علیرضا رجائی می نویسد: در نگاه نخست، افغانستانِ امروز تصویری متناقض از خود ارائه میدهد؛ از یک سو گزارش بانک جهانی از رشد ۴.۳درصدی اقتصاد در سال ۲۰۲۵ حکایت دارد و کابل برای میزبانی نشست مهم منطقهای «اکو» آراسته میشود و از سوی دیگر، گزارش تکاندهنده یوناما از «بحران چندبعدی در تمام ابعاد زندگی» پرده برمیدارد؛
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اسرائیل در جای جای قراباغ که دو سال است به طور کامل به تصرف باکو درآمده حضور گسترده دارد و این فعالیت ها در پوشش اقدامات اقتصادی و تجاری با هدف جاسوسی از ایران انجام میشود. اجلاس اکو نیز در مرکز قراباغ یعنی شهر خانکندی (استپاناکرت) برگزار می شود. آیا شما نگران شرایط امنیتی این شهر که پس از کوچ اجباری ارامنه از آن خالی از سکنه شده است، نیستید؟
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: از ایران که مبتکر این سازمان است انتظار می رود بیش از پیش برای توسعه و انسجام اکو فعالیت داشته باشد. اما به دلیل مشغولیت ایران به اختلافات و مسائل داخلی که در بسیاری از مواقع از اندازه گذشته و بر سیاست های کلان کشور تاثیر گذاشته و غفلت از مناسبات بین المللی را موجب شده و همچنین نبود یک استراتژی روشن و پایدار برای تعاملات بین المللی ایران، سبب شده است تا به سازمان هایی نظیر اکو توجه کافی یا اصلا توجه نشود. همچنین تداوم خصومت ایران و غرب در حالی که اکثر کشورهای عضو اکو روابط خوب یا نزدیکی با غرب و ایالات متحده امریکا دارند یکی از مهمترین دلایلی ضعیف شدن اکو محسوب می شود. ایران کشور بزرگ و تاثیرگذاری در غرب آسیا و آسیای مرکزی است. ایران کشوری است که نفوذ تمدنی هم در آسیای میانه و هم در قفقاز دارد. از این رو طبیعتا داشتن روابطی چالشزا با کشورهای غربی و ایالات متحده بر خلاف سیاست دیگر کشورهای عضو اکو، بر عملکرد این سازمان تاثیر مستقیم میگذارد.
ادامه مطلب
فائزه رجبی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سازمان اکو با توجه به ظرفیتهای قابل توجه، میتواند همچون یک سینرژی برای تقویت و توسعه اقتصادی ایران عمل کند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیوستن ایران به گروه بریکس و عضویت دائم در آن، از سوی برخی کارشناسان و تحلیلگران ایرانی به عنوان یک موفقیت یا دستاورد راهبردی ایران در نظام جهانی مورد توجه قرار گرفته و این رویکرد تحلیلی مطلوب دولت و سیاستگذاران ارشد حکمرانی سیاسی کشور بوده است. اما واقعیت این است که پیوستن ایران به ساختارهای بین المللی و جهانی، تنها یک ابزار یا شرط لازم برای سیاستگذاری خارجی است و نه شرط کافی در سیاستگذاری خارجی مطلوب و موفق برای دستبابی به اهداف راهبردی.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: در حالت طبیعی، حداقل ۵۰ درصد تجارت کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی باید با اعضای درون سازمان انجام میگرفت اما عملا چنین نیست. تعرفه های تجاری دو طرف هنوز به حد مطلوب که بیانگر گسترش روابط باشد نرسیده، کوریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب هیچ کدام به مرحله بهره برداری کامل نرسیده اند و پروژه های مربوطه به کندی پیش می روند، توسعه حمل و نقل هوایی کشورهای عضو به ویژه با ایران بسیار ناقص است، مثلا می توان گفت حمل و نقل هوایی میان ایران با کشورهای آسیای میانه بسیار ناچیز و در حد صفر است، توسعه حمل و نقل ریلی و دریایی کندتر از حد انتظار است و مناسبات تجاری کشورها بسیار پایینتر از ظرفیت ها و انتظارات است.
ادامه مطلب
قاسم محب علی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی پیرامون نقش سازمان اکو در حل مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور بر این باور است که تحریمها، سیاست فشار حداکثری، عدم تعیین تکلیف چالشهای اصلی ایران در حوزه هستهای، موشکی، منطقهای و حقوقبشری با ابرقدرت ها سبب شده است که برقراری هرگونه رابطه سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و تجاری با ایران برای همسایگان و دیگر کشورهای خُرد و میانی فرامنطقهای رابطه ای پرهزینه و پر از تبعات باشد. در نتیجه فعلاً کسی تا تعیین تکلیف برجام و لغو تحریمها بنایی برای برقراری روابط اقتصادی و تجاری با ایران ندارد. لذا کشورها در قالب نشست سران اکو، شانگهای و ... ذیل یک نمایش دیپلماتیک پوچ، بیهوده و توخالی سعی می کنند مواضعی دلگرم کننده و مثبتی در خصوص تلاش برای تداوم و تشدید همکاریها و روابط با ایران مطرح کنند. حتی امکان دارد قراردادها و توافقاتی هم بین طرفین امضا شود، اما هیچکدام تا زمان تعیین تکلیف برجام و لغو تحریم ها عملیاتی نخواهد شد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی درباره امکان ایجاد اتحادیه میان ایران و ترکیه و دیگر کشورهای منطقه می گوید: یک نکته اساسی که از نگاه پیشنهاد دهندگان این اتحادیه پنهان می ماند، جایگاه ایران در نظام بینالملل است. ایران بدون حل مشکلات خود با آمریکا در منطقه خاورمیانه در هیچ اتحادیه ای جای نخواهد داشت. واضح تر بگویم راه اتحادیه مبتنی بر ستون های ایران و ترکیه، نه از تهران و آنکارا، بلکه از واشینگتن می گذرد. سنتو نیز از همین مسیر گذشت. ما به عنوان ایران تا زمانی که با آمریکا چالش داشته باشیم سخن گفتن از همکاری و شکل گیری یک اتحادیه یک خیال بافی است. ایران از گذشته و تا امروز از یک تنهایی تاریخی در رنج بوده و پس از انقلاب با درگیر شدن با آمریکا این تنهایی منطقه ای، تبدیل به تنهایی استراتژیک در منطقه و جهان شده است.
ادامه مطلب
دکتر اعظم ملایی مدرس دانشگاه و پژوهشگر روابط بین الملل: تجربه کشورهای عضو اکو نشان می دهد که هر چند این کشورها همگی در زمره کشورهای در حال توسعه هستند و نیازهای اقتصادی تأمین نشده فراوانی دارند؛ اما اکو را محمل مناسبی برای رفع این نیازها نمی دانند و در نتیجه بیش از سی سال تجمع و گردهمایی آنها در قالب اکو، سبب همگرایی و همکاری های تنگاتنگ این کشورها نشده است.
ادامه مطلب
سفیر ونزوئلا در تهران میگوید: باید در ابتدا به دنبال قیمت منطقی برای فروش نفت به کشورهای مصرف کننده بود، تا به آنها آسیبی وارد نشود. به دنبال رابطهای که هر دو طرف سود ببرند. از این رو ایجاد بانک جنوب که بتواند قمیت نفت و انرژی را منطقی کند، قابل توجه است.
ادامه مطلب
حسن بهشتی پور، تحلیل گر مسائل قفقاز و آسیای مرکزی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی معتقد است اگر چه ظاهرا آقای احمدی نژاد برای شرکت در اجلاس سران اکو به باکو رفته اما به نظر می رسد هدف اصلی این سفر بهبود مناسبات و رفع مشکلات در روابط ایران و جمهوری آذربایجان بوده است.
ادامه مطلبگفتاری از علی اکبر فرازی، معاون سابق دبیرکل سازمان اکو، برای دیپلماسی ایرانی.
ادامه مطلب