تهدیدهایی که هر روز شدیدتر می شود

واکاوی تهدیدات امنیتی جمهوری آذربایجان علیه امنیت و تمامیت ارضی ایران

۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۶:۰۰ کد : ۲۰۱۷۱۳۲ آسیا و آفریقا انتخاب سردبیر
گقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انسداد قسمتی از جاده ترانزیتی شمال به جنوب توسط جمهوری آذربایجان که راه مواصلاتی کامیون های ایرانی برای انتقال بار به ایروان و رسیدن به گرجستان تا دریای سیاه و روسیه است، نمونه ای از فشار بر اقتصاد ایران را آشکار می کند. دریافت ۱۰۰ دلار از هر ماشین باری ایرانی برای عبور  قسمت از جاده که بعد از جنگ ۲۰۲۰ در تصرف آذری ها در آمده، نمونه اتکا به روابط تهدیدآمیز جمهوری آذربایجان علیه ایران است که مسدود کردن گلوگاه تنقسی تجارت  ایران را در بر دارد.
واکاوی تهدیدات امنیتی جمهوری آذربایجان علیه امنیت و تمامیت ارضی ایران

نویسنده: گقارد منصوریان، کارشناس ارشد روابط بین الملل

دیپلماسی ایرانی: در ماه های گذشته شاهد تنش لفظی میان مسئولین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان بودیم، تنشی جدی و بی سابقه میان دو کشور شیعه و همسایه. جمهوری آذربایجان با قدمتی 30 ساله بعد از جنگ 2020 در گسترش نفوذ خود در منطقه و زیاده‌خواهی سیاسی و ژئوپیلتیک سعی دارد، که بالفعل امنیت و منافع ملی کشور ایران را تهدید می کند.

جمهوری آذربایجان با رهبری الهام علیُف، سیاست و سیستم حکمرانی دیکتاتور مابانه، جدایی دین از سیاست و برخورد سخت با مذهبیون را در دستور کار خود دارد، رژیمی لایک با پشتیبانی و همسوئی اسرائیل و ترکیه از حضور مذهب در تمام مقاطع و بخش های جامعه جلوگیری می کند و با سرکوبی خشنی حضور دین را خنثا می کند، نمونه بارز آن برخورد با مراسم های عشورا و یا امامان مساجد در شهرهای مهم بیان کرد و این وقاحت تا مقابله و بستن دفاتر نمایندگان مذهبی جمهوری اسلامی ایران پیشرفته است. تنها در مناقشه قراباغ جمهوری آذربایجان از دین و مذهب برای مظلوم نمایی و به ضن خود ایجاد اتحاد استفاده می کند ولی چرا با رژیم صهیونیست اتحادی نانوشته ایجاد کرده و حتی به تازگی تبادل سفیر و باز گشایی رسمی سفارت خانه را در کارنامه خود دارد.

عوامل تنش زا و تهدیدات امنیتی

1- پس از جنگ 2020 در منطقه قراباغ و تصرف قسمت هایی از آن منطقه توسط جمهوری آذربایجان با کمک مستقیم ترکیه و تروریست های وهابی سوری و کمک وسیع تسلیحاتی رژیم اسرائیل، آن جمهوری توانست به عنوان قدرتی غیر قابل انکار در قفقاز جنوبی ظهور کند، که تهدید امنیتی علیه منافع ملی کشورمان هویدا سازد. آذربایجان اکنون به عنوان کنشگر ایدئولوژی پان ترکیسم و نیوعثمانیسم وارد عرصه بین الملل شده و یکی از بازیگران منطقه ای با حمایت غرب شده است.

2- آرزوی دست یافتن به استان سیونیک ارمنستان و قطع مرز تاریخی میان ایران و جمهوری ارمنستان با ایجاد راه ارتباطی میان جمهوری خود مختار نخجوان و جمهوری آذربایجان از تهدیدات بالقوه علیه امنیت ایران به شمار می رود. در صورت محقق شدن این سناریو گلوگاه تنفسی ایران در شمال کشور بسته می شود و ارتباط شمال به جنوب و رسیدن به بازار اوراسیا به مخاطره خواهد افتاد، که به موجب اجرای این طرح ناتو به قفقاز جنوبی و دریای خزر راه خواهد یافت. همچنین تهدید جدی برای تمامیت ارضی کشور ایجاد خواهد شد.

3- متاسفانه سالیان طویلی است که جمهوری آذربایجان توهم تجزیه استان های آذربایجان شرقی و غربی کشورمان را در ذهن خود می پروراند، از زمان پایه گذاری اولین کشور به نام آذربایجان در سال 1918 میلادی با بهره گیری از افکار پان ترکیسم، آن منطقه را که به نام شیروان و اران نامیده می شد به آذربایجان تغیر نام یافت که با مخالفت شدید مسئولین وقت ایران و نامه اعتراضی وزارت امور خارجه روبه رو شد. در چند سال گذشته جمهوری آذربایجان با استفاده گسترده از شبکه ماهواری سمعی بصری همچون Gunaz tv (گون آذ تی وی) در بر افروختن احساسات قوم گرایانه و تحریک به تجزیه طلبی سعی دارد، مسئولین سیاسی آذربایجان به صراحت استان های آذربایجان شرقی و غربی ایران را آذربایجان جنوبی می نامند و تبریز را پایتخت تجاری و البته در کتاب های درسی خود نیز به وضوح به آن اشاره شده است. به تازگی نیز رادیو فارسی زبان جمهوری آذربایجان آغاز به کار کرده این اقدامات به صراحت تهدیدی امنیتی و تمامیت ارضی ایران به شمار می رود.

4- سیاست ملت و دولت قومگرایانه جمهوری آذربایجان سعی کرده اتحاد داخلی را ایجاد کند و به طرف تک قومی در بافت جمعیتی داخل حرکت کند، در عرصه سیاست خارجی با گفتمان و نظریه (هر جا آذری هست آنجا آذربایجان است) به تاسیس آذربایجان بزرگ فکر می کند، که در این راستا توجه حکومت جمهوری آذربایجان بر استان های ترک زبان ایران است. انتشار نقشه آذربایجان بزرگ توسط باکو که قستی از شمال ایران جزئی از سرزمین های خود معرفی می کند، تمامیت ارضی ایران را به چالش امنیتی تبدیل کرده است. ولی غافل از آن که قفقاز جنوبی از پیکره ایران بزرگ به ناحق جداشده و در صورت بازگشت، جمهوری آذربایجان باید به آغوش ایران بازگردد.

5- حضور گسترده رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان و خریدهای تسلیحاتی هنگفت از آن رژیم تهدیدی امنیتی جدی برای ایران محسوب می شود. احداث روستاهای هوشمند در 7 کیلومتری از مرز ایران و قراباغ در سرزمین های تصرف شده بعد از جنگ 2020 و کمک های نظامی در ارتقاع و نوسازی ارتش و ادوات نظامی جمهوری آذربایجان، فعالیت جاسوسی در پایگاه های نظامی باکو علیه ایران، بخشی از تهدیدهاست. به تازگی هم سفیر رژیم اسرائیل، جورج دیک، در جمهوری آذربایجان به صراحت هکاری نظامی این رژیک در جنگ دوم قراباغ (2020) را اعلام کرده و با لحنی  وقیحانه بیان می کند (ما دوش به دوش برادران آذربایجانی خود جنگیدیم)، او همکاری دو کشور را راهبردی می داند. رژیم اسرائیل با حضور بالفعل در کنار مرزهای ایران عملآ تهدیدی برای امنیت ایران است.

6- پس از جنگ سال 2020 ترکیه نقش بسزایی در قفقاز جنوبی به دست آورد و به نحوی خط مشی و سیاست های جمهوری آذربایجان را به خصوص در عرصه خارجه و نظامی دیکته می کند. حضور موثر مستشاران و پهپادهای بایراکتار ترکیه در جنگ دوم قراباغ معادلات نبرد را به نفع جمهوری آذربایجان تغییر داد. آموزش نیروهای ویژه نظامی آذربایجان توسط افسران ترک به سبک نیروهای ناتو، ساخت سه فرودگاه پیشرفته در قراباغ به وسیله ترکیه در وضعیتی که سکونتی از مردم غیر نظامی در آن منطقه وجود ندارد، حضور اردوغان در قراباغ و شهر شوشی، خواندن شعر رود ارس توسط اردوغان در اولین سالگرد پیروزی آذربایجان در قراباغ، به وضوح حضور و نقش ایران در آن منطقه را کم رنگ و منافع جمهوری اسلامی ایران نادیده گرفته و تهدیدی برای امنیت ایران محسوب می شود.

7- وقوع جنگ دوم قراباغ در سال 2020 معادلات منطقه ای را برهم زده پای نیروی های فراملی را به منطقه باز کرد، حضور گسترده تروریست های تکفیری سوری در نبردهای قراباغ اثبات این موضوع است. در درگیری های خونین بسیاری از آنها کشته و تعدادی اسیر نیروهای ارمنی شدند، اسرای تکفیری به جذب از سوریه توسط سرویس اطلاعاتی ترکیه (میت) برای جنگ در قراباغ با دریافت مبلغ ماهیانه 2500 دلار اذعان کردند، در ردیابی و استراق سمع بیسیم های آذری ها، گفت وگوی عربی میان این نیروها با متن ترس و پشیمانی نمایان شد، که سندی غیر قابل انکار آشکار شد. حضور این نیرو ها در مناطق هم مرز با ایران پررنگ تر و مشهود بود و اطلاعات غیررسمی از عدم ترک بخشی از تروریست ها  از منطقه با گذشت دو سال و تکاپوی جمهوری آذربایجان برای اسکان دائمی آنها  همراه خانواده هایشان در قراباغ دارد که به وضوح تهدیدی بالفعل برای امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران را هویدا می سازد.

8- دریای خزر بعد از فروپاشی شوروی مکانی برای زورآزمایی کشورهای آن حوزه بود، در قرارداد امضاء شده میان سه کشور روسیه، آذربایجان و قزاقستان، تقسیم دریای خزر به روش خط منصف ایجاد شد، برای ایران سهمی 13 درصد در نظر گرفته شده بود که با مخالفت ایران و البته ترکمنستان روبه رو شد. جمهوری آذربایجان سعی در استقرار نیروهای خود بر تقسیم بندی بر اساس خط منصف داشت که با حضور نظامی ایران و تثبیت حاکمیت بر 20 درصد دریا، تنشی روی داد، در سال 1393 در جلسه سران کشورهای دریای خزر  تقسیم بندی خط منصف ملغا شد و توافق تقسیم بندی به صورت مساوی 20 % ما بین کشورها به امضاء رسید. در نشست سران پنج کشور حوزه خزر در باکو توافق مهمی شکل گرفت. از این رو ممنوعیت حضور نیروی خارجی نظامی غیر از کشورهای ساحلی در دریای خزر تصویب شد. ولی در ماه های گذشته جمهوری آذربایجان با برنامه ریزی رزمایشی دریایی با حضور نیروهای نظامی ترکیه و پاکستان برگزار کرد که نه تنها نقض توافق میان کشورها را رقم زد بلکه تهدید بر امنیت دریای خزر و تمامیت ارضی و منافع ملی ایران را ثبت کرد.

9– همان گونه که در متن بالا اشاره شد رزمایش جمهوری آذربایجان، ترکیه و پاکستان پس از برگزاری رزمایش ایران در شمال کشور یک تهدید امنیتی برای ایران محسوب می شود. پاکستانی که مستقیماَ با مبالغ دریافتی از عربستان در حال تداوم است و حمایت بی دریغ از وهابیت و همسو با سیاست های عربستان قرار دارد، زنگ خطری جدی برای امنیت ایران و قفاز جنوبی تلقی می شود.

10- انسداد قسمتی از جاده ترانزیتی شمال به جنوب توسط جمهوری آذربایجان که راه مواصلاتی کامیون های ایرانی برای انتقال بار به ایروان و رسیدن به گرجستان تا دریای سیاه و روسیه است، نمونه ای از فشار بر اقتصاد ایران را آشکار می کند. دریافت 100 دلار از هر ماشین باری ایرانی برای عبور  قسمت از جاده که بعد از جنگ 2020 در تصرف آذری ها در آمده، نمونه اتکا به روابط تهدیدآمیز جمهوری آذربایجان علیه ایران است که مسدود کردن گلوگاه تنقسی تجارت  ایران را در بر دارد.

 کلام پایان

جمهوری اسلامی ایران در خصوص مقابل و خنثاسازی تهدیدات جمهوری آذربایجان باید جدیت بیشتری در عمل نمایان کند. هرچند با افتتاح سرکنسولگری ایران در استان سیونیک ارمنستان در ماه گذشته قدمی ثمربخش در راستای حضور ایران در قفقاز جنوبی محسوب می شود، ولی کماکان خلاء ایران در قفقاز جنوبی احساس می شود و با ملاقات های سیاسی مابین مسئولین دو کشور و بیان رفع سوء تفاهم ها در روابط، تهدیدها عقیم نمی شود. سفارت جمهوری اسلامی ایران در باکو مسئولیتی خطیر در این راستا دارد که متاسفانه تا کنون عملگرایی چشمگیری از آن مشاهده نمی شود. 

کلید واژه ها: آذربایجان جمهوری آذربایجان ایران و آذربایجان مناقشه ایران و آذربایجان ایران و ارمنستان ایران و ارمنستان و آذربایجان تهدید آذربایجان مناقشه قره باغ ایران و مناقشه قره باغ


( ۳۶ )

نظر شما :

ناشناس ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۶:۱۱
پانترکها به خط . مزدوریتان را نشان دهید . البته عددی نیستید ولی خب مگس هم می تونه کلافه کننده باشه .
مجید ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۷:۳۶
ارامنه برای ایران عزیز دایه مهربان‌تر از مادر شدن
علی مردانی ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۷:۴۰
جناب منصوریان شما که کارشناس روابط بین المللی هستید ! حتما از ۴ قطعنامه سازمان ملل و شورای امنیت هم باخبر هستید که علاوه بر تاکید و احترام به تمامیت ج. آذربایجان ، ارمنستان را ملزم به رفع اشغال از سرزمینهای آذربایجان کرده که ج. آذربایجان بعد از صبر و انتظار ۳۰ ساله نهایتا برای اجرای قطعنامه های بین المللی و تامین تمامیت ارضی وارد جنگ ۴۴ روزه که با موفقیت کامل به انجام رسیده گردید. بطوریکه رهبر معظم در دیدار با علی اف و اردوغان خوشحالی دولت وملت ایران از احیای تمامیت ارضی آذربایجان را ابراز نمودند و تاکید کرده اند که تمامیت ارضی کشورهای مذکور جزو اصول اولیه و اولویت نظام اسلامی ایران است ، چیزی که شما در مقاله حاضر چندین بار تمامیت ارضی ج. آذربایجان و رفع اشغال ارامنه را تصرف ! نامیده آید! کدام تصرف؟ پس چرا دول جهان و مجامع بین المللی نتایج جنگ ۴۴ روزه را به آذربایجان تبریک می‌گویند و ارمنستان را محکوم میکنند! واما راجع به عوارض چند روزه از کامیون‌های ایرانی در مرز کافان و سیسیان، که خیلی وقت پیش منتفی شده ونیاز به بازگویی مجدد نیست، و یا مانور پاکستان،ترکیه،ج. آذربایجان هم مخاطبش عدم تمکین ارمنستان به توافق ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ بود ، نه دولت ایران. ویا توافق بر سر تقسیم دریای خزر هم تمام شده و ارتباطی به ارامنه ندارد ! و ادعای حضور تکفیری های سوریه در مناطق جنگی هم جکی بی مزه است که خود ارمنستان هم باورش ندارد! اگر چنین موردی ( تکفیری سوری) در دست ارامنه بود چرا به افکار جهانی نشان نمیدهند و یا تحویل روس‌ها نمیدهند ویا تحویل مکرون نمیدهند؟. لذا حنایتان رنگش را باخته دنبال مرثیه خوان دیگری باشید ،مجامع جهانی و افکار داخلی هیچ ارزشی بر سخنان تکراری و نخ نمای شما قایل نیست.بهتر است چشمانتان را پاک کنید تا واقعیت‌ها و حقایق را ببینید.
رازی ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۸:۲۳
جالبه اگر از واقعیت گفته بشه و از حقیقت دفاع بشه انگ تجزیه طلبی و پانترکی زده میشه ولی هر چقدر اظهارات وقیحانه و شرمانه باشه وطنپرست خوانده میشه
خداپرست ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۹:۱۲
کل متن این نوشته به کنار، 4 سطر ذیل کلام پایانی نویسنده به خوبی نشان می دهد که نویسنده نه تهدید علیه منافع ایران را بخوبی می شناسد و نه از وظایف سفارت ایران در باکو خبر دارد. مکتنی احساسی مبتنی بر احساس شگست ارامنه که می خواهند جامعه ایرانی را در این نبرد رسانه ای با خود همراه سازند!
ناشناس ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۱۹:۵۱
به علی مردانی که قطعا همان علی پانترکه است . موضوع نویسنده اصلا پس گرفتن یا نگرفتن خاک نیست . که اگر غُرضه داشتند بیست سال پیش از کف نمی دادند . حالا هم سیاست برخی دول فرامنطقه جهت برخی مطامع که واضح است ، بر آن قرار گرفت که چند ترقه بزنند و گرد و خاکی راه بیاندازند و به تلافی جنگ 33 روزه نامش را 44 روزه گذاشتن . والا نه باکو و نه حتی ترکیه پرمدعا بدون کمکهای فرامنطقه ای و بویژه اسراییل توان بازپس گیری این سرزمینها را حتی از ارمنستان ضعیف نداشتند . نشان به آن نشان که ترکیه در شمال سوریۀ جنگ زده ، فقر زدۀ و بی صاحب نتوانست کاری کند و حالا دست گدایی به سوی اسد دراز کرده . موضوع خاک و جنگ نیست که چهارتا پانترک جنگ ندیده مدام پُزش را می دهند . موضوع زبان درازی علیف و همقطارانش است که به خود جرات می دهند به بزرگتر منطقه ، اسائۀ ادب می کنند ... بالاخره گیر و گرفتاریهای داخلی و خارجی ایران هم تمام می شود و نوبت پاسخگویی فراخواهد رسید .
مهدی ۲۸ دی ۱۴۰۱ | ۲۱:۴۳
با سلام ۱- چندین قطعنامه سازمان ملل تجاوز ارمنستان به خاک آذربایجان را نشان می دهد و آذربایجان خاک خود را پس گرفته است . در مقالات این سایت بطور یکجانبه طوری وانمود میشود که گویا سی سال آذربایجان بوده است که خاک ارمنستان را اشغال کرده بود . ۲- کامیون های باری شما وارد هر سرزمینی شوند ، مبلغی به عنوان عوارض از آنها گرفته میشود . گویا این مسئله برای نویسنده محترم خیلی عجیب است . ۳ - هر کشوری مستقلا مختار است شرکای اقتصادی و سیاسی اش را خودش تعیین نماید و احتیاجی به کسب اجازه از کشور ثالثی ندارد . ۴- چرا ایران مجاز است در مرز مانور نظامی انجام دهد ولی آذربایجان نه ؟ ۵- ای کاش نویسنده محترم سندی و یا فیلمی از حضور تکفیری ها ارائه می کرد که بالاخره ما هم بعد از دو سال ادعا موفق به زیارت تکفیری ها در قره باغ میشدیم . ۶- ظاهرا در مقالات این سایت قرار است به جای کلمه ( رقیب ) از کلمه ( دشمن ) استفاده شود . که آن موضوعی مفصل و قابل بحث است . .....
ایرانی ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۰۰:۰۹
کودک کشی از تجاوز به خاک و نوامیس شیعیان هنوز از حافظه ایرانی ها پاک نشده تروریست پرست تفرقه اندازی شما ارامنه قاتل دیگر محلی از اعراب نداره و دستتان رو شده اروپا حتی فرانسه هم پشت شما را خالی کرده چون حق با اذربایجان هست زنده باد ایران پاکستان و تمام کشورهای اسلامی .....
ناشناس ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۰۲:۲۱
جناب منصوریان، همکاری خوبی میتواند بین ایران و ارمنستان باشد، اما نیاز به تقسیم کار هست. ایران کشور قدرتمندی است. ما میتوانیم آرتساخ و مخلفاتش (7 منطقه پیرامونی) را بگیریم و به شما بدهیم و البته بقیۀ خاک آران را ضمیمۀ ایران خواهیم کرد. اما در حال حاضر ایران تحت فشار غرب است. این جایی است که شما می توانید کمک کنید. با دیاسپورای قدرتمندتان در غرب (آمریکا، فرانسه، استرالیا و... ) تماس بگیرید و از آنها بخواهید ترمز غرب را بکشند و حداقل اینکه از شدت اقدامات غرب علیه ایران بکاهند. ما نمی خواهیم در نبرد با پان مغول ها غرب به ما کمک کند. فقط کمی رویشان را برگردانند تا ما کار را تمام کنیم. این تنها راه نجات ارمنستان و آرتساخ است. بدون ایران، ارمنستان و آرتساخی هم وجود نخواهد داشت. به پیشنهاد من خوب فکر کنید...
فرهاد ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۰۸:۱۸
تمامیت ارضی ایران و کشورهای همسایه پس چرا برای محور پانترکی منطقه از جمله باکو و ترکیه مهم نیست جناب مردانی؟ خاک ایران در کتاب‌های درسی آذربایجان؟ حضور ترکیه در خاک عراق و سوریه و قبرس و ...؟
علی ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۱۴:۳۱
نوشته ای برای تحریک مقامات جمهوری اسلامی برای اقدامی نظامی علیه کشور اذربایجان وکل دنیای تورک، وتکرارادعاهای بی اساس که حتی کسانی که این شایعات را پراکنده کرده بودند بی خیال اثر گذاری مدنظرشان شده واز تکرارآن دست کشیده اند. آقای نویسنده باید به فکر نوشتن حرفهای تازه ای برای امکان ادامه ی حیات ارمنستان باشند چرا که با وضعیت پیش آمده ودرآینده ای نزدیک دیگر ارمنستانی وجود نخواهد داشت.همراه شدن افرادی مضحک مثل ناشناس که ضمن تایید این چنین نوشته هایی ، حرفهای خنده دار تری نیز می گویند برای شما نان نخواهد شد. دشمنی با بومیان منطقه به صلاح هیچ مهاجر و میهمانی نیست .
کامران ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۱۵:۲۱
این کشور مطبوع شما ارمنستان هنوز نتوانسته ۲۰ کیلومتر راه بسازد تا نگرانی شما از بابت کامیونهای عبوری رفع شود؟ بعد ادعای احداث کریدور شمال جنوب دارید؟ از ان خیل عظیم تروریست های تکفیری در جنگ قره باغ چند تا رو اسیر میگرفتید تا حداقل برای نمایش چیزی داشته باشید ، خسته نشدید از تکرار این دروغ ؟ شما و فدوی جان در خیال خام خود بمانید که بتوانید از جیب ملت و دولت ایران هزینه امنیت پوشالی خود بکنید.
حسین ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۱۷:۰۳
اگر بخواهیم کامنتهای لابی ارامنه وطنی و آنتی ترکها را در قضیه ارمنستان و آذربایجان خلاصه کنیم میشود همین مقاله!!! نویسنده بداند که دیگر این توجیهات قابل قبول نیست
خسرو ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۱۹:۵۷
آذربایجان پاره تن ایران است یعنی کاش با ایران متحد شودولی ارمنستان هم ملک تلق ایران است ایروان شهر هزار مسجد و سرزمین تشیع بود قره باغ و خانکندی همیشه یک خان نشین وابسته به دربار ولیعهد در تبریز بود در هیچ کجای تاریخ واقعی -- کشور مستقل ارمنستان(تا سال ۱۹۹۱) وجود نداشت و همیشه قسمتی از مملکت آذربایجان ایران بود اینکه یک داشناق ارمنی بخواهد جمهوری اسلامی ایران و مردمش را تحریک به حمله با آذربایجان کند خنده دار است فقط در صورتی ایران بصورت مسلحانه برای دفاع از ارمنستان اقدام میکند که ارمنستان به ایران ملحق شود آن موقع ما هم دفاع میکنیم چون قسمتی از وطنمان خواهد بود دلایل بچگانه ای که برای دشمنی ایران با آذربایجان ذکر شده کذب محض بود
فرزاد ۲۹ دی ۱۴۰۱ | ۲۲:۴۰
انشا الله با عملی شدن مصوبه ی قانونی مجلس جمهوری خودمختار نخجوان مبنی بر الحاق به سرزمین مادری یعنی ایران و تشکیل مجدد جمهوری خودمختارتالش که توسط رژیم دیکتاتور باکو به صورت یکجانبه و غیر قانونی و با توسل به زور برچیده شده؛تمام این تهدیدات ازبین خواهد رفت وهیچ قدرتی فکر توطئه علیه منافع ملی وتمامیت ارضی ایران به سرش خطور نخواهد کرد.
مهربان ۳۰ دی ۱۴۰۱ | ۱۸:۵۸
ترک‌های مغولی از مهمان به میزبان تبدیل شدن.
فرزاد ۰۲ بهمن ۱۴۰۱ | ۰۹:۳۹
به مجید:ارامنه هم از شهروندان ایران و یکی از اقوام ایرانی هستند.درجنگ تحمیلی هشت ساله با عراق بنا به آمار رسمی ؛به نسبت جمعیت ؛بیشترین شهید متعلق به ارامنه بوده.اونها ایرانی بودن خودشان را اینگونه اثبات کردند.با استفاده از عباراتی چون«ایران عزیز»و«ایران اسلامی» نمیشه اجنبی و انیرانی بودن رو پنهان کرد.
فرزاد ۰۲ بهمن ۱۴۰۱ | ۱۱:۲۷
به نظر میاد با توجه به اثبات عینی هشدارهایی که مدتهاست امثال نویسنده محترم و دیگر دغدغه مندان نسبت به خطراتی که از جانب باکو و محرکین و حامیان پیدا و پنهانش متوجه منافع ملی ماست ؛میدهند و آشکارشدن و به فعلیت رسیدن تهدیدات بالقوه از جانب باکو به دفعات زیاد (به عنوان نمونه ورود پهپاد هرمس اسراییلی از خاک باکو و جاسوسی از تاسیسات هسته ای اصفهان؛خروج اسناد مهم هسته ای کشور توسط رژیم اسراییل با استفاده از کامیون و از راه زمینی و از مرز باکو که قطعا چنین عملیات مهمی نمی تواند بدون همکاری و اطلاع باکو صورت گرفته باشد؛حمله تروریستی به حرم شاهچراغ توسط اتباع باکو و هدایت این عملیات از خاک باکو؛ رزمایش نظامی رژیم باکو به همراه ترکیه و پاکستان در دریای کاسپین(قزوین) درصورتی که این رژیم با دشمن اعلامی خود یعنی ارمنستان هیچ مرز دریایی ندارد و به جز ایران با تمام کشورهای ساحلی این دریا روابط نظامی دارد وقطعا مخاطب این رزمایش ایران بوده ؛پذیرایی و حمایت اطلاعاتی و امنیتی این رژیم از گروههای تجزیه طلب ؛اپوزوسیون سازی برای نظام سیاسی مستقر در ایران توسط جوانکی دلقک مآب و حمایت امنیتی از ایشان و دخالت در امور داخلی ایران ؛اخلال در مسیرهای تجاری ایران واذیت و آزار و معطل کردن رانندگان ایرانی پشت مرز به بهانه های واهی ؛ایجاد روابط راهبردی با رژیم اسراییل ؛سفر اخیر الهام علیف به آلبانی و آشکار شدن همکاری این رژیم با سران فرقه تروریستی رجوی واخیرا هم تهدید آشکار به قطع مرز ایران با ارمنستان و بسیاری موارد دیگر) آنچه مانع واکنش مناسب و به موقع وچاره اندیشی در این مورد شده ؛ نفوذ گسترده لابی پان‌ترکیسم در نهادهای مهم تصمیم گیر و تصمیم ساز کشور باشد.
تبریزی ۰۵ بهمن ۱۴۰۱ | ۰۵:۱۴
آذربایجان مثل اسرائیل در خاکهای غصبی ایران تشکیل حکومت داده، و با وجود مماشات ایران پر رو شده و مدعی باقی خاکهای ایران هم شده. حالا هم با اسرائیل هم پیمان شده تا منافع یکدیگر رو تامین و ایران رو به زعم خودشون نا امن و تهدید کنند. ایران بایستی سیاست خودش رو در قبال آذربایجان تغییر بده، کشوری که حتی نامش گواهی دهنده منشا و اصل و ریشه و منتسب بودنش به ایران هست که طی عهدنامه ای تاریخ گذشته ادعای سرزمین مادری را برای خودش مطرح میکند، ایران بایستی همونطوری که آذربایجان سالها کار فرهنگی کرد و شعار قره باغ مال ماست رو سرداد و همونطوری که ترکیه سالهاست قبرس رو یاورو وطن خطاب میکنه، ایران هم کار فرهنگی رو شروع کنه و از مسیر های دیپلماسی و رسمی و رسانه ها شعار آذربایجان بخشی از ماست رو سر بده، تا من بعد بهت زده شاهد چیزهای عجیب و غریب نباشیم