عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تجارت ایران با کشورهای آسیای میانه، به‌ویژه در حوزه صادرات، به راه‌های زمینی و امن نیاز دارد و زنگزور یکی از گلوگاه‌های حیاتی برای تحقق این پیوندهاست. از این‌رو، هر تحول ژئواستراتژیک در این منطقه، مستقیماً با آینده اقتصادی و جایگاه ایران در معادلات منطقه‌ای گره خورده است.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: چین در مسیر گذار به نظم چندقطبی، نه از مسیر تقابل نظامی یا تهاجم ارزشی، بلکه از مسیر توسعه‌ی سرمایه‌محور و اتصال ساختاری اقتصادها به منظومه تولیدی-تجاری خود در حال ایجاد وابستگی‌های متقابل با جهان اسلام است. هدف این مقاله تحلیل دقیق همین روند است: چگونه چین با ابزارهای اقتصادی، زیرساختی، کریدوری و سرمایه‌گذاری، در حال تثبیت موقعیت خود به‌عنوان هژمون نوظهور در بخشی از جهان است که پیش‌تر تحت نفوذ بلامنازع غرب قرار داشت.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پروژه‌هایی نظیر کریدورها با هدف دور زدن مسیرهای ترانزیتی سنتی ایران و ایجاد مسیرهای جدید میان جنوب خلیج فارس، هند و اروپا طراحی شده‌اند. تثبیت این مسیرها به معنای کاهش سهم ایران در ترانزیت بین‌المللی و از دست رفتن فرصت‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی مهم در تعاملات منطقه‌ای خواهد بود.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نکته حائز اهمیت تأثیر هم‌افزا و مکمل این سه سند کلیدی در کنار یکدیگر است. ترکیب تسهیل رویه‌های گمرکی، اعطای ترجیحات تعرفه‌ای و تضمین حقوق سرمایه‌گذاران، بستری پویا برای رشد پایدار روابط اقتصادی ایجاد می‌کند. در شرایطی که ایران به‌دنبال تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و توسعه بازارهای منطقه‌ای است، این الگو می‌تواند به‌عنوان نمونه‌ای موفق برای تعامل با سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس مورد استفاده قرار گیرد.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تأسیس GCC عمدتاً واکنشی به تحولات ژئوپلیتیکی پس از انقلاب ایران و آغاز جنگ ایران و عراق بود. شورا با اهدافی چون تقویت امنیت جمعی، ایجاد یکپارچگی اقتصادی، افزایش رفاه اجتماعی، و اتخاذ مواضع سیاسی واحد در برابر تحولات منطقه‌ای و جهانی شکل گرفت.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محاصره سال ۲۰۱۷ نه‌تنها باعث عقب‌نشینی قطر نشد، بلکه نقطه عطفی در تحول دکترین امنیت ملی و سیاست خارجی این کشور بود؛ دکترینِ بازیگری کوچک با دست‌های بزرگ که قواعد بازی را با نرمی و قدرت بازنویسی کرد.
ادامه مطلب