پایان ترامپ و ترامپیسم

امریکا، امریکا خواهد ماند

۱۹ دی ۱۳۹۹ | ۱۸:۳۱ کد : ۱۹۹۸۸۷۶ آمریکا نگاه ایرانی
نویسنده خبر: صادق ملکی
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حادثه حمله به کنگره را بهانه مذمت دموکراسی نکنیم، صبر کنیم و شاهد باشیم که ترامپ با حدود ۷۵ میلیون رای یک استثنا می ماند و تکرار نخواهد شد.  
امریکا، امریکا خواهد ماند

دیپلماسی ایرانی: تحولات مربوط به حمله طرفداران ترامپ به کنگره آمریکا صدمه ای جدی به وجهه آمریکا خصوصا در ارتباط با هنجارهای دموکراسی زده است اما آمریکا همانگونه که از ترامپ عبور کرد، از این رسوایی سیاسی نیز عبور خواهد کرد.

رمز ماندگاری امریکا و قدرتمند شدن آن در طول تاریخ کوتاه آن فارغ از جذب نخبگان و باز بودن سیستم سیاسی و اجتماعی آن در ارتقای جایگاه مهاجران، در هنگام  مواجهه با بحران ها، قدرت بازسازی درونی است. 

ترامپ اشتباهی استراتژیک مرتکب شده و دعوت شدگان توسط او در واقع حکم مرگ سیاسی او را امضا کردند. بی شک ترامپ و ترامپیسم در آینده آمریکا دیگر جایی نخواهند داشت. فارغ از وفاداری پنس به قانون اساسی، بخشی از موضع معاون رئیس جمهوری آمریکا با هدف حفظ آبروی جمهوری خواهان در صحنه سیاست آمریکا بوده است.

اگرچه دموکراسی در ورای  مرزهای آمریکا، برای واشنگتن یک بازی بوده و غالبا نقشی ابزاری داشته اما در درون آمریکا نمایش دموکراسی معمولا با رعایت هنجارهای آن همراه  بوده است‌. نباید کارنامه سیاه آمریکا در ویتنام، عراق و.... و روابط ویژه واشنگتن با دیکتاتوری های خاورمیانه و..... را تبلور دموکراسی دانسته و آن را به درون آمریکا تعمیم داد. دموکراسی آمریکایی تا امروز با تمام کاستی ها نمره قابل قبول داشته و حتی نتایج نهایی حادثه حمله به کنگره به استحکام بیشتر دموکراسی در آمریکا منجر خواهد شد.

کسانی که مرگ دموکراسی در آمریکا را جشن گرفته اند شتاب نکنند. آنها اندکی بردباری و تعمق کنند و اگر خواستند کمی در قیاس به درون بنگرند.

در رویدادها و تحولات باید به همه زوایا توجه کرد. به قول ترامپ باید این روز را بخاطر سپرد، اما نه از نگاه او، بلکه از این منظر که این حادثه می تواند منشا تغییراتی شود که به تضمین بیشتر دموکراسی و نهادهای مرتبط به آن در آمریکا  منجر شود. استعفاها و مواضع اتخاذی جمهوری خواهان و حتی قضات انتخابی ترامپ در بحران انتخابات و حادثه حمله به کنگره از وفاداری افراد نه به فرد بلکه به سیستم نشان دارد و این خود بزرگترین تضمین دموکراسی آمریکایی است.

پیروزی سیستم و قانون بر منویات شخصی رئیس‌جمهوری خودشیفته، آیا  نمی تواند برای ما محل درس باشد؟

اگر بجای امریکا این رویداد در هر یک از کشورهای خاورمیانه رخ می داد، چه نتایجی در بر داشته و چه فجایعی اتفاق می افتاد؟

با عینک ارزش ها و بعضاً آرزوهای خود، حوادث را تحلیل نکنیم و از نگاه  سیاه و سفید به رویدادها دور شویم. امریکا و دموکراسی آن نمره بیست ندارد اما اگر خاکستری نگاه کنیم در قیاس نمره قابل قبول خواهد گرفت.

نکته آن که باور به امریکا و نظام سلطه آن ساده لوحی است اما انکار قدرت دموکراسی و سازوکار قانونی آن هم ساده لوحی بزرگتر است. بدانیم جاده سیاست از مسیر راست و دروغ می گذرد اما در کنار توجه به میزان این راست و دروغ ها در نظام های اقتدارگرا و دموکراسی ها به نتایج و تاثیرات نهایی این دورغ و راست در جوامع مختلف توجه و نسبت به آنها مداقه کنیم. دقت کنیم دموکراسی ها امروز کجا ایستاده اند و نظام های اقتدارگرا کجا هستند. شاید بتوانیم نمره بدهیم و انتخاب کنیم که ما کجای سیاست ایستاده ایم. انتخاب می کنیم یا اینکه برایمان انتخاب می کنند.

حادثه حمله به کنگره را بهانه مذمت دموکراسی نکنیم، صبر کنیم و شاهد باشیم که ترامپ با حدود ۷۵ میلیون رای یک استثنا می ماند و تکرار نخواهد شد.  

دلخوش به نابودی آمریکا نباشیم که آمریکا در کنار داشتن مولفه های اصلی قدرت، توان بازسازی درونی خویش را دارد و امریکا، آمریکا خواهد ماند.

صادق ملکی

نویسنده خبر

صادق ملکی، کارشناس، استراتژیست و تحلیلگر ارشد مسائل سیاسی است.

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ایالات متحده امریکا حمله به کنگره امریکا دونالد ترامپ صادق ملکی دموکراسی امریکا حزب جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری امریکا انتخابات امریکا


( ۱۹ )

نظر شما :

خسرو ۱۹ دی ۱۳۹۹ | ۱۹:۲۸
نظام امریکا ، نه جمهوریخواه یا دمکرات ، افسار قدرت را در امریکا در دست دارد وهرگز آنرا به هیچ رییس جمهوری بطور تام واگذار نکرده است ، به نظر من سرازیر شدن امریکاییهای سفید پوست اوانجلیست ( مسیحی افراطی ) به کنگره بدون اجازه نظام امریکا بی معنی است ، این سیاه بازی برای دفع همیشگی ترامپ و اجتناب از بازی های بعدی او بود ، ولی بایدن مجبور خواهد شد بیشتر با خواسته های پنتاگون و سیا ( ادامه تحریمهای وفشار به ایران ) هماهنگ شود
مهدي ۱۹ دی ۱۳۹۹ | ۲۲:۲۳
واقعا عالی بود ممنون بخاطر مقاله زیباتون
سهراب ۱۹ دی ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۰
مطلب درستی هست. این اتفاق اصلا بی سابقه یا عجیب نیست در تاریخ امریکا. اتفاقا تا حدودی نشان از باز بود سیستم خکومتی امریکا هست. البته این به این معنی نیست که امریکا مشکلات جدیی ندارد که میتواند به بحرانهای ساختاری تبدیل و نهادینه بشود . (نظیر فساد سیاسی و مالی ساختاری و نا برابری اقتصادی)
سروش ۲۰ دی ۱۳۹۹ | ۰۰:۳۹
تحلیلی بسیار خوشبینانه به نظام آمریکا بود . یعنی تحت هیچ شرایطی نمی خواهید بپذیرید نظام سیاسی و مدنی آمریکا به سمت یک دگردیسی پیش می رود. معیارهای دوگانه و رفتارهای متقلبانه مثل شیشه ای هست که سرانجام روزی بر سر بانیان می شکند . دمکراسی آمریکا با تضاد واقعی برخورد کرده و هر گز نمی تواند مثل سابق ادامه دهد . اعتراض سراسری نژاد پرستی . تضاد طبقاتی سرمایه داری و سیاست های جنایتکارانه خارجی دیگر راهی به آینده ندارد و به سمت اضمحلال پیش می رود .
مجید ۲۰ دی ۱۳۹۹ | ۰۲:۲۲
اصلا هم معلوم نیست نویسنده علاقه خاصی به امریکا داره . دمکراسی امریکایی شاید برای خودشون خوب باشه ( که بجز توهم چیزی نیست) اما برای عراقی ها و ایرانی هاو ویتنامی ها یمنی ها و سوری ها و نیجریه ای ها و افغانستانی ها و ونزویلایی ها و کوبایی ها و ... جز بدبختی و انفجار و ترور و مرگ و غم از دست دادن و سلاخی و بمباران منازل مسکونی به اشتباه و چپاول نفت و ثروت چیزی نداشته . قلم بزن رفیق , هر چی دوست داری بنویس و پولشو بگیر . اما من که برای پول مقالت رو نمیخونم . فاصله زیادی تا هرج و مرج در غرب نمانده , فقط کافیه گوشتو تیزتر کنی .
ناشناس ۲۰ دی ۱۳۹۹ | ۱۰:۵۶
سخن زیبایی می گوید: "کم دانستن درباره چیزی خطرناک تر از ندانستن است" دو اشتباه متن بالا به طور خلاصه: ۱. 'دموکراسی آمریکایی هنوز هم قوی است': مطالعه دقیق جزئیات سیاست داخلی آمریکا حاکی از فساد سازمان یافته در تمامی عناصر قدرت حکومتی است. این ادعا کاملا با اسناد و مدارک متقن قابل اثبات است. فساد در مهم ترین نهاد حکومت، قانون گذاری، کاملا لانه کرده و سیستم اندیشکده های مختلف تحت تاثیر عوامل دولت های بیگانه است. دموکراسی سیرک انتخاباتی نیست. دموکراسی مولفه های بسیار مهم تری از انتخابات و روال آن دارد. ۲. 'ترامپیزم جایی در آینده آمریکا ندارد': ظهور ترامپ ریشه در همان فساد ساختاری ایالات متحده است. در یک سیستم سالم دموکراتیک، رهبران فاخر و درستکار در فرآیند عکس العمل مردم به فساد به قدرت می رسند. در سیستم فاسد سیاسی آمریکا، امکان ظهور رهبران مخالف سیستم وجود نداشته و لاجرم فرد کثیف و مکاری مانند ترامپ بر خشم فزاینده عمومی موج سواری کرد. خشم روزافزون مردم عادی آمریکا از سیستم فاسد از بین نرفته و دیر یا زود به شکل دیگری فوران خواهد کرد. سقوط ابرقدرت شوروی، یادآوری بجایی است که درباره زوال قدرت ها پیشداوری و پیشگویی نکنیم.
محمد ۲۰ دی ۱۳۹۹ | ۱۱:۱۷
همین که سیاستمداران ما و پروپاگاندای رسانه ای رسمی ما روز و شب درباره امریکا صحبت می کنند بزرگترین مدرک در ناتوانی داخلی خودمان است ، در بدترین شرایط از نظر اپیدمی کرونا ، تحریم و محاصره اقتصادی ، تورم ، گرانی ، بیکاری گسترده و اقتصاد ویران شده قرار داریم اما بازهم چشممان به کاپیتول است که ببینیم امریکایی ها چه می کنند
مولانا ۲۰ دی ۱۳۹۹ | ۲۳:۴۳
بایدن 75 میلیون رای مردمی و ترامپ 70 میلیون رای مردمی 51.7 درصد آرا مردمی بایدن و 48.2 درصد آرا مردمی ترامپ 306 برگ رای الکترال از آن بایدن و 232 ترامپ 56 درصد الکترال بایدن و 43 درصد ترامپ در انتخابات سالهای گذشته از جمله همین پیروزی ترامپ بر هیلاری کلینتون با اینکه آرای مردمی کلینتون 3 میلیون بیشتر از ترامپ بود ( بوش و الگور ) نشان می دهد که این آرا مردمی نیستند که حرف آخر را می زنند بلکه آراء طبقه نخبه و ساختار هستند که حرف اول و آخر را می زنند در این انتخابات گرچه ساختار و تمامی رسانه ها و بلندگوها در خدمت بایدن بود اما نتایج برخلاف نظرسازی ها کاملا به هم نزدیک بود اگر اختلاف آراء مردمی دو کاندید 3.5 درصد باشند اختلاف آراء الکترال هم بایستی در این حدود و با اختلاف کمی باشد نه اختلاف 13 درصد . وجود ابهام در انتخابات و اینکه خودشان این عدم شفافیت را ( فقط مختص انتخابات آمریکاست) به وجود آوردند این بار صدای کارشناسان خودشان را هم درآورده است یعنی به معنای واقعی مردم بازیچه هستند به نظر می رسد تمامی علت ها ریشه در همین امر دارد و بعد از این بیشتر شکاف ها را نشان خواهد داد هر چند ساختار ، ترامپ را از عواقب کارش بترساند و مسئله را جمع کند همین بستن اکانت ها ی رئیس جمهور واقعا آبروی آمریکا را برد اما اگر در این میان کسانی باشند که قسم حضرت عباسی بخورند که اگر آمریکا هم فروبپاشد اینها دست از قبله آمالشان برنخواهند داشت و با یک دستمال بزرگ افتاده اند به کشیدن ، البته حساب این جداست
حکمت ۲۱ دی ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۹
جناب آقای ملکی بنده همواره مقالات جنابعالی را با اشتیاق دنبال نموده ام و دلیلش هم این نیست که با شما هم عقیده هستم بلکه بارها شاهد بوده ام که تحلیل های تان در عالم واقع به واقعیت نزدیک می باشند و به اصطلاح خیالی نیستند. دوستان منتقد را به مقالات این عزیز در رابطه با عراق و بویژه در رابطه با رفراندم اقلیم ارجاع می دهم. به نوشتن و آگاهی بخشی ادامه بدهید خدا قوت
ناراضی وضع موجود ۲۲ دی ۱۳۹۹ | ۰۷:۳۴
آقای ملکی به نظرم به گفته خودتان بهتر است عمیقتر به آمریکا نگاه کنید البته که ما را هول برنداشته که آمریکا در حال فروپاشی است بلکه آمریکا در حال افول است با نگاهی به بحران های داخلی جامعه آمریکا که همه ی ما میدانیم چه چیزهایی است و بر اساس سیر تاریخی که نه خطی بلکه سینوسی است آمریکا توانایی بازسازی مسایلی را که خود بوجود آورده است ندارد آمریکا دو راه بیشتر ندارد: یا دست از گلوبالیزم و سلطه بر میدارد و به داخل کشورش میخزد ,آنگاه امید به بازسازی میرود و یا با ادامه وضع فعلی غرق خواهد شد. ما این را نه سر شادمانی و ساده لوحی میگوییم بلکه سرنوشت محتوم قدرت های زیاده خواه و سنت خالق جهان است.
خدایاری ۲۳ دی ۱۳۹۹ | ۰۰:۰۲
واقعا مطالب خوبی ارائه شده باشد که انحصارطلبان واقتدا گرایان درس بگیرند