اخوانی ها باز هم به قدرت بر می گردند
میان حرفمان پرانتزی باز کرد و گفت که جنبش طالبان به امریکایی ها در مذاکراتی که در دوحه میانشان انجام شد، گفت که شما ساعت های سوئیسی دارید اما ما زمان داریم.
ادامه مطلبمیان حرفمان پرانتزی باز کرد و گفت که جنبش طالبان به امریکایی ها در مذاکراتی که در دوحه میانشان انجام شد، گفت که شما ساعت های سوئیسی دارید اما ما زمان داریم.
ادامه مطلببهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یک آسیب شناسی اجمالی در تاریخ سیاسی خیلی نزدیک ایران، شاید بتواند دورنمای اندیشهورزیهای اجتماعی – سیاسی ما و ضرورت تغییر اساسی در آن را کمی روشنتر کند: رویکردهای اجتماعی و نخبگانی ایران در تقریبا تمام ادوار پیش و پس از انقلاب اسلامی، بر اساس سنتهای شکلگرفته یکی دو قرن اخیر، رویکردی اعتراضی، فاصلهگیری، امتناع و تماشا بوده است: من اعتقاد دارم، دوران موسوم به اصلاحات در دهه هفتاد، از ممتازترین دورانهای حاکمیتی معاصر و پیشامعاصر ما بوده است.
ادامه مطلباحمد آدینه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروزه گفته می شود آنچه به عنوان اجماع پکن مطرح هست تنها یک مدل برای چین نیست بلکه به نقطه عطفی از توسعه بین المللی، اقتصاد، جامعه و به طور کلی سیاست اشاره دارد. این الگو به چگونگی انطباق با نظم بین المللی در عین حفظ استقلال، حفظ سبک زندگی و انتخاب های سیاسی خصوصا اقتصاد ارتباط دارد.
ادامه مطلبهادی محمدی در یادداشتی می نویسد: یک منبع آگاه گفته است که طرح ایران برای مقابله با این اقدام آمریکا یا دوستان اروپایی اش در دو مرحله و با تعلیق پروتکل الحاقی در مرحله اول و خروج از ان پی تی در صورت نهایی شدن بازگشت تحریم های تسلیحاتی، اجرایی خواهد شد.
ادامه مطلبگرچه قاصد، همانند سفیر و سیمرغ، گزینهای نامناسب برای موشکهای بالستیک هستند، اما جایگزین های آن احتمالا برای تغییرکاربری مناسب خواهند بود. محتملترین گزینه، پرتابگری متشکل از مرحله اول و دوم موشک میانبرد سجیل با موتورهای سوخت جامد همراه با مرحله سوم سلمان خواهد بود. یک سجیل سه مرحهای به عنوان یک پرتابگر، توانشهایی مشابه قاصد خواهد داشت اما در صورت تغییرکاربری و اصلاح آن برای استفاده به عنوان یک موشک، توانایی حمل کلاهک انفجاری یک هزار کیلوگرمی تا ۲ هزارو ۵۰۰ کیلومتر را خواهد داشت.
ادامه مطلببهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعا در دوران جنگ های بی پایان دهه پنجاه و شصت در شرق دور و در هندوچین که همه جا صحنه جنگ و کشمکش و رویارویی میان بلوک های متخاصم بود، به جز ژاپن تسلیم شده، کدام کشور به فکر توسعه و اقتصاد بود و اصلا میتوانست باشد؟ وقتی که منطقه ما قریب شش دهه پس از جنگ دوم، گرفتار این همه جنگ و دعوا و مرافعه است آیا واقعا توسعه پایدار مجال بروز پیدا می کند؟ ایران در کنار افغانستان و عراق و یمن؛ مصر در جوار اسرائیل و ناکجاآباد لیبی؛ سوریه در جوار ترکیه و اسرائیل، پاکستان با مسئله کشمیر و هند و دیگران و دیگران. امارات و قطر با آنهمه شکنندگی های نفوسی و تنگناهای زیستمحیطی و آبی و میزبانیهای مخاطرهآمیز نظامی و تسلیحاتی بیگانه، واقعا از مولفههای واقعی توسعه برخوردارند؟ حالا که دوباره دارند طالبان را می آورند و شاید دوباره القاعده و داعش را هم. واقعا باید پرسید که آینده به کدامین سو جریان دارد؟ ما در کجای تاریخ قرارگرفته ایم؟ راه کدام است و تکلیف چیست؟
ادامه مطلباحمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: آیا نمیخواهند به افکار عمومی پاسخ دهند چرا کشوری که در شرایط عادی میتواند سالانه دهها میلیارد دلار ارز خارجی به دست آورد، به افلاسی افتاده که احتمال رفع توقیف ۱.۶ میلیارد دلار آن این همه سبب انبساط خاطرشان میشود؟
ادامه مطلبمحمود سریع القلم در یادداشتی مینویسد: فهم دموکراسی و عمل دموکراتیک بسیار کار مشکلی است. از کسانی که حداقل ۵۰۰ کتاب از نویسندگان پنج قرن اخیر نخواندهاند، به زبانهای خارجی مسلط نیستند، دانشگاه نرفتهاند و استاد ندیدهاند و تمرین تفاهم و تعامل نکردهاند، طبعاً نباید انتظار دموکراتیک بودن را داشت. این مفاهیم، معانی عمیق تاریخی دارند. وضع ما طبیعی است. تا زمانی که متون نخوانیم، به توافق و اجماع نرسیم، با هم تصمیم نگیریم، برای افراد توانا جا باز نکنیم و به اندیشههای گوناگون احترام نگذاریم، همچنان در سعی و خطاها، بقا خواهیم داشت. سرنوشتِ ملتها در گروی افکاِر اکثریتِ آنها است. دموکراسی سالها تمرین میخواهد.
ادامه مطلبمحمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اگر چه در گفتار و سیاست اعلامی بسیاری از کشورها و سازمانها در برابر اقدام آمریکا علیه ایران سکوت و یا حداقل از تأیید و همراهی با آن پرهیز کردند، اما در سیاست اعمالی با این قدرت زورگو و یا به تعبیر وزیر امور خارجه کشورمان «قلدر مدرسه» همراهی کردند و هر یک به طریقی کوشیدند حجم فشارها بر ایران را افزایش دهند و از این نمد کلاهی برای خود برگیرند. انگلیس در این زمینه از بقیه کشورها جلوتر بود و نه تنها به خاطر اقدامات خارج از عرف دیپلماتیک سفیرش در ایران عذرخواهی نکرد، بلکه نخست وزیر این کشور نخستین عضو غیر آمریکایی برجام بود که از لزوم جایگزینی این توافق بین المللی مورد تأیید شورای امنیت با طرح مورد نظر رییس جمهور آمریکا سخن گفت!
ادامه مطلبمحمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: هم اکنون به جایی رسیده ایم که فروش نفت، هر نوع سرمایه گذاری خارجی، عملیات بانکی خارجی، عمده تجارت خارجی و واردات مواد غذایی و دارو تابع اخذ مجوز از وزارت خزانهداری آمریکا است. چرا طی دو قرن اخیر، انگلستان، روسیه، آمریکا و اکنون چین د رحد قابل توجهی در تعیین جهتگیری و سرنوشت اقتصادی - سیاسی کشور، نقش کلیدی ایفا کرده اند و می کنند؟
ادامه مطلبوسیه و چین ایران را میدان محکی برای خنثی سازی تأثیر تحریم های بین المللی می دانند. دولت چین وارد گفت وگو با شرکت های این کشور برای ماندن در بازار ایران شده و روسیه قول داده تحریم های بخش بانکی ایران را نادیده بگیرد و به تازگی با وامی ۵ میلیارد دلاری به ایران برای کاهش اثر تحریم ها موافقت کرده است.
ادامه مطلبسید حسام الدین هانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد از زمانی که جمهوری اسلامی ایران سیاست خارجی خود را محدود از کانال سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان کرد؛ ایران و اروپا همسایه های نامطئن شدند. اتحادیه اروپایی از عقبه حمایت ۲۷ کشور و همراهی با امریکا برخوردار است و مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه اروپایی، بتدریج به صورت "تفوق یک طرفه اتحادیه اروپایی بر ایران" و دیکته منویات سیاسی اروپایی/غربی به جمهوری اسلامی ایران تفسیر شد.
ادامه مطلباین تفکر دولت کاملا درست و معقول بوده است: کسب در آمد بیشتر و اختصاص دادن آن به قشر کم درآمد. در پی وقوع این اعتراضات، همبستگی مردم با دولت ایران بیشتر شده و اکنون، در مقایسه با گذشته، نظرات منفی شان در قبال غرب بیشتر شده است.
ادامه مطلبدر غرب دو گرایش متفاوت در مورد این همکاری وجود دارد: عده ای با بزرگ جلوه دادن این همکاری راهبردی آن را خطرناک نشان می دهند و عده ای دیگر با بزرگ جلوه دادن اختلافات ایران و روسیه غربی ها را وادار می کنند تا تلاش کنند مسکو را از تفاهم با تهران بازدارند.
ادامه مطلبیک سال پس از اجرای رویکرد فشار حداکثری، موفقیت تحریم ها باعث شد ایران برای خنثی کردن فشارها رویکرد شکیباییاش را به تنشافزایی دگرش دهد. این تنش آفرینی فزاینده می تواند به نوبه خود اهرم لازم برای دگرش رویکرد واشنگتن را در اختیار تهران بگذارد یا دستکم باعث شود ایران از موضع قدرت با آن مقابله کند.
ادامه مطلببهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد که رویارویی های ایدئولوژیک جهان اسلام با کلیت دنیای غرب، امری واقعی است و از آن گریزی نیست. بر روشنفکران و اندیشمندان، همینطور بر مصلحین و رهبران و عُلمای اسلامی است که به جای قرن ها ستیز و امتناع مواجهه و انکار یکدیگر بنشینند و با ایجاد مفاهمه و قرارداد، برای این چالش خطیر و تاریخی، نقشه راه و راهبرد پیدا کنند.
ادامه مطلبباید نگاهی به توافق برجام و برگزیت و مشکلات آنها افکند. جذاب ترین بخش از توافق برجام این بود که از سوی امریکا بر امریکا تحمیل شد و ایران فقط گوشه ای نشست و شاهد این روایت شد که اگر امریکا توافقی منعقد نکند با جنگ مواجه خواهد شد.
ادامه مطلبنعمت اله مظفرپور، پژوهشگر حوزه فلسفه سیاسی و دیپلماسی و نویسنده کتاب رویارویی آرمانشهرگرایان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تنش زدایی و مقاومت نیازمند بازتعریف ملی و تفهم نوین است. تنش زدایی اگر با هدف کاهش شدت مساله امنیت، گشایش مدنی و فضا سازی برای نگاه حل المسائلی و نیز ایجاد فرصت فربه شدن نظام اسلامی باشد (نه هدف سکولار و منجر به استحاله) اقدامی انقلابی است. در این منطق، هر کس تنش زداتر، انقلابی تر، اصول گراتر، پایدارتر ومقاوم تر است.
ادامه مطلبوجود حاکمیت های اقتدارگرا و بدون مدارا و ناروادار در کشورهای مسلمان و سیاست خارجی دول غربی که غالبا عاری از ارزشها و هنجارهای دموکراتیک است، از مسببان اصلی این وضعیت است.
ادامه مطلباحمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: جرمی هانت، وزیر امور خارجه بریتانیا سفری را به بروکسل برنامهریزی کرده است تا با شرکای اروپایی خود راهکار تازهای را برای حفظ برجام به بحث و گفت وگو بگذارد. اگر راهکار مورد نظر هانت، با استقبال فرانسه و آلمان روبه رو شود، آنگاه تحرک دیپلماتیک جدیدی از سوی اروپا برای کشاندن ایران و آمریکا بر سر میز مذاکره آغاز خواهد شد که احتمالاً آخرین نوع از این گونه تحرکات از سوی اروپا خواهد بود.
ادامه مطلباسرائیلیها از این مساله نگرانند که تفاهم تهران و غرب بتواند فرصتهای تازهای برای پیشروی منطقهای ایران فراهم آورد و این به معنای عقبنشینی جایگاه اسرائیل در منطقه خواهد بود.
ادامه مطلبوقتی این حال و روز ژنو ایرانی است وضعیت در ژنو سوری چگونه خواهد بود؟ آیا آن جا هم فضا تا این اندازه مثبت پیش بینی میشود؟ آیا میتوان گفت که ژنو هستهای ایرانی مقدمهای برای ژنو 2 سوریه است؟
ادامه مطلب