تا اطلاع ثانوی!

۱۱ اسفند ۱۳۸۸ | ۱۷:۵۳ کد : ۷۱۰۱ باشگاه خوانندگان
یادداشت یکی از خوانندگان دیپلماسی ایرانی در مورد توقيف نشريات
تا اطلاع ثانوی!

"در ایران تقریبا آزادی مطلق وجود دارد."  این جمله ای بود که محمود احمدی نژاد، رئیس دولت نهم در یکی از گفت و گوهای بیشمارش با مطبوعات امریکایی به زبان راند. اما آمار، یعنی شاخصی که احمدی نژاد به آن وابستگی دارد و آن را یکی از شاخص ها و نشان دهنده دانشگاهی بودنش می داند در این رابطه چیز دیگری می گوید.

طبق آخرین آمار غیر رسمی، از زمان روی کار آمدن دولت عدالت و مهرورزی یعنی پس از انتخابات سال 84 که منجر به تغییرات اساسی در تمام سطوح مدیریتی کشور شد تاکنون قریب به 180 روزنامه ، هفته نامه، ماهنامه و نشریه های محلی و استانی و سراسری توقیف یا لغو امتیاز شدند.

در این بین می توان به روزنامه ارگان هایی مانند کاگزاران و اعتماد ملی اشاره کرد که به عنوان تریبون رسمی حزب متبوع خود توقیف شدند.

اما روزنامه های مستقل دیگری هم بودند که فقط به دلیل آنچه تخلف نامیده می شود تا اطلاع ثانوی توقیف شده اند. روزنامه هایی مانند شرق، یاس نو، کلمه سبز، اندیشه سبز، سرمایه، حیات نو و این اواخر روزنامه اعتماد. "اطلاع ثانوی" که هیچگاه معلوم نشد چه زمانی فرا می رسد.

به نظر می رسد که این روند کماکان ادامه خواهد داشت و دولتی که مدعی است پشتوانه 25 میلیونی رای مردم را دارد، کوچکترین مخالفت و انتقادی را تاب نیاورد و دست به حذف طرف مقابل از بازی می زند. مطمئنا آقای رئیس و حامیانش با خواندن این سطور حتما خواهند گفت که پرونده ای قطور از توهین ها و تحقیرهای همین مطبوعات علیه رئیس خود دارند اما باید دانست که کار روزنامه نگار و حرفه روزنامه نکاری انعکاس وقایع است؛ وقایعی که انعکاس آن، از طرف دولت دهمی ها اهانت تلقی می شود و باید با آن برخورد شود.

اما این ماجرا طرف دیگری هم دارد. روزنامه های حامی دولت و در واقع باید گفت روزنامه های زنجیره ای حامی دولت که از جمله آنها می توان از ایران، کیهان، جوان، وطن امروز و چندین و چند نشریه دیگر نام برد که با وجود تخلفات آشکار از پشتوانه و حامی فولادینی برخوردار هستند. و به قول معروف هر آنچه دل تنگشان می خواهد می گویند ولی دریغ از حتی یک تذکر معمولی.

این نگاه کاملا یکسویه به مطبوعات و رویه حذف مخالف در حالی بعد از انتخابات جنجالی ریاست جمهوری دهم به اوج خود رسیده است که به نظر می رسد حامیان دولت از این روش به عنوان یکی از روش های سانسور اطلاعات استفاده می کنند. روشی که اجرای آن توسط صدا و سیمای ملی در بحبوحه حوادث بعد از انتخابات موجب کاهش چشمگیر مخاطبان این رسانه شد تا جایی که یکی از مدیران ارشد سازمان صدا و سیما در گفت و گویی که با خبرگزاری ایسنا داشت از کاهش 60 درصدی مخاطبان خود گفت.

اما حامیان افراطی دولت که بعضا هم نفوذ خاصی در دولت دارند بدون توجه به این نکات با زدن برچسب های مختلف به روزنامه نگاران و روزنامه های مخالف در حال ادامه دادن این روند هستند و به زودی باز هم قربانیان دیگری خواهند گرفت.


نظر شما :