سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: پرسش اصلی این یادداشت آن است که راهبرد جدید آمریکا در قبال منطقه، چگونه «جایگاه انرژی و امنیت» را در خاورمیانه دگرگون میکند و این دگرگونی چه معنا و پیامدی برای راهبرد ملی ایران خواهد داشت؟
ادامه مطلب
جلال خوش چهره می نویسد: دیپلماسی قفل شده میان تهران و واشنگتن گرفتار در فضای مهآلود است. در این فضا چه گمانهایی را میتوان تصور کرد؟ آیا در وضعی که نه تهران و نه واشنگتن _و به تبع آن غرب _ از درک یکدیگر پرهیز میکنند، نقطه تقابل مستقیم دوباره نزدیک است؟ یا عقلانیت پرهیز از تکرار رویارویی، بر هرگونه احتمال دیگر سنگینی میکند؟ اینجا آنچه اهمیت دارد، مراقبت از محاسباتی است که کمترین اشتباه درآن به شعلهور شدن دوباره جنگی میانجامد که چگونگی پایان آن، برای هیچیک از طرفها روشن نیست.
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: این قطعنامه تنها یک ماه پس از برقراری تازهترین آتشبس به تصویب رسید. در نتیجه مجموعهای از مذاکرات منطقهای گسترده به رهبری ایالات متحده، نهتنها درگیریهای تمامعیار در دهم اکتبر متوقف شد، بلکه ترامپ نیز در ۲۹ سپتامبر «طرح ۲۰ مادهای» خود را اعلام کرد. این طرح به عنوان پیوست قطعنامه درج شده و خودِ قطعنامه نیز آن را تأیید کرده است؛ بدین معنا که دو متن عملاً باید در کنار یکدیگر و به صورت یک بسته واحد خوانده شوند.
ادامه مطلب
محمدجواد ظریف وزیرخارجه سابق کشورمان و بنیانگذار پایاب در مقاله مشترکی با امیرپارسا گرمسیری دانشجوی دکتری روابط بین الملل در مجله فارن افرز نوشت: ایران یک میانجی طبیعی است. فرهنگ، تاریخ و موقعیت آن بهگونهای است که میتواند تسهیلکننده گفتوگو میان آسیا و اروپا باشد. ایران میتواند مرکز تجارت، بهویژه برای کشورهای محصور آسیای مرکزی باشد. سرمایه انسانی آن میتواند ایران را شریک بزرگ نوآوری جهانی سازد. شکستن چرخه امنیتیسازی و بازگشت ایران به جایگاه شایسته خود میتواند صلح، توسعه و ثبات را برای دهههای آینده به ارمغان آورد.
ادامه مطلب
وی گفت: «مردم منطقه سالها دریافتهاند که جنایتهای رژیم صهیونیستی چون مورد تایید امریکا قرار میگیرد پس با آن رژیم همدست است و جنایتهای این رژیم به پای آن نیز نوشته میشود. اینکه گفته میشود امریکا قصد دارد از ورود به جنگها اجتناب کند و دیگر نمیخواهد به جنگهای جدید ورود کند با رفتارهای رژیم صهیونیستی و تلاشهای آن به گزاره دروغ تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی موفق شده است که جنگهای خود را با همکاری امریکا ادامه دهد و آن را به جنگهای بیپایان بکشاند.»
ادامه مطلب
فریدون علیمازندرانی، حسن فتاحی و مصطفی روستایی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی مینویسند: توسعهی موشکهای بالستیک/ پرتابیک و کروز نه تنها یک انتخاب نظامی، بلکه پاسخی ضروری به ترکیب نامتوازن قدرت در منطقه و فقدان حمایتگر خارجی برای امنیت ایران بوده است.
ادامه مطلب
قباد آرش در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سپردن عالیترین مسئولیت جهانی در حوزه پناهندگان به یک سیاستمدار کرد، به معنای پذیرش این داوری اخلاقی است که کردها قادرند در موقعیت قدرت، نه بر اساس انتقام تاریخی یا تعصب قومی، بلکه بر مبنای اخلاق همبستگی انسانی تصمیم بگیرند. این جابهجایی، انتقالی است از اخلاق قربانیمحور به اخلاق مسئولیت، و دقیقاً در همین گذار است که بلوغ سیاسی یک هویت جمعی معنا پیدا میکند.
ادامه مطلب
نیروهای ایالات متحده در بزرگترین تهاجم نظامی پس از سقوط بشار اسد، با اجرای عملیات سنگین هوایی و موشکی علیه بیش از ۷۰ هدف داعش در سوریه، به حمله اخیر به نیروهای آمریکایی در این کشور واکنش نشان دادند. این عملیات که با دستور مستقیم دونالد ترامپ و در هماهنگی بیسابقه با حکومت جدید دمشق انجام شد، فصل تازهای از مداخله نظامی واشنگتن در خاورمیانه را با شعار «شکار بیرحمانه» آغاز کرد. «این آغاز یک جنگ نیست، این اعلام انتقام است؛
ادامه مطلب
معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: رفتار عربستان در جریان جنگ دوازدهروزه ایران و اسرائیل، در نگاه نخست نشانهای از بیطرفی و دیپلماسی فعال به نظر میرسد. محکومیت صریح حملات اسرائیل به ایران، تماس مستقیم با مقامات ایرانی و تأکید مداوم بر راهحل دیپلماتیک، همگی مؤید این برداشت هستند. اما این بیطرفی، بیطرفی خنثی نیست.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سخن گفتن از «ادعای امارات» درباره جزایر ایرانی، اساسا نادرست است. واژه «ادعا» در دو حالت معنا پیدا میکند. حالت اول، زمانی است که یک فرد در چارچوب قانون و نهادهای قضایی مطرح میکند: «این چند متر از خانه یا زمین متعلق به من است.» این را میتوان یک ادعا نامید، چرا که مدعی با دلایل و مستندات خود اقدام به ارائه دعوی کرده و مرجع قانونی آن را بررسی میکند. مدعی علیه، در این چارچوب، موظف به پاسخگویی است و اگر دادگاه با شواهد ارائه شده قانع شود، ممکن است بخشی از ملک به مدعی واگذار شود؛ در غیر این صورت، عدم تمکین نه تنها غیرقانونی، بلکه غیراخلاقی خواهد بود. اما آیا همین استدلال در عرصه بینالمللی برقرار است؟ پاسخ روشن است: خیر.
ادامه مطلب