ترکیه و ایران برای توسعه نفوذ خود در سرزمین های عربی از ابزارهای متفاوتی استفاده کرده اند. نفوذ ایران با گرایشی ایدئولوژیک همراه بوده در حالی که چشمداشت های ترکیه با رویکردی اقتصادی همراه بوده است. ترکیه و ایران به رغم رقابت بیصدا، با یکدیگر هماهنگ هستند هرچند تفاوت چشمگیری در موضع گیری ظاهری هر یک از آنها در قبال اسرائیل وجود دارد.
ادامه مطلب
مجلس ایران به کشورهای اروپایی و ایالات متحده دو ماه فرصت داده تا تحریم ها را بردارند. ظریف گفته که دولت مجبور به اجرای این قانون است. به این ترتیب با اجرای این قانون، توافقی که چهار سال از تحریم های خفه کننده جان سالم به در برد در آستانه مرگ قرار می گیرد. بایدن می تواند بلافاصله پس از ورود به دفتر ریاست جمهوری با چند فرمان اجرایی، توافق را نجات دهد.
ادامه مطلبعلی اکبر سبزیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امنیت ملی در گرو مشارکت آحاد جامعه در تأمین امنیت عمومی است. اگر «سواد امنیتی» شهروندان و مشارکت آنان در امنیت عمومی زیاد شود، چه‌بسا بسیاری از اقدامات خرابکارانه خنثی و توطئه‌های بزرگ نقش بر آب شود.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کسب احترام در جامعه جهانی، نسبت مستقیم با درصد مشارکت مردم در انتخابات دارد. همانطور که سرداران نشانه «قدرت سخت» هستند، دیپلمات ها نماد «قدرت نرم» هستند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیشینه حدود دو دهه حاکمیت مطلق اردوغان در سپهر سیاسی ترکیه و نظام بین‌المللی نشان می‌دهد که ایشان در فرآیندی از بی‌خردی در حرکت بوده‌اند. اردوغان به عنوان حاکم مطلق ترکیه، روندی از یک سیاستمدار و سیاستگذار خردمند در آغاز سال ۲۰۰۰ و پیروزی در انتخابات ۲۰۰۲ با حزب عدالت و توسعه، برتری در تحولات بهار عربی تا کودتای ۲۰۱۶ و تقابل با تمام کشورهای همسایه را طی کرده، اکنون به عنوان یک رهبر و سیاستگذار مستبد و بی‌خرد در نظام بین‌المللی مشهور است. حضور اردوغان در جشن پیروزی دروغین آذربایجان بر ارمنستان، وارونه‌سازی اصل شعر حماسی آذری (ارس – آراز آراز) به نیت تفرقه‌افکنی و تنش‌آفرینی در ایران و کنش متقابل ایرانیان را می‌توان در چارچوب تاکتیک نابخردانه اردوغان مورد بررسی قرار داد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هوشیار باشیم هیچ کُردی، لری، اصفهانی، مشهدی و .... از آذری ها و یا هیچ آذری از سایر اقوام، ایرانی تر نیست و همه به یکسان دغدغه ایران را داریم. ایران برای همه ایرانیان بوده است. جنگ هشت ساله ستون فقرات و انسجام این کشور را در بُعد ملی به گونه ای قوی کرد که هنوز بسیاری از ترس آن ابهت و حماسه است که از نگاه چپ داشتن به ایران می هراسند.
ادامه مطلب
پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دنیای آینده تنها سازمان هایی توان بقاء خواهند داشت که انعطاف لازم را در سازو کار و ساختار خود داشته باشند و قابلیت نهادی را برای تطبیق با شرایط و پارادایم های در حال تغییر کسب کنند. توسعه منابع انسانی و بهره گیری از افراد خلاق ، توسعه سیالیت سازمانی برای پیگیری اهداف در قالب های جدید، افزایش توجه به رصد تحولات محیطی و محاطی و تاثیرات پارادایم های نوین بر معیشت و نوع کار ، تبیین سناریوهای مختلف برای آمادگی سازمانی بیشتر در تعامل با تحولات و تاثیرات آن، افزایش توان بخش های سیاست گذاری، قانون گذاری و تدوین آیین نامه برای مهم از جمله پیش نیازهای سازمانی آماده شدن برای دنیای پیش روست.
ادامه مطلب
محسن رنانی در یادداشتی می نویسد: ما اکنون بیش از هر زمان دیگر در کل تاریخ بعداز انقلاب، نیازمند عقلانیت در تصمیم و طمأنینه در اقدام هستیم. سیاست‌مداران و نظامیان مراقب باشند که با گفتارشان در این واقعه اخیر حس نسبت ایرانیان را به انحراف نبرند و شرایط را پیچیده نکنند، قول‌های نابه‌جا ندهند و تهدیدهای توخالی نکنند.
ادامه مطلب
احمد مسعود باختری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نی است که این متن در زمانی نگاشته شده که صاحب قلم، بورسیه تحصیلی جمهوری اسلامی ایران بوده و بابت این امر و نیز پذیرش هزاران دانشجوی امثال خویش، از میزبانی کریمانه این کشور، نهایت سپاسگزار بوده، و به این امر ملتفت و ممنون است؛ اما مشاهده وضعیت اتباع کشور و محرومیت آنان از بسیاری از حقوق شهروندی و آن هم به صرف نداشتن روادید و اقامت، او را ناگزیر به اشک قلم ساخت.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فرهنگ سازی و نهادینه کردن یک سبک زندگی خاص نیاز به تعمق، تدبیر، اجماع نخبگان، برنامه ریزی و عزم ملی دارد و با حرکت های شتاب زده و مقطعی سازگاری نیست. بنابراین چنانکه جمهوری اسلامی ایران می خواهد در عرصه فرهنگ سازی و احیاء و رواج سبک زندگی ایرانی- اسلامی گام بردارد؛ باید الزامات و ابزارهای آن را بشناسد و برای آنها برنامه ریزی و سرمایه گذاری کند.
ادامه مطلب
عبدالرحمن ولایتی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به زعم نگارنده برای علاج و درمان این گرفتاری باید یک بیداری ملی اعلام شود و فضای جریانی و جناحی از کشور رخت بر بندد چرا که این فضای جریانی و جناحی هنوز برای کشوری امثال ما بسیار زود است چرا که فهم منافع ملی معلق است. درک پرچم و سرزمین درمانده است و هر فرد سیاسی به تتاسب منافع جریانی و جناحی خود لگد و تکلی به پیکره منافع ملی وارد می کند. هیچ جریان و جناحی عهده دار مسئوولیت منافع ملی نیست و منافع ملی مثل یک بیمار بی صاحب رها شده است.
ادامه مطلب
با این همه، دلایلی برای هشدار وجود دارد: نخست، دولت بایدن نمی تواند به سادگی در رابطه با برجام به گذشته برگردد. دوم، بسیاری از جنبه های جاگیری آمریکا در منطقه، در چهار سال گذشته فرسوده شده است. رخدادهایی همچون ترور محسن فخری زاده، هرچند هم که مهم باشد، تنها بخشی از کل داستان به شمار می رود.
ادامه مطلب
محسن بهاروند و نعمت اله مظفرپور، در یادداشتی مشترک برای دیپلماسی ایرانی می نویسند که پروژه فکری مرحوم دکتر فیرحی صلاحیت مواجهه با مشکلات ملی و بحرانهای منطقه ای را دارد و قابلیتهای گفتمانی او شبیه قابلیتها و الگوسازیهای خواجه نصیر در قرن هشتم هجری است. اگر ایران و خاورمیانه در قرن هشتم خواستار عقل گرایی خواجه بودند، اکنون در تمنای حقوق اساسی گرایی هستند که فیرحی آن را استخراج و مفصل بندی می کند.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واحدهای سیاسی و کشورهای جهان به مقوله امنیت توجه خاصی دارند، چرا که این امر منعکس‌کننده توانایی بقاء به‌مثابة واحدهایی مستقل و مشخص در عرصه‌جهانی است. با این وصف ارائه یک تعریف مطلق و کامل از امنیت ممکن نیست، چرا که این مفهوم، مفهومی نسبی است و از این‌رو غالباً با فرض و احتمال درباره آن صحبت می‌شود.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انجمن ها می توانند به عنوان دستیاران ارزان و ارزشمند برای نهادهای دولتی و سایر سازمان های غیر دولتی و بین المللی باشند که از توانایی و ظرفیت مناسبی برای گسترش تعاملات علمی، فرهنگی، توسعه روابط دوستانه میان جوامع مختلف و تحکیم صلح و دوستی ملی و جهانی برخوردارند و یقینا نوعی همگرایی دو سویه نهاد مردمی و نهاد دولتی می تواند به نقش آفرینی این انجمن ها در شرایط خاص کنونی روابط کشورمان با کشورهای اروپایی و تاثیرگذاری در مسیر کاهش تحریم های ظالمانه کمک شایان کند.
ادامه مطلب
با همه مشکلات و سختی هایی که ایران با آن مواجه است که همه به خصوص ما در امریکا می بینیم، جمهوری اسلامی الآن با ترامپ مذاکره نمی کند. اگر در دوم رئیس جمهور شد، اگر دید مجبور است، با او مذاکره خواهد کرد. یک بار با ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی درباره مذاکرات با کشورم (امریکا) صحبت می کردم، گفت: "ترامپ از مذاکرات با ما فقط می خواهد عکسی بگیرد تا از آن در انتخابات استفاده کند. ما این عکس را به او نمی دهیم."
ادامه مطلب
قطعا ایران نمی خواهد ترامپ بار دوم رئیس جمهوری ایالات متحده شود و هیچ کاری نمی کند که باعث شود جایگاهش تقویت شود تا بار دیگر رئیس جمهور شود. با او الآن مذاکره نخواهد کرد.
ادامه مطلب
رضا مقاتلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران در شرایط کنونی انتخاب های مختلفی را می تواند در دستور کار خود قرار دهد که از ایجاد ارتباط استراتژیک با ترکیه ای که به گواه برخی تحلیلگران از دیگر اهداف طراحی های اخیر کشورهای فرامنطقه ای با توجه به تمایل این کشور اوراسیایی برای ایفای نقشی فعال تر در خاورمیانه نشات گرفته است تا بهره گرفتن از شکاف ایجاد شده در GCC را می تواند شامل شود.
ادامه مطلب
امریکا می خواهد متحدان عرب را در تلاش برای متقاعد ساختن روسیه و چین از تامین سلاح برای ایران، با خود همراه کند. درحالی که تحولات نگران کننده در عراق، سوریه و لبنان شاید بیانگر آن باشد که ایران و عوامل آن توانسته اند با چین و روسیه متحد شوند، اگرچه امریکا نیز بی تفاوت ننشسته است. در نتیجه، مسکو و پکن باید مراقب رفتار خود باشند – به ویژه اگر امریکا به اعمال تحریم علیه آنها تصمیم بگیرد و دوستان خود را متقاعد کند که هرگونه انعقاد توافق با تهران برای امنیت خاورمیانه خطرناک است.
ادامه مطلب
آرش رییسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تاکید بر داد به عنوان فلسفه فرمانروایی در ایران دگربار اهمیت تنهایی استراتژیک تاریخی ایران را نشان می دهد. در چنین سرزمینی کهن با چنین ویژگیِ پایدار، تنهایی استراتژیک ایران خود نشان دهنده درون زایی و استقلال بنیادهای امنیت ملی ایران بوده است. تکیه به درون بدین معنی است که گرانیگاه امنیت ملی ایران بر رابطه میان "دولت" و "ملت" استوار است تا روابطی استراتژیک با قدرت های بزرگ و یا گروه های غیر دولتی منطقه ای. به بیان دیگر، سنجه منافع ملی کشور را می باید در رابطه دولت و ملت ارزیابی کرد. در واقع، نظام جمهوری اسلامی باید دریابد که حکمرانان ایرانی همواره فقط یک متحد تاریخی داشته اند که آن هم "ملت ایران" بوده است.
ادامه مطلب
آرش رییسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روند تمرکز مراکز سیاسی – نظامی، اقتصادی – بازرگانی و فرهنگی – دینی در دوران پهلوی و جمهوری اسلامی در تهران اما بیش از پیش افزایش یافته است. این چنین افزایش تصاعدی تعادل میان گرانیگاه و دیگر شهرهای ایران زمین را بر هم زده است. تا بدان حد که تو گویی «ایران، تهران است و تهران، ایران!»
ادامه مطلب
آرش رییسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: "هارتلند" ایران نمایانگرِ سرزمینیِ بنیان های جهان ایرانی است. در هسته تمدن کهن و دیرپای ایرانی خاطرات و ارزش های مشترکی هستند که بسان نمادهایی بی همتا کارکردِ برساختنِ یگانگی و برپایی وحدت در میان کثرت ایرانیان را دارند. نمادهای برسازنده تمدن ایرانی را می توان در دو نماد "نوروز" و "عاشورا" جست.
ادامه مطلب
امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نقد و بررسی و تحلیل محتوای این توافق یا نقشه راه، خود مجال دیگری می طلبد و نیازمند تعیین تکلیف نهائی و البته انتشار متن کامل آن است. اما در این نوشتار به بهانه این موضوع و طوفانی که در سطح نخبگان، سیاسیون، افکار عمومی و رسانه ها به پا کرده، به طرح و بررسی این پرسش مبنائی می پردازیم که علت رویکرد انتقادی و مخالفت تاریخی ایرانیان با قدرت های بزرگ و توافقات و تعاملاتی از این دست چیست و چرا دست کم بخش مهمی از نخبگان جامعه و حتی مردم عادی رویکرد بدبینانه یا نه چندان خوشبینانه ای در برابر چنین توافقاتی دارند؟
ادامه مطلب
آرش رییسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تنهایی استراتژیک مفهومی که نخستین بار توسط محی الدین مصباحی، استراتژیست برجسته ایرانی، بیان شده، اشاره به واقعیتی است که در آن «ایران، چه آگاهانه و خودخواسته و چه ناخواسته و از روی ناچاری، به گونه ای استراتژیک تنهاست و محروم از هر گونه اتحادهایی معنادار و متصل به قدرت های بزرگ.»(۲) تنهایی استراتژیک ایران اشاره به وضعیتی است که در آن ایران فاقد هر گونه اتحادی طبیعی با ابر قدرتی جهانی و یا قدرتی بزرگ است؛ فقدانی که با پیروزی انقلاب اسلامی، بحران گروگان گیری، و در نهایت جنگی خونین و طولانی با عراق بیش از پیش تشدید شد. ایران دچار تنهایی استراتژیک است یعنی در تدوین، کاربرد و پیشبرد استراتژی های کلان خود تنها است.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: می‌توان گفت تأکید اصلی حامیان معاهده تجاری با چین این است: «چین قدرت اول اقتصادی دنیاست (یا به زودی خواهد بود) و برقراری معاهدات بلندمدت با قدرت اول اقتصادی جهان نه تنها عاقلانه و هوشمندانه، بلکه اساساً ضروری است.» اگر برای کشورم فقط یک آرزو داشته باشم، همین بود که روزی چنین استدلالی را بشنوم و چنین نگرشی به مبنای تصمیمگیری‌های کلان کشورم تبدیل شود؛
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تاریخ درباره ظریف، قوت‌ها و کاستی‌هایش، همچون همه دیگر سیاست‌مداران قضاوت خواهد کرد. آدمی معصوم و مبرا از خطا نیست، اما در کشوری که با کارگزاران نظام سیاسی برای آن‌چه تصمیم کل سیستم بوده است، چنین کنند، هیچ نخبه‌ای را رمق و انگیزه خطر کردن برای خدمت باقی نمی‌ماند. آدم‌ها، تلخ‌کام فرومی‌پاشند.
ادامه مطلب
امید رحیمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نباید اجازه داد تا کارگزارِ اصلی مناسبات دو کشور در سطوح میانی قرار بگیرد و گفتمان‌های تک‌بعدی و یکجانبه، بر موضوعات بسیار کلیدی‌تر سایه افکند. لذا، با مدیریت رئوس تصمیم‌گیری کلان در کشور، باید با تدبیری ویژه این اختلاف به نحوی حل و فصل شود که اصول همسایگی و مزیت‌های راهبردی دو کشور خللی وارد نیاید.
ادامه مطلب
یافته های این نظرسنجی که از میان ۴۰۰ شهروند عراقی از قومیت ها و مذاهب مختلف انجام گرفته نشانگر آن است که از نظر ۳۶.۲۶ درصد پاسخ دهندگان، ایران همچنان از بیشترین اهمیت در سیاست خارجی عراق برخوردار است.
ادامه مطلب
تصمیم گیرندگان در ایران به این نتیجه رسیدند که تهران می تواند در ماه های آینده سیاست تهاجمی را در پیش بگیرد و با مشغول کردن دولت ترامپ به مشکلات خارجی و دور کردن آن از اولویت های داخلی مثل شیوع کرونا و تظاهرات ضدنژادپرستی، به بازیگری موثر در انتخابات آمریکا تبدیل شود.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید امیدوار باشیم تا چرخه سیاستگذاری نمایشی و پرستیژگرایانه در ایران به‌خصوص سیاستگذاری خارجی مشابه با دوره محمد مصدق بار دیگر در ایران تکرار نشود و سیاستگذاران کنونی ایران نیز با درس گرفتن از سیاست‌ها و سرانجام دکتر مصدق، از سیاستگذاری نمایشی و سیاست‌های آرمانی دست بکشند و بازی قدرت را در دنیای واقعی و با رویکردی واقع‌گرایانه دنبال کنند.
ادامه مطلب