. آنها دور و برشان را نگاه می‌کنند و صرف نظر از روسیه می‌بینند که پاکستان، چین و هند کشور‌هایی هسته‌ای هستند."
وی همچنین به برنامه مخفی دشمن قدیمی ایران، صدام حسین اشاره کرد و همین طور اشاره محجوبانه‌ای به توانایی هسته‌ای اسرائیل داشت که به طور کلی پذیرفته شده اما تائید نشده است.
نویسنده تایم در نهایت می نویسد: ایهود باراک با اشاره به اینکه دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای ممکن است پاسخ دفاعی تهران به موقعیت ژئوپولتیک این کشور باشد، سهوا نکته‌ای را که کشور‌های مخالف تحریمهای بیشتر به آن اعتقاد دارند یعنی برای حل و فصل مسئله ایران نیاز است دیدگاه این کشور از تهدید‌هایی که با آن مواجه است تغییر داده شود، استحکام بخشید. مطمئنا روایت وزیر دفاع همسو با نخست وزیر، بنیامین نتانیاهو، نیست. نتانیاهو مدعیست که تلاش‌های ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای ناشی از تعصبات مذهبی و بی‌پروای ایران و اراده این کشور برای از بین بردن اسرائیل است. پس تعجبی نیست که نتانیاهو در پاسخ به وزرای خود دستور داد از پرداختن به مسائل ایران به شکل علنی دست بکشند.
منبع: گلوبال اسپین
چرخش واشنگتن در رابطه با قطعنامه توافق شده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در روز پنجشنبه این است که این کشور به شدت ایران را مورد انتقاد قرار می‌دهد و یا به عبارت دقیق‌تر درباره مسائل حل نشده در رابطه با مسئله هسته‌ای ایران ابراز نگرانی فزاینده ای می‌کند. ایران تاکید دارد که نیتش کاملا صلح آمیز است اما نهاد ناظر سازمان ملل متحد مدعی شده‌است احتمال وجود تحقیقاتی به خصوص قبل از سال 2003 که نشان دهد ایران به طراحی کلاهک هسته‌ای مشغول بوده‌است وجود دارد.
اما قطعنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حتی موضوع را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع نمی‌دهد و این به این معنی است که این موضوع به مرحله تحریمهای جدید سازمان ملل متحد، نخواهد رسید. ارزیابی‌ها قبل از انتشار گزارش، نشان می داد که این گزارش روند کار را تغییر خواهد داد و کشور‌های مردد به تلاش‌های آمریکا برای منزوی کردن ایران برای پیوستن به هدف واشنگتن را تحت فشار قرار می دهد، اما برخلاف آنچه مقامات پیش از انتشار گزارش وعده داده بودند، روند کار همچنان بدون تغییر باقی‌مانده است.
مسکو و پکن به روشنی نشان دادند که هرگونه تحریمهای جدید در شورای امنیت سازمان ملل را مسدود خواهند کرد. اما به نظر می‌رسد که کشور‌های غربی هم تراز آمریکا قادر به جمع آوری حمایت برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیستند.
در حالی که روسیه، چین، ترکیه و دیگر کشور‌ها ایران را به "رفتار مسئولانه" و همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و خودداری از استفاده از برنامه هسته‌ای خود برای سلاح‌های استراتژیک مجبور می‌کنند، همچنان مردد هستند. در واقع مسکو و پکن هردو علنا تردید خود را در رابطه با گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ابراز کرده‌اند و یادآوری می‌کنند که فشار سیاسی از جانب آمریکا نقش مهمی در شکل دادن نتایج نهایی داشته است- روایتی که با صدای بلند توسط ایران اعلام شد.- و به شدت با تحریمهای بیشتر مخالفت کردند و باور دارند که تحریم‌ها کمکی به خارج شدن از این بن‌بست نخواهد کرد. در واقع مسکو نیز اصرار به در پیش گرفتن رویکرد جدید برای تعامل با ایران دارد که همانطور که ایران همکاری‌اش را با آژانس بین‌المللی بیشتر می‌کند، تحریم‌ها علیه ایران کاهش پیدا کند. روسیه اصرار دارد که ایران برای مذاکره و پیدا کردن راه‌حل آماده است، و دریافته که تحریم‌ها زیانبخش خواهد بود.
واشنگتن معتقد است که افزایش فشار اقتصادی و حفظ موضعش که تمام گزینه‌‌‌ها بر روی میز مذاکره باقیست (رمزی برای تهدید به اقدام نظامی) نیاز است تا ایران را به عقب‌نشینی و پذیرش تفاهم و سازش وادارد. موضع مسکو کاملا برخلاف واشنگتن است. اسرائیل پشت موضع آمریکا قرار گرفته -تا حدودی از طریق بیانیه‌ها اما مهمتر از آن از طریق قدرت‌نمایی اخیرش- عادت آشنای تهدید به اقدام نظامی یک جانبه علیه ایران برای وادار کردن کشور‌های مردد به اعمال تحریمهای شدید‌تر از آنجایی که آسیب کمتری در مقایسه با ویرانی و خرابی عظیم که با عملیات خصمانه وارد می‌شود. اما هیچ‌کس موضوع جنگ را به اندازه کافی جدی نگرفته تا موضع خود را تغییر دهد، ایران همچنان به سیاست خود ادامه می‌دهد، روسیه و بسیاری از کشور‌هایی که خارج از گروه آمریکا هستند همچنان مخالف تحریمهای بیشتر هستند.
بنابراین همه چیز مثل قبل خواهد بود. ایالات متحده و اروپا تلاش می‌کنند تدابیری برای تحریمهای یک جانبه بیشتری که مورد تائیدشان هست بیابند، اما جلوی تحریم بانک مرکزی، صادرات و واردات نفت و بنزین که موجب شکست اجماع بین‌المللی (گرچه محدود) بر ایران می‌شود و یا مقابله با تهران که می‌تواند بر بر قیمت‌های جهانی نفت اثر منفی بگذارد آن هم در چنین لحظه حساسی برای اقتصاد جهانی را خواهند گرفت. (این هفته برای اولین بار از ماه جولای است که قیمت نفت به دلیل نگرانی‌های بر سر مسائل ایران به بالاتر از 100 دلار برای هر بشکه افزایش یافت.)
دلیلی برای شک و تردید وجود ندارد که روسیه، چین، ترکیه و کشور‌هایی که مخالف تحریمهای جدید علیه ایران هستند هدف مشترک بازداشتن ایران از دستیابی به تسلیحات هسته‌ای را دارند. اما آنها این موضوع را روشن کرده‌اند که معتقد هستنند که موفقیت مستلزم تغییر برداشت ایران از فضای تهدید است. – با قانع کردن رژیم از طریق تعامل سیاسی و عادی سازی روابط و اینکه به سلاح هسته‌ای برای تضمین بقای خودش نیاز نداشته باشد. و آن کشور‌ها این هفته کمکی (غیرعمدی) از جهتی غیر منتظره دریافت کردند: هنگامی که چارلی رز از ایهود باراک وزیر دفاع اسرائیل پرسید که اگر جای ایران بودید برای دستیابی به سلاح هسته‌ای تلاش می‌کردید و او در جواب گفت: "شاید، احتمالا این کار را می‌کردم." و در توضیح گفت: " من خودم را فریب نمی‌دهم که آنها ( ایران) این کار را به خاطر اسرائیل انجام می‌دهند. آنها دور و برشان را نگاه می‌کنند و صرف نظر از روسیه می‌بینند که پاکستان، چین و هند کشور‌هایی هسته‌ای هستند."
وی همچنین به برنامه مخفی دشمن قدیمی ایران، صدام حسین اشاره کرد و همین طور اشاره محجوبانه‌ای به توانایی هسته‌ای اسرائیل داشت که به طور کلی پذیرفته شده اما تائید نشده است.
نویسنده تایم در نهایت می نویسد: ایهود باراک با اشاره به اینکه دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای ممکن است پاسخ دفاعی تهران به موقعیت ژئوپولتیک این کشور باشد، سهوا نکته‌ای را که کشور‌های مخالف تحریمهای بیشتر به آن اعتقاد دارند یعنی برای حل و فصل مسئله ایران نیاز است دیدگاه این کشور از تهدید‌هایی که با آن مواجه است تغییر داده شود، استحکام بخشید. مطمئنا روایت وزیر دفاع همسو با نخست وزیر، بنیامین نتانیاهو، نیست. نتانیاهو مدعیست که تلاش‌های ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای ناشی از تعصبات مذهبی و بی‌پروای ایران و اراده این کشور برای از بین بردن اسرائیل است. پس تعجبی نیست که نتانیاهو در پاسخ به وزرای خود دستور داد از پرداختن به مسائل ایران به شکل علنی دست بکشند.
منبع: گلوبال اسپین
نظر شما :