طعم خوش منازعات برای دو رهبر

مکرون و اردوغان، دو رئیس جمهوری که از دشمنی با هم لذت می برند

۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۰ کد : ۱۹۹۶۶۹۵ اروپا انتخاب سردبیر
ارسطو فدایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این مدت از جنگ در سوریه و حضور نیروهای ترکیه در آن تا اختلافات دریایی در شرق مدیترانه و درگیری بین ارمنستان و آذربایجان بر سر بحث منطقه قره‌باغ همواره موضوعات مختلفی برای ایجاد منازعه بین رهبران این دو کشور وجود داشته است. اما در پس این اختلافات و دعواهای بین این دو کشور آن چیزی که جلب ‌توجه می‌کند رضایت هر دو رهبر از این جدال‌های مختلف بین یکدیگر است. شاید این‌طور به نظر می‌آید که این اختلافات و جنگ‌ها برای هر دو آنها رویایی است و اردوغان و مکرون دشمن ایده آل خود را در یکدیگر پیدا کرده‌اند. 
مکرون و اردوغان، دو رئیس جمهوری که از دشمنی با هم لذت می برند

نویسنده: ارسطو فدایی، کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی

دیپلماسی ایرانی: اختلافات دو رهبر فعلی ترکیه و فرانسه در یک سال گذشته همواره شدت پیداکرده است. در آخرین سکانس از جدل‌های لفظی و رجزخوانی‌های بین این دو رهبر، رجب طیب اردوغان در روزهای اخیر به دلیل آنچه امانوئل مکرون درباره اسلام افراطی و لزوم مقابله با آن و دفاع از اقدام مجله شارلی ابدو در کشیدن کاریکاتور پیامبر اسلام (ص) به اسم آزادی بیان از آن سخن گفت او را فردی دارای مشکلات ذهنی دانست. 

در طول یک سال اخیر این دو سیاستمدار در موضوعات مختلفی برابر یکدیگر موضع گرفته‌اند اما حوادث هفته‌های اخیر در فرانسه به خصوص طرح مکرون برای کنترل مهاجران و مسلمانان برای جلوگیری از تشکیل جامعه موازی اسلامی بر شدت این اختلافات افزوده است. مکرون در این طرح به دنبال این است تا امر آموزش طلاب و روحانیون مسلمان و بودجه اماکن مذهبی مسلمانان در فرانسه از دست کشورهای خارجی مانند ترکیه خارج و همچنین آموزش خصوصی برای دانش آموزان در منزل به خصوص مسلمانان را ممنوع کند. در ادامه پس از قتل فجیع یک معلم تاریخ به دست یک اسلام‌گرای افراطی و سخنان تند مکرون برای فشار بیشتر بر مسلمانان و مهاجران، اردوغان رهبر ترکیه که علاقه‌مند ‌است خود را مدافع مسلمانان خارج از سرزمین خود نیز نشان دهد جبهه جدیدی را برای حمله به مکرون به‌مانند یک سال اخیر گشود. 

در این مدت از جنگ در سوریه و حضور نیروهای ترکیه در آن تا اختلافات دریایی در شرق مدیترانه و درگیری بین ارمنستان و آذربایجان بر سر بحث منطقه قره‌باغ همواره موضوعات مختلفی برای ایجاد منازعه بین رهبران این دو کشور وجود داشته است. اما در پس این اختلافات و دعواهای بین این دو کشور آن چیزی که جلب ‌توجه می‌کند رضایت هر دو رهبر از این جدال‌های مختلف بین یکدیگر است. شاید این‌طور به نظر می‌آید که این اختلافات و جنگ‌ها برای هر دو آنها رویایی است و اردوغان و مکرون دشمن ایده آل خود را در یکدیگر پیدا کرده‌اند. 

مشکلات در روابط دو کشور از بحث ورود نیروهای ترکیه در سال گذشته به سوریه برای فشار به نیروهای کرد YPG,PKK در شمال شرقی سوریه آغاز شد. مکرون به‌شدت به این حملات اعتراض کرد و در مصاحبه‌ای به دلیل عدم موضع‌گیری ناتو در برابر یکی از اعضایش که خودسرانه می‌توانست مشکل‌ساز شود این اتحاد نظامی را دچار مرگ مغزی دانست و از عدم کارایی آن سخن گفت. اردوغان نیز فرانسه را به حمایت از کردها متهم کرد و به‌تندی نیز به سخنان مکرون درباره ناتو تاخت. 

پس‌ازآن ، اقدام نظامی ترکیه در لیبی برای حمایت از دولت وفاق ملی تحت امر فائز سراج در برابر نیروهای خلیفه حفتر به اختلافات میان ترکیه و فرانسه دامن زد. تحرکات ترکیه که از طریق لیبی نفوذ منطقه‌ای خود را در شمال آفریقا گسترش می‌داد بسیار فرانسه را نگران کرده بود. در کنار حمایت های غیرمستقیم مکرون از نیروهای حفتر او ترکیه را به ارسال سلاح برخلاف تحریم‌های صادرشده سازمان ملل و همچنین ارسال هزاران جنگجوی شبه‌نظامی فعال در جنگ سوریه که طرفدار آنکارا بودند به لیبی متهم کرد. ترکیه نیز فرانسه را به سنگ‌اندازی و مقابله با دولت به رسمیت شناخته‌شده وفاق در سازمان ملل متهم کرد. 

قسمت بعدی مشاجرات و اختلافات دو کشور در بحث تبدیل ایاصوفیه استانبول از یک موزه به مسجد بود. از همان ابتدا فرانسه این اقدام را محکوم و ژان ایو لودریان، وزیر امور خارجه فرانسه از تصمیم دادگاه عالی ترکیه در مورد اصلاح وضعیت ایاصوفیه و مصوب ریاست جمهوری اردوغان مبنی بر برگرداندن موزه به مسجد ایاصوفیه ابراز تأسف کرد. 

پس از آن نوبت به تحرکات ترکیه در شرق مدیترانه برای کشف منابع گازی در آب های نزدیک به قبرس رسید. مکرون تحریم ترکیه را خواستار شد و آنکارا را به نقض آب‌های سرزمینی اتحادیه اروپا به دلیل فعالیت‌های اکتشافی هیدروکربن در مدیترانه شرقی متهم کرد. اردوغان نیز حق حاکمیت خود بر آب‌های شرق مدیترانه را چنین توجیه کرد که کشورش بیشترین سواحل را با این دریا دارد و ترکیه دیگر در درون سواحل محصور نمی‌ماند. هر دو کشور با گسیل کشتی‌های جنگی و انجام رزمایش در آن منطقه آتش تنش‌های موجودشان را گسترش دادند و مکرون به شکل علنی از دولت‌های آتن و نیکوزیا در این منازعه حمایت کرد. 

اما در آخرین مناقشه دو کشور قبل از حوادث اخیر در پاریس، ترکیه با حمایت از دولت آذربایجان به تنش ها در اختلافات قره‌باغ دامن زد و آتش جنگ در این منطقه بین باکو و ایروان شعله‌ور شد. در اینجا هم فرانسه موضعی در تقابل با ترکیه گرفت و به شدت از اقدامات ترکیه در این منطقه انتقاد کرد. مکرون مواضع آنکارا درباره بحران قره‌باغ را جنگ طلبانه خواند و مقامات ترکیه نیز فرانسه را به حمایت از ارمنستان متهم کردند. 

با نگاهی به وقایع رخ‌داده در یک سال گذشته بین این دو کشور می‌توان دریافت رهبران این دو کشور یعنی امانوئل مکرون و رجب طیب اردوغان علاقه مند به افزایش نزاع و دشمنی بین خود هستند و این اختلافات را فرصتی برای تحقق اهداف خود می‌دانند. اردوغان برای فرار از مشکلاتش در عرصه اقتصادی که نمود آن کاهش ارزش لیر و چالش‌های ناشی از ماجراجویی‌هایش در سیاست های خارجی نیاز به یک دشمن دورتر از مرزهای خود در قاره سبز دارد. همچنین او با دامن زدن به این اختلافات سعی می‌کند اعتبار خود را بین ملی‌گرایان و اسلام‌گرایان در ترکیه افزایش و خود را هوادار غرور ملی نشان دهد. مکرون نیز که به انتخابات ریاست جمهوری در کشورش نزدیک می‌شود با انتقادات فراوانی در حوزه های مختلف داخلی و خارجی مواجه است. او به ‌غیراز افزایش گرایش های راست گرایانه در شعار و عمل در مواجهه با مسلمانان به جهت افزایش پایگاه رای خود بین محافظه‌کاران در داخل فرانسه، با حضورش به‌عنوان مخالف اصلی سیاست‌های اردوغان می‌خواهد از خود تصویری به‌عنوان مدافع منافع اروپا درصحنه جهانی نشان دهد و به ارتقای وجهه و جایگاه خود و کشورش در رهبری سیاست‌های اتحادیه اروپا از این طریق نیز فکر می‌کند.

کلید واژه ها: فرانسه ترکیه رجب طیب اردوغان امانوئل مکرون توهین به پیامبر اکرم (ص) در فرانسه منازعات دریای مدیترانه منازعات دریای سیاه


( ۶ )

نظر شما :

اسفندیار ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۳۸
ذات ترک همینه ، شما کمتر ملتی میبینی که ترکا باهاش مشکل نداشته باشن، اونم ناشی از افکار نژادپرستی که تو مغزشون هست
احمد ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۵
هر چی فشار بر ترکیه بیشتر بشه به نفع ماست، وگرنه اینا که مسلمون نیستن ، همین دیروز اردوغان از اسرائیل تشکر کرد ، نوچش علی یفم که پل هوایی زده بین باکو _تل اویو، اسلام مثل همیشه فقط ابزاره کاره برا اینا، خیلی از فرانسوی های مسیحی از امثال اردوغان بیشتر به ملاک های دین و اسلام پایبند هستند
علی ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۳:۱۵
فرانسه دشمنی سرسخت برای خاور میانه به خصوص تورکهاست . قرارگرفتن ملتهای کشورهای مسلمان در کنار ملت ودولت ترکیه بسیار مهم است ولی مهم تر از آنان صف آرایی دولتهای مسلمان در دفاع از حقوق مسلمانان بصورت واحد است که درحال حاضر ترکیه سکانداری آن را می کند . با وجود تحریم اجناس فرانسوی از سوی بسیاری از کشورهای مسلمان ، هنوز برخی از کشورهای مسلمان اینکار را به تعویق انداخته اند . که همین موضوع سبب ایجاد مشکل در اتحاد مسلمین برعلیه فرانسویان دشنام گو به پیامبر اسلام شده است . به نظر تنها راه پیرزوی بر کافران اتحاد است که باید جدی در نظر گرفته شود.
tgh ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۳:۴۸
متاسفانه دولت ترکیه یک دولت کاملا نژاد پرسته و قطعا در آینده مشکلات زیادی با این کشور خواهیم داشت باید از لحاظ اقتصادی و از همه مهمتر از لحاظ نظامی کاملا قدرتمند بشیم چون اگر ترکیه احساس ضعف در ما بکنه قطعا بر علیه ما اقدام میکنه
علی ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۴:۰۸
همه این صحبتها و تریبیونهای اتشین اردوغان برای رد گم کنی (بیشترین روابط اقتصادی با فرانسه از ان ترکیه است (بیش از 6 میلیارد دلار)مانند روابط ان با اسراییل و ادعای حمایت از فلسطین و قبیح دانستن ان برای امارات و بحرین )حمایت از تکفیریها و مسایل مربوط به دریای مدیترانه و منابع ان و سیاست اخوانی سنی حنفی پانترکی است و نشان دادن خود به عنوان خلیفه مسلمین هم اردوغان و هم مکرون دنبال برانگیختن احساسات مردمی و دینی خود برای چند صباح حکومت خود هستند و ایران باید ابتکار بدست و نگذارد اردوغان از این حربه برای موجه ساختن اقداماتش در قره باغ و...استفاده کند
جمشید ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۵:۳۶
به امید روزی که مسلمانان با هم متحد شود ترک فارس عرب کرد و ... و بعد از بس اساس کلمه توحید با سایر ادیان توحیدی نیز متحد شده و بساط شرک و طاغوت را از زمین بردارند. اللهم عجل لولیک الفرج
خسرو ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۸:۵۰
بر خلاف نظرات جانبدارانه نویسنده محترم از مکرون و فرانسه ، و با وجود تاثیر انتخابات در هر دو کشور ، بر مواضع مکرون و اردوغان --- کاریکاتور پیامبر اعظم در نشریه فرانسوی و تبلیغ ونشر و اویختن بنر کاریکاتور در مدارس و شهرها ، عناد ودشمنی با اسلام است و بس -- و تقلیل این مناقشه به رویارویی سیاسی اردوغان و مکرون بلاهت است ---- برخی از هموطنان شرطی شده اند که در هر حال اردوغان و ترکیه را تخطئه کنند ولی در مورد دشمنی مکرون با اسلام و مسلمانان ، واقعا حق با اردوغان است
خسرو ۱۱ آبان ۱۳۹۹ | ۱۸:۵۳
ما ترکها هرگز نژاد پرست نبوده ایم و نیستیم چون اگر بودیم شماها حالا وجود نداشتید
فرهاد ۱۲ آبان ۱۳۹۹ | ۰۸:۴۰
ترکیه با توجه به افکار پانترکی و نژادپرستی رایج در آن و درگیری‌های پی در پی با ملل و اقوام مجاورش، بهتر است همواره درگیر باشد. این کشور در حال تبدیل شدن به یک آلمان نازی دیگر است و نباید اجازه نفس کشیدن به آن داد.
محمد ۱۲ آبان ۱۳۹۹ | ۱۱:۱۳
ترکیه در دفاع از مظلوم و حقوق مسلمانان پیشقدم بوده و در آینده نزدیک به یک قدرت جهانی تبدیل خواهد شد
علی ۱۲ آبان ۱۳۹۹ | ۱۳:۰۵
فرانسه نسبت به ایران هم دشمنی دیرینه داشته است وضربه های سختی از این دشمن هم بالفعل وهم بالقوه خورده است . باید نسبت به دشمنان مشترک اتحاد داشت وگرنه مصاف تک به تک هزینه های زیادی برای کشورهای منطقه خواهد داشت. همانطور که آنها در یک موضوع متحد می شوند ایران وترکیه به عنوان کشورهای مهم منطقه باید به تنیده رفتار کنند هر چند هواداران گروهکهای تروریستی نظر دهنده مثل همیشه حرفهای خود را در رابطه با تورکها و ترکیه نشخوار کرده و نفرت پراکنی می کنند ولی سیاستمداران ایرانی به خوبی جواب یاوه گویان را با اتخاذ سیاستهای درست خواهند داد.
امیر ۱۲ آبان ۱۳۹۹ | ۱۸:۴۸
اردوغان سیاست دشمن دشمن کردن را خوب فرا گرفته تا چشم ها را از مشکلات داخلی به سمت دیگری هدایت کند! یادمون نمیره یک مدت دشمن ایران بود ولی بعد با چرخش ناگهانی دوست ما شد! یک مدت دشمن روسیه بود و حتی جت جنگی روسی را سرنگون کرد اما حالا از روسیه پدافند هوایی میخرد! یک روز با آمریکا بخاطر آنچه کودتا و حضور فتح الله غولن در آن کشور بود با آنها سر دعوا افتاد اما بعد دوست صمیمی ترامپ شد! با سوریه همینطور... با اسرائیل چطور؟ دشمن سرسخت و موی دماغ اسرائیل حتی مخالف لفظی صلح کشورهای عربی با این کشور درحالی که در سوریه و آذربایجان همکاری های امنیتی نظامی گسترده با اسرائیل دارد! لیست دشمنی های کشکی و مقطعی این بنده خدا بسیار بلند و بالاست!
حمید ۱۲ آبان ۱۳۹۹ | ۲۳:۵۲
بر خلاف نظر خیلی از دوستان که ترکها را اقوام نژاد پرست معرفی می کنند ولی شواهد و قرائن موجود خلاف این را نشان می دهد اتفاقا ترکها با سایر اقوام تحت سلطه خود در خصوص فرهنگ وآداب رسومشان با تساهل و تسامح خیلی زیادی داشته و دارند به عنوان مثال در طول حکومت ۱۰۰۰ ساله سلسله های گوناگون ترکها در جغرافیای کنونی ایران واطرافیان اطراف آن هیچ گاه نخواستند زبانشان را بر آن سر زمینها و مردمان بومی تحمیل کنند و یا امپراتوری عثمانی با آن همه عظمت و گستره سرزمینی با زبانها و فرهنگ آداب گوناگون هر منطقه و ناحیه استقلال فرهنگی و زبانی خودش را داشته واگر غیر از این بود اکنون بایستی بعد از ششصد هفتصد سال بر حکومت بر آن سرزمینها اکنون بایستی بطور مثال زبان عربها الان ترکی می شد و یا رومانیایی ها یونانی ها و یوگسلاو ها هم همینطور اصولا نیز برای حکومت بر ملتهای گوناگون و ثبات و پایداری آن چاره ای جز آن نمی باشد
در جواب حمید ۱۶ آبان ۱۳۹۹ | ۲۳:۰۵
شما نسل کشی ۱/۵ میلیون ارامنه رو خیلی راحت فراموش کردی!‌
خسرو ۱۹ آبان ۱۳۹۹ | ۲۰:۰۶
نسل کشی ارامنه بزرگترین دروغ تاریخ بود ، دولت عثمانی ارامنه شورشی را که ستون پنجم روسیه و فرانسه شده بودند در داخل کشورش از وان و حکاری و ... به سوریه و لبنان منتقل کرد ، همانطوری که رضا خان برخی عشایر را از غرب به شرق کشور یا از شمال به جنوب منتقل کرده بود ، ولی نسل کشی ( کشتار سیصد هزار نفر )مردم شیعه غرب آذربایجان ایران توسط ارامنه داشناق در تمام اسناد وزارت کشور وجود دارد وهنوز ارامنه بابت آن عذر خواهی نکرده اند