نحوه مهار زیاده خواهی های آمریکا و سنگ اندازی های اروپا

دیپلماسی ایرانی: مذاکرات غیرمستقیم ایران با آمریکا، به مراحل سختی رسیده و طرف آمریکائی با رویکردی زیاده خواهانه، مطالبات حداکثری در پرونده هسته ای یعنی بخش غنی سازی را هدف گرفته است. این موضع، هم می تواند یک تاکتیک مذاکراتی برای مرعوب ساختن و گرفتن امتیازات کلیدی باشد و یا نشان از برنامه شیطانی و ساده اندیشانه آنها برای گرفتن این توان به مثابه موتور محرکه و قلب فعالیت های گسترده هسته ای ایران است.

طبعا نظام تصمیم گیری ایران در شرایط خطیری در مواجهه با این رفتار طرف آمریکائی و نیروهای افراطی همسوی او قرار گرفته است. از یک طرف، هدف این است که دیپلماسی قرین موفقیت باشد و ملت بزرگ ایران گشایشی در زندگی خود احساس کنند. اما از سوی دیگر یک مرحله سرنوشت ساز است که اگر دستاوردها صیانت نشود می تواند به امنیت ملی و حقوق قانونی کشور در مسیر توسعه خدشه جدی وارد کند.

اما برای رسیدن به تصمیم درست و تامین منافع کشور به زحمت زیاد و برهان و استدلال زیاد نیاز نیست. تحولات سال های اخیر در منطقه غرب آسیا، همه چیز را برای جهانیان و ملت ایران آشکار ساخته است. دنیای غرب به سرکردگی آمریکا دیگر مانند گذشته لاپوشانی و حفظ ظاهر نمی کند و خواسته و منویاتش را آشکار و عریان مطرح می کند. این مجموعه جهان را کاملا دو قطبی ساخته و شعار هر که با ما نیست علیه ماست را عینیت بخشیده است. آری، هیچ اطمینانی به آنها نیست و آنها که کشتن روزمره صدها انسان فلسطینی و خفه کردن صداها در اقصی نقاط جهان در عصر فناوری و ارتباطات، برایشان امری عادی شده، طبیعی است که اگر عنصر قدرت و توان بازدارندگی را از کشوری بگیرند دیگر بعید است دوباره بتوان آن را بدست آورد.

برخورد حکیمانه و مبتنی بر اصول عزت و عقلانیت که در کلام اخیر مقام معظم رهبری مورد تصریح قرار گرفت حکم می کند که در حفظ دستاوردها باید بسیار محکم و نفوذ ناپذیر بود و دشمن را به این نقطه رساند که امکان گرفتن آنچه با زحمت و مجاهدت و خون دل به دست آمده وجود ندارد. 

این امر تنها یک سخن نیست بلکه تمام قدرت ایران اعم از لایه های سخت و نرم در حمایت از این سخن و موضع است. در عین حال که نیروهای مسلح ایران نگهبان تمامیت ارضی و امنیت مردم عزیزمان در برابر امواج رعب و تهدیدآفرینی است، دیپلماسی کشور نیز خود را از نگاه تک ساحتی یعنی تمرکز صرف بر موضوع هسته ای خارج ساخته است. به حرکت درآوردن دیپلماسی استانی و منطقه ای، گفت‌وگوی فشرده و نقطه به نقطه با کشورهای اروپائی در عین بدسلیقگی و خود شیفتگی آنان، تعامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی با وجود سایه سنگین فشار سیاسی غربی ها بر آن، سفر وزیر امور خارجه به کشورهای مصر و لبنان در شرایط حساس منطقه از جمله اقداماتی است که در محور فعالیت های وزارت امور خارجه خود قرار گرفته است. این اقدامات اجازه تمرکز و سناریوسازی را از کشورها می گیرد و فضای مانور سیاسی و بین المللی جمهوری اسلامی ایران را افزایش می دهد که در آینده دامنه و میزان آن گسترش هم خواهد یافت.

خوشبختانه در مقطع کنونی به رغم تلاش شبکه رسانه ای، مجازی و دستگاه عملیات روانی جبهه مقابل، جامعه ایرانی اعم از شهروندان در داخل و آنها که در خارج از مرزهای کشور به‌سر می برند به ماهیت غیرقابل اعتماد و بی رحم غرب آگاهند و می‌دانند آنان حتی به یاران خود نیز رحم نمی کنند چه رسد به ملت بزرگ ایران که مانع از تسلط و استیلای آنان بر مقدرات خود و ثروت های منطقه شده است.

آری در این زمینه تجربه ها بسیار است و همین نمونه اوکراین یک عبرت بزرگ در برابر چشمان ماست. کشوری مهم، ثروتمند و با ظرفیت های بسیار که وقتی از درون فروپاشی شوروی بیرون آمد، در مرکز رقابت غرب و روسیه قرار گرفت. این کشور اگر از یک جایگاه رهبری جامع و قدرت اجماع ساز برخوردار بود، می توانست نیروهای کشور را از قطبی شدن رها سازد و حول منافع ملی کشور بسیج کند. به عنوان نمونه آن کشور پروژه مشترک ساخت هواپیما با ایران داشت که اگر تسلیم فشارهای آمریکا نمی شد می توانست این ظرفیت را برای خود حفظ کند و پرو بال دهد و امروز در این عرصه حرفی برای گفتن داشته باشد. خلاصه آن که هر چه داشت را تسلیم کرد و یکسری وعده ها گرفت که در روز نیاز و ضرورت هیچ کدام به دادش نرسید.

با این توضیح، ایران فرایند قدرت سازی خود در عرصه های امنیت ملی و برخورداری از انرژی هسته ای که ابزار قدرت و توسعه و شکوفائی است را با همه سختی ها بدست آورده است.  تجربه و واقعیات های جهانی به ما می آموزد که هر چه در توان داریم را باید به میدان آوریم و دشمنان را به این نتیجه برسانیم که تفکر گرفتن ابزارها و قدرت ایران، اندیشه ای غیر منطقی و غیر عملی و هزینه ساز برای همگان و از جمله خود آنان است و راه به جائی نخواهد برد و ایران به لطف الهی از این گذر مهم تاریخی با سرافرازی عبور خواهد کرد.