ترکیه الگوی دخالت در عراق و سوریه را در نظر دارد

نقشه ضدایرانی اردوغان در افغانستان

۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۰۸:۰۰ کد : ۲۰۰۴۰۳۵ آسیا و آفریقا انتخاب سردبیر
نویسنده خبر: اسلام ذوالقدرپور
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در چارچوب اندیشه قدرت‌نمایی اردوغان است که تهدید و محاصره راهبردی ایران مورد توجه سیاستگذاران ترکیه قرار گرفته و این سیاست در حال تکمیل است. سیاست حمله به منافع راهبردی ایران از مسیر محاصره جغرافیایی ایران را می‌توان در مداخلات نظامی گسترده دولت اردوغان در سوریه، شمال عراق، مرزهای شمالی ایران در جمهوری آذربایجان و ارمنستان و حتی ترکمنستان مشاهده کرد که اکنون به ایستگاه افغانستان رسیده و البته شاید به پاکستان نیز منتهی شود.
نقشه ضدایرانی اردوغان در افغانستان

دیپلماسی ایرانی: در نظام جهانی برخی مناطق جغرافیایی وجود دارند که همواره منبع ناامنی و مناقشه‌های جهانی هستند. این حوزه‌های جغرافیایی در قاره‌های گوناگون و در چهار سوی جهان قرار دارند، اما برخی مناطق مانند: اغلب کشورهای آفریقا، آمریکای لاتین، قفقاز، آسیای جنوب غربی به‌خصوص فلسطین و افغانستان را می‌توان حوزه‌هایی دانست که طی چند دهه اخیر همواره منابع تنش و مناقشه‌های جهانگیر و خسارت‌باری بوده‌اند.

از سوی دیگر برخی دولت‌ها یا سیاستگذاران هستند که عامل اصلی تنش و جنگ‌های فراگیر در چرخه‌های ناامنی جهانی بوده‌اند ازجمله: روسیه، بریتانیا، آلمان،آمریکا، ترکیه و ... که طی دو قرن اخیر در قالب جکمرانی‌های نامطبلوب امپراتوری‌های استعمارگر به گسترش جغرافیایی قدرت منطقه‌ای و جهانی پرداخته و تاریخ جهان را با قتل و خونریزی ثبت کرده‌اند. 

یکی از برجسته‌ترین مناطق منبع ناامنی و چالش‌های جهانی را می‌توان کشور افغانستان دانست که طی یک قرن اخیر همواره به عنوان نماد ناامنی و جنگ در نظام بین‌المللی مطرح بوده است. افغانستان کشوری که تنها طی چهل سال اخیر مورد حمله دو ابرقدرت بزرگ قرار داشته و به جهنمی دردناک برای متجاوزین تبدیل شده بود، اکنون نیز گویا قرار است تا بار دیگر یکی از مدعیان متوهم قدرت جهانی را به درون جهنم خود بکشد و مجازات کند.

حمله وسیع ارتش شوروی به افغانستان در سال 1979 (1358) و اشغال حدود 10 ساله این کشور که با جنگ و خونریزی گسترده چند میلیون شهروند افغان و ... همراه بود و یکی از مؤلفه‌های تضعیف و افول قدرت اتحاد جماهیر شوروی قلمداد می‌شود، در نهایت در سال 1989 (1367) با خروج خفت‌بار شوروی از افغانستان پایان یافت. اما حدود یک دهه بعد و در سال 2001 (1380) بود که دوباره یک ابرقدرت جهانی دیگر به بهانه 11 سپتامبر و مبارزه با تروریسم و شرارت به افغانستان تحت حاکمیت طالبان حمله کرد و بیش از 15 سال در این کشور در حال جنگ بود.

هر چند ایالات متحده آمریکا و متحدانش در ناتو از 2014 مدعی پایان جنگ در افغانستان بودند، اما رویدادهای خشونت‌بار، قتل و کشتار شهروندان افغان توسط گروه‌های تروریستی نشان می‌دهد که این کشور همچنان منبع و منشأ ناامنی و ترور در منطقه است. 

اکنون که دولت "جو بایدن" تلاش دارد تا خود را از جهنم افغانستان خارج کند، آینده افغانستان به دغدغه قدرت‌های بزرگ جهانی و منطقه‌ای ازجمله: چین، روسیه، هند، ایران، ترکیه و ... تبدیل شده است. در چنین شرایطی است که دولت ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان در راستای همان رویکرد بلندپروازی و توهم قدرت جهانی خود، تلاش دارد تا جایگاه خالی ایالات متحده آمریکا و ناتو در افغانستان را تصاحب کند و این فرآیند را از مسئله حفظ کنترل فرودگاه کابل آغاز کرده است.

سیاستگذاری خارجی آرمان‌گرایانه و بلکه متوهم دولت اردوغان طی یک دهه اخیر که جلوه‌هایی از آن در لیبی، عراق، سوریه، جمهوری آذربایجان و ... قابل مشاهده است، اکنون مداخله و قدرت‌نمایی در افغانستان را در دستورکار خود قرار داده است. این رویکرد سیاست خارجی دولت ترکیه در افغانستان و پیامدهای آن برای ایران را می‌توان چنین مورد بررسی قرار داد:

یکم - سیاست تهدید و محاصره راهبردی ایران در منطقه: سیاستگذاری خارجی دولت اردوغان طی یک دهه اخیر بر نمایش قدرت و تلاش برای معرفی ترکیه به عنوان یک بازیگر جهانی جدید متمرکز بوده است. ظهور یک بازیگر جهانی جدید با روندی از تحولات خشونت‌آمیز و مداخله‌جویانه در کشورهای همسایه مانند: عراق، سوریه، آذربایجان و حتی در شمال آفریقا به‌خصوص لیبی از سوی دولت ترکیه همراه بوده است.

اکنون در ادامه همان مسیر توهم ظهور قدرت جهانی جدید ترکیه است که اردوغان تلاش دارد تا مداخله در افغانستان را نیز آغاز کند تا قدرت جهانی خود را به سایر بازیگران منطقه‌ای و جهانی ازجمله ایران، روسیه، چین و اتحادیه اروپا اثبات کند.

در چارچوب اندیشه قدرت‌نمایی اردوغان است که تهدید و محاصره راهبردی ایران مورد توجه سیاستگذاران ترکیه قرار گرفته و این سیاست در حال تکمیل است. سیاست حمله به منافع راهبردی ایران از مسیر محاصره جغرافیایی ایران را می‌توان در مداخلات نظامی گسترده دولت اردوغان در سوریه، شمال عراق، مرزهای شمالی ایران در جمهوری آذربایجان و ارمنستان و حتی ترکمنستان مشاهده کرد که اکنون به ایستگاه افغانستان رسیده و البته شاید به پاکستان نیز منتهی شود.

خط آتش و تنش ترکیه که در اطراف ایران ایجاد شده و محاصره ایران با سیاست تنش‌آفرین اردوغانی در حال تکمیل است. سیاست مداخله‌جویانه اردوغان در کشورهای منطقه که اکنون به افغانستان رسیده، درست برعکس سیاست خارجی نابسامان تهران طی چند سال اخیر بوده است که همواره تنها بر اخراج آمریکا و ناتو از افغانستان متمرکز بوده و پیامدهای ناخوشایند خروج آمریکا و ناتو  برای منافع ایران را برآورد نکرده‌ است.

سیاست مقابله ایران با اشغالگران در افغانستان تاکنون تنها به سود رقیب منطقه‌ای یعنی ترکیه بوده که رئیس جمهوری آن، رجب طیب اردوغان، مدعی شده‌ است: «پس از اتمام روند خروج، ترکیه تنها کشور قابل اعتماد برای مدیریت مناسب وضعیت موجود است.»1 این ادعای اردوغان را می‌توان یک توهم بزرگ دانست که البته دارای نیات و اهداف اشغالگری است تا ترکیه را جانشین قدرت‌های بزرگ جهانی در منطقه نشان دهد!

دولت اردوغان در تصورات و آرمان‌های سیاستگذاری خارجی خود با مداخله در افغانستان تحت حمایت غرب به‌خصوص آمریکا، سعی دارد تا مرحله آخر محاصره جغرافیایی ایران و گشودن خط تنش و آتش در چهار سوی مرزهای ایران را با تسلط بر افغانستان و سپس نفوذ در پاکستان تکمیل و ایران را در محاصره خط قرمز تنش و آتش در مرزهای خود منزوی کند. 

دوم - محاسن حضور ترکیه در افغانستان: خروج ایالات متحده آمریکا و سازمان ناتو از افغانستان می‌تواند فشار شدید بر همسایگان افغانستان وارد کند و هزینه‌هایی سنگین برای آنان به وجود آورد. اما حضور دولت ترکیه در افغانستان و پذیرش جایگزینی نیروهای ترکیه در افغانستان به جای نیروهای آمریکا و ناتو، می‌تواند فشار نظامی، امنیتی و بار سنگین هزینه‌های اقتصادی را از دوش همسایگان افغانستان بردارد.

ترکیه به عنوان رقیب اصلی ایران در منطقه، طی چند سال اخیر برای انحراف افکار عمومی شهروندان خود به سیاست مداخله‌جویی و ستیزه‌جویی در سیاست خارجی خود متوسل شده است. این سیاستگذاری ستیزه‌گر سبب تضعیف شدید اقتصاد نابسامان ترکیه شده که نشانه‌های کنونی آن در کاهش شدید ارزش لیر در مقابل دلار قابل مشاهده است. تنش‌های سیاسی و اجتماعی داخلی ترکیه نیز موجب تضعیف دولت اردوغان و جایگاه حزب عدالت و توسعه در این کشور شده است. در چنین شرایطی است که اردوغان برای گریز از مدار بحران داخلی به سیاست خارجی ستیزه‌جویانه و اشغالگری جغرافیایی دست زده است!

حضور ترکیه در افغانستان باید با رایزنی و موافقت همسایگان افغانستان مانند ایران، پاکستان، چین، ازبکستان، تاجیکستان و حتی روسیه باشد تا از بروز تنش‌های منطقه‌ای جدید جلوگیری شود. حضور ترکیه در افغانستان می‌تواند پیامدهای ناخوشایدی برای ایران به همراه داشته باشد.

اما اگر دولت ترکیه بتواند مواضع خود پیرامون مسائلی مانند نسل کشی شیعیان و هزاره‌ها در افغانستان، مسئله حقآبه هیرمند، احترام به فرهنگ و زبان فارسی در افغانستان، رعایت امتیازهای تجاری و اقتصادی ایران در افغانستان و ... را تضمین کند و از تحریک قومی و مذهبی در افغانستان دوری گزیند، حضور ترکیه برای حفظ ثبات در افغانستان به سود ایران خواهد بود، زیرا در نهایت این رقیب اصلی ایران در منطقه دچار همان سرنوشت ابرقدرت‌های بزرگی خواهد شد که در جهنم افغانستان گرفتار شدند.

شاید ورود ترکیه به افغانستان در چارچوب سیاستگذاری سلطه‌جویانه دولت اردوغان در دستان سیاستگذاران ارشد ترکیه به خصوص رجب طیب اردوغان باشد، اما حضور و خروج ترکیه و نیروهایش را تحولات و گروه‌های سیاسی و جهادی افغانستان تعیین خواهند کرد. سخنان مولود چاووش‌اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه که مدعی شده‌ است: «دولت افغانستان نیز با این موضوع [مدیریت فرودگاه کابل] موافق است. تا زمانی که نیاز داشته باشند در آن کشور خواهیم بود. البته این تنها به معنای حضور نظامی ما در افغانستان نیست.»2 را باید یک ساده‌انگاری مضحک از سوی وزیر امور خارجه ترکیه قلمداد کرد که گویا متوجه ضعف شدید قدرت دولت مرکزی افغانستان در مقابل گروه‌های ستیزه‌جو و تروریستی به‌خصوص طالبان نیست!

حضور ترکیه در افغانستان همان‌گونه که وزیر امور خارجه ترکیه مدعی است، تنها به حضور نظامی محدود نخواهد بود و منافع اقتصادی و تجاری را نیز دنبال خواهد کرد. اما حضور ترکیه در افغانستان، یعنی افزایش هزینه‌های اقتصادی، افزایش تلفات انسانی، سقوط اقتصاد نابسامان ترکیه و در نهایت افول و فروپاشی دولت اردوغان در ترکیه و تضعیف شدید ترکیه در مناسبات منطقه‌ای و جهانی به سود رقیبان منطقه‌ای مانند ایران و عربستان.   

سوم - جهنم اشغالگران و اصل یادگیری سیاستگذاران: افغانستان همواره به عنوان یک منبع ناامنی منطقه‌ای و جهانی مورد اشاره بوده است. شهروندان درد کشیده این کشور نشان داده‌اند که هرگز تسلیم نیروهای بیگانه و اشغالگر نمی شوند و افغانستان را به جهنم اشغالگران بدل می‌کنند.

با توجه به پیشینه افغانستان که جهنمی هولناک برای نیروهای اشغالگر اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا و ناتو بوده است، تلاش دولت اردوغان برای ورود و حضور در افغانستان یعنی اینکه اردوغان می‌خواهد درهای جهنم را به روی خود و ترکیه بگشاید!

یکی از اصول سیاستگذاری عمومی، اصل یادگیری و درس آموزی از مسائل و معضلات پیش آمده است تا در رویدادهای پیش‌روی آینده مورد استفاده قرار گرفته و از خسارات و هزینه‌های مشابه، جلوگیری شود. اما گویا رجب طیب اردوغان که مدعی قدرت جهانی و توهم رهبری جهانی است از درس‌آموزی و اصل یادگیری عاجز است، زیرا به فهم و درک پیشینه اشغالگران افغانستان و دردهای جهنمی آنان در این کشور قادر نیست.

سیاستگذاری خارجی اردوغان به‌خصوص سیاست دخالت و حضور در افغانستان، مصداق برجسته یکی از جملات "اتوفن بیسمارک"، نخستین صدراعظم آلمان و سیاستمدار بزرگ آلمان و اروپا در قرن 19 است که می‌گوید: «تنها یک احمق از اشتباهات خود می‌آموزد و نه از اشتباهات دیگران.»3 یعنی احمق کسی است که به جای درس‌آموزی از اشتباهات دیگران، باید خود در همان موضوع دچار شکست شود تا از شکست خود، درس و عبرت بگیرد. اکنون اردوغان به جای عبرت و درس‌آموزی از سایر اشغالگران و مداخله‌جویان افغانستان، می‌خواهد از شکست اجتناب‌ناپذیر خودش در افغانستان درس‌آموزی کند! 

*

افغانستان گردابی جهنمی برای اشغالگران است که بسیاری سیاستگذاران و حاکمان متوهم را در خود کشیده و سرنگون کرده است. افول و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شکست و خروج خفت‌بار آمریکا به همراه ناتو طی چهار دهه اخیر نشان داده که افغانستان جهنم اشغالگران است که بزرگترین مدعیان سیاستگذاری و حکمرانی جهانی را سرنگون ساخته است. اکنون سودای اردوغان برای حضور و مداخله هر چند محدود در افغانستان، می‌تواند پایانی بر الگوی سیاستگذاری و حکمرانی گسترش‌گرایی و مداخله‌جویی دولت ترکیه طی یک دهه اخیر و البته پایان خوش‌بینی شهروندان حوزه شرقی ایران به‌خصوص افغانستان و پاکستان به الگوی حکمرانی دروغین اردوغان باشد.

به نظر می‌آید اردوغان و دولتش می‌خواهند همان الگوی مداخله‌جویانه خود در لیبی، شمال شرق سوریه و شمال عراق را در افغانستان نیز اجرایی کنند. این الگوی مداخله‌گرای دولت اردوغان در مناطق ذکر شده نیز چندان موفق نبوده است و اجرای آن در افغانستان به یک شکست بزرگ و جبران‌ناپذیر برای ترکیه بدل خواهد شد. 

**

هر چند حضور نظامی ترکیه در افغانستان میتواند به تهدید منافع راهبردی ایران منجر شود، اما شرایط کنونی افغانستان و موج جدید و شدید فعالیت نظامی طالبان در افغانستان میتواند مزایای حضور ترکیه در این کشور را نصیب ایران کند. با توجه به هشدار طالبان به ترکیه برای تخلیه افغانستان همزمان با خروج نیروهای آمریکا و ناتو، ادامه حضور ترکیه در افغانستان به هر بهانهای میتواند درگیری نظامی فراگیر نیروهای ترکیه با طالبان را سبب و به تضعیف شدید، افول و فروپاشی دولت اردوغان در ترکیه و انزوای این کشور در سطح منطقه‌ای و جهانی منجر شود.

با توجه به وضعیت افغانستان و شرایط کنونی قدرت‌های بزرگ منطقه که در برابر موج جدید و شدید پیشروی‌های طالبان سکوت کرده اند و مداخله در افغانستان را برای منافع خود سودمند نمی‌بینند، ضروری است ایران نیز از سیاست سایر قدرت‌های بزرگ در دوری جستن از مداخله مستقیم در افغانستان پیروی کند و البته در حمایت از دولت ترکیه برای ورود و حضور در افغانستان تنها در چارچوب حفظ و افزایش منافع راهبردی ایران اقدام کند.    

منابع:

1- خبرگزاری آناتولی. 23 خرداد1400. به آدرس:  https://www.aa.com.tr/fa /2272211
2- خبرگزاری آناتولی. 30 خرداد1400. به آدرس:  https://www.aa.com.tr/fa/2279752
3- درور، حزقل. صلاحیت حکمرانی. ترجمه مسعود منزوی. تهران. دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی. 1398. چاپ اول. ص 285
 

اسلام ذوالقدرپور

نویسنده خبر

 کارشناس ارشد مسائل سیاسی و بین الملل و دانشجوی دکترای سیاستگذاری عمومی

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ترکیه ایران و ترکیه افغانستان ایران و افغانستان ترکیه و افغانستان ایران و ترکیه و افغانستان رجب طیب اردوغان خروج نیروهای امریکایی از افغانستان ناتو


( ۴۰ )

نظر شما :

عباسی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۰۸:۴۰
نویسنده محترم در این یادداشت به پریشان گویی دچار شده است. از یک سو سیاست ترکیه در افغانستان را بر خلاف ایران نابسامان نمی داند و از طرف دیگر ایده های اردوغان و وزیر امور خارجه اش را توهم بزرگ می داند. از یک سو پیشنهاد می کند که ترکیه از جنگ مذهبی در افغانستان پرهیز و در خصوص حقابه ایران و احترام به فرهنگ و زبان فارسی اقدام کند و در ادامه می گویدکه این مسیر به نفع ایران بوده و به نابودی ترکیه خواهد انجامید. یعنی خواسته یا ناخواسته به دولتمردان ترکیه می گوید که اگر به منافع ایران توجه کنید عاقبتتان نابودی است! از یک سو سیاستمداران ترکیه به ویژه اردوغان را با نقل قولی از بیسمارک احمق می نامد و از سوی دیگر می گوید: اردوغان با حضور در سوریه، عراق، افغانستان و آذربایجان حلقه محاصره ایران را تکمیل می کند و در پی هدف اصلی اش ( کنترل و محدود ساختن ایران)است. علاوه بر تناقض گویی، نویسنده محترم فقط به شکل غیر عینی و انتزاعی و بدون در نظر گرفتن شرایط و واقعیت های کشورها دست به تحلیل و پیش بینی می زند. می گوید که ترکیه می خواهد افغانستان را به دست آورد که این پیش بینی اشتباهی است. نه ترکیه به دبال چنین چیزی است و نه اصلا" این امر ممکن است. هدف ترکیه و ناتو این است که راه ارتباطی خارجی با افغانستان که فرودگاه کابل و در مرحله بعدی پایگاه هوایی بگرام است حفظ شود تا کمکهای بین المللی به افغانستان برسد و در صورت رخداد شرایط اضطراری ناتو دوباره بتواند مداخله نظامی بکند. نویسنده محترم در ادامه می گوید هدف بعدی ترکیه مداخله نظامی در پاکستان است! گویا از نظر وی به دست آوردن پاکستان بسیار ساده است. پاکستان دارای قدرت نظامی و حاکمیت ملی بسیار قاطعی است که اجازه این کار را نه تنها به ترکیه بلکه به هیچ کشوری دیگری نمی دهد. البته ترکیه روابط بسیار خوبی هم با پاکستان دارد نیازی به مداخله در این کشور ندارد.
فدوی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۰۹:۰۵
محاصره ی ایران توسط ترکیه شاید برای آنها آرزو باشد اما به نظر می رسد کمی غلو آمیز است . البته نمی توان انکار کرد یک تقسیم کار از طرف آمریکا برای مهره های منطقه ایش یعنی ترکیه و عربستان و امارات و تا حدودی کشورهای ضعیفتر برای مهار حداکثری ایران ، صورت گرفته است اما اینکه حضور چند صد سرباز در یک فرودگاه که نهایت بتوانند مراقب سلامت خودشان باشند نمی توان از آن به عنوان محاصره ی ایران تعبیر کرد . ترکیه و عربستان دشمنان تاریخی ایران هستند که از دشمنی بین ایران و آمریکا قصد بهره بردن را دارند . دشمنی امریکا با ایران موقت ، تاکتیکی اما حجیم است در مقابل دشمنی دو کشور ذکر شده ، تاریخی ، استراتژیک اما کم حجم است . اولی را کنترل کنیم ، دومی حکم زنگ تفرح را خواهد داشت . اولی را بدون مهار رها کنیم ، دومی هم سنگ جلوی پا خواهد بود .
مجیب الرحمن کابل ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۰۹:۳۱
اردوغان و ترکیه را خوب میشناسیم، چندین چهره دارد و اپرچونیستی که نان را به نرخ روز میخورد، از هوا داران حزب باد. یک روی سکه اسلام و اخوان المسلمین روی دیگر سکه ترکیزم و پان ترکیزم منافع مشترک: در خدمت ناتو و غرب حالا در افغانستان در فرودگاه کابل هم بعنوان نماینده ناتو و منافع یهود و نصاری نقش بازی میکند. شاید این آخرین خیز های عثمانی گری اردوغان باشد و پایان ناکام کار.
محمد ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۰۹:۳۵
حتی من به عنوان یک شهروند ساده می دانستم که پیروزی آذربایجان بر ارمنستان به ضرر ما تمام شده و ترکیه را حاکم بر مرزهای ما می کند و حتی با دخالت مستقیم نظامی هم که شده باید از ارمنستان حمایت می کردیم ولی دیدیم که سیاستمداران ما طور دیگری فکر می کردند و در آخر شاهد مانور و رجز خوانی اردوغان در باکو بودیم ، حال هم به نظر نمی رسد که مسئولان ما درکی از خطر اردوغان داشته باشند ، ترکیه به عنوان بزرگترین دشمن و رقیب تاریخی ، برای ما از امریکا و اسرائیل هم خطرناک تر است
حامد ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۰:۰۱
این رویکرد ترکیه تنها متوجه ایران نیست. ترکیه رویکردی تهاجمی و بر پایه مباحث نژادی و قومی تقریبا با تمامی همسایگانش دارد. از جمله با عراق، سوریه، ارمنستان، یونان، قبرس و بالاخره ایران. البته با تحلیلی میتوان گفت که مداخلات نظامی ترکیه نهایتا به فشار اقتصادی و شکست سیاست دگرستیزی ترکها منجر خواهد شد همانطور که در سقوط پیاپی ارزش لیر آن هم بدون هیچ تحریمی میتوان نشانه های آن را دید. بنابراین نهایتا این اقدامات نگران کننده نخواهدبود اگرچه ممکن است مشکلات کوتاه مدتی ایجاد کند.
زیتون ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۰:۵۳
به نظرم بهتره ما هم اردوغان را باد کنیم تا بیشتر وارد افغانستان بشه تا با همدستی طالبان یه کشتار غافلگیرانه خوب از ارتش دوم ناتو در افغانستان اتفاق بیافته(کشتن گربه در حجله برای استقلال افغانستان) ....البته فکر کنم باید کم کم از عبارت افغانستان شمالی و جنوبی استفاده کنیم .....بهتره آمادگی روحیشو داشته باشیم....
ناشناس ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۱:۴۸
ترکیه هرجا پا گذاشته جز شر و بدبختی چیزی نداشته با همه همسایگانش هم درگیره برای حمله به ایران هم بیقراری میکنه یونان ، عراق ، سوریه ، ارمنستان و ...همه قربانی ترکیه بودن حالا افغانستان هم به قربانیان ترکیه اضافه شد جالبه مردم ترکیه هم همراهی میکنن ایران به خواست دولتهای عراق و سوریه وارد عراق و سوریه شد بیشتر مردم ایران ناراضی هستن ترکیه بدون اجازه دولتهای عراق و سوریه وارد عراق و سوریه شد مردمش هم حمایت میکنن
فدوی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۲:۵۲
می خواستم از این مقاله که در مورد ترکیه است نکته ای را به برخی افراد یادآور شوم ... جالب است که تا در ایران ، در یک سایت ایرانی ، با برق ایرانی ، با زبان ایران بر علیه کشوری که از هیچ گونه دشمنی ریز و درشت در چهل سال گذشته بر علیه ایران دریغ نکرده ، می نویسیم عده ای چنان به تیریش قیایشان برمی خورد که گویی به ارثیه پدریشان چنگ انداخته ایم . اگر ساکن ترکیه و یا آذربایجان هستی خب تشریف ببر همانجا و در سایتهای آنها کامنت بگذار به اندزۀ کافی هم مطلب بر ضد ایران می بافند که شماها با خواند آنها ذوق مرگ شوید از یال کوپال عظیمشان تا جمعیت میلیاردیشان تا قدرت فوق تصورشان . اگر ساکن آلبانی هستی که تکلیف روشن است . اگر هم ساکن ایران هستی ، البته فکر نمی کنم آنقدرها هم آی کیو داشته باشی ولی اگر داری یه نظر به اطرافت بیانداز دستکم قسمت اعظم مردمان شمال غرب ایران رسم باکری را دارند و به هنگام نیاز ایرانی ترین مردمان ایران هستند و یادت باشه هر چقدر هم برای اجنبی قربون صدقه بروید باز هم نگاه غریبه به تو دارند . به دامان فخر خاورمیانه ، عزت جهان اسلام ، شمشیر بران مسلمین در برابر استعمارگران ، ایران بازگردید . کارگر کارگر آمریکا بودن افتخار نمی آورد . ادمین محترم اگر صلاح دیدید منتشر بفرمایید .
علی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۴:۱۷
نویسنده با افکار ضد ترکی خودش مطالبی بیان میکنه که نه واقعی هست نه قابل تایید. ایا ایران برای حضور در سوریه با ترکیه رایزنی کرد یا موافقتش رو کسب کرد که شما از ترکیه چنین درخواستی دارین؟ مسایل حقابه و زبان فارسی چه ربطی به حضور ترکیه داره ؟ مگه ترکیه صاحب اونجاست؟ اونا فقط برای برقراری امنیت فرودگاه کابل در انجا حضور خواهند داشت. میگید حضور ترکیه باعث سقوط اقتصادشون و تلفات انسانی و ...میشه که واقعا خنده داره .این حرفها رو در سوریه و عراق لیبی و اذربابجان هم تکرار میکردید اما اخرش عکس گفته هاتون اتفاق افتاد. چطوره که افعانستان برای ترکیه جهنم میشه اما برای ایران بهشت . مردم و حکومت افغانستان هم ترکیه رو بیشتر از ایران قبول دارن چونکه میانه طالبان با ایران بهتره. خیلی خنده داره که نویسنده برای اردوغان روشهای سیاستگذاری یاد میده. اردوغان رو احمق خطاب میکنید ام احمق انکسی است که واقعیتها رو کتمان کنه و به دیگران افترا بزنه و درست و غلط رو تشخیص نده. اگر ترکیه راه اشتباه میره چرا شکم درد میگیرین باید خوشحال هم باشین که شکست خواهد خورد،اما با این دست و پاچه شدنتون نشون میدین که راه درست رو میره که نفعش به خودشونه نه شما. هشدار طالبان به ترکیه هم با فشار ایران صورت گرفته اما یادتان باشد زمان همه چیز رو مشخص خواهد کرد. در اخر پر نفوذترین کشورها در بین مقامات طالبان قطر و پاکستان هستن که انها هم روابط تنگاتنگی با ترکیه دارن و به نفع طالبان هست که با ترکیه کنار بیان .
در جواب فدوی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۴:۲۵
اولا ایران ارثیه پدریتون نیست . دوما ما زبان ایرانی نداریم ، بلکه زبان رسمی کشور فارسی هست. سوما شماها در حرفهایتان بر ضد ترکیه و اذربایجان و ترکهای ایران گفته و میگویید ، ما هم به خودمون هم به هم زبانهامون ارزش قائلیم و جواب تهمت و افترا و دروغ رو خواهیم داد . شمایی که از ارمنیها ضد شیعه حمایت میکنیدکه هیچ تشابهاتی با اونا ندارید چرا ما از برادران ترک و مسلمانمون حمایت نکنیم ؟
علی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۴:۵۹
در جواب فدوی: سایت ایرانی برق ایرانی ... که ازش گفتی ارث فارسها نیست بلکه به تمام مردم و زبانهای ایران تعلق داره و قرار نیست همه مثل شما یک طرفه قضاوت کنه. میگی در ترکیه چهل ساله علیه ایران دشمنی میکنن و مطلب مینویسن ، بهتره کمی مطالعه کن یا تحقیق تا کورکورانه مطلب ننویسی و تهمت به کسی نزنی. شما اینهمه درباره ترکیه سیاه نمایی میکنید اما انها یک صدم مطالب شما هم درباره ایران نمینویسن. چون نیازی نمیبینن . این شما و امثال شما هستین که با ترکیه و اذربایجان حتی ترکهای ایران مشکل دارین و بر کسی پوشیده نیست . ما سیاست دو کشور رو مطالعه میکنیم و میبینبم اما شماها چون به خاطر ندونستن زبان ترکی اطلاعی هم از سایتها و مطبوعات انها ندارین ، یک طرفه قضاوت میکنید. شما تهمت بزنین ما هم حقایق رو بیان کنیم اما جالبش اینجایت که شما خودتون رو به اصطلاح وطن پرست معرفی میکنین ما رو پان ترک . اما در اخر این حق هست که باطل رو خواهد برید
مسعود ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۵:۱۲
امریکا بعد از ویتنام سعی کرد کشورهای هدف خالی از مقاومت بشوند سپس حمله کند. بعد از جنگ عراق و افغانستان که هزینه و مشکلات اجتماعی برای امریکا همراه داشت در مراسم فارغ التحصیلان نظامی اوباما گفت باید متحدان ما وارد معرکه بشوند. افغانستان کوهستانی مثل یمن بسختی تسخیر پذیر هستند. آمریکا با چراغ سبز نشان دادن به کشورهای منطقه (عمده سلاح های سنگین و نیمه سنگین مثل جنگنده و تانک کشورهای منطقه از امریکا تهیه میشود) نه تنها هزینه نمیکند بلکه درامد هم کسب میکند و کشورهای منطقه که در سایه هزینه نظامی و مالی امریکا که در منطقه انجام میداد در حال پیشرفت بودن ولی با این ترفند هزینه ها بدوش انها میافتد. مثل سوریه، یمن و لیبی که جز هزینه برای کشورهای منطقه نداشت.
مصطفی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۵:۵۳
در جواب به جواب دهنده به فدوی : شما از ترکهای مسلمان و هر ترک و مغول و ...که خواستید حمایت کنید فقط شرتون و از سر استانهای غیرترک کم کنید با منطق خودت جواب میدوم همونطور که شما چشم ندارید غیرترک و در اردبیلو زنجام و آذرباییجان شرقی و غربی ببینید این حق برای ما هم هست که نخوایم شما ترکها در استانهامون باشید مخصوصا که هرجا زیاد بشید مردم بومیش رو غیربومی و خودتون و بومیش میدونید مثل همدان و گیلان و مازندران و اراک و ...سابقه حضور لرها از شما ترکها در همدان بیشتره همینطور سابقه حضور اقوام گیل و مازنی و فارس در گیلان و مازندران و اراک برگردید استانهای خودتون با این افکارتون
خیرالله ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۶:۳۸
سخنان ضد ونقیض نویسنده برعلیه ترکیه واذربایجان ،هر ناظر بیطرف را به تعجب وامیدارد، ازیک طرف مدعی گیر کردن ترکیه ومتلاشی شدن ارتش ودولت ترکیه میگوید ،و معتقد است وضعیت به میان امده به نفع ایران خواهد بود، از طرف دیگر سخن از لزوم همکاری ایران با اوپوزیسیون افغانستان وطالبان بر علیه ترکیه فتوا میدهد، یعنی تو اگر از گیر کردن ترکیه در باتلاق افغانستان خوشحالی ،چرا قبل از فرو رفتن ترکیه در باتلاق ،میخواهی ایران را هم وارد همان باتلاق کنی، بهتر نیست کنار بشینی ومنتظر فرو رفتن طرف مقابل باشی؟ ویا اگر میل به باتلاق داری بسم الله.فدوی نامی،صحبت از ارثیه پدرش میکند وتوصیه میکند هر کسی که موافق صحبتهایش نیست ،تشریف ببرد ترکیه یا اذربایجان، جناب فدوی ماترکهای فلات ایران خود را مالک وجب به وجب ایران میدانیم وبیشتر از تو سهم الارث داریم و نیازی به کسب تکلیف از حضرتعالی نداریم، پس بهتر است شماهم طبق نسخه تجویزی به ترکان ،خودت هم تشریف ببری به گجرات هند یا ارمنستان ویا بخش دری زبان تاجیکیتان. مادامی که در این مملکت طرفداری از ارامنه یا دری زبانهای دیگر کشورها برای امثال فدوی ازاد است، لاجرم طرفداری از ترکزبان دیگر کشورها هم برای ترکان ایرانی ازاد وطبیعی است. مگر اینکه طرفداری از دیگر کشورها برای همه ممنوع گردد. حتی طرفداری از سوریه،لبنان،یمن،ارمنستان،والبته شیخ زاکذاکی نیجریه،وپارسی گویان گجرات هند.
به مصطفی و دیگر ایرانشهریها ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۷:۴۳
ترکستیزی بر علیه ما ترکان ایرانی تا اینجا پیش رفته که با طرح افکار نژادپرستانه خواهان اخراج ترکها از قم و همدان و آستارا و قزوین و ساوه و مناطق ترک نشین اصفهان و خوزستان و لرستان و گیلان هستند مناطقی که الان هم در اینترنت سرچ کنید تا همین صد سال قبل جزو ایالت آذربایجان بود که شما آونجا ها را یا اسیمیله کرده یاخانواده قومهای شبه فارس ز بان ها را کوچ داده اید والان میگین برگردین به مناطق خودتون
در جواب مصطفی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۱۸:۲۸
ما ترکها با همه میتونیم ارتباط برقرارکنیم و برای این هست که در تمام شهرهای ایران هستیم و میتونیم زندگی کنیم و با انها کنار بیایبم. اما این شما هستین که ایران رو ارث پدریتون میدونید و سعی در فارصی سازی کشور دارین و همچنین تخریب زبان ترکی. که از زمان پهلوی ملعون ادامه داشته ، بهتره شما ایراد رو نه در دیگران بلکه در خودتون پیدا کنید و در پی وصله زدن به دیگران نباشید.
مصطفی ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۲۰:۰۹
جواب به مصطفی و دیگر ایرانشهریها در ایران ترک ستیزی نیست شما دیگر ستیزید که مردم بومی استانهای همدان و گیلان و ...رو مهاجر که فارسها کوچشون دادن و اقلیت مهاجرتون و بومی میدونید هیچکس اندازه شما ترکها کسی رو کوچ نداد شما بودید که دوره صفوی و قاجار لر و گیلک و تالش و ...رو تبعید کردید
ایرج در جواب به علی و خیراالله ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | ۲۰:۱۰
حضور فقط مستشاری ایران در عراق و سوریه به درخواست مردم و ملت آن دو کشور است نه مانند ترکیه پایگاه زده ایم نه از قومیت خاصی حمایت میکنیم و نه دخالت و نه آب آشامیدنی منطقه را بستیم ( حسکه ،ادلب و...) ،در همین دوره اردوغان رسانه های ترکیه و روزنامه هایشان ( ینی شفق با نویسندگی طاها اکگول و... و نقشه متوهمانه نماینده ترکیه که عملا اذربایجانات ایران را مستعمره خود میداند.هر روز مطالب ضد ایرانی و اتاق فکری میت ( ایرام ) حقی اویغور در صدد توجیه تجاوزات ترکیه و دشمنی از ایران است چشمانتان را باز کنید اگر خود را به خواب نزده آید تا با لگد دشمن بیدار نشوید ،حکومت دست نشانده افغانستان طبق پلان آمریکا موافق حضور ترکیه است اما مردم آنها این طور نیست ،سایتهای خبری افغانستان و مردم افغانستان نگران سوریه دوم شدند افغانستان با ورود ترکیه هستند ،طالبان حکومت پشتو میخواهد نه سهیم شدند با ترکیه و ترکها که در آینده عملا مزدوران ها باشد مانند امروز ترکمن‌های سوریه ،منشا ترکها غرب آسیا نیست ،دشت قبچاق است حتی سبک ادبیات دشت قبچاق در بر گیرنده ادبیات ترکمنی ،ازبکی و...است ،مهاجر بودن و پراکندگی شما دلیل بر مالکیت وجب به وجب ایران نیست ،طرفداری ایران از سوریه لبنان و یمن ایدولوژی است نه مانند ترکیه صرفا قومی نژادی و زبانی
کوروش ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۰۸:۵۴
مثل اینکه از نظر پانترکهای فاشیست ایالت جعلی آذربایجان تا ژاپن هم گسترده بوده! کدوم ایالت آذربایجان‌ !؟ همین باکو که اسمش روگذاشتن آذربایجان چند دهه پیش اسمش باکو بوده نه آذربابجان و کلا به منطقه شمال رودارس آران گفته میشده که در تمام عهدنامه ها و پیمانها هم هنین بوده. اسم آذربایجان برای تحت فشار گذاشتن ایران و ادعاهای پوچ ارضی بعدی بوده. نخجوان وقسمتهای شمالی استانهای فعلی آذربایجان شرقی وغربی کلا ارمنی نشین بوده. برای همینه که کلیساهای این منطقه ازمجموع تعداد بسیار بیشتری که از دست تخریب ترکها بازمونده یکی از اولین مجموعه های ایرانه که به ثبت جهانی رسیده. قسمتهای مرزی استان اذربایجان غربی کلا کردنشین بوده و هنوزهم هست و نیمه جنوبی استان به نام موکریان شناخته میشده. این جعلیات رو از کجا میارید؟
ایرانی ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۱۰:۱۴
این اسلام خان هم که کلا قرص ترک ستیزی خورده
. ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۱۲:۱۹
به کاربر ۱۸:۲۸ من نه مصطفام نه فارسم ولی آره می بینم چقدر با همه ارتباط برقرار میکنید هرجا پا گذاشتید بذر اختلاف و پاشیدید نمونه اش مشهد و نازی آباد تهران و گیلان و کرج و ... اتفاقا هرجا وارد شدید اوائل سر به زیر بودید بعدا اونجا رو ارث پدرتون دونستید اصلا آدمای سازگاری نیستید مدام چشمتون دنبال زمینهای دیگرانه به شخصه آرزومه هرچه زودتر از شهرم برگردید به شهرهای آذرباییجانتون
مجاهد ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۱۳:۴۱
به ترکیه و ترکها میگوییم که افغانستان سوریه و عراق و لیبی نیست چه بهتر که آبرومندانه با بادادرن آمریکایی تان یکجا کشور را ترک کنید. و اگر دوست دارید که سر و کله و دست وپا شکسته و با دهن و بینی خون آلود برگردید بمانید.
یونس جعفرزاده ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۱۴:۴۸
یکی از دلایل عقب ماندگی کشور عزیز ما ایران این است که بیشتر دانشجویان نخبه این کشور در سالهای گذشته جذب رشته های فنی و در سالهای اخیر جذب رشته های پزشکی می شوند و لذا با احترام به نخبگان رشته های علوم انسانی متاسفانه شاهد هستیم که ضعیفترین افراد وارد این رشته می شوند . نتیجه اش این می شود که هر کس به خودش اجازه می دهد در زمینه علوم سیاسی و روابط بین الملل مقاله آبکی چاپ کند و صد افسوس که ژورنالها و وبسایتهای به اصطلاح تخصصی این رشته ها در کشور ما فاقد داوری و و ریوایز مقالات به اصطلاح نویسندگان این مقالات آبکی هستند. در خصوص این نوشته شلخته و بی محتوا و سراسر دروغ و بهتان و تناقض که اصول ابتدایی نگارش متون علمی را رعایت نکرده و هیچ اطلاعی در زمینه روابط بین الملل نداشته و رفرنسهای آن شده دو تا سایت فارسی زبان خبرگزاری کشور همسایه و به خودش زحمت مطالعه کتب و مقالات انگلیسی زبان به روز را نمی دهد و مانند داستانهای خیال پردازانه فقط جهت سرگرمی تولید متن می کند و بدیهی است که از حمایت مالی و معنوی لابی های ارامنه و ایرانشهری برخوردار هستند، برای خودم و هموطنان عزیزم متاسف شدم که وقت خود را صرف خواندن این چرندیات و خزعبلات می کنم.
حامد ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۱۷:۵۱
نه عزیز جان. شما ترکها فقط می توانید با همسایگانتان از جمله ایران و عراق و سوریه و ارمنستان و قبرس و یونان و ... به جنگ و خون ریزی بپردازید. تاریخ عثمانی تان هم جز این نیست.
عمر - خواجه رواش کابل ۲۴ تیر ۱۴۰۰ | ۲۱:۳۴
در این مقاله چیزی ضد ترک نیافتم ، مخالفت با سیاست های اردغان یا ترکیه، یا محکوم کردن جنایات اردوغان یا ترکیه در سوریه و عراق حرفی ضد ترک نیست، بلکه ضد ترکیه و اردوغان میشه گفت. ولی حضور ترکیه و اردوغان و عثمانی ها را در افغانستان هرگز نمیپذیریم و طالبان هم همین را گفته اند، و اگر ترکها مانند باداران غربی خویش میخواهند با دندان شکسته و ذهن پرخون برگردند بفرمایند بیایند.
Mohamad ۲۹ تیر ۱۴۰۰ | ۰۸:۱۳
اگر این سایت محل مراجعه نخبگان و سباست گذاران ایران باشد لازم است در انتخاب نویسندگان و مقالات آنها بیشتر دقت کند. این مقاله و دیگر مقالات این آقای اسلام ذوالقدر معمولا فاقد محتوای علمی است و صرفا تخیلات و توهمات خود را روی کاغذ میآورد که عمدتا هم ضد ترکی است. بعنوان یک ترک ایرانی دوست دارم مقالات وزین و علمی بخوانم هرچند در نقد سیاستهای ترکیه، اما منصفانه و واقع بینانه، امید که سایت شما بتواند به سیاستمداران کشور هم مشاوره بدهد و مثل جریان ایرانشهری خط فکری غلط خود را تزریق نکند مانند قضیه آزادسازی قره باغ نباشد که تحلیلهای ضدترکی و غیرواقعی جولان میداد