محمد راه پیما در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این نبرد، آزمونی برای ارزیابی توان بازدارندگی ایران و نمایش انسجام درونی نظام جمهوری اسلامی بود. ایران توانست با تلفیق فناوری‌های نوین، فرماندهی داده‌محور و مدیریت افکار عمومی از فروپاشی راهبردی جلوگیری و روایت سیاسی خود را تثبیت کند.
ادامه مطلب
هنگامی که اسرائیل جنگ دوازده روزه را آغاز کرد و عملیات شیر خیزان خود را در ۱۳ ژوئن آغاز کرد، سه هدف کلیدی داشت: به عقب راندن آنچه آن را برنامه هسته‌ای ایران «در حال نزدیک شدن به نقطه بی‌بازگشت» می‌دانست، با توجه به ذخایر به سرعت در حال رشد اورانیوم غنی‌شده با غلظت بالا و آنچه ادعا می‌کند مربوط به فعالیت‌های تسلیحاتی است؛ از کار انداختن تعداد قابل توجهی از موشک‌های بالستیک ایران؛ و تضعیف بیشتر توانایی جمهوری اسلامی برای اعمال قدرت در منطقه، چه به تنهایی و چه از طریق نیروهای نیابتی. مقامات اسرائیلی همچنین با اشاره به شکنندگی جمهوری اسلامی و تشویق مردم ایران به قیام علیه حاکمان خود، خاطرنشان کردند که این حملات می‌تواند دولت ایران را بی‌ثبات کند یا حتی راه را برای تغییر رژیم هموار کند. اتفاقی که تا کنون نیفتاده است. یکی دیگر از اهداف ضمنی ممکن است منحرف کردن دیپلماسی هسته‌ای و تضعیف احتمال توافق مجدد بین ایالات متحده و ایران باشد، زیرا حمله غافلگیرانه اسرائیل تنها دو روز قبل از ششمین دور مذاکرات که قرار بود در عمان برگزار شود، رخ داد. این حملات همچنین به اراده سیاسی اسرائیل برای استفاده گسترده از نیروی نظامی و کمبود نیروهای داخلی یا خارجی مؤثر که قادر به مهار آن باشند، اشاره داشت.
ادامه مطلب
حسین حاجی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اصل مشکل و ریشه درگیری‌ها به کودتا و انتقال قدرت از طریق فرآیندهای غیر دموکراتیک در سوریه بازمی‌گردد. نظام جبری جولانی فاقد دکترین دموکراتیک ملی است و گذار سیاسی باید بر مبنای گزاره‌های دموکراتیک و اجماع ملی پیش برود، نه با کودتا.
ادامه مطلب
کیومرث اشتریان می نویسد: تحلیل عوامل ساختاری نفوذ از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از این میان، تحلیل فعالیت‌های اقتصادی دستگاه‌های امنیتی به مثابه ساختاری نفوذپذیر مهم‌تر است.
ادامه مطلب
محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: جنگ ۱۲ روزه از جهاتی مانند جنگ ۸ ساله تحمیلی بود. جمهوری نوپای اسلامی در آغازین سال ظهور خود بنایی نداشت تا به تجاوزات مکرر رژیم صدام به روستاها و مرزهای غربی (بیش از ۶۰۰ حمله ایذایی) پاسخ نظامی دهد و برای جنگ با عراق قصدی نداشت. در جنگ ۱۲ روزه نیز ایران قصد باز کردن منازعه مستقیم با اسرائیل علی‌رغم همه تحریکات صهیونیست‌ها پس از هفتم اکتبر را نداشت.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مهمترین و اساسی‌ترین ابزار ایران برای بستن چند ماهه و حتی چند ساله تنگه هرمز، غرق کردن کشتی‌های بزرگ اقیانوس‌پیمای فرسوده و قدیمی خود در مسیر کشتیرانی در تنگه هرمز است. هدف ما در این بحث، بررسی امکان‌پذیری عملی آن است.
ادامه مطلب
تصمیم اسرائیل برای تصرف شهر غزه، در میانه جنگ ۲۲ ماهه با حماس، موجی از نگرانی‌ها را برانگیخته است؛ از خطر تشدید بحران انسانی و قحطی تا هشدار فرماندهان ارتش درباره گروگان‌های باقی‌مانده و بن‌بست سیاسی.، اسرائیل بامداد جمعه اعلام کرد که در چارچوب طرحی تازه، آماده تصرف شهر غزه است؛ اقدامی که پس از نشست طولانی‌مدت کابینه امنیتی و در اوج فشارهای بین‌المللی و مخالفت‌های داخلی اعلام شد.
ادامه مطلب
محمد بیدگلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در واقع اقتصاد مهمترین بازوی قدرت این کشور در سال‌های اخیر بوده البته که قطعاً چین آرزو‌های بالاتری را برای خود متصور است و بعید نیست این اژد‌های قرمز بعد از بعد اقتصادی به تقویت بعد نظامی خود بپردازد.
ادامه مطلب
محمد عارف فصیحی دولتشاهی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نتانیاهو همچون فرعون در طغیانگری از تمام خطوط قرمز خداوند عبور کرده ولذا سرانجام او تباهی ونابودی است. این که نتانیاهو می گوید: «حتی اگر خدا هم با آنها باشد، ما آنها را شکست خواهیم داد!» کاسه صبر خداوند را لبریز و دست انتقام از آستین خداوند بیرون کشیده واو را در کام خود فرو خواهد برد و نشان خواهد داد که تاریخ درس‌های فراوان برای درس و عبرت گیری دارد!
ادامه مطلب
ایالات متحده باید رویکرد خود را حول محور عمل متقابل استراتژیک تغییر دهد. اهداف اصلی سیاست خارجی ایران، عدم دخالت خارجی در سیاست داخلی آن (از جمله تهدیدهای بی‌ثبات‌سازی نظام) و ادغام مجدد اقتصادی و دیپلماتیک جهانی، با منافع ایالات متحده ناسازگار نیستند. توافق هسته‌ای هنوز امکان‌پذیر است، اما تنها در صورتی که مبتنی بر راه‌حل‌های معتبر و مبتنی بر بده‌بستان باشد. تهران تسلیحاتی شدن را متوقف می‌کند و فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده منطقه‌ای خود، یعنی حمایت از شبه‌نظامیان نیابتی را متوقف می‌کند. در عوض، واشنگتن عدم مداخله ایالات متحده و متحدانش را تضمین می‌کند و از ادغام مجدد مرحله‌ای در جامعه بین‌المللی حمایت می‌کند. راستی‌آزمایی کلیدی است، اما عمل متقابل نیز همین طور است. فشار بدون انگیزه، یک تحریک است، نه یک استراتژی.
ادامه مطلب