سعیدرضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: غیبت ایران در شرم‌الشیخ، مصداق عینی همین درک ژرف از سیاست جهانی بود. در شرایطی که برخی دولت‌های منطقه برای گرفتن تأیید و حمایت امنیتی واشینگتن صف کشیده بودند، تهران انتخاب کرد که عزت ملی خود را در گرو لبخند قدرت‌های بزرگ نگذارد.
ادامه مطلب
به نظر می‌رسد طرح ابتکاری همکاری خلیج فارس (ICI) از همان ابتدا بیشتر با هدف دستیابی به دستاوردهای سیاسی و نمادین شکل گرفته است تا نتایج معنادار در بخش امنیتی. اعتماد ناتو به تکرار مدل‌های موفق قبلی کمک‌های امنیتی که در جاهای دیگر به کار گرفته شده بود، به دلیل سوءتفاهم‌های اساسی اولیه آن در مورد نقش نیروهای مسلح در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، تمایل محدود رهبران خلیج فارس برای مشارکت جدی در اصلاحات بخش امنیتی و انتظارات متفاوت بین ناتو و اعضای شورای همکاری خلیج فارس در مورد هدف نهایی طرح ابتکاری همکاری خلیج فارس، تضعیف شده است. این عوامل در کنار هم، ظرفیت این طرح را برای ارائه نتایج واقعاً متحول‌کننده برای هر دو طرف محدود کرده‌اند.
ادامه مطلب
با کنار رفتن حماس، بار مسئولیت بر دوش اسرائیل است. نتانیاهو به راحتی می‌تواند این روند را از مسیر خود خارج کند زیرا مفاد توافق به اندازه کافی مبهم است. او می‌تواند جنگ را با بی‌اساس‌ترین بهانه‌ها از سر بگیرد، عقب‌نشینی‌های بیشتر اسرائیل را به طور نامحدود به تأخیر بیندازد یا از مذاکره در مراحل بعدی خودداری کند، همان‌طور که اوایل امسال با پایان دادن به مذاکرات آتش‌بس اتفاق افتاد.
ادامه مطلب
تحولات اخیر در خاورمیانه نشان می‌دهد که سیاست «فشار حداکثری» همچنان راهبرد غالب ایالات متحده در قبال ایران است، هر چند در پوشش گفتار دیپلماتیک عرضه می‌شود. از سوی دیگر، احتمال حمله مجدد اسرائیل به ایران یا ترور و ...، در هماهنگی با همین سیاست ارزیابی می‌شود و در نهایت سیاست غرب برای تضعیف جایگاه منطقه‌ای تهران ادامه دارد.
ادامه مطلب
ترامپ چندین بار در طول اجلاس تأکید کرد که "بالاخره، ما در خاورمیانه صلح داریم" و "پس از سال‌ها رنج و خونریزی، جنگ در غزه پایان یافته است". این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که فلسطینی‌ها و فعالان در مورد برخی از مفاد آن ابراز نگرانی کرده‌اند و آینده غزه هنوز مبهم است. این طرح عملاً هیچ چیزی در مورد کشور فلسطین و اشغال مداوم کرانه باختری توسط اسرائیل نمی‌گوید.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: روند رویدادهای دو سال گذشته به گونه‌ای پیش رفته بود که کارشناسان منطقه ادعا داشتند که ایران بازنده بزرگ بوده و طوفان‌های ژئوپلیتیکی با اجرای مستقیم اسرائیل، برسازی وضعیت "ایران برهنه" و احساس امنیت، برتری رقیبان و دشمنان ایران را سبب شده است. همه بازیگران به‌ویژه دولت‌های عرب جنوب خلیج فارس و همچنین ترکیه از روند برهنگی ایران مقابل دشمنان، خشنود بودند و در توهم موفقیت طوفان‌زایی خود بودند که به ناگاه تمام انگاره پیروزی راهبردی آنان از هم فروپاشید.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شی جین‌پینگ جهان را عرصه بازی‌ای طولانی می‌بیند که در آن موفقیت مستلزم صبر و استمرار است. ترامپ اما سیاست را میدان رقابت‌های فوری می‌داند و بر تهدید، غافلگیری و اقدام سریع تأکید دارد.
ادامه مطلب
احمد رشیدی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نظریه مناطق شکننده بر این ایده استوار است که در نظام بین‌الملل، برخی مناطق به دلیل ویژگی‌های ژئوپلیتیکی، منابع طبیعی، تنوع قومی و مذهبی، و ضعف ساختارهای حکومتی، همواره در معرض بی‌ثباتی و بحران قرار دارند. این مناطق به‌گونه‌ای هستند که هرگونه تنش یا درگیری در دل آن‌ها می‌تواند به سرعت به سطح منطقه‌ای و حتی جهانی سرایت کند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی می نویسد: طرح ترامپ برای غزه و اعلام موافقت تقریبا همه کشورها با آن نشان داد که در پی جنگ‌های تجاوزکارانه اسرائیل و بی‌ثباتی‌های ناشی از آن، شرایط جدیدی در منطقه در حال شکل‌گیری است که می‌تواند هم‌زمان بر شرایط بین‌المللی نیز اثر بگذارد.
ادامه مطلب
حامد نقی‌لو می نویسد: ایران در سیاست خارجی‌اش، نه میان دو انتخاب، بلکه میان دو بن‌بست حرکت کرده است؛ غربی که با تحریم و تهدید نقش ایران را انکار می‌کند، و شرقی که با وعده‌های بی‌سرانجام، آن را در حاشیه نگه می‌دارد. این دو مسیر با همه تفاوت‌های‌شان به یک نقطه مشترک می‌رسند، ایران همچنان در جست‌وجوی جایگاهی است که نه اهدا می‌شود، نه خریدنی است، بلکه باید ساخته شود در نظمی جهانی که پیوسته آن را به حاشیه می‌راند.
ادامه مطلب