
هویت ملی ما و صهیونیست ها جدید
امیرحسین عرب پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: عنصر مهم این جنگ که به وضوح خود را روز به روز بیشتر به نمایش میگذارد، تفاوت هویت ملی در ایران اسلامی و در سرزمین های اشغالی است.
ادامه مطلبامیرحسین عرب پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: عنصر مهم این جنگ که به وضوح خود را روز به روز بیشتر به نمایش میگذارد، تفاوت هویت ملی در ایران اسلامی و در سرزمین های اشغالی است.
ادامه مطلبعبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران تنها دو مسیر پیش رو دارد و فرصت نیز بسیار محدود است. باید هرچه سریعتر، تصمیمی بنیادین، آیندهنگر و مطابق با واقعیت ها نظام بینالملل اتخاذ کند. این دو مسیر کداماند؟
ادامه مطلبمعصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این تحلیل در دو سطح بررسی میشود: نخست، تحولات ساختاری خاورمیانه که از بیداریهای عربی (۲۰۱۱) تاکنون، منطقه را به صحنه رقابت نظمهای متعارض سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل کردهاند؛ دوم، ناکارآمدی دیپلماسی بینالمللی که از خروج آمریکا از برجام (۲۰۱۸) و عادیسازی روابط برخی دولتهای عربی با اسرائیل تسریع شده است.
ادامه مطلبغفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علیرغم تنهایی ایران در مواجهه و نبرد اطلاعاتی با دهها سرویس امنیتی، نمیتوان از قدرت سایبری، عوامل نفوذی ایران و شبکهسازی در دولتهای متخاصم چشم پوشی کرد اما کثرت نهادهای امنیتی معاند و رسوخ شبکههای خاموش، در جنگ دوازده روزه کاملاً نمایان و عینی بود.
ادامه مطلباسفندیار خدایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: با فروکش غبار حملات غافلگیرانه اسرائیل و پاسخ قاطع ایران و تغییر موازنه، اکنون سوال کلیدی این است که چه محاسبات راهبردی، اسرائیل را به این جنگ کشاند و چرا نتانیاهو تصمیم به حمله گرفت و اشتباههای راهبردی او چه بود؟
ادامه مطلبعلی معموری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مطالعات جنگ نشان میدهند که پایان واقعی جنگ یا با تسلیم کامل یکی از طرفین رخ میدهد یا با رسیدن به تعادل در بازدارندگی. روشن است که هیچ یک از این دو محقق نشده است. این نشان میدهد که ایران و اسرائیل هر دو در حال آمادهسازی مجدد خود برای دورهای آینده این رویارویی هستند. آتشبس کنونی بیش از آن که ثمره یک توافق پایدار باشد، محصول توازن ناپایدار قوا و هزینههای فزاینده جنگ برای منطقه و جهان است.
ادامه مطلبسید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جامعه ایرانی باید بداند و می داند که به هنگام نیاز و خطر، هیچ تکیه گاه قابل اطمینانی برای امنیت و تمامیت کشور جز انسجام، وحدت و همدلی وجود ندارد.
ادامه مطلباکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این شرایط بحرانی، ضرورت دارد روحانیون، فرهنگیان و دانشگاهیان بخشی از وقت خود را به روشنگری و تبیین در حوزه سیاست یا ارائه پیشنهاد به مسئولین اختصاص دهند.
ادامه مطلبفاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بازتولید تاریخ و اسطوره در شکل ترکیباتی مانند «رستم پدافند» یا «ققنوس ایرانی»، پیوندی میان گذشته و اکنون برقرار ساخت و به مردم این اطمینان را داد که در برابر هر تهدید، میراث ایستادگی پابرجاست.
ادامه مطلبحسن صفرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به پاسخ کوبنده و حماسه آفرین بشارت فتح در موشک باران پایگاه العدیده امریکا در قطر؛ شاهد حرکت جدید و فریبنده امریکا شدیم، سرچشمه فتنه، ترامپ جنایتکار تقاضای آتشبس کرده و رژیم شکست خورده اسرائیل نیز ظاهرا این آتشبس را قبول کرده اما بر اساس تصمیم حاکمیت جمهوری اسلامی و توئیت وزیر محترم أمور خارجه، ایران صرفا توقف درحملات بشرط توقف حملات از طرف متخاصم را پذیرفته است و این توقف به معنا قبول آتش بس نیست.
ادامه مطلبصادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: خوشحال و شاکرم که فعلا ایران و ایرانیان از مهمترین خطر تاریخ معاصر خود عبور کردهاند و نگرانم که درس لازم گرفته نشده باشد.
ادامه مطلبعلی موسوی خلخالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: شواهد نشان میداد که نتانیاهو به دنبال پیش بردن همان برنامه خود علیه ایران است. اما زمانی نقشه به خوبی پیش نرفت که سه اتفاق مهم افتاد، نخست به خود آمدن سریع ایران و آغاز عملیات تلافیجویانهاش علیه اسرائیل و موشکباران آن؛ دوم، همراهی مردم با یکدیگر و تقویت انسجام ملی در برابر حمله اسرائیل؛ و سوم همراهی کشورهای عربی و اسلامی با ایران در برابر حمله اسرائیل و محکومیت همهجانبه آن.
ادامه مطلبنویسنده هشدار میدهد که حمایت بیش از حد یا آشکار از اسرائیل، بهویژه در شرایطی که این کشور جنگی بیامان را علیه غزه و اقدامات توسعهطلبانه در کرانه باختری دنبال میکند، میتواند اعتبار جهانی بریتانیا را خدشهدار کند و حتی امنیت داخلی آن را به خطر اندازد.
ادامه مطلبصادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ترامپ روان پریش خواهان تخلیه تهران شده است. رئیس جمهوری که در عرصه های مختلف در صد روز اول زمامداری شکست خورده است، بعید نیست مرهم زخم های شکست خود را در انتقام از ایران و ایرانیان بیابد.
ادامه مطلبحضرت آیتالله خامنهای بیان کردند: آمریکاییها بدانند ملت ایران تسلیمشدنی نیست و هرگونه ورود نظامی آنها بدون تردید با صدمه جبرانناپذیر همراه خواهد بود.
ادامه مطلبسید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مبرهن است که هدف رژیم صهیونیستی و متحدانش، صرفا تغییر نظام ایران اسلامی نیست بلکه هدف نابودی «ایران تاریخی» نیز هست و این موضوع حجّت را برای دفاع همه جانبه از کیان کشور، برای همه ایرانیان، تمام می کند.
ادامه مطلبسید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت عمل و پاسخ های کوبنده نیروهای مسلح ایران نسبت به تجاوزات رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن مراکز مختلف آنها، عامل اثرگذار میدانی است که عرصه را بر آنان کاملا تنگ کرده و آنها را در حالت استیصال قرار داده است. اگر این روند با همین وضع و حتی شدت بیشتر ادامه یابد سر دشمن به سنگ خواهد خورد و در مقابل قدرت ایران سرفرود خواهد آورد.
ادامه مطلباین هزینهها شامل خسارات مالی گسترده ناشی از حملات مستقیم ایران نمیشود. به گفته امینواخ، این هزینهها به دو بخش اصلی تقسیم میشوند: هزینههای حمله و هزینههای دفاع.
ادامه مطلبمحمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: برتری محسوس روزهای اخیر ایران نسبت به اسرائیل نباید ایران را مغرور و سرمست کند و همانند «جنگ احد» (خدای نکرده) باعث شود که یک پیروزی را با شکست تعویض کند. باید بدون تعارفات و خودفریبی ناخواسته، همه ملاحظات محتمل را از همین ابتدا بطور جدی در نظر گرفت و نباید «از یک سوراخ دو بار گزیده شد!». دکترین دفاعی قبلی را باید هرچه زودتر مورد بازبینی و اصلاح قرار داد.
ادامه مطلبسید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بیتردید، سوء محاسبه رژیم صهیونیستی از شرایط خود و وضعیت ایران، سهم قابل توجهی در دست زدن به این تجاوز دارد، اما در سطحی گستردهتر، در پاسخ به این پرسش که ماهیت تصمیمگیری رژیم را چگونه میتوان مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، ترکیبی از عوامل ساختاری و روشها و گرایشهای فردی سیاستمداران را باید درنظر گرفت. لذا سه موضوع «ساختارها»، «نقش نتانیاهو» و «نقش ترامپ» جلب توجه میکند.
ادامه مطلبکوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: دلخوشکردن معدودی به قصاب قصه، مایه شرمساری است. در اینکه ایرانیان به بسیاری از امور معترض هستند، هیچ شکی نیست؛ اما این اموری است که در داخل ایران و بین ایرانیان و بدون فضولی امثال صدام و نتانیاهو باید حلوفصل شود.
ادامه مطلبعابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از نخستین ساعات پس از این حمله، صدای پاکستان صدایی متفاوت و پرمعنا بود. مسئولان رسمی این کشور، با بیانی روشن، تجاوز نظامی را محکوم کردند. اما آنچه این همراهی را برجستهتر ساخت، همصدایی نخبگان، استادان، روحانیون، نویسندگان و تحلیلگران پاکستانی بود که در رسانهها، دانشگاهها و مجامع علمی و اجتماعی، پیامی روشن صادر کردند: حمله به ایران، تهدیدی علیه ساختار امنیتی کل منطقه است و مقاومت ایران، بخشی از دفاع مشروع و حیاتی ملتهای مسلمان در برابر سیاستهای تجاوزگرایانه است.
ادامه مطلبنویسنده میگوید که اقدامات ترامپ و نتانیاهو، موقعیت راهبردی اسرائیل بهعنوان تنها قدرت هستهای منطقه را به خطر انداخته است. هدف نتانیاهو نه تنها مقابله با ایران، بلکه بهرهبرداری سیاسی داخلی از آن بهعنوان یک «دشمن همیشگی» است.
ادامه مطلبسید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر تا دیروز صهیونیستها و همپیمانانشان میکوشیدند با تهدید حمله نظامی، فعالیتهای صلحآمیز هستهای ایران را متوقف یا محدود کنند، عملیات وعده صادق ۳ نشان داد که این حربه، دیگر کارآیی ندارد. جمهوری اسلامی ایران نهتنها توان بازدارندگی خود را به رخ کشید، بلکه با پاسخ عملیاتی و راهبردی، معادله تهدید را وارونه کرد.
ادامه مطلبسخنگوی وزارت أمور خارجه سپس به پرسش خبرنگاران پاسخ گفت. وی در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی مبنی بر این که چرا شما و آقای عراقچی تاکید دارید که حمله به تاسیسات هستهای کشورمان امری بی سابقه در تاریخ روابط بین الملل است، گفت: «ما می دانیم که رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ به تاسیسات اتمی یک کشور یورش برد. بنابراین بعضی این مورد را به عنوان یک سابقه ذکر می کنند و می گویند آنچه اتفاق افتاده مسبوق به سابقه است و تبعاتی برای آن نداشته و هیچ اتفاقی هم برای رژیم صهیونیستی نیفتاده است. اول این که این حمله در سال ۱۹۸۱ با واکنش شورای امنیت سازمان ملل مواجه شد و قطعنامه محکمی صادر کرد و رژیم صهیونیستی را محکوم کرد. ثانیا برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران زیر نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی است و زیر نظر سختگیرانه ترین نظارت ها قرار دارد. بنابراین هیچ شک و شبهه ای نسبت به آن وجود نداشته است. خاصه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران با تصویب عنوان قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و بر أساس برجام که با رای همه اعضای شورای امنیت تصویب شد، مشروعیت پیدا کرده است. ما معتقدیم که بر أساس منشور سازمان ملل حقی که به کشوری داده شده است به هیچ وجه نمی تواند پس گرفته شود. بنابراین یک قطعنامه روشن برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان را مورد شناساسی قرار داده است و همه کشورهای عضو شورای امنیت آن را تصویب کرده اند. بنابراین از همه جهت که نگاه کنید می بینید که حمله به تاسیسات هسته ای کشورمان امری بی سابقه و مغایر با أصول و منشور سازمان ملل است و باید قویا و با قاطعیت محکوم شود.»
ادامه مطلبعبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به هر حال درگیری و تقابل امنیتی میان اسراییل و ایران می تواند جغرافیای وسیعی از محور مقاومت مانند غزه، لبنان، عراق، سوریه و حتی افغانستان و آسیای مرکزی را بهصورت بالقوه وارد این زنجیره تقابل کند. اما مشخصا افغانستان تحت کنترل طالبان چگونه می تواند قربانی این دور جدیدی از بازی های خطرناک امنیتی میان تهران و تل آویو شود؟
ادامه مطلبدر پی این حملات، انفجارهایی آسمان شب اورشلیم و تلآویو را روشن کرد و لرزش ساختمانها، مردم را به پناهگاهها کشاند. ارتش اسرائیل از غیرنظامیان خواست فوراً به پناهگاهها بروند.
ادامه مطلبدر هفتههای اخیر، ایران و ایالات متحده در نقطهای تعیینکننده و بر سر دو راهی ایستادند. یک راه بهسوی مذاکراتی دشوار اما امیدبخش برای مردم هر دو کشور، و راه دیگر بهسوی جنگی فرسایشی که چیزی جز ویرانی در پی ندارد.
ادامه مطلبفاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیام پنهان تصمیم اخیر ایران برای کشورهای منطقهای و دولتهای عربی نیز این است که قدرتنمایی و مذاکره، مکمل یکدیگرند و ایران هرگز امنیت، اقتدار، و منافعش را قربانی روندهای نمایشی و بیثمر نمیکند؛ در عین حال راه دیپلماسی همواره باز است، مشروط به آنکه با رویکرد احترام و واقعبینی همراه شود، نه با منطق فشار و تحقیر.
ادامه مطلبجمیله کدیور در یادداشتی می نویسد: نتانیاهو به دلایل شخصی نیز به دنبال بهانهای برای شروع این جنگ بود. برای نتانیاهو، شعلهور نگه داشتن جنگ در منطقه وسیلهای برای نجات خود از مخالفت های داخلی و اتهامات مختلف فساد است.
ادامه مطلب