چه کسی نامه سناتورها به اوباما برای فشار به ایران را نوشت؟
«استفن والت» محقق برجسته آمریکایی در نشریه معتبر فارین پالسی نوشت:
نزدیک شش هفته پیش، من نوشتم که انتخاب حسن روحانی در ایران، فرصت خوبی برای باراک اوباماست و مطمئن بودم که می توان راهکار دیپلماتیکی برای حل مشکلات ایران و آمریکا پیدا کرد.
به گزارش «تابناک»، وی در ادامه یاداشت خود نوشته است: در آن هنگام اشاره کردم که نه تنها لابی قدرتمند اسرائیل در آمریکا فشارهای زیادی برای جلوگیری از بهبود رابطه ایران و آمریکا اعمال خواهد کرد، بلکه در این میان، عربستان سعودی و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز چنین فشارهایی را بر کابینه اوباما تحمیل می کنند. اوباما نباید به گونه ای رفتار کند که حتی اصلاح طلبان نیز در ایران به این نتیجه برسند که آمریکا هدفی جز نابود کردن حکومت ایران ندارد.
وی ادامه می دهد: متأسفانه پیشنهاد من تا کنون درست از آب در آمده است. با وجود این که روحانی مواضعی میانه در پیش گرفته و افرادی میانه رو را منصوب کرده، نمی دانیم که دولت آمریکا چگونه می خواهد به این سیاست نوین ایران پاسخ دهد. ما حتی نمی دانیم چه کسی سیاست آمریکا در قبال ایران را هدایت می کند. تنها آنچه روشن است این که اکنون آیپک (بزرگ ترین گروه فشار طرفدار اسرائیل) هر کاری که می خواهد در آمریکا انجام می دهد.
هفته گذشته مجلس نمایندگان آمریکا، قانون جلوگیری از ایران هسته ای را با چهارصد رأی موافق تصویب کرد؛ قانونی که با فشار و حمایت آیپک به تصویب رسید. حتی بسیاری از دمکرات های مترقی نیز از این قانون حمایت کردند؛ اما حقیقیت این قانون چیز دیگری است. همان گونه که «پاول پیلار» در نشنال اینترست نوشت، این قانون به جای آن که قانون ممانعت از ایران هسته ای باشد، قانون ارتقای ایران هسته ای خواهد بود، زیرا هیچ گاه این گونه نبوده که با تهدید نظامی ایران، این کشور فعالیت های هسته ای خود را محدود کرده باشد، بلکه بر شمار سانتریفیوژ های خود افزوده است.
بنا بر این گزارش، چند روز گذشته هم نامه ای به امضای ۷۶ سناتور آمریکایی برای باراک اوباما فرستاده شد که در آن از اوباما خواسته شده بود، دیپلماسی را با ایران پیگیری کند، ولی در عین حال، گزینه نظامی را همواره روی میز داشته باشد. متأسفانه این نامه را نیز اعضای آیپک نوشته بودند و ۷۶ سناتور آمریکایی آن را امضا کرده اند.
والت به زبان بی زبانی می گوید: سیاست هویج و چماق در رابطه با ایران، دیگر پاسخ نخواهد داد؛ یعنی تهدید کردن ایران، این کشور را به سمت توانمندی بیشتر می برد و بی عملی در دیپلماسی را نیز این کشور با بی عملی پاسخ خواهد داد.
نظر شما :