چرخش درتاکتیک های دیپلماسی

نویسنده: کیکاوس‌ ‌پورایوبی، روزنامه‌نگار و دانش‌آموخته روابط بین الملل

دیپلماسی ایرانی: معمولا در وضعیت های بحرانی و آشوب زده که در روابط بین‌الملل به‌وجود می آید، اهرم ها و انرژی های کمکی از مسیرها و راه های فرعی مختلف وارد سیستم و درونداد می شوند تا فشارهای موجود را کاهش دهند. این بازدارندگی تا زمانی ادامه دارد که سیستم به حالت عادی برگردد. اکنون شرایط کشور عادی نیست. از یک طرف شدیدا اصطکاک های روانی و هیجانی بر مردم حاکم است  از طرف دیگر شرایط بین جنگ و آتش‌بس چرخه های گردش مملکت را خصوصا در زمینه اقتصادی به حالت تعلیق در آورده است. 

افسار تورم با سرعتی سرسام آور باز شده و زندگی را بر مردم تنگ کرده است. فراموش نکنیم، تکرار جنگ هنوز برطرف نشده و هر لحظه ممکن است دوباره شعله‌ور شود. پس ضروری به نظر می رسد در تیم دیپلماسی برای شخص محترم وزیر و مجموعه وزارت أمور خارجه افراد کمکی به کار گرفته شود، افراد حاذق و با تجربه ای که در داخل سیستم و کشور می توانند برای ایجاد نظم نوینی در سیاست خارجی کمک حال سیستم باشند و سیاست جدیدی را دنبال کنند. این افراد می توانند حسن روحانی، علی لاریجانی، محمدجواد ظریف باشند؛ این افراد هم امنیت و حساسیت بین المللی و هم شرایط حاد کشور و هم روابط دیپلماتیک را با زبان امروزی بهتر می توانند دنبال کنند. به محض ورود اینان به سیستم، دیپلماسی شوک و سیگنال مثبتی به جامعه جهانی وارد خواهد شد. قطعا علاوه بر غافلگیری، جهان آن را پالس مثبت ایران به دیپلماسی می داند؛ به شرط آن که اولا اختیارات ویژه ای برای مذاکره دارا باشند، ثانیا در داخل از حمایت های لازم، نظام و مردم برخوردار باشند، ثالثا این اختیار داده شود که در یک بازه زمانی کوتا مدت دیپلماسی و مذاکره دنبال تا نتیجه مطلوب ملحوظ شود. 

مطمئنا اگر گره مثبتی بخواهد باز شود مردم و نخبگان از آنان حمایت خواهند کرد تا کشور از آسیب های بیشتری در امان باشد. 

پس از انجام و پایان دیپلماسی، تیم مذاکره کنند و کمکی ماموریت خود را تمام شده به دستگاه دیپلماسی تحویل دهد. 

حسن روحانی دارای شخصیت چند بعدی است، در امنیت ملی، مذاکرات بین المللی و ریاست جمهوری بوده، علی لاریجانی فردی میانه روست که فهمی بروز در دنیای دیپلماتیک و تبیین مواضع کشور و مردم داراست و آظریف کاربلد آشنایی است که برای دنیای بین‌الملل شناخته شده است که زبان و ظرافت دیپلماتیک را به‌صورت ریزبین می‌داند. 

لازم است این بار سیستم در یک اقدامی پیش دستانه و به‌صورت ضربتی متن مذاکره را روی میز ایالات متحده و اتحادیه اروپا بگذارد و برای طرف مقابل زمان را تعریف کند. 

توجه کنیم همان اندازه که کشور به سخت افزارهای قوی در میدان جنگ نیاز دارد در جهان دیپلماسی حرکت های هوشمندانه تمام توطئه ها را می تواند خنثی کند، فقط در نظر داشته باشیم زمان برای سیاست ورزی بسیار کوتاه است.