آذربایجان در دو دهه گذشته با وجود حفظ روابط با ترکیه و ایران، مشارکت‌های نیرومندی در زمینه‌های انرژی و دفاعی با اسرائیل ایجاد کرده است.
ادامه مطلب
مسکو روی حفظ صلح در منطقه و ترویج همکاری های سه جانبه با مشارکت روسیه، آذربایجان و ایران در چارچوب پروژه کریدور حمل و نقل بین المللی شمال – جنوب حساب می کند. به همین دلیل روسیه برای کمک فعالانه به حل مشکلات انباشته شده میان شرکای جنوبی خود (آذربایجان و ایران) آمادگی خود را اعلام کرده است.
ادامه مطلب
هیراد مخیری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آینده قفقاز آبستن تغییر است و آنچه مسلم است اتحاد مثلث ایران – روسیه – ارمنستان بیش از هر زمانی برای منافع چندوجهی سه کشور مذکور ضرورت و اهمیت پیدا می‌کند. مهم‌ترین کشوری که در آینده مناسبات قفقاز می‌تواند نقش تعیین‌کننده داشته باشد ایران است. ایران به‌خوبی دریافته است که در صورت تکرار استراتژی‌های انفعالی پیشین خود در مقابل منطقه قفقاز جنوبی زیان‌های غیرقابل جبرانی را متحمل خواهد شد و ارمنستان نیز اگر از جانب ایران و روسیه حمایت نشود متقابلاً به هر سویی خواهد گروید که امریکا و همراهانش منتظر این گرا از سمت ایروان هستند.
ادامه مطلب
چه بسا اسرائیل به شعله ور کردن آتش جنگ با ایران از طریق درگیر کردن آذربایجان فکر می‌کند و برای آن برنامه ریزی می‌کند و ممکن است آن را اجرایی کند بر این اساس که جنگی میان آذربایجان و ایران دربگیرد و زمانی که آتش آن شعله ور شود دولت آمریکا دیگر نمی‌تواند در برابر فشار لابی صهیونیستی برای وارد شدن در جنگ به منظور کمک به اسرائیل مقاومت کند. اسرائیل به اشتباه گمان می‌کند جنگ علیه ایران در جبهه آذربایجان باعث می شود متحدان ایران در محور مقاومت و در راس آنها حزب الله، سوریه و حوثی‌ها و غیره به علت فاصله جغرافیایی از عرصه عملیات و دوری از فلسطین اشغالی مداخله نکنند.
ادامه مطلب
نقش روسیه در این موقعیت ژئوپلیتیک نامشخص است. از یک سو، روسیه با ایران از حکومت کنونی سوریه حمایت می کند. از سوی دیگر، از نقطه نظر نظامی، به هیچ وجه مخالف اشغال سوریه توسط نیروهای امریکایی نیست. پنتاگون و ارتش اسرائیل در حال افزایش حضور نظامی خود هستند.
ادامه مطلب
هرچند جمهوری آذربایجان روابطی نزدیک با ترکیه و اسرائیل دارد ولی با توجه به این که ترکیه و ایران در عرصه های دیگر به ویژه در خاورمیانه و افغانستان و روابط اقتصادی دارای منافع مشترک هستند، ایران روابطش با ترکیه را متشنج نخواهد کرد.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نظامیگری باکو ظاهرا از دو محرک مهم ناشی می شود: غرور ناشی از پیروزی برق آسا و قاطع بر ارمنستان و دوم ساختار سیاسی غیردمکراتیک کشور و سودای رهبری آن برای خرج کردن مابه ازای این پیروزی در عرصه سیاست داخلی و تحکیم قدرت از طریق تثبیت و گسترش دستاوردهای اخیر. پاشنه آشیل این سیاست اما، اتکای صرف و مطلق به متحدان خارجی و ورود به بازی های ژئوپولتیک در مقیاسی بزرگتر از ظرفیت و توانایی های کشور است.
ادامه مطلب