دلایلی که سوء مدیریت دولت را نشان می‌دهند
همه اخراج‌های ترامپ از دوره اول تا کنون
دیپلماسی ایرانی:
مایکل فلین (Michael Flynn)
مدت خدمت: ژانویه 2017 - فوریه 2017 (کمتر از یک ماه)
فلین به دلیل رسوایی مرتبط با ارتباطات مخفیانه‌اش با دیپلمات‌های روسی، به‌ویژه سرگئی کیسلیاک، سفیر روسیه در آمریکا، مجبور به استعفا شد. گزارش‌ها نشان داد که فلین پیش از مراسم تحلیف ترامپ با کیسلیاک درباره تحریم‌های آمریکا علیه روسیه گفت‌وگو کرده و این موضوع را از مایک پنس، معاون رئیس‌جمهوری، و سایر مقامات کاخ سفید پنهان کرده بود. این ارتباطات در زمانی رخ داد که فلین هنوز مقام رسمی نداشت، که نقض احتمالی قانون لوگان (ممنوعیت مذاکره غیرمجاز شهروندان آمریکایی با دولت‌های خارجی) تلقی شد. علاوه بر این، اف‌بی‌آی در حال تحقیق درباره دخالت روسیه در انتخابات 2016 بود و فلین به دلیل عدم شفافیت در این تحقیقات تحت فشار قرار گرفت.
اختلاف اصلی فلین با ترامپ به دلیل فشار سیاسی و رسانه‌ای ناشی از افشای این رسوایی بود. هرچند فلین از حامیان سرسخت ترامپ بود، اما عدم صداقت او با تیم ترامپ و افشای عمومی مکالماتش باعث شد که ادامه حضورش در دولت برای ترامپ غیرممکن شود. برخی منابع، مانند گزارش‌های واشنگتن‌پست، نشان می‌دهند که ترامپ ابتدا از فلین حمایت کرد، اما فشارهای قانونی و سیاسی او را مجبور به پذیرش استعفای فلین کرد.
استعفای فلین نتیجه مستقیم رسوایی و عدم اعتماد در تیم اولیه ترامپ بود. این ماجرا نشان‌دهنده ضعف هماهنگی در تیم انتقالی ترامپ و حساسیت بالای مسائل مرتبط با روسیه در آن زمان بود.
اچ. آر. مک‌مستر (H.R. McMaster)
مدت خدمت: فوریه 2017 - مارس 2018
مک‌مستر به دلیل اختلافات اساسی با ترامپ در رویکرد به سیاست خارجی و مدیریت شورای امنیت ملی از سمت خود کنار رفت. او یک ژنرال نظامی با دیدگاه‌های سنتی‌تر در سیاست خارجی بود و بر تقویت ائتلاف‌های بین‌المللی و رویکردی قاطع علیه دشمنان آمریکا، مانند روسیه و ایران، تأکید داشت. در مقابل، ترامپ دیدگاه‌های غیرمتعارفی داشت و به مذاکره مستقیم با رهبرانی مانند کیم جونگ‌اون (کره شمالی) و ولادیمیر پوتین (روسیه) تمایل نشان می‌داد. گزارش‌های نیویورک‌تایمز و پولیتیکو نشان می‌دهند که مک‌مستر از سبک مدیریت آشوبناک ترامپ و دخالت‌های غیررسمی مشاوران نزدیک او، مانند جرد کوشنر، ناراضی بود.
مک‌مستر با سیاست‌های تند و غیرقابل‌پیش‌بینی ترامپ، به‌ویژه در مورد خروج از توافق هسته‌ای ایران (برجام) و رویکرد نرم‌تر به روسیه، مخالف بود. او همچنین تلاش کرد شورای امنیت ملی را حرفه‌ای‌تر کند، که با سبک شخصی و غیررسمی تصمیم‌گیری‌های ترامپ در تضاد بود. منابع نشان می‌دهند که مک‌مستر بارها از سوی حلقه نزدیک ترامپ، مانند استیو بنن، تضعیف شد.
کناره‌گیری مک‌مستر نتیجه تفاوت‌های ایدئولوژیک و سبک مدیریتی بود. او به‌عنوان یک استراتژیست نظامی، با دیدگاه‌های غیرسنتی و پوپولیستی ترامپ سازگار نبود. این اختلاف نشان‌دهنده چالش‌های ترامپ در همکاری با نخبگان سنتی امنیت ملی بود.
جان بولتون (John Bolton)
مدت خدمت: آوریل 2018 - سپتامبر 2019
بولتون به دلیل اختلافات عمیق با ترامپ در مسائل کلیدی سیاست خارجی، از جمله ایران، کره شمالی، افغانستان و ونزوئلا توسط ترامپ اخراج شد. بولتون یک جنگ‌طلب شناخته‌شده، از رویکرد سختگیرانه و مداخله‌جویانه در سیاست خارجی حمایت می‌کرد، در حالی که ترامپ در دوره‌ای به دنبال مذاکره و کاهش تنش بود. او به‌ویژه با تمایل ترامپ برای مذاکره با ایران و لغو برخی تحریم‌ها مخالف بود. وی همچنین با تصمیم ترامپ برای مذاکره با طالبان در افغانستان و دعوت از آنها به کمپ دیوید به شدت مخالفت کرد.
بولتون معمار سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران بود و هرگونه مذاکره با تهران را رد می‌کرد، در حالی که ترامپ پس از خروج از برجام، به دنبال توافقی جدید با ایران بود.
در مورد کره شمالی، بولتون با مذاکرات مستقیم ترامپ با کیم جونگ‌اون مخالف بود و آن را غیرواقعی می‌دانست. این اختلافات با سبک مدیریت متمرکز و شخصی‌شده ترامپ تشدید شد، که جایی برای دیدگاه‌های صلب بولتون باقی نگذاشت.
اخراج بولتون نشان‌دهنده ارجحیت سیاست خارجی معامله‌محور و شخصی‌ترامپ بر دیدگاه‌های ایدئولوژیک و جنگ‌طلبانه بود. بولتون با دیدگاه‌های تند خود نتوانست با رویکردهای انعطاف‌پذیرتر ترامپ در برخی مسائل هم‌راستا شود.
رابرت اوبراین (Robert O’Brien)
مدت خدمت: سپتامبر 2019 - ژانویه 2021
اوبراین تا پایان دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ در سمت خود باقی ماند و تنها با پایان دوره، سمت خود را ترک کرد. او برخلاف پیشینیانش اخراج نشد یا استعفا نداد.
اوبراین به دلیل سبک عمل‌گرایانه و وفاداری به دستورات ترامپ، اختلافات آشکاری با او نداشت. او بیشتر به‌عنوان مجری سیاست‌های رئیس‌جمهوری عمل کرد و از درگیری‌های علنی با حلقه داخلی کاخ سفید پرهیز کرد. گزارش‌های سی‌ان‌ان و پولیتیکو نشان می‌دهند که اوبراین در مسائل کلیدی مانند مذاکرات صلح با طالبان و سیاست فشار حداکثری علیه ایران، از خطوط کلی ترامپ پیروی کرد.
اوبراین با انطباق با سبک مدیریت و اولویت‌های سیاسی‌ترامپ، موفق شد دوره خود را بدون تنش‌های عمده به پایان برساند. این نشان‌دهنده اهمیت وفاداری شخصی در حلقه نزدیک‌ترامپ بود.
دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ
مایک والتز (Mike Waltz)
مدت خدمت: ژانویه 2025 - مه 2025
والتز به دلیل افشای ناخواسته اطلاعات محرمانه در یک گروه چت در اپلیکیشن سیگنال، که شامل برنامه‌ریزی برای حملات نظامی به یمن بود، اخراج شد. به گزارش نیویورک‌تایمز و بی‌بی‌سی، والتز به‌اشتباه یک روزنامه‌نگار (جفری گلدبرگ، سردبیر آتلانتیک) را به این گروه اضافه کرد، که به افشای مکالمات حساس بین مقامات ارشد، از جمله والتز، جی‌دی ونس، و پیت هگست، منجر شد. این رسوایی فشارهای سیاسی و انتقادات گسترده، به‌ویژه از سوی دموکرات‌ها را به دنبال داشت. علاوه بر این، والتز با مواضع تند خود علیه ایران و حمایت از اقدام نظامی، با برخی مشاوران نزدیک‌ترامپ، مانند جی‌دی ونس و سوزی وایلز، که رویکردی محتاط‌تر به ایران دارند، اختلاف داشت.
والتز به دلیل دیدگاه‌های تندرو و جنگ‌طلبانه‌اش، به‌ویژه در مورد ایران، با حلقه داخلی‌ترامپ، که به دنبال مذاکره و توافق با تهران بودند، در تضاد بود. گزارش نیویورک‌تایمز نشان می‌دهد که حتی پیش از رسوایی سیگنال، برخی مشاوران‌ترامپ او را بیش از حد تندرو می‌دانستند. این اختلافات با خطای امنیتی او تشدید شد، که به اعتبار دولت ترامپ لطمه زد.
اخراج والتز نتیجه ترکیبی از خطای امنیتی و اختلافات ایدئولوژیک بود. رسوایی سیگنال بهانه‌ای برای حذف او فراهم کرد، در حالی که اختلافاتش با رویکرد معامله‌محور‌ترامپ در قبال ایران نشان‌دهنده چالش‌های هماهنگی در تیم سیاست خارجی او بود.
نظر شما :