دو روش متفاوت ایران برای ممانعت و مقابله

۱۸ دی ۱۳۹۰ | ۱۶:۳۴ کد : ۱۸۹۶۸۹۴ اخبار اصلی
ده روز مانور نظامی ایران در آب های خلیج فارس و دریای عمان، ده روز پرخبر را در منطقه و جهان با خود داشت و همه مترصد رسیدن میوه این رزمایش بودند. حالا خبر از یک مانور یک ماهه به گوش می رسد. آیا میوه ای که باید در تنگه هرمز بروید پس از مانور دوم به ثمر می نشیند؟
دو روش متفاوت ایران برای ممانعت و مقابله

دیپلماسی ایرانی: امیر دریادار سیاری که در طول ده روز برگزاری مانور ولایت 90 در آب های خلیج فارس و دریای عمان، اذعان می کرد که امنیت این منطقه نیاز به مشارکت همسایگان دارد و کشورهای منطقه می بایست بدون کمک های بیرونی و فرامنطقه ای امنیت خود را تامین کنند، پس از پایان رزمایش در یک برنامه تلویزیونی گفت: "ما ثابت کردیم که می توانیم به تنهایی امنیت منطقه را برقرار کنیم."

ایران سال هاست که از لحاظ تولیدات نظامی و توسعه صنایع وابسته به آن، قدم های بلند و بی بدیلی برداشته و به یکی از قدرت های بزرگ منطقه تبدیل شده است. البته همین قدرت و بزرگی، اسباب و بهانه غرب بوده است تا بر طبل ایران هراسی بکوبد و یک دم از تجهیز کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس باز نماند و در هر مقطع زمانی، قراردادهایی سودآور برای فروش تسلیحات به این کشورها منعقد کند.

البته امریکا می داند که این سلاح ها و جنگ افزارها طوری طراحی شده و آموزش دیده اند که سمت اسرائیل پرواز نمی کنند و تنها در مناطق معین و از پیش شناسایی شده عمل می کنند. اگر ناتو به بهانه تهدید ایران، ترکیه را به محل استقرار سامانه موشکی تبدیل می کند، امریکا و فرانسه و بریتانیا نیز امارات و عربستان و قطر و سایرین را از ایران ترسانده و آنها را مسلح کرده اند. حالا برخی سیاسی نویس های متمایل به جمهوری خواهان و دلالان اسلحه در امریکا، خنده بر لب هاشان آمده و این قراردادهای تازه را خونی تازه در رگ های اقتصاد بیمار امریکا و احیاگر اسلحه سازان متمایل به جمهوری خواهان می دانند و چنین احیا شدنی را در فاصله یک سال مانده تا انتخابات سال آینده امریکا، یک نعمت و موهبت تلقی می کنند.

ایران مانوری ده روزه برگزار کرده تا به هر نحو ممکن مانع تصمیم گیری غربی ها برای تحریم نفتی شود. این مانور هم قدرت نظامی ایران را به رخ حریفان منطقه و فرامنطقه می کشد و هم دلهره بسته شدن تنگه هرمز و یا درگیر شدن احتمالی نیروهای طرفین را به جانشان می اندازد. اگرچه تهدیدها به مسدود کردن تنگه هرمز و سپس برگزاری رزمایش ولایت 90، تاثیر زیادی بر افزایش بهای نفت در بازارهای جهانی نگذاشت و نرخ آن را مطابق پیش بینی هایی که می شد بالا نبرد، اما در عوض قیمت دلار را در ایران به خوبی و به حد قابل توجهی جابجا کرد.

کابوسی که عرب ها ترس از وقوع آن داشتند، تقریبا به وقوع پیوسته است و این کابوس دیگر جنبه ذهنی یا سوبژکتیو ندارد. ایران تمرین بستن تنگه هرمز را انجام داده و تهدیدهایی هم میان این کشور با امریکا و بریتانیا و فرانسه ردوبدل شده است. همه ترس ها در حال بدل شدن به واقعیت هستند. حالا مانده سرنوشت قیمت نفت و نحوه ارسال آن به خارج از حوزه خلیج فارس که عربستانی ها می گویند برایش راه حل دارند و اروپایی ها هم می گویند، "دیدید که تاثیر شگفتی بر بهای نفت مشاهده نشد؟"

اما رزمایش های ایران به آخر نرسیده و آنطور که غربی ها می پنداشتند، این یک بازی و بلوف سیاسی نبوده است. آنها منتظر بودند که آخرین خمپاره های ایران شلیک شود و به منطقه بازگردند ولی تهران مصمم است که همه ابزار و توانایی اش را در همین مقطع حساس و حیاتی به رخ دنیا بکشد و تصمیم سازان تحریم نفت را مقهور و مسحور خود کند.

علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس که گفته می شد این روزها مشغله فکری متفاوتی دارد، روز شنبه اعلام کرد: "اگر اتحادیه اروپا دچار اشتباه استراتژیک شود و نفت ایران را تحریم کند تدابیری اتخاذ خواهیم کرد که آنها آسیب جدی از قبال این تصمیم ببینند."

او سخنی از تمهیدات و سیاست های ایران برای آسیب وارد کردن به دشمنان غربی و نفتی کشورمان بر زبان نیاورد اما این نیز می تواند بر ترس ها و نگرانی های آنها در صورت پافشاری بر سیاست های ضد ایرانی بیفزاید. البته این چماق، هویجی هم در کنار خود دارد. اگر تهران سیاست های ضد ایرانی غرب و بخشی از اعراب را با دست پس زده، پیشنهاد همیشه محفوظ "گفتگوهای هسته ای" را با پا پیش کشیده و آن را هم یک گزینه روی میز درنظر می گیرد.

در روزهایی که به نمایش قدرت و ناوبازی موسوم شده، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران گفته که کشورمان آماده پذیرایی از هیئت نمایندگان آژانس بین المللی اتمی است و پس از پایان گفتگوهای نماینده ایران در وین با مسئولان آژانس، زمان ورود هیئت نظارت به ایران مشخص خواهد شد.

کمی عجیب و دور از انتظار بود که امسال در آستانه تعطیلات سال نو مسیحی و حتی درون تعطیلات، غربی ها این اندازه فعال شوند و تعطیلات را بر خود حرام کنند. با این حال جنس تحرکات غربی ها و پویش و کوشش زائد الوصف آنها برای فشار بیشتر بر تهران به جایی رسیده است که ایران قصد دارد از سرعت و شدت آنها بکاهد و با دو شیوه کاملا متفاوت یعنی "پیشنهاد گفتگو (دیپلماسی) و رزمایش نظامی (نمایش قدرت)" مانع شکل گیری توطئه های جدید و فراگیر علیه خود شود.

دو روز پیش بود که رسانه های غربی با استناد به اظهارات برخی دیپلمات های اروپایی، از توافق ابتدایی برای تحریم نفتی ایران تا چند ماه دیگر خبر دادند. همچنین خبر رسید که در پی تهدید ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز، وزیر خارجه ژاپن برای بررسی تامین نفت خود راهی عربستان سعودی شده و قصد دارد به قطر، امارات و ترکیه هم سفر کند.

اما همانطور که واکنش ایران به امضای باراک اوباما پای برگه تحریم بانک مرکزی ایران، برپایی یک رزمایش نظامی ده روزه در خلیج فارس و دریای عملان بود، پاسخ به این حرکت تازه غرب را نیز با خبر برگزاری یک مانور یک ماهه توسط سپاه پاسداران داده است. حال جای طرح این پرسش ها وجود دارد که آیا غرب برنامه ریزی لازم را برای دور زدن نفت ایران انجام داده و خیال خود را بابت نوسان ها و کشاکش های اقتصادی ناشی از آن آسوده ساخته است؟ آیا رزمایش های نظامی ایران در کنار پیشنهاد مذاکره هسته ای می تواند آبی بر این آتش هر دم افزون‌تر بریزد؟ و پرسش مهم تر اینکه اگر با وجود اتخاذ این دو روش تازه از سوی ایران، غرب همچنان بر رویه خود پافشاری کند و ایران را در منگنه قرار دهد، واکنش و پاسخ بعدی ایران چه خواهد بود؟

نظر شما :