عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران تنها دو مسیر پیش رو دارد و فرصت نیز بسیار محدود است. باید هرچه سریع‌تر، تصمیمی بنیادین، آینده‌نگر و مطابق با واقعیت ها نظام بین‌الملل اتخاذ کند. این دو مسیر کدام‌اند؟
ادامه مطلب
معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این تحلیل در دو سطح بررسی می‌شود: نخست، تحولات ساختاری خاورمیانه که از بیداری‌های عربی (۲۰۱۱) تاکنون، منطقه را به صحنه رقابت نظم‌های متعارض سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل کرده‌اند؛ دوم، ناکارآمدی دیپلماسی بین‌المللی که از خروج آمریکا از برجام (۲۰۱۸) و عادی‌سازی روابط برخی دولت‌های عربی با اسرائیل تسریع شده است.
ادامه مطلب
اسفندیار خدایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با فروکش غبار حملات غافلگیرانه اسرائیل و پاسخ قاطع ایران و تغییر موازنه، اکنون سوال کلیدی این است که چه محاسبات راهبردی، اسرائیل را به این جنگ کشاند و چرا نتانیاهو تصمیم به حمله گرفت و اشتباه‌های راهبردی او چه بود؟
ادامه مطلب
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بیان کردند: آمریکایی‌ها بدانند ملت ایران تسلیم‌شدنی نیست و هرگونه ورود نظامی آنها بدون تردید با صدمه جبران‌ناپذیر همراه خواهد بود.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت عمل و پاسخ های کوبنده نیروهای مسلح ایران نسبت به تجاوزات رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن مراکز مختلف آنها، عامل اثرگذار میدانی است که عرصه را بر آنان کاملا تنگ کرده و آنها را در حالت استیصال قرار داده است. اگر این روند با همین وضع و حتی شدت بیشتر ادامه یابد سر دشمن به سنگ خواهد خورد و در مقابل قدرت ایران سرفرود خواهد آورد.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برتری محسوس روزهای اخیر ایران نسبت به اسرائیل نباید ایران را مغرور و سرمست کند و همانند «جنگ احد» (خدای نکرده) باعث شود که یک پیروزی را با شکست تعویض کند. باید بدون تعارفات و خودفریبی ناخواسته، همه ملاحظات محتمل را از همین ابتدا بطور جدی در نظر گرفت و نباید «از یک سوراخ دو بار گزیده شد!». دکترین دفاعی قبلی را باید هرچه زودتر مورد بازبینی و اصلاح قرار داد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بی‌تردید، سوء محاسبه رژیم صهیونیستی از شرایط خود و وضعیت ایران، سهم قابل توجهی در دست زدن به این تجاوز دارد، اما در سطحی گسترده‌تر، در پاسخ به این پرسش که ماهیت تصمیم‌گیری رژیم را چگونه می‌توان مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، ترکیبی از عوامل ساختاری و روش‌ها و گرایش‌های فردی سیاستمداران را باید درنظر گرفت. لذا سه موضوع «ساختارها»، «نقش نتانیاهو» و «نقش ترامپ» جلب توجه می‌کند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: دلخوش‌کردن معدودی به قصاب قصه، مایه شرمساری است. در اینکه ایرانیان به بسیاری از امور معترض هستند، هیچ شکی نیست؛ اما این اموری است که در داخل ایران و بین ایرانیان و بدون فضولی امثال صدام و نتانیاهو باید حل‌وفصل شود.
ادامه مطلب
نویسنده می‌گوید که اقدامات ترامپ و نتانیاهو، موقعیت راهبردی اسرائیل به‌عنوان تنها قدرت هسته‌ای منطقه را به خطر انداخته است. هدف نتانیاهو نه تنها مقابله با ایران، بلکه بهره‌برداری سیاسی داخلی از آن به‌عنوان یک «دشمن همیشگی» است.
ادامه مطلب
سخنگوی وزارت أمور خارجه سپس به پرسش خبرنگاران پاسخ گفت. وی در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی مبنی بر این که چرا شما و آقای عراقچی تاکید دارید که حمله به تاسیسات هسته‌ای کشورمان امری بی سابقه در تاریخ روابط بین الملل است، گفت: «ما می دانیم که رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ به تاسیسات اتمی یک کشور یورش برد. بنابراین بعضی این مورد را به عنوان یک سابقه ذکر می کنند و می گویند آنچه اتفاق افتاده مسبوق به سابقه است و تبعاتی برای آن نداشته و هیچ اتفاقی هم برای رژیم صهیونیستی نیفتاده است. اول این که این حمله در سال ۱۹۸۱ با واکنش شورای امنیت سازمان ملل مواجه شد و قطعنامه محکمی صادر کرد و رژیم صهیونیستی را محکوم کرد. ثانیا برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران زیر نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی است و زیر نظر سختگیرانه ترین نظارت ها قرار دارد. بنابراین هیچ شک و شبهه ای نسبت به آن وجود نداشته است. خاصه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران با تصویب عنوان قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و بر أساس برجام که با رای همه اعضای شورای امنیت تصویب شد، مشروعیت پیدا کرده است. ما معتقدیم که بر أساس منشور سازمان ملل حقی که به کشوری داده شده است به هیچ وجه نمی تواند پس گرفته شود. بنابراین یک قطعنامه روشن برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان را مورد شناساسی قرار داده است و همه کشورهای عضو شورای امنیت آن را تصویب کرده اند. بنابراین از همه جهت که نگاه کنید می بینید که حمله به تاسیسات هسته ای کشورمان امری بی سابقه و مغایر با أصول و منشور سازمان ملل است و باید قویا و با قاطعیت محکوم شود.»
ادامه مطلب
در هفته‌های اخیر، ایران و ایالات متحده در نقطه‌ای تعیین‌کننده و بر سر دو راهی ایستادند. یک راه به‌سوی مذاکراتی دشوار اما امیدبخش برای مردم هر دو کشور، و راه دیگر به‌سوی جنگی فرسایشی که چیزی جز ویرانی در پی ندارد.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیام پنهان تصمیم اخیر ایران برای کشورهای منطقه‌ای و دولت‌های عربی نیز این است که قدرت‌نمایی و مذاکره، مکمل یکدیگرند و ایران هرگز امنیت، اقتدار، و منافعش را قربانی روندهای نمایشی و بی‌ثمر نمی‌کند؛ در عین حال راه دیپلماسی همواره باز است، مشروط به آن‌که با رویکرد احترام و واقع‌بینی همراه شود، نه با منطق فشار و تحقیر.
ادامه مطلب
جمیله کدیور در یادداشتی می نویسد: نتانیاهو به دلایل شخصی نیز به دنبال بهانه‌ای برای شروع این جنگ بود. برای نتانیاهو، شعله‌ور نگه داشتن جنگ در منطقه وسیله‌ای برای نجات خود از مخالفت های داخلی و اتهامات مختلف فساد است.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: بسیاری از تحلیلگران معتقدند دولت ترامپ گرچه به طور رسمی شعار مذاکره و توافق بهتر با ایران را سر می‌داد، اما در عمل با همسویی استراتژیک با تل‌آویو، از مسیر قدرت سخت و تهدید نظامی حمایت می‌کرد. در این شرایط، مذاکرات برای آمریکا بیشتر جنبه کنترل زمان و مدیریت فضای بین‌المللی داشت تا یافتن راهکار عملی و پایدار برای حل اختلافات.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در حالی که نشانه‌های بسیاری برای تهاجم حتمی اسرائیل به ایران وجود داشت، اما بارزترین کد تهاجم زودهنگام اسرائیل را می‌توان در سخنان دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا جست‌وجو کرد که برخی نه‌تنها توان فهم این کد را نداشتند، بلکه آن‌را نشانه بی خبری یا تشویش ذهنی ترامپ نیز قلمداد می‌کردند!
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: به نظر می رسد می توان در عین پاسخ همتراز به تل آویو، به گونه ای جنگ را مدیریت کرد که در عین این که کشور کمتر آسیب ببیند، بتواند از این جدی ترین چالش تاریخ معاصر ایران، عزتمندانه عبور کند.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: یکی از عناصر مهم قدرت ایران، قدرت بسیج کنندگی جامعه و توان انطباق با شرایط و موقعیت های دشوار است که در دهه های گذشته بارها توانمندی خود را نشان داده است. این عامل در کنار قدرت رهبری کشور و روح ایرانی که هوشمند و زمان شناس است به مدیریت شرایط کنونی کمک خواهد کرد.
ادامه مطلب
مدل الهام‌بخش این طرح، کنسرسیوم URENCO در اروپاست که در آن آلمان، هلند و بریتانیا وظایف را بین خود تقسیم کرده‌اند. بر اساس این مدل، هر کشور می‌تواند بازرسی متقابل داشته باشد و تصمیمات حساس نیز با توافق همه اعضا اتخاذ می‌شود.
ادامه مطلب
برد کوپر به‌عنوان یک حامی اسرائیل و منتقد ایران شناخته می‌شود، اگرچه برخی منابع او را در مقایسه با کوریلا محافظه‌کارتر در رویکرد تهاجمی به ایران می‌دانند.
ادامه مطلب
در شرایط انزوای ایران از غرب و کاهش تمایل چین به سرمایه‌گذاری، تهران ناچار است بر فناوری روسی تکیه کند. این وابستگی، ابزار ژئوپلیتیکی مهمی برای روسیه در زمینه انرژی هسته‌ای غیرنظامی به‌شمار می‌رود.
ادامه مطلب
ایران به سرعت در حال تولید اورانیوم با غنای بالاست که مقامات غربی معتقدند نزدیک به سطح تسلیحاتی است؛ اگرچه تهران اعلام کرده است که این برنامه صرفاً با هدف تولید سوخت برای نیروگاه‌های غیرنظامی طراحی شده است و به هیچ وجه جنبه نظامی ندارد.
ادامه مطلب
پیش‌بینی می‌شود که افشای اسناد اسرائیل، تنش‌های دیپلماتیک را تشدید کند، افکار عمومی را منحرف سازد و فضای مذاکرات هسته‌ای را بیش‌ازپیش بی‌ثبات کند، به‌ویژه در آستانه جلسه شورای حکام آژانس و هشدار ترامپ درباره پایان مهلت مذاکرات.
ادامه مطلب
آنچه می‌خوانید ارزیابی کلی از گزارش‌های منابع معتبر بین‌المللی مانند بی‌بی‌سی ورلد، گاردین، نیویورک‌تایمز و شورای آتلانتیک درباره مذاکرات هسته‌ای است.
ادامه مطلب
سید محمدتقی آقایان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تماس ترامپ با نخست‌وزیر اسرائیل را نباید صرفاً در چارچوب حمایت بی‌قید از تل‌آویو تحلیل کرد. اگرچه واشینگتن همواره امنیت اسرائیل را «غیرقابل مذاکره» دانسته، اما در شرایط کنونی، هدف اصلی از چنین تماس‌هایی، مدیریت کنشگری مستقل تل‌آویو در قبال ایران است.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخورد حکیمانه و مبتنی بر اصول عزت و عقلانیت که در کلام اخیر مقام معظم رهبری مورد تصریح قرار گرفت حکم می کند که در حفظ دستاوردها باید بسیار محکم و نفوذ ناپذیر بود و دشمن را به این نقطه رساند که امکان گرفتن آنچه با زحمت و مجاهدت و خون دل به دست آمده وجود ندارد.
ادامه مطلب
سید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: چنانچه الگوی بازدارندگی متقابل را بر مذاکرات ایران و امریکا قابل تطبیق بدانیم باید منتظر توافق سیاسی باشیم. متوازن بودن و یا نامتوازن بودن توافق محصول جنگ اراده‌ها در میدان دیپلماسی است. اما چنانچه الگوی استیلا – استیصال در مذاکرات جنبه واقعی پیدا کند، آنگاه باید منتظر جنگ و یا توافقی نامتوازن به ضرر ایران باشیم. در هر دو الگو، جنگ اراده‌ها تعیین کننده نتایج آن خواهد بود.
ادامه مطلب
آغاز این جدال از جایی بود که استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ترامپ در امور خاورمیانه، نئومحافظه‌کاران را متهم کرد که جنگ را تنها راه‌حل مسائل می‌دانند. لوین در واکنش، نه تنها او را نقد کرد بلکه ادعا کرد که واژه «نئومحافظه‌کار» به‌طور ضمنی توهینی ضدیهودی است. در این رابطه و در دفاع از ویتکاف، تاکر کارلسن در گفت‌وگویی با دیو اسمیت، این اتهام را "دیوانگی" توصیف کرد و یادآور شد که خود ویتکاف یهودی است.
ادامه مطلب
اسکات پترسون می‌نویسد: در دور دوم دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، به نظر می‌رسد ایران با رفتاری عملگرایانه حاضر است با دولت او کنار بیاید. ایران گفته که حاضر است برنامه هسته‌ای خود را به سطح سال ۲۰۱۵ کاهش دهد اگر ضمانت رفع تحریم‌ها داده شود.
ادامه مطلب
مسعد سلیتی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تصویب قطعنامه‌ای علیه ایران، به‌ویژه اگر دارای لحن انتقادی شدید یا مبتنی بر عدم همکاری ایران در مسائل پادمانی باشد، می‌تواند پیامدهای حقوقی، سیاسی و امنیتی جدی برای جمهوری اسلامی ایران به دنبال داشته باشد.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می‌نویسد: آیا واقعا امریکایی‌ها سر در گم عمل می‌کنند؟ آیا واقعا طرف امریکایی بدون برنامه در مذاکرات حاضر می‌شود و وقتی که به واشینگتن بر می‌گردد، تحت فشار یا تغییر نقش یا هر عامل دیگر، نظر خود را عوض می‌کند؟ آیا امریکا در مذاکرات واقعا یک هدف خیالی و متوهمانه را دنبال می‌کند؟
ادامه مطلب