پایگاه‌های امریکا در منطقه، تهدیدی برای امنیت ملی ایران

دیپلماسی ایرانی: پایگاه‌های نظامی، ذاتاً، برای اهداف تهاجمی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این امر به ویژه در مورد پایگاه‌های ایالات متحده در غرب آسیا صادق است، جایی که جنگ‌سالاران واشینگتن از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران در فوریه ۱۹۷۹ سیاست خصمانه‌ای را نسبت به جمهوری اسلامی ایران دنبال کرده‌اند.

برای اطلاع، غرب آسیا (معروف به خاورمیانه) تقریباً ۱۰هزار کیلومتر از سرزمین اصلی ایالات متحده فاصله دارد. ایالات متحده هیچ علاقه‌ای به نگهداری پایگاه‌های نظامی در داخل و اطراف ایران ندارد. حضور نظامی آمریکا عامل اصلی بی‌ثباتی در منطقه است. از این پایگاه‌ها برای انجام حملات علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده شده است.

آخرین تجاوز آمریکا علیه ایران در شب ۲۱ ژوئن انجام شد، زمانی که هواپیماهای آمریکایی چندین سایت هسته‌ای در ایران را در نقض آشکار قوانین بین‌المللی و پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) بمباران کردند. نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج فارس نیز موشک‌های کروز را به سمت تأسیسات هسته‌ای اصفهان شلیک کرد.

و در طول دوره اول ریاست جمهوری دونالد ترامپ، او پهپادهایی را از پایگاه هوایی العدید در قطر برای ترور ژنرال قاسم سلیمانی به پرواز درآورده بود، درست پس از نیمه شب سوم ژانویه ۲۰۲۰ که وارد بغداد شد. فرمانده نیروی قدس سپاه ایران در یک مأموریت دیپلماتیک بود. حمله ایالات متحده یک جرم جنایی در سطوح مختلف بود. این تجاوز به یک کشور مستقل – عراق – بود و ژنرال سلیمانی در یک مأموریت دیپلماتیک حامل پیامی از سوی رهبری ایران برای سعودی‌ها بود تا از طریق عراقی‌ها به آنها منتقل شود.

شورای روابط خارجی در ماه ژوئن گزارش داد که ایالات متحده حداقل در ۱۹ مکان در غرب آسیا، پایگاه‌های دائمی و موقت دارد. پایگاه‌های دائمی – هشت مورد از آنها – در بحرین، مصر، عراق، اردن، کویت، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی واقع شده‌اند. پایگاه‌های دیگری نیز در مناطق دورتر مانند عمان، جیبوتی، ترکیه، قبرس و یونان وجود دارد.

به استثنای مصر، از هر یک از این پایگاه‌ها برای حمله به ایران استفاده شده است. طبق گزارش الجزیره، تا اواسط سال ۲۰۲۵، ایالات متحده حدود ۴۰هزار تا ۵۰هزار نیرو در منطقه داشت. این تعداد بسته به استقرار آنها در هر زمان خاص، نوسان دارد.

ایالات متحده حدود ۷۵۰ تا ۸۰۰ پایگاه نظامی در سراسر جهان دارد که بیشترین تعداد پایگاه نظامی در بین کشورهای جهان است. دیوید واین، استاد انسان‌شناسی سیاسی در دانشگاه آمریکایی واشینگتن دی سی، می‌گوید که تا ژوئیه ۲۰۲۱، ایالات متحده حداقل در ۸۰ کشور پایگاه نظامی داشته است. و بودجه نظامی آن با ۹۸۰.۸۸ میلیارد دلار در سال مالی ۲۰۲۵، بزرگترین بودجه در بین کشورهای جهان است. علاوه بر این، این بودجه از کل بودجه دفاعی ۱۰ کشور بعدی روی هم رفته بیشتر است. در سال ۲۰۲۵، وزارت دفاع ایالات متحده (در بخش تهاجمی) مجموعاً ۲.۲۶ تریلیون دلار بودجه اختصاص داده بود.

با چنین مبالغ هنگفتی که در اختیار دارد، منطقی است که فرض کنیم ارتش آمریکا بدون هیچ شکی در جنگ‌ها پیروز خواهد شد. اما واقعیت بسیار متفاوت است. در واقع، از پایان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده در هیچ جنگی پیروز نشده است. و به تنهایی با هیچ کشوری نجنگیده است. تعدادی از کشورها مجبور می‌شوند به بهانه‌های واهی به ایالات متحده بپیوندند تا به یک کشور هدف حمله کنند.

از ویتنام گرفته تا افغانستان و عراق، همه تجربه جنگ‌طلبی آمریکا را داشته‌اند. ایالات متحده ویرانی‌های عظیمی را به بار آورده و باعث مرگ میلیون‌ها نفر در کشورهای هدف شده است. ارتش‌ها برای این کار آموزش دیده‌اند: کشتن و نابود کردن. اما ایالات متحده در هیچ جنگی پیروز نشده است. در ۳۱ اوت ۲۰۲۱، نیروهای آمریکایی نیمه‌شب از افغانستان خارج شدند و هرگز به عقب نگاه نکردند.

ایالات متحده در طول جنگ ۲۰ ساله خود علیه افغانستان، چندین پایگاه نظامی در افغانستان و همچنین در پاکستان داشت. این پایگاه‌ها چهار سال پیش، زمانی که نیروهای آمریکایی از کابل فرار کردند، برچیده شدند. گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه رژیم پاکستان که تحت سلطه ارتش است، دوباره پایگاه‌های نظامی را در اختیار آمریکایی‌ها قرار داده است. عمران خان در آوریل ۲۰۲۲ از قدرت برکنار شد زیرا در پاسخ به این سوال که آیا اجازه پایگاه‌های نظامی آمریکا در پاکستان را می‌دهد یا خیر، گفته بود «به هیچ وجه». ژنرال‌های مزدور در پاکستان همیشه به دنبال فرصتی برای خدمت به اربابان آمریکایی خود هستند. آنها با رنج کشیدن کشور، بخشش دلار دریافت می‌کنند.

در حال حاضر، ایالات متحده پایگاه‌های نظامی و نیروهای نظامی خود را در کشورهای زیر در غرب آسیا حفظ می‌کند: قطر، بحرین، کویت، امارات متحده عربی و عربستان سعودی. آنها دو وظیفه اصلی دارند: بی‌ثبات کردن ایران و محافظت از موجودیت استعماری صهیونیستی. این امر در طول جنگ ۱۲ روزه آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران در ماه ژوئن مشهود بود.

پایگاه‌های اصلی ایالات متحده در غرب آسیا عبارتند از: پایگاه هوایی العدید در قطر، ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده در بحرین، کمپ عریفجان در کویت که به عنوان پایگاه لجستیک و تأمین نیرو عمل می‌کند، پایگاه هوایی الظفره در امارات متحده عربی و پایگاه هوایی اربیل در عراق.

از این میان، العدید در قطر بزرگترین پایگاه نظامی ایالات متحده در غرب آسیاست. این پایگاه که تقریباً ۳۰ سال پیش (۱۹۹۶) تأسیس شد، میزبان حدود ۱۰۰ هواپیما و پهپاد به همراه ۱۰هزار نیرو است. العدید به عنوان ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) عمل می‌کند.

پایگاه دریایی ایالات متحده در بحرین حدود ۹هزار پرسنل دریایی و نظامی را در خود جای داده است. نیروهای آمریکایی علاوه بر ایجاد وحشت در مردم منطقه، از بحرین برای فحشا نیز استفاده می‌کنند. بی‌شرمی از ویژگی‌های خاص حاکمان عرب است.

اردوگاه عریفجان در کویت نیز به همان اندازه بدنام است. از سال ۱۹۹۹، این اردوگاه به عنوان مرکز اصلی لجستیک، تدارکات و فرماندهی عملیات نظامی ایالات متحده در غرب آسیا عمل کرده است. تمرکز اصلی آن خدمت به سیاست‌های تهاجمی سنتکام ایالات متحده است.

پایگاه هوایی کوچک الظفره امارات متحده عربی به عنوان یک پایگاه استراتژیک با تمرکز بر شناسایی، جمع‌آوری اطلاعات و پشتیبانی از عملیات هوایی رزمی عمل می‌کند. ناوگان بزرگی از هواپیماهای آمریکایی از جنگنده‌های رادارگریز F-22 Raptor گرفته تا هواپیماهای نظارتی مختلف، از جمله پهپادها و آواکس‌ها در آنجا مستقر هستند.

پایگاه هوایی اربیل در عراق توسط نیروهای آمریکایی برای عملیات هوایی، به ویژه در شمال عراق و سوریه، مورد استفاده قرار می‌گیرد. از قضا، در حالی که عراق با ایران روابط دوستانه‌ای دارد، اجازه می‌دهد خاکش توسط ایالات متحده برای انجام حملات علیه جمهوری اسلامی استفاده شود. در طول جنگ ایالات متحده و اسرائیل، هر دو از حریم هوایی عراق برای حمله به ایران استفاده کردند. درست است که عراق در موقعیتی نیست که بتواند این حملات را متوقف کند، اما چرا اصلاً اجازه پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در خاک عراق را می‌دهد؟

حضور نیروهای آمریکایی در این کشورها یک اقدام خصمانه است که در درجه اول برای تضعیف ایران در نظر گرفته شده است. تاکنون، تهران با عدم تشدید تنش‌ها، روابط صمیمانه خود را با همه این رژیم‌ها حفظ کرده، اما اگر نیروهای آمریکایی سیاست‌های تهاجمی خود را در قبال ایران تشدید کنند، ممکن است ایران مجبور به واکنش شود.

برج‌های بتنی و شیشه‌ای، به ویژه در شیخ‌نشین‌های خلیج فارس، فرو خواهند ریخت. میلیون‌ها مهاجر که در شرایط برده‌وار کار می‌کنند، از شیخ‌نشین‌های کوچک فرار خواهند کرد و بادیه‌نشین‌های حاکم به زندگی در چادرها با شترهای خود بازخواهند گشت.

اگر می‌خواهند زنده بمانند، باید رویکرد خصمانه خود را نسبت به ایران اسلامی تغییر دهند.

منبع: کرسنت اینترنشال / تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱