تحریم های هسته ای دیگر ضرورتی ندارند

دیپلماسی ایرانی: با گذشت نزدیک به دو هفته از توافق هسته ای ژنو بین ایران و گروه 1+5، تندروها در آمریکا همچنان بر اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران تاکید دارند. اظهارات سناتورها و نمایندگان آمریکایی در مورد تفاهم نامه هسته ای ژنو از دو جهت قابل بررسی است.نخست، این اظهارات حاکی از آن است که ایران تنها تحت فشار و تهدید پاسخ می دهد. هم حسن روحانی و هم محمد جواد ظریف از سال های 2003 با مذاکره بر سر برنامه های هسته ای ایران با دیپلمات های غربی آشنایی دارند. از سوی دیگر ظریف سال ها نیز در سمت نمایندگی ایران در سازمان ملل با جامعه دیپلماتیک آمریکا و اروپا در ارتباط بوده است.

در مارس 2005، ظریف پیشنهادی را به انگلیس، فرانسه و آلمان ارایه کرد که بخش هایی از آن در توافق هسته ای اخیر نمود پیدا کرده است. البته با این تفاوت که در آن زمان ایران تحت فشار تحریم های سنگین قرار ندارد.

به گزارش لوب لاگ، روحانی و ظریف مردانی نیستند که تحت فشار تسلیم شوند. آنها درک می کنند عدم همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی و پنهان کاری، به نفع برنامه های هسته ای ایران نیست. آنها می خواهند خسارت ناشی از این رویکرد را جبران کنند.

آنها ده سال پیش به این نتیجه رسیده بودند که باید همکاری سازنده ای با آژانس انجام داد و برخی محدودیت ها را در برنامه های هسته ای با در نظر گرفتن حقوق هسته ای اعمال کرد.

به همین دلیل آن دسته از سیاستگذاران آمریکایی که ایران را به کره شمالی تشبیه می کنند و بر این گمانند که تنها فشار و تهدید در مورد ایران پاسخ می دهد، دچار اشتباه می شوند. چنین نگاهی بر موضع گیری و سیاستگذاری های آنها تاثیرگذار خواهد بود.

البته روحانی و ظریف نماینده بخش مدرن تری در افکار ایرانیان هستند. گروهی در ایران حضور دارند که افکار ایدئولوژیک تری دارند و مذاکره با آنها دشوار تر است. اما با چهره هایی مانند رئیس جمهور و وزیر خارجه کنونی ایران می توان مذاکره کرد. در مذاکره با آنها امکان دست یافتن به زمینه ای مشترک وجود دارد.  

دومین برداشت از اظهارات نمایندگان کنگره در مورد تحریم هاست. نظام تحریم های کنونی زندگی را برای مردم ایران دشوار کرده است. اما باید گفت که از این پس تحریم ایران به واسطه برنامه های هسته ای اش معنایی ندارد و ناعادلانه است. این بی عدالتی از آنجایی  ناشی می شود که این تحریم ها غیر ضروری هستند. با توافق ژنو، قرار بر این است که برنامه های هسته ای ایران تهدیدی برای منطقه نباشد و به همین دلیل ادامه اعمال تحریم های مرتبط با بخش هسته ای نیز ضرورتی ندارد.

در چنین فضایی، حامیان تحریم های مضاعف به بی اعتمادی به ایران با توجه به رفتار گذشته اش اشاره می کنند. این در حالی است که تاکید کنگره آمریکا بر تحریم های بیشتر، در تضاد با منافع متحدان اروپایی و آسیایی آمریکا قرار دارد. اعمال تحریم ها علیه ایران، پیامد های اقتصادی برای کشورهای آسیاسی و اروپایی به همراه داشته است.

از آنجایی که تحریم های مرتبط با برنامه های هسته ای ایران دیگر مانند گذشته ضرورتی ندارد، آمریکا و به خصوص کنگره این کشور باید در جهت لغو این تحریم ها اقدام کنند. هر چند که این یک گام بسیار دشوار به شمار می رود.

تحریریه دیپلماسی ایرانی / 10