
ایران نگران تشکیل اسرائیل دوم
حفظ روابط مثبت با باکو برای ایران حیاتی است چرا که بخش قابل توجهی از تبادل کالا میان روسیه و ایران از آذربایجان گذر میکند.
ادامه مطلبحفظ روابط مثبت با باکو برای ایران حیاتی است چرا که بخش قابل توجهی از تبادل کالا میان روسیه و ایران از آذربایجان گذر میکند.
ادامه مطلبمحمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بسیاری از مقامات کشورها می کوشند در سایه تغییر تمرکز افکار عمومی جهانی، اهداف و مقاصد منطقه ای خود را که در زمان معمول باید با تحمل فشار و هزینه بالا پیش می بردند، در سکوت خبری پیگیری کنند. بحران قفقاز نیز یکی از این مسائل است که عدم غفلت از آن و آمادگی برای مدیریت شرایط در مرزهای شمال غربی طبق منافع کشور، باید یکی از الزامات دستگاه دیپلماسی کشور باشد.
ادامه مطلبسهراب انعامی علمداری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با تکمیل فرایند پیوستن منطقه قره باغ به جمهوری آذربایجان و تغییرات ژئوپلیتیکی جدید این پرسش به ذهن خطور می کند که الگوی رفتاری جمهوری اسلامی ایران چه خواهد بود و ایران در قبال این تغییرات جدید چه باید بکند؟
ادامه مطلببهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی خود نسبت به جمهوری های آسیای مرکزی و قفقاز، منافع ملی خود و فدراسیون روسیه را در نظر گرفته و بیشتر این مناطق را طبق مفاد سیاست خارجی روسیه به عنوان حیاط خلوت روسیه مورد ملاحظه قرار داده است.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد علت اول و اساسی مواضع تند علیف و مقامات باکو و ترکیه در مورد ضرورت ایجاد کریدور زنگزور و عطش آنها برای آغاز جنگی دیگر و اشغال جنوب ارمنستان به هر بهانه ای است. باکو و ترکیه هیچ استقبالی از طرح چهارراه صلح پاشینیان برای تبدیل این کشور به قطب کریدوری هم نداشته اند و علیرغم تقدیم قراباغ کوهستانی به باکو از مطامع ارضی بیشتر بر علیه ارمنستان دست برنداشته و حاضر به عقب نشینی از دیگر نقاط اشغال شده ارمنستان از سال ۲۰۲۰ به این سو، تعیین دقیق مرزها، ازاد کردن زندانیان و اسرا و غیره نیستند.
ادامه مطلببهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: این مرحله منطقه را با تحولات سرنوشت سازی روبه رو کرد و کریدور ادعایی ترکیه و آذربایجان از خاک ارمنستان نتوانست و نمی توانست شکل گیرد. جمهوری آذربایجان به این نتیجه رسید که قلمروی جمهوری اسلامی ایران از ثبات سیاسی و اقتصادی لازم برای ایفای نقش کریدور ترانزیتی و حمل و نقل بین المللی برخوردار است.
ادامه مطلبعلی موسوی خلخالی می نویسد: در حالی که ارمنستان در مجاورت آذربایجان، روسیه و ترکیه خود را تنها می بیند و احساس می کند باید یکی از کشورهای همسایه را در کنار خود داشته باشد، ایران نیز به دنبال آن است که در منطقه قفقاز حضور پررنگ خود را داشته باشد و از این منطقه سهم خود را ببرد. برقراری موازنه در روابط پیچیده موجود در منطقه قره باغ به ویژه که پای کشورهای غربی به خصوص فرانسه و امریکا نیز به این منطقه باز شده، به گونه ای که حداقل هزینه های این پیچیدگی متوجه تهران شود، از اهداف اصلی ایران در قره باغ است.
ادامه مطلبکنعانی در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی درباره رایزنی های در حال انجام میان ترکیه، قطر و رهبران حماس برای تشکیل دولتی متشکل از حکومت خودگردان فلسطین و حماس برای دوران بعد از پایان جنگ در غزه گفت: «ما در مساله فلسطین با همه طرف های مرتبط با پرونده فلسطین ارتباط داریم. آنچه برای وضعیت کنونی فلسطین در اولویت است پایان دادن به جنگ غزه و توقف حملات علیه مردم مظلوم غزه است. پرداختن به مراحل ثانویه مسائل انحرافی است. چنین مسائلی اکثرا از سوی امریکا مطرح می شود. آنها که عامل جنگ هستند، آنها هستند که از دوران پس جنگ صحبت می کنند در حالی که آنها صلاحیت بیان چنین دیدگاهی را ندارند. دیدگاه جمهوری اسلامی ایران در این رابطه کاملا روشن است، پایان دادن به جنگ و بازگشایی گذرگاه ها و ارسال کمک های انسان دوستانه به میزان نیاز شهروندان در غزه اولویت ایران است. برای وضعیت سیاسی غزه هیچ کسی غیر از خود مردم فلسطین شایسته تعیین سرنوشت خود و غزه نیستند. مردم فلسطین از بلوغ و صلابت لازم برای تعیین دولتی که سرزمین فلسطین را اداره کند، برخودار هستند، و هیچ کس حق تعیین تکلیف برای ملت فلسطین را ندارد و موضع جمهوری اسلامی ایران در این زمینه کاملا روشن و واضح است.»
ادامه مطلبوی در پاسخ به پرسش دیگر دیپلماسی ایرانی مبنی بر این که شاهدیم دولت آذربایجان، به عنوان یک کشور اسلامی، بر خلاف جامعه جهانی و کشورهای اسلامی به دفاع و حمایت از اسرائیل در جنگ غزه پرداخته است، آیا این اقدام آذربایجان تاثیری بر روابط تهران و باکو می گذارد؟ گفت: «مساله فلسطین مساله مهمی است، طبیعتا ما از همه کشورهای اسلامی و غیراسلامی انتظار داریم با توجه به جنایاتی که رژیم صهیونیستی علیه ملت مظلوم فلسطین انجام داده است در روابط خود با این رژیم بازبینی کنند و از ابزارهای خود در این زمینه استفاده کنند. ما از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی انظار داریم که با ابزارهایی که در اختیار دارند به رژیم صهیونیستی فشار بیاورند تا جلوی جنایت های این رژیم علیه ملت فلسطین گرفته شود. این یک انتظار کاملا انسانی و صلح طلبانه است. ما این انتظار را پنهان نمی کنیم. این انتظار ملت فلسطین نیز هست. ما همیشه تلاش کرده ایم که پژواک خواسته حق طلبانه و صلح طلبانه ملت فلسطین باشیم و در مجامع بین المللی این انتظار را نیز اظهار خواهیم کرد.»
ادامه مطلببهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: با تحولاتی که در روابط روسیه با غرب پیش آمده است، کریدور غیرفعال شمال-جنوب اکنون دوباره مطرح و در حجم قابل توجهی ارتباطات روسیه با حوزه خلیج فارس و اقیانوس هند را برقرار می سازد.
ادامه مطلبرمان سوانسکی در یادداشتی اختصاصی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حمایت جمهوری آذربایجان از اسرائیل به معنای خیانت کامل باکو به سازمان همکاری اسلامیست. این خیانت قبلا مورد توجه میلیاردها مسلمان در جهان و بهویژه در جهان عرب بوده است. رسانههای آذربایجانی به دستور رژیم علیاف شروع به انتشار مقالات ضد فلسطینی، ضد ایرانی و ضد ارمنی کردند که دراین مقالات ایران به سازماندهی تحریکآمیز علیه اسرائیل با اتهامات بیاساس متهم شده بود.
ادامه مطلبچندین بازیگر کلیدی، شامل راتیو انرژیز Ratio Energies و نیو مد New Med از اسرائیل، انی ایتالیا، بی پی و سوکار آذربایجان مجوزهایی را برای اکتشاف و توسعه ذخایر تازه گاز طبیعی در شرق مدیترانه دریافت کرده اند و بر آب های نزدیک به میدان گازی لوییاتان متمرکز هستند که یکی از بزرگترین میدان های زیرآبی گاز جهان به شمار می رود.
ادامه مطلبصادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نطر می رسد آنچه باکو و آنکارا را می تواند در ارتباط با کوریدور زنگزور به تنظیم رفتار در قبال ایران وادار کند بیش از هر چیزی وابسته به بازگشت ایران به نرم های جهانی است. در صورت بازگشت ایران به جامعه جهانی و سیاست های ایجابی در منطقه، تهران می تواند با پشت سر گذاشتن همه سنگلاخ های پیش رو منافع خویش را نه در قفقاز بلکه در تمام عرصه ها با تلاش و با مد نظر قرار دادن ظرفیت های خویش و دیگران تامین کند.
ادامه مطلبآندرانیک سیمونیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از دورههای فطرت و بیعملی گذشته، خوشبختانه برخورد حسابشده، بر اساس تعهد در قبال منافع ملی و بهویژه برخوردهای قاطع با عوامل بیثباتکننده توازن منطقهای، یکی پس از دیگری فرصت تجلی یافتند و ایران، اگرچه با تاخیر، به سوی تصدی جایگاه شایسته خودش در سرزمینهای آشنایی که ادامه طبیعی ایران تاریخی و بهویژه پارههای همگن فرهنگ ایرانی بودهاند، خیز برداشته است.
ادامه مطلبسخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی درباره اظهارات آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا که احتمال حمله آذربایجان به ارمنستان در آینده نزدیک گفت: «این پرسشی است که طبیعتا باید خود دولت آذربایجان باید به آن پاسخگو باشد. آنچه برای ما حائز اهمیت است، صلح و ثبات در منطقه قفقاز است. حل اختلافات آذربایجان و ارمنستان از طریق سیاسی بهترین مسیر برای حل اختلافات است. و ما گمان می کنیم مهمترین سازوکار برای حل اختلافات سازوکارهای منطقه ای است که باید دنبال شود.»
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نگرانی الهام علیف، رئیس جمهوری آذربایجان، از سنگین شدن کفه ترازو به نفع ارمنستان به علت فشار فرانسه، آلمان و آمریکا و لابی ارامنه در این کشورها برای اولین بار باعث شده است تا او هم به پذیرش میزبانی ایران بی میل نباشد.
ادامه مطلبدر بند ۹ توافقنامه سه جانبه ایروان متعهد شد تا مسیر ارتباطی سرزمین اصلی جمهوری باکو و برونگان آن یعنی جمهوری خودمختار نخجوان را فراهم سازد. تقریبا یک سال بعد در تابستان سال ۲۰۲۱/۱۴۰۰ الهام علیاف، رئیس جمهوری آذربایجان، با توسل به همین بند کریدوری ادعایی در جنوب ارمنستان و استان سیونیک به نام «زنگهزور» را خواستار شد. کریدور مدنظر علیاف قرار نبود تحت حاکمیت ایروان باشد. این مسئله با مخالفت طرف ارمنی روبه رو شد. کارشناسان نیز به این اذعان داشتند که بند نهم توافقنامه آتشبس تصریحی بر عنوان «کریدور» ندارد و صرفا بر «مسیرهای ارتباطی» تاکید دارد. جمهوری اسلامی ایران نیز صراحتا با این ادعا که قطع مرز ایران و ارمنستان را متعاقبا در پی دارد مخالفت کرد.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرجستان به عنوان تنها کشور منطقه قفقاز با دسترسی مستقیم به دریای سیاه، به افزایش نقش خود برای ترانزیت تجاری مایل است. بدون گرجستان، دسترسی اتحادیه اروپا به منابع طبیعی آذربایجان نیز محدود خواهد شد. توافق اخیر امضا شده بین بروکسل و باکو در مورد افزایش دو برابری صادرات گاز آذربایجان به اتحادیه اروپا از طریق خطوط لوله گاز ترانس آناتولی (TANAP) و ترانس آدریاتیک (TAP) نشان دهنده نقش فزاینده ترانزیتی گرجستان است.
ادامه مطلبمحمدرضا اویسی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رژیم صهیونیستی دو هدف عمده در منطقه قفقاز جنوبی (آذربایجان و ارمنستان) دارد اولین هدف که مهمترین هدف اسرائیل است رصد و نظارت بر ایران است و دومین هدف این رژیم پاکسازی قومی در منطقه است. در این باره روزنامه ها آرتص عنوان کرد: "اسرائیل با تولید تسلیحات جنگی مختلف و صادر کردن آن به نقاط مختلف جهان درروند پاکسازی نژادی نقش آفرینی میکند."
ادامه مطلبصابر گلعنبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سخت اشتباه است که تحولات پرپیامد قفقاز جنوبی را تنها در بازگشت قره باغ به آذربایجان خلاصه کرد، بلکه این مهم به شکلی محقق شده که در حال دگرگونی موازنه قوا در این منطقه به نفع مثلث جدید ترکیه، اسرائیل و آمریکا (غرب و ناتو) و به زیان دو بازیگر سنتی ایران و روسیه است.
ادامه مطلبمیرمهرداد میرسنجری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در حال حاضر ایجاد منطقه حائل در عمق ۳۰ کیلومتری آن سوی ارس به ویژه در قراباغ و سیونیک و نخجوان، حق طبیعی ایران برای پیش گیری از هرگونه حرکت متجاوزانه است. با توجه به تحرکات ضدایرانی باکو، ایجاد منطقه حائل در عمق ۳۰ کیلومتری آن سوی ارس به ویژه در قراباغ و سیونیک و نخجوان، حق طبیعی ایران برای پیش گیری از هرگونه غافلگیری از سوی دشمنان متجاوز به خصوص صهیونیست ها، وهابی ها و تجزیه طلبان است.
ادامه مطلبمحمدرضا لشینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در حوزه ی تمدنی ایران که جغرافیایی مشخص چه از نظر تاریخی و چه از نظر مردمی، فرهنگی و زبانی دارد، اساساً جمهوری اسلامی هیچ دخالتی نکرده است. با وجود اینکه جمهوری اسلامی تنها دولتی بود که کشورش بیشترین قرابت هویتی را با افغانستان داشت اما در قبال تغییر دولت در افغانستان و تشکیل مجدد امارت طالبان، مطلقا نظاره گر بود تا بازیگرانی همچون پاکستان نقش اصلی را ایفا کنند. حتی در قبال حق آبه ی هیرمند نیز کاملاً محجوب به حیا و با گذشت بوده است. در مورد جنگ بین دولت باکو و ارمنستان بر سر آرتساخ، مطلقا هیچ دخالتی نکرد، حال آنکه حتی با دولت الهام علیاف که تمایلات کاملاً ضد ایرانی دارد، تنها به سبب مسلمان بودنش، همدلی داشت. حتی پس از فروپاشی شوروی با وجود اینکه عده ای در اران و شروان، به خصوص تالش ها خواهان الحاق مجدد به ایران بودند اما از آن زمان تا کنون دولت جمهوری اسلامی ایران هرگز ادعایی بر قفقاز نداشته است.
ادامه مطلبسید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در مورد رفتار ولادیمیر پوتین در مورد قفقاز «گیج» هستیم، در حالی که این همه در اوکراین به روسیه کمک کردیم؛ می بینیم که پوتین در ارمنستان با ترکیه، آذربایجان و غرب همراهی می کند؟
ادامه مطلببهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: تا پیش از این، از آغاز انسداد ارتباط جمهوری خودمختار با خاک اصلی جمهوری آذربایجان از سالهای ۱۹۸۸ به بعد تا کنون، با گذر از قلمرو جمهوری اسلامی ایران بر قرار می شد و می شود که آذری ها با استفاده از این فرصت، بین دو سو ارتباط برقرار می کردند (و اکنون نیز برقرار می کنند) و هیچگاه قدردان ایران هم نبوده اند.
ادامه مطلبعلی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همان طور که ایالات متحده با نقش فعال در سیاست اروپایی مانع اتحاد میان روسیه و اروپا شد، ترکیه هم با وارد شدن به سیاست کشورهای ترک قصد دارد تا مانع از اتحاد ایران با قفقاز و آسیای میانه شود. این ها سرزمین هایی هستند که ایران بدون آنها هیچ وقت نمی تواند قدرت اصلی خود را بازیابد. بدون این سرزمین ها ایران یک کشور باقی می ماند و برای عرضه خود به عنوان تمدن با مشکل مواجه می شود. هدف این برنامه بیرون نگه داشتن ایران است و بیرون ماندن ما هم تنها کمکی به آن برنامه است!
ادامه مطلبعلیرضا رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پایش وضعیت نشانگر آماده شدن کشور آذربایجان برای نبرد نهایی و ایجاد دالان زنگه زور است؛ امری که ارتباط ترانزیتی ایران با بخشی از اورآسیا را دچار آسیب خواهد کرد و هزینه ها و پیامدهای آن کم نخواهد بود.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران باید نقش فعالانه تری برای میانجیگری و کاهش تنش ها بین روسیه و ارمنستان بر عهده بگیرد و به عنوان کشوری که دفاع صلح و امنیت و حفظ مرزهای بین المللی را در قفقاز جنوبی در دستور کار خود قرار داده است، دیدگاه های این دو کشور را به یکدیگر نزدیک کند.
ادامه مطلبعابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد علیف گرفتار یک خطای شناختی نسبت به قدرت بازیگری جمهوری اسلامی ایران در خصوص تحولات منطقه ارس شمالی است. ترکیه، ناتو و رژیم صهیونیستی که در پشت سر علیف او را دچار این وضعیت کرده اند به دنبال اجرای یک سناریوی تکراری هستند و آن هم تبدیل آذربایجان برای ایران به سان اوکراین برای روسیه به عنوان یک سرعت گیر و زخم چرکین. اما نکته ای که این بازیگران از آن غفلت کرده اند قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و نفوذ معنوی ایران در بین مردم آذربایجان است.
ادامه مطلبعلی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد کشورهای منطقه قفقاز خواسته یا ناخواسته در آستانه ورود به بازی خطرناکی هستند که به نوعی منافع این کشورها را وجه المصالحه قدرت های خارجی به ویژه ترکیه، فرانسه، آمریکا، روسیه و رژیم صهیونیستی قرار داده و حتما تحولات اخیر دستاورد قابل ملاحظه ای برای هیچ کشوری بویژه مردم منطقه نخواهد داشت یا حداقل هیچ کشوری برنده حوادث اخیر نخواهند بود.
ادامه مطلبیوری لیامین، خاورشناس و کارشناس نظامی روس استدلال کرد که در اصل، ایران می تواند بدون مداخله مستقیم و درگیری «روی زمین» با استفاده از زرادخانه موشکی و هوایی خود عمل کند. بسیار تردید دارم که باکو به خاطر سیونیک وارد درگیری نظامی آشکار با ایران شود.
ادامه مطلب