ریشه‌ها و پیامدهای آن برای ایران

پان‌ترکیسم و رویای اتصال سرزمینی در قفقاز

۲۳ مهر ۱۴۰۰ | ۱۴:۰۰ کد : ۲۰۰۶۸۱۷ آسیا و آفریقا نگاه ایرانی
جعفر خاشع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قبل از این در طول سالهای گذشته بعد از فروپاشی شوروی ارتباط جمهوری آذربایجان با نخجوان از طریق خاک جمهوری اسلامی بدون کوچکترین مشکل و با کمترین هزینه‌ انجام می‌شد و در حقیقت ایجاد خط ارتباطی جدید بین جمهوری آذربایجان و نخجوان از طریق جنوب ارمنستان به لحاظ اقتصادی از هیچ منطق محکمی برخوردار نیست. (البته ناگفته نماند بسیاری از کالاهای مورد نیاز مردم نخجوان به صورت مستقیم از طریق شهرهای مرزی ایران تامین می‌شود. روزانه شاهد سفرهای متعدد مردم نخجوان به شهرهای ایران و تامین و خرید مایحتاج خود از ایران هستیم که این مساله بعد از کاهش ارزش پول ایران چندین برابر شده است)  بنابراین با بررسی همه این موارد به این نتیجه می‌رسیم که هدف جمهوری آذربایجان و ترکیه در حقیقت رفع نیازها و تامین مایحتاج مردم نخجوان نیست بلکه اهداف پشت پرده این اقدامات سیاسی و مانورهای نظامی چیز دیگری است که در چند سطح تحلیل می توان به آن ها اشاره کرد. 
پان‌ترکیسم و رویای اتصال سرزمینی در قفقاز

نویسنده: جعفر خاشع، مدیر عامل بنیاد مطالعات قفقاز

دیپلماسی ایرانی: بحث به اصطلاح کریدور زنگه‌زور (مسیر اتصال خاک اصلی جمهوری آذربایجان به نخجوان از جنوب ارمنستان) در واقع در ظاهر امر به استناد توافق نامه آتش بس 9 نوامبر 2020 که بعد از جنگ دوم قرا‌باغ یا همان جنگ 44 روزه در پاییز 1399 بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجیگری روسیه منعقد شد و توسط الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور جمهوری آذربایجان، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر جمهوری ارمنستان و ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور فدراسیون روسیه امضا شد، بر می‌گردد. البته کریدور تفسیری است که ترکیه و جمهوری آذربایجان از بند 9 این توافق‌نامه دارند. طبق بند 9 (1) این توافق‌نامه بر رفع انسداد مسیرهای مواصلاتی در منطقه اشاره شده است و اصلا صحبتی در مورد به اصطلاح عبور کریدوری از جنوب ارمنستان در توافق‌نامه نشده است. تفسیر غیر‌رسمی ارمنستان از بند 9 توافق‌نامه هم به این صورت است که آنها از عبور بی‌ضرر جمهوری آذربایجان از خاک ارمنستان مخالفتی ندارند به شرطی که طبق توافق‌نامه آتش بس این ارتباط بین جمهوری آذربایجان و نخجوان (بخش برونگان جمهوری آذربایجان) از طریق خاک ارمنستان حاکمیت این کشور بر بخشی از سرزمین هاییش را از بین نبرد. رویکرد روسیه نیز در این موضوع حایز اهمیت است. روسیه به عنوان طرفی که این توافق‌نامه آتش‌بس را امضا کرده است از رفع انسداد مسیرهای مواصلاتی  بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان و نخجوان حمایت می‌کند. با گنجاندن اینکه نیروهای مرزبانی روسیه با استقرار در جنوب ارمنستان مسئول تامین امنیت راه ارتباطی بین نخجوان و جمهوری آذربایجان هستند در حقیقت بر کنترل و هدایت روندهای قفقاز طبق منافع خود قدم برداشتند. علاوه بر این مواردی که در توافق‌نامه آتش بس آمده و نشان از حمایت روسیه از بازگشایی مسیر‌های مواصلاتی بین جمهوری آذربایجان و نخجوان از طریق خاک ارمنستان دارد.

در نگاه تحلیلی هم می‌توان منافعی برای این اقدامات روسیه متصور بود. در حقیقت با بازگشایی این مسیر روسیه نیز از طریق زمینی به ارمنستان متصل خواهد شد. روسیه در نزدیکی مرزهای ارمنستان با ترکیه (عضو ناتو) پایگاه نظامی دارد تحولات یک سال اخیر نشان داد که این پایگاه بیشتر در راستای منافع روسیه است و نه حمایت از ارمنستان. بنابراین ارتباط زمینی روسیه با ارمنستان از مسیری کم دردسر تر از مسیر قبلی که از گرجستان بود، مطلوب روسیه است. از طرف دیگر ارتباط ترکیه با جمهوری آذربایجان از مسیر گرجستان، خارج از کنترل روسیه است. اگر به جای گرجستان این ارتباط از خاک ارمنستان باشد و با توجه به حضور و تامین امنیت این مسیر توسط نیروهای روسی این ارتباط در کنترل و نظارت روسیه خواهد بود بنابراین ارتباط بین ترکیه و جمهوری آذربایجان از طریق مسیر جنوب ارمنستان به جای گرجستان مطلوب روسیه است. هر چند حتی با ایجاد مسیر ارتباطی جدید باز مسیر گرجستان به عنوان یک گزینه اولویت دار ترانزیتی برای ترکیه و جمهوری آذربایجان باقی خواهد ماند مگر اینکه سناریوی مطبوب ترکیه و جمهوری آذربایجان که اتصال سرزمینی است محقق شود. 

قبل از این در طول سالهای گذشته بعد از فروپاشی شوروی ارتباط جمهوری آذربایجان با نخجوان از طریق خاک جمهوری اسلامی بدون کوچکترین مشکل و با کمترین هزینه‌ انجام می‌شد و در حقیقت ایجاد خط ارتباطی جدید بین جمهوری آذربایجان و نخجوان از طریق جنوب ارمنستان به لحاظ اقتصادی از هیچ منطق محکمی برخوردار نیست. (البته ناگفته نماند بسیاری از کالاهای مورد نیاز مردم نخجوان به صورت مستقیم از طریق شهرهای مرزی ایران تامین می‌شود. روزانه شاهد سفرهای متعدد مردم نخجوان به شهرهای ایران و تامین و خرید مایحتاج خود از ایران هستیم که این مساله بعد از کاهش ارزش پول ایران چندین برابر شده است)  بنابراین با بررسی همه این موارد به این نتیجه می‌رسیم که هدف جمهوری آذربایجان و ترکیه در حقیقت رفع نیازها و تامین مایحتاج مردم نخجوان نیست بلکه اهداف پشت پرده این اقدامات سیاسی و مانورهای نظامی چیز دیگری است که در چند سطح تحلیل می توان به آن ها اشاره کرد. 

در سطح تحلیل منطقه‌ای باید به نقش ترکیه در این تحولات نگریست. ترکیه به پشتوانه مرز باریکی که با نخجوان دارد درصدد است از فرصت پیش امده در منطقه قفقاز برای اتصال زمینی به جمهوری آذربایجان و دریای خزر و آسیای مرکزی نهایت استفاده را ببرد. شایان ذکر است که ترکیه هم اکنون بدون کوچکترین مشکلی از طریق خاک جمهوری اسلامی ایران و گرجستان به جمهوری آذربایجان ارتباط دارد. خط آهن باکو-تفلیس-قارص که سرمایه‌گذاری‌های هنگفت سیاسی و اقتصادی بر روی آن انجام می‌شد ارتباط ریلی بین ترکیه و گرجستان و جمهوری آذربایجان را برقرار کرده و در حال استفاده از این مسیر (2) هستند. بنابراین ترکیه هم مشکلی در ارتباط با جمهوری آذربایجان و ترانزیت کالا و غیره با جمهوری آذربایجان ندارد. پس هدف از این همه اقدامات، اقتصادی نیست بلکه اهداف ژئوپلیتیک کلان مد نظر ترکیه از به اصطلاح کریدور جنوب ارمنستان دنبال می‌شود.

در سطح تحلیل بین‌المللی باید به نقش آمریکا در این خصوص توجه کنیم. سیاست خارجی دموکرات‌ها معمولا عمل و اقدام به صورت غیر مستقیم و پیگیری اهداف خود با تکیه بر متحدین منطقه‌ای است. در همین چارچوب اقدام جمهوری آذربایجان و ترکیه با حمایت و پشتیبانی آمریکا در حال انجام است. برای پی بردن به اهداف آمریکا در قفقاز جنوبی و مناقشه قراباغ به پیشینه طرح‌های آمریکایی در خصوص حل مناقشه قراباغ باید توجه کرد. 

بعد از بروز تنش و جنگ بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر قراباغ پس از فروپاشی شوروی هر یکی از کنشگران منطقه‌ای و بین‌المللی در راستای اهداف و منافع ایجابی و سلبی خود در پی پیشبرد طرح‌های حل و فصل این بحران بودند. در حقیقت حل بحران بهانه‌ای برای پیگیری اهداف سیاست خارجی هر یک از این کنشگران بود. در این میان یکی از طرح‌هایی که آمریکایی‌ها مطرح و پیگیری می‌کردند پیشنهاد پاول گوبل (3) (Paul Goble) مشاور سابق وزارت امور خارجه آمریکا بود که به عنوان طرح گوبل (4) یا طرح معاوضه سرزمینی برای حل بحران قراباغ شناخته می‌شود. مطابق این طرح سرزمین‌های جنوب ارمنستان (به اصطلاح کریدور زنگه زور که امروزه مطرح می‌شود) در مرز با ایران به جمهوری آذربایجان واگذار می‌شد تا خاک اصلی این کشور به نخجوان وصل شود و در مقابل قراباغ (مطابق نقشه‌های دوران شوروی) به ارمنستان واگذار می‌شد. از بین همه طرح‌های مطرح شده برای حل بحران قره باغ این طرح ضد ایرانی‌ترین طرح ممکن بود چرا که ارتباط زمینی بین ایران و ارمنستان را قطع می‌کرد و به تبع آن ارتباط ایران با دریای سیاه و اروپا را به اراده جمهوری آذربایجان متکی می‌کرد. این طرح بنا به مخالفت‌هایی که در آن زمان رخ داد، عقیم ماند. ولی در ماههای اخیر دوباره به دلیل بی‌ثباتی و نامشخص و مبهم ماندن وضعیت قراباغ و زمینه چینی‌های قبلی در چارچوب توافق‌نامه آتش‌بس این طرح در دستور کار قرار گرفته است. طرح در خارج از منطقه نوشته شده و توسط کنشگران منطقه‌ای از جمله جمهوری آذربایجان و ترکیه در حال اجرا بود که موضع گیری سیاسی و عملی جمهوری اسلامی ایران دوباره آن را عقیم گذاشت. هدف همه این جنجال‌های چند ماه اخیر چیزی نیست جز اجرای این طرح و اتصال سرزمینی جمهوری آذربایجان به نخجوان و ترکیه. در واقع هدف از مطرح کردن به اصطلاح کریدور زنگه زور (مغری) اعمال حاکمیت بر جنوب ارمنستان و قطع ارتباط ایران و ارمنستان و محروم کردن ایران از عواید ناشی از طرح های ترانزیتی، ارتباط زمینی با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، ارتباط با دریای سیاه است. در حقیقت یک هدف راهبردی و ژئوپلیتیک به کمک اتاق فکرهای آمریکایی و اسرائیلی و با اجرای ترکیه و جمهوری آذربایجان در حال اجرا بود. 

در چارچوب اهداف فوق الذکر ترکیه و جمهوری آذربایجان قصد داشتند با حمله به استان سیونیک در جنوب ارمنستان و اشغال آن مرز ایران و ارمنستان را قطع کرده و جمهوری آذربایجان را به نخجوان و ترکیه وصل کنند. جمهوری آذربایجان در ماه های اخیر تحرکاتی داشته است که نشان می‌دهد آنها بر جنوب ارمنستان ادعای ارضی دارند. رئیس جمهور این کشور بارها در مصاحبه‌های خود اعلام کرده است «جنوب ارمنستان اراضی تاریخی ماست که در زمان شوری به ارمنستان داده‌اند اربتاط ما با نخجوان یا با مذاکره با به زور ایجاد خواهد شد» همچنین در هفته‌های اخیر آنها در اقدامی تهاجمی نام منطقه هم مرز با جنوب ارمنستان در خاک خود را زنگه‌زور شرقی تغییر دادند.  این به معنای آن است که جنوب ارمنستان زنگه‌زور غربی است که باید به بخش شرقی الحاق شود. بهانه این اقدامات هم بند 9 توافق نامه آتش‌بس 9 نوامبر است. اما باید توجه داشت در این بند بر رفع انسداد مسیرهای مواصلاتی تاکید شده است. ترکیه و جمهوری آذربایجان این بند را به کریدوری به عرض 5 کیلومتر از خاک ارمنستان تفسیر می‌کنند. در حقیقت به بهانه ارتباط زمینی درصدد اعمال حاکمیت بر جنوب ارمنستان و انضمام آن به خاک خود هستند. ارمنستان با عبور بی ضرر جمهوری آذربایجان از جنوب این کشور و ارتباط با نخجوان ترکیه مخالف نیست ولی به شرطی که حاکمیت خود بر بخشی از خاکش را از دست ندهد. 

سخن پایانی

در نهایت در جمع بندی بحث می توان گفت که ترکیه و جمهوری آذربایجان با حمایت و پشتیبانی آمریکا به بهانه ارتباط زمینی دنبال تصرف جنوب ارمنستان و اتصال سرزمینی هستند. ارمنستان با ایجاد مسیر ترانزیتی در خاک خود با اعمال حاکمیت بر این مسیر و درآمدزایی از ان موافق است.روسیه دنبال ایجاد مسیر ترانزیتی از جنوب ارمنستان با کنترل نیروهای مرزبانی روسی است. 

برای جمهوری اسلامی ایران تحقق اهداف ترکیه و آذربایجان و آمریکا تهدید ژئوپلیتیکی است و خط قرمز است و در روزهای گذشته هم با اقدامات سیاسی و مانور نظامی نشان داد نمی‌تواند قطع ارتباط زمینی خود با ارمنستان و تغییر مرزهای بین‌المللی را بپذیرد. برای جمهوری اسلامی ایران تحقق اهداف روسیه و ارمنستان که ایجاد مسیر ارتباطی است ضرر‌های اقتصادی و سیاسی دارد. چرا که این مسیر جایگزین مسیر ایران در ارتباط بین جمهوری آذربایجان و نخجوان می‌شود. ولی اگر به بند 9 توافق‌نامه آتش بس که بر رفع انسداد کلیه مسیرهای مواصلاتی تاکید دارد عمل شود و مسیر ارتباطی ایران با ارمنستان از طریق نخجوان همانطور که در دوره شوروی برقرار بود باز شود ارتباط ایران با ایروان نزدیک‌تر و به صرفه‌تر خواهد شد ولی با توجه به تجربه چند روز گذشته و انسداد مسیر ارتباطی ایران و ارمنستان در جاده گاپان-گوریس و دستگیری راننده‌های ایرانی توسط جمهوری آذربایجان همچنین تجربه برخورد‌های آزاردهنده و هدف‌دار با کامیونی‌های ایرانی که قصد عبور از خاک جمهوری آذربایجان به مقصد روسیه هستند، نشان می‌دهد مسیر جمهوری آذربایجان برای جمهوری اسلامی ایران هیچ وقت مسیر اقتصادی و سیاسی مناسبی نبوده است. بنابراین در صورت تحقق اهداف ترکیه و جمهوری آذربایجان و آمریکا ایران ظرفیت های ژئوپلیتیکی‌اش در قفقاز را از دست خواهد داد در صورت تحقق اهداف روسیه و ارمنستان ایران ضررهای اقتصادی و سیاسی را متحمل خواهد شد. 

 

----

1- کلیه فعالیت‌های اقتصادی و حمل و نقل در منطقه بلامانع است. جمهوری ارمنستان ایمنی ارتباطات حمل و نقل بین مناطق غربی جمهوری آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را به منظور سازماندهی حرکت بدون مانع شهروندان، وسایل نقلیه و بار در هر دو جهت تضمین می‌کند. کنترل حمل و نقل توسط ارگان‌های سرویس مرزی FSB روسیه انجام می‌شود. با توافق طرفین، ساخت زیرساخت‌های جدیدی که جمهوری خودمختار نخجوان را با مناطق آذربایجان پیوند می‌دهد، انجام می‌شود.

2- به گزارش خبرگزاری ترند جمهوری آذربایجان، تعداد کانتینرهای حمل شده توسط شبکه راه آهن «باکو، تفلیس و قارس» در بین ماه‌های ژانویه تا سپتامبر  2021 میلادی در مقایسه با همان دوره سال 2020 میلادی 84 درصد افزایش یافته است. بنا به گزارش سازمان راه آهن دولتی جمهوری آذربایجان تعداد کانتینرهای حمل شده توسط شبکه راه آهن «باکو، تفلیس و قارس» در بین ماه‌های ژانویه تا سپتامبر  2021 میلادی 17635 عدد رسیده است و این رقم در همان دوره سال 2020 میلادی 9598 بود و در نتیجه تعداد کانتینرهای حمل شده  84 درصد افزایش یافته است. شبکه راه آهن «باکو، تفلیس و قارس» بخشی از شبکه راه‌آهن "ترکیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان، کشتی رانی دریای خزر، راه آهن آسیای میانه و چین است و در دو سمت شرق به غرب و غرب به شرق به صورت ترانزیت کالا و مسافر حمل می کند و از طریق ترکیه نیز به شبکه راه آهن اتحادیه اروپا متصل است.

3- مشاور سابق وزارت امور خارجه آمریکا به نام "پاول گوبل

4- طبق این طرح که در سال 1992 مطرح شد بخشی از جنوب ارمنستان به جمهوری آذربایجان واگذار می شد و بخشی از قراباغ (طبق نقشه‌های دوران شوروی) به ارمنستان واگذار می‌شد و مرز زمینی ایران و ارمنستان قطع می شد.

کلید واژه ها: قفقاز منطقه قفقاز ایران و آذربایجان ایران و ارمنستان جمهوری آذربایجان و ارمنستان ایران و آذربایجان و ارمنستان ایران و ترکیه ترکیه و آذربایجان ترکیه و ارمنستان


( ۲۹ )

نظر شما :

مصطفی ۲۳ مهر ۱۴۰۰ | ۱۴:۵۳
سالها کردها و گیلانیها خطر پانترکیسم و هشدار میدادن اما هربار به لطف لابی پانترکها مسکوت میموند خدا رو شکر خود علی اف به سال نرسیده بعد از جنگ قره باغ چهره کثیفش و رو کرد چه کسانی تاریخ ایران و انکار میکنن جز همون حاکمان ترک که با زور و قلدری شهرهای دیگه رو اشغال کردن ؟ چه کسانی استانهای غیرترک و آذرباییجان میدونن ؟ چه کشوری تروریستهای چند ملیتی سوریه و داعش و به افغانستان منتقل کرد ؟ این یکی دیگه کار ترکیه بود نه آذرباییجان هفته پیش اویغوری داعشی خودش و در مسجد هزاره های افغانستان منفجر کرد این هفته هم در مسجد شیعیان افغانستان عملیات انتحاری انجام شد خدا میدونه باز کار ترکهای داعشی اویغور بود یا کار تروریستهایی که ترکیه از سوریه به افغانستان برد در هر صورت حالا که نقابها افتاده ان شاءالله با جریان پانترکیسم برخورد بشه
حامد ۲۳ مهر ۱۴۰۰ | ۱۶:۲۶
تنها موضوعی که به ذهن می آید هشدارهای بی شمار دلسوزان مملکت در جنگ قره باغ و قبل از آن است که با شعارهایی که شیعه بودن و برادر بودن باکو را با اهداف قومیتی علم کرده بودند، نادیده گرفته شد. جالب است همان قومگرایان که حاضرند منافع ملی برای اهدافشان قربانی شود حتی با بدرفتاری و دستگیری رانندگانی که اکثرا اهل همان منطقه شمال غرب هستند هم مشکلی ندارند و بعضا جانب علیف و اردوغان را میگیرند! اما ایران تا زمانی که منافعش تامین نشده بود به هیچ وجه نباید اجازه از بین رفتن توازن قدرت به نفع باکو را میداد. اکنون باید پایگاه بزرگ نظامی در منطقه مرز ارمنستان و باکو و نخجوان با پشتیبانی کامل هوایی ایجاد گردد و حتی میتوان برای ایجاد پایگاه در خاک ارمنستان هم توافقی داشت. در دریای مازندران هم سرمایه گذاری بیشتری باید شود و این پیام به باکو داده شود که در صورت دخالت نظامی، ایران هم در دریا اقدام و سهم خود را افزایش خواهد داد و حتی باید به صورت غیررسمی به بازگشت عهدنامه ها با شوروی به دلیل فروپاشی آن تاکید کرد. در مورد ترکیه هم اتصال آنها به نخجوان با اشغال خاک ایران و سپس معاوضه آرارات کوچک با قطور انجام گرفته است که منطقه غیر استراتژیکی است. در نتیجه روی بازگشت این قرارداد هم باید تاکید شود. در نهایت این اقدامات علیف و اردوغان کم کم منطقه را به سمت جنگ می‌برد و بنابراین ارزش دارد حذف علیف از قدرت کلید زده شود قبل از اینکه با توهمات خود جنگی خانه مان سوز را ایجاد کند که ایران هم مجبور به دخالت شود. اردوغان هم که طبق شواهد نفسهای آخرش را میکشد.
اردبیلی ۲۳ مهر ۱۴۰۰ | ۲۱:۳۸
البته نام واقعی و درست این فرقه صهیونیستی پان مغولیسم است.
فدوی ۲۳ مهر ۱۴۰۰ | ۲۲:۱۴
از اول هم معلوم بود که پشت پرده ی جنگ به اصطلاح آزاد سازی ، امریکا و البته اسراییل هستند و این وسط اردوغان و علیف پز " من آنم که رستم بود پهلوان " را دادند در حالی که از ابتدا هیچکاره بودند و امریکا در سایه ، آتش بیار معرکه بود و حتی با نفوذ در ارتش ارمنستان و بوجود آوردن خیانت در بین افسران ارمنستانی ، یک جنگ نمایشی و کاملا مضحک را اجرا کرد . با ایجاد آرامش در خلیج فارس کانون بحران بعدی برای ایران می تواند قفقاز باشد . البته شانسی که آورده ایم آنست که آذربایجان ضعیفتر و ناتوانتر از رقبای ما در جنوب خلیج فارس است و ترکیه هم قطعا توسط روسیه مهار شده و به موقع گوشمالی خواهد شد . البته عاقلانه آنست که ایران یاد بگیرد که حکام بی ریشه ی کشورهای اطراف را باید با تشر کنترل کرد و الا به راحتی دمشان را برای آمریکا و به ضرر ایران تکان خواهند داد . ... " جنگ ۴۴ روز " چه واژه مسخره ای .... اونطرف مرز جنگ می کردند و این طرف مرز مردم ایران با آن عکس سلفی می گرفتند و البته یک عده پانترک چه برای تاریخ نداشته اشان جنگ سلحشور انه ای را تراشیدند .
اشکان ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۰:۵۱
در جهانی که همه با اینترناسیونالیستی دنبال ایجاد یک جامعه قدرتمند و همه گیر هستند و اهداف والایی چون ازادی و هوای پاک و انرژی پاک دارند کشورهایی مثل ما و کشورهای افریقایی با افکار انحرافی و پان(پان ترک و ترکمن و کرد و بلوچ و عرب ) کاملا از گردونه خرد و اندیشه کنار گذاشته شده ایم
خسرو ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۴:۳۳
از اول هم قرار بر ایجاد یک کریدور ترانزیتی بود و کسی قصد تصرف سرزمینهای ارمنستان را نداشت ولی چرا حفظ مرز ارمنستان اینقدر برای پانفارسها مهم شده است ؟ برای کدام مزیت اقتصادی ؟ برای کدام مزیت ترانزیتی ؟ کشوری که محصور در کوهستانهاست و به هیچ دریایی راه ندارد چطور تبدیل به راه عبور ایران به اورپا می شود ؟ ارمنستان دیر یازود کریدور زنگه زور را در اختیار آذربایجان قرار خواهد داد ولی فقط برای عبور و مرور مثل دوران شوروی -- طرح تعویض زنگه زور با قره باغ در داخل آذربایجان مخالفان جدی دارد در سالهای 1992 هم ، با وجود آمادگی ارامنه - آذربایجان آنرا قبول نکرد چون قره باغ سرزمین به مراتب ارزشمندتری است -- نابغه های همیشه حاضر مثل فدوی و حامد و مصطفی... که با ترک ستیزی بر طبل نفاق و دو رنگی و دشمنی بین ملت ایران میزنند فهم این نکته لازم است که ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست -- پانکردیسم و پانفارسیسم و پان .... ها تفکر مغزهای کوچک و محدود است
حسین ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۵:۰۱
کریدور زنگه زور به سود ایران است اگر حقه ای نداشته باشد. بهانه رابطه با اسرائیل را علم کردیم در حالی خود ارمنستان و روسیه،رابطه تنگاتنگی با همین اسرائیل دارند. در حقیقت یک دلیل عمده وجود دارد که مسیحیت و کشور بازنده برای ما با ارزش تر از مسلمان و کشور برنده است!آن دلیل عمده نیز همان مسلک و طرز فکر نویسندگانی چون نگارنده این مقاله که فارسی سازی را نیز خیلی مخملی انجام میدهد.
آبتین ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۷:۲۲
یک عده بی سواد پانترک هیچ چیزی بلد نیستن جز توهین و فحاشی. وقتی منطقی قضایا تحلیل میشه حرفی برای گفتن ندارن برای همین آخرین سلاحهاشون همین توهینها و نفرت پراکنی هست. مگه شماها نمیگفتید آذربایجان دوست مسلمان ماست پس چی شد؟ مگه نمیگفتید علیف با ایرانی ها مشکلی نداره پس چرا هر روز توهین میکنه و اخیرا گفته که ایران با ارمنستان قاچاق مواد مخدر میکنن! آخه مردک اگه ایران نبود که باکو الان همه معتادخونه بود. مگه نمیگفتید آذربایجان قره باغ رو بگیره به نفع ایرانه؟ الان هم میگن مرز ارمنستان با ما کلا از بین بره به نفع ماست! بابا جمع کنید بقیه هم عقل دارن. شماها ایرانی هستید؟ اصلا آذربایجانی هستید!؟ پس چرا عین خیالتون نیست راننده های همزبانتون رو بگیرن هر بلایی سرشون بیارن؟ واقعا مردم ایران رو چی فرض کردید شماها؟
ایرانی ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۷:۴۴
جناب خسرو مطمئن هستین به قول شما فقط پانفارسها به این مرز اهمییت میدن ؟ یعنی فرماندهان نظامی از هر دو گروه سپاه و ارتش پانفارس هستند با تعبیر شما ؟ از شما که طرفدار گفتمان امت و ولایت هستین بعید این تهمت به سپاه
علی ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۱۹:۱۸
200 دلاریها هنوز از رو نرفتن ودارن اینجا نظر میدن و خباثتهای علیف وعردوغان متوهم رو ماله کشی میکنن.
در جواب مصطفی ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | ۲۲:۳۰
در پاسخ مصطفی شما و همفکرانتون قبلا با پوشش نام کردها علیه ترکها حرف می زدید الان هم قصد مصادره گیلانی ها رو دارید. لطفا اولا از طرف شخص خودتون حرف بزنید نه از طرف کردها و .... ثانیا گیلاتی ها در این خصوص حرف زده بودند؟
ابراهیم قدیمی ۲۵ مهر ۱۴۰۰ | ۱۰:۱۴
با توجه به انچه که در اقیانوس هند وخود هندوسنان میگذرد وبرنامه هائی که در افغانستان اجراشد و امریکا افغانستان را تحویل انگلستان داد من از برنامه هائی که در شرق ایران وشمال شرقی وغربی ایران وهم چنین اقیانوس هند وارام میگذرد بوی توطئه علیه کشورهای مستقل منطقه وروسیه وچین بمشامم میرسد۔۔انگلستان با تمام قدرت وارد میدان شده است۔ نتیجه برد وباخت ان روشن شدن وضعیت اروپا واسیا است۔روسیه را نباید کشور کاملا اروپائی تصور کرد۔کمر روسیه را هدف گرفته اند۔علاقمندند در اینده نه چندان دور ازکمر بدونیمه اش بکنندتا راه رسیدن به چین را بهمراهی هندوستان داشته باشند۔
. ۲۵ مهر ۱۴۰۰ | ۱۶:۴۲
در اصل از اول هم مرزی با ارمنستان وجود نداشته و ان سوی ارس خانات قره باغ و ایروان و… که همگی دارای جمعیت اذربایجانی بودند و البته اقلیت ارمنی ، واین پیوستگی تا مناطق شرق اناتولی با مناطق اذربایجانی نشین ترکیه در قارص و ایقدیر بوده ، پس از اشغال شوروی و تاسیس ولایت الیزابتوپول و بعدها ارمنستان و با تبعید و‌کوچ اذربایجانی ها این کشور یکدست ارمنی ایجاد شده،
به جواب دهنده به مصطفی ۲۶ مهر ۱۴۰۰ | ۰۵:۲۹
من مصطفی نیستم اما گیلانی هستم و خطر پانترکیسم و هم گیلکها و هم تالشها هشدار داده بودیم احیانا شما که تو همون جمهوری آدرباییجان انقدر به تالشها ظلم کردید و تو گیلان انقدر دنبال ایجاد اختلاف بین گیلک و تالشی و شهرهای مختلفید توقع ندارید که ما طرفدارتون باشیم مخصوصا که سابقه نسل کشی صفویان طبق نگارش مورخان صفوی و حمله شون به گیلان موجوده در مورد گیلکها هم نگم که چه تهمت هایی بهشون مخصوصا به مردم رشت زدید فقط بخاطر زمین ، چیزی که ما تو گیلان و بطور کلی تو ایران می بینیم اینه که شما پانترکهایید که همیشه جای دیگران کامنت میذارید و متاسفانه دنبال ایجاد دعوا بین اقوام مختلفید و از چنان قدرت رسانه ای برخوردارید که پدر ترک اردبیلی مهاجر به تالش که سر دخترش و برید هم به نام ما تالشها ثبت کردید چطور شما حق دارید از ارمنیها متنفر باشید ما حق نداریم از پانترکهایی که به گیلان حمله کردن باعث تجزیه تالش شدن و امروز هم همفکراشون تو جمهوری آذرباییجان تالشها رو اذیت میکنن متنفر باشیم ؟ شما هرجا که هستید باعث تنش و دعوای قومیتی هستید از گیلک و تالش گیلان تا لر همدان و فارس استان مرکزی نه آذرباییجانی ان نه میخوان جزو آذربایبجان بزرگ بشن این و بدونید
امام اول ۲۷ مهر ۱۴۰۰ | ۱۴:۰۸
طبق توافق دالان لاچین به عرض پنج کیلومتر به همراه قره باغ به ارمنستان واگذار شده در عوض ارمنستان هم متعهد شده دالان رنگه زور به عرض پنج کیلومتر در اختیار آذربایجان قرار دهد کنترل هر دو دالان با روسیه هست . تعهد آذربایجان انجام گرفته ارمنستان هنوز تعهدات خودشو انجام نداده
شرلوک هلمز ۲۸ مهر ۱۴۰۰ | ۱۲:۱۱
خیلی برام جالبه تعدادی از کامنت گذاران که ظاهرا خودشون رو در قالب بچه های ترک ایرانی جا زده اند از خود آقای الهام علی اف بیشتر در جریان مفاد توافقنامه بین ایروان و باکو هستند و بشکل زیرکانه ای بین ترک های ایران و سایر اقوام ایرانی ایجاد خصومت میکنن.متاسفانه آنقدر دستگاههای امنیتی ایران درگیر موضوعات دیگه شده اند که از خطر بزرگتر غافل مانده ایم
عبدالرضا ۲۹ مهر ۱۴۰۰ | ۱۲:۴۰
دالان زنگزور جزئ مفاد عهدنامه است و ارمنستان موظف به اجرای ان می باشد وگرنه دالان لاچین مسدود شده زنگزور غربی نیز به خاک ازربایجان ملحق خواهد شد و هیچ نیرویی نمی تواند مانع ان بشود همچنین در استان گیلان تا هشتپر ترک نشین هست و انها ماورای ترکهایی هستند که به رشت و سایر شهرهای گیلان مهاجرت کرده اند
ابوداعش الاردوغانی ۳۰ مهر ۱۴۰۰ | ۱۳:۲۹
دالان لاچین در اختیار روسیه است دوست پانترک.