غلامرضا مصدق در یادداشتی می‌نویسد: همان‌طور که گاهی ستیز اقدامی در جهت منافع ملی است، همان‌طور هم سازش به موقع در جهت منافع ملی خواهد بود. نه ستیز باید تابو باشد و نه سازشِ منطبق با منافع ملی.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: وب‌سایت ویژوال کپیتالیست، که بر ارائه داده‌ها، آمار و اطلاعات مالی، اقتصادی، فناوری و جهانی به صورت بصری و گرافیکی تمرکز دارد، نموداری را بر اساس داده‌های تحقیقات مایکروسافت تهیه کرده که نشان می دهد در حال حاضر ۴۰ شغل به طور ویژه در معرض حذف شدن و نابودی توسط هوش مصنوعی هستند.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مذاکره فقط متن و عدد نیست. مدیریت فشارهای رسانه‌ای و روانی نیز نقشی حیاتی دارد. تهدید به ترک میز، اعمال فشار اقتصادی، حملات سیاسی و تاکتیک‌های فرسایشی، ابزارهای رایج طرف‌هاست. تیمی که آرامش خود را حفظ کند، زبان بدنش را مدیریت کند و واکنش هیجانی نداشته باشد، می‌تواند قواعد بازی را بازتعریف کند.
ادامه مطلب
محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آیا روایت روسی روابط بین‌المللی، می‌تواند برای اکثریت جهان، به تعبیر خود روس‌ها، جذاب باشد؟ جواب چندان روشن نیست.
ادامه مطلب
محمدرضا لشینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مخاطب جهانی دیگر بیننده نیست؛ داور است. اینجا دیگر مسئله فقط قدرت نظامی یا اقتصادی نیست، بلکه قدرت روایت است. هر کشوری که بتواند در میدان روایت‌ها اعتبار بسازد، در میدان سیاست هم دست بالا را دارد. و شاید به همین دلیل است که دیپلماسی در عصر ما، بیش از هر زمان دیگری، به رشته‌ی ما نزدیک شده است: روابط بین‌الملل نه فقط علمِ قدرت، بلکه علمِ روایت قدرت است.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می‌نویسد: در فردای دو دوران مقاومت و دیپلماسی، وضع اقتصاد، جامعه، محیط‌زیست، امنیت و ... از هر آنچه بیست سال پیش وجود داشت، بدتر است. اکنون عصر پساماشه است، بازگشته‌ایم به وضعیتی که ۱۵ سال پیش وجود داشت، بدون آن منابع، بدون آن میزان درآمد نفتی، آب، سرمایه اجتماعی، و ...؛ در حالی که انبوهی از ناترازی‌ها ما را در بر گرفته‌اند.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی می نویسد: "مسعود پزشکیان" پیش از شروع سفر به نیویورک و شرکت در هشتادمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سخن روشنی را بر زبان آورد؛ این که با زورگویی و قلدری غربی‌ها نمی‌توان کنار آمد، اما با حضور در نشست نمایندگان جامعه بین‌المللی آیا خواهد توانست رویکرد "پیروزی _ شکست" آنان را دچار چالش کند؟ آیا ورزیدگی سیاسی هیئت دیپلماتیک ایرانی می‌تواند از ایده "مصالحه _ پیروزی" نزد نمایندگان جامعه جهانی، قدرتمندانه دفاع و آن را تبیین کند؟ رخدادهایی که در زمان نزدیک به وقوع می‌پیوندد، روشن خواهد کرد که کدام رویکرد در این ماراتن سخت حرف آخر را می‌گوید.
ادامه مطلب
کتاب «هنر اجبار» نوشته رید بی. سی. پالی توضیحی تازه برای موفقیت - و شکست - درخواست‌های اجباری در سیاست بین‌الملل ارائه می‌دهد.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در عرصه بین‌المللی، آمریکا تلاش می‌کند حمله خود را توجیه کند و با اعمال تحریم‌ها ایران را منزوی کند، اتحادیه اروپا بر حفظ برجام و میانجی‌گری برای کاهش تنش تأکید دارد، روسیه و چین با محکومیت شدید حمله از ایران در مجامع بین‌المللی حمایت می‌کنند و به دنبال کاهش نفوذ آمریکا در منطقه هستند، و کشورهای منطقه رویکردهای متفاوتی دارند، از حمایت عربستان سعودی و اسرائیل گرفته تا ایفای نقش میانجی‌گری توسط ترکیه.
ادامه مطلب
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با این حال، فرهنگ راهبردی نخبگان ایرانی اعم از نخبگان سیاسی، نظامی و امنیتی که حول محور سه‌گانه «استقلال»، «مقاومت» و «انقلابی‌گری» ساخته و درونی شده است، یک چارچوب هویتی و هنجاری قدرتمند مبتنی بر تجربه تاریخی زیسته ارائه می‌دهد که کنش‌های راهبردی جمهوری اسلامی را در مواجهه با چالش‌های خارجی معنادار می‌سازد.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تکلیف در عرصه بین المللی چیست؟ آیا نظام کنونی بین المللی که تجسم اندیشه پروتستانتیسم است را باید قبول کرد یا باید به دنبال شکلی متفاوت بود؟ آیا اخلاقیات را - همان طور که پروتستانتیسم به فرد می سپارد - باید به کشور ها سپرد و تنها برای پایبندی آن ها به اصول تلاش کرد؟ این اصول را باید در چارچوب قوانین بین الملل تعریف کرد یا باید در چارچوب «قانون جنگل» دنبال کرد؟
ادامه مطلب
کیکاوس پورایوبی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شک و تردیدی در آن نیست پشت این ترفندهای دیپلماسی، آمریکا در حال برنامه‌ریزی و تدوین دیدگاه‌های استراتژیک برای عملیات اجرایی آینده خود در منطقه است؛ محاصره تمام‌جانبه ایران در عرصه‌های بین المللی از طرق مختلف، فشارهای فزاینده و آسیب‌های متعدد به لحاظ اقتصادی، سیاسی، مالی و پولی، انزوای بین المللی و حتی اقدام نظامی.
ادامه مطلب
سیاست خارجی ترکیه در دوران رجب طیب اردوغان را نمی‌توان بدون در نظر گرفتن اصل پراگماتیسم درک کرد. دولت آنکارا در دو دهه گذشته، با وجود آنکه بارها از «دفاع از آرمان فلسطین» و «مخالفت با اشغالگری» سخن گفته، عملاً در بسیاری از مقاطع به حفظ و حتی گسترش روابط اقتصادی و سیاسی با رژیم صهیونیستی ادامه داده است. داده‌های منتشر شده نشان می‌دهد که در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، علی‌رغم جنگ تمام‌عیار اسرائیل در غزه، روزانه چندین کشتی حامل فولاد، سیمان و حتی مواد منفجره از بنادر ترکیه راهی سرزمین‌های اشغالی شده‌اند.
ادامه مطلب
شقایق متقی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: می‌توان گفت که نقش هوش مصنوعی در حوزه سیاست خارجی ترکیبی از فرصت ها و تهدیدهاست. از یک سو، فناوری هوش مصنوعی به شفاف تر شدن تصمیمات، پیش بینی دقیق بحران ها و افزایش کارایی سیاستگذاری کمک قابل توجهی می‌کند. از سوی دیگر، فناوری هوش مصنوعی می‌تواند به تشدید رقابت‌های تسلیحاتی، پیچیده‌تر شدن جنگ‌های اطلاعاتی و افزایش وابستگی فناورانه منتهی می‌شود.
ادامه مطلب
ماندانا تیشه‌یار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: کتاب شاهنامه که در حدود یک هزار سال پیش توسط شاعر نامدار ایرانی، فردوسی توسی سروده شده، یکی از شاهکارهای زبان و ادب فارسی به شمار می رود. این کتاب روایتگر آداب و رسوم، ویژگی های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و نظامی جوامع گوناگون و نیز روابط و مناسبات میان ایرانیان با یکدیگر و با مردمان دیگر سرزمین ها است.
ادامه مطلب
ما، جمعی از پیشکسوتان سیاست خارجی، با اعتماد به توانمندی‌های ملت سر افراز و نظام جمهوری اسلامی ایران، بر این باوریم که با جسارت دیپلماتیک، می‌توان رویکرد سیاست خارجی کشور را بر پایه تمرکز بر حفظ امنیت و توان ملی و اولویت بخشیدن به جایگاه توسعه و پیشرفت، با تعامل سازنده و تاکید بر منافع ملی و عقلانیت راهبردی باز تعریف کرد و نقش مؤثری در حل مشکلات، چالش‌ها و ارتقای جایگاه ایران در منطقه و جهان ایفا کرد.
ادامه مطلب
سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نظم در حال تکوین، الگوهای سنتی دیپلماسی انرژی دیگر پاسخ‌گو نیستند؛ آنچه در حال ظهور است، دیپلماسی چندلایه انرژی است: ترکیبی از گفت‌وگوهای رسمی، مشارکت‌های منطقه‌ای، تعاملات بین شرکتی، و بازیگری نهادهای مالی و اقلیمی. پرسش اینجاست: ایران، با انبوهی از فرصت‌های طبیعی و چالش‌های ساختاری، چه جایگاهی در این نظم نوین دارد؟
ادامه مطلب
محمدصادق کلبادی می نویسد: یکی از خصایص ریشه‌دار در سیرت جمعی ما ایرانیان، شتاب‌زدگی در تحصیل نتیجه از طریق قهر و فشار است؛ امری که مرحوم مهندس بازرگان در مقاله سازگاری ایرانی تحت مفهوم «فرهنگ زور و زود» به آن پرداخت.
ادامه مطلب
شکست مذاکرات آتش‌بس غزه و محدودیت‌های همکاری ایران با آژانس، همراه با عدم پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای، خطر تشدید تنش‌ها را افزایش داده است. با این حال، اندیشکده کارنگی و سیاست خارجی اروپا بر این باورند که تمایل اروپا، چین و برخی کشورهای عربی به ویژه قطر، عمان و عربستان سعودی به دیپلماسی، احتمال سناریوی بن‌بست یا دیپلماسی محدود را محتمل‌تر از جنگ تمام‌عیار می‌کند.
ادامه مطلب
کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مکانیسم ماشه نه پایان راه، بلکه نقطه‌ای است برای بازتعریف استراتژی‌ها و ساختن آینده‌ای پایدارتر و مقتدرانه‌تر برای ایران در منظومه پیچیده خاورمیانه.
ادامه مطلب
معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مکانیسم ماشه در مقطع کنونی، دیگر صرفاً یک سازوکار فنی-حقوقی نیست، بلکه به ابزاری چندمنظوره برای اعمال فشار هوشمند و اجماع‌سازی بین‌المللی علیه ایران تبدیل شده است. فعال‌سازی آن، نه‌تنها بازگشت به فضای بحران‌زده و چندقطبی پیش از توافق هسته‌ای را رقم می‌زند، بلکه مشروعیت بین‌المللی ایران را هدف قرار می‌دهد و امکان مداخلات جدید سیاسی و امنیتی را برای بازیگران متخاصم فراهم می‌سازد. بی‌توجهی به این روند می‌تواند زمینه‌ساز یک چرخه بازدارنده و تشدید شونده از تحریم، انزوا و بحران شود که خروج از آن حتی در میان‌مدت نیز دشوار خواهد بود.
ادامه مطلب
کیکاووس پورایوبی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اگر گره مثبتی بخواهد باز شود مردم و نخبگان از آنان حمایت خواهند کرد تا کشور از آسیب های بیشتری در امان باشد.
ادامه مطلب
رامین کیانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ۱۲ نکته‌ی کلیدی و راهبردی را واکاوی می‌کند که طی این بحران، به صورت عینی و ملموس نمایان شد. نکاتی که بی‌توجهی به آنها، در آینده ممکن است هزینه‌های غیرقابل جبرانی برای ایران در پی داشته باشد.
ادامه مطلب
کوروش احمدی می نویسد: این روزها در یکی از مقاطع حساس تاریخ ایران به سر می‌بریم. کشور با مشکلاتی بنیادی در حوزه تاب‌آوری و زیست‌پذیری سرزمینی، خطر بسته‌شدن پنجره جمعیتی و مهاجرت نخبگان مواجه است.
ادامه مطلب
جلیل سازگارنژاد می نویسد: آتش‌بس برقرارشده پس از تجاوز ۱۲روزه رژیم اشغالگر قدس، بیم‌ها و امیدهای فراوانی را فرا‌روی مردم و مسئولان کشور قرار داده است. اینک که جنگ به صورت موقت پاپان یافته، عرصه کارزار لاجرم و به‌درستی به حوزه دیپلماسی سپرده شده است.
ادامه مطلب
در آینده نزدیک (تا ۵ سال آینده)، الگوریتم‌ها به احتمال زیاد نقش فزاینده‌ای در تحلیل داده‌ها، پیش‌بینی سناریوها و ارائه توصیه‌های سیاستی در سیاست خارجی خواهند داشت. با این حال، به دلیل پیچیدگی‌های ذاتی روابط بین‌الملل، از جمله عوامل غیرقابل پیش‌بینی مانند احساسات، فرهنگ و تصمیم‌گیری‌های سیاسی، بعید است که الگوریتم‌ها به طور کامل جایگزین تفکر انسانی شوند.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت عمل و پاسخ های کوبنده نیروهای مسلح ایران نسبت به تجاوزات رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن مراکز مختلف آنها، عامل اثرگذار میدانی است که عرصه را بر آنان کاملا تنگ کرده و آنها را در حالت استیصال قرار داده است. اگر این روند با همین وضع و حتی شدت بیشتر ادامه یابد سر دشمن به سنگ خواهد خورد و در مقابل قدرت ایران سرفرود خواهد آورد.
ادامه مطلب
سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در آینده خاورمیانه، آن‌کس که بتواند میان برق، باد، نفت و آب پیوندی متوازن و مشارکتی بسازد، نه‌فقط کشور خود، که صلح منطقه را تضمین خواهد کرد.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخورد حکیمانه و مبتنی بر اصول عزت و عقلانیت که در کلام اخیر مقام معظم رهبری مورد تصریح قرار گرفت حکم می کند که در حفظ دستاوردها باید بسیار محکم و نفوذ ناپذیر بود و دشمن را به این نقطه رساند که امکان گرفتن آنچه با زحمت و مجاهدت و خون دل به دست آمده وجود ندارد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیپلماسی عمومی، عرصه‌ای بی‌رحم است. تصویرها می‌مانند، حتی اگر واقعیت‌ها تغییر کنند. امروز چهره ایران در آیینه ورزش تیره شده و این تیرگی، نه محصول دشمنی بیرونی، بلکه نتیجه بی‌توجهی درونی به نقش حیاتی ورزش در سیاست جهانی است.
ادامه مطلب