سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای ذینفوذ و نزدیک کشور سوریه در سال های گذشته بوده و طبعا با شرایط پیش آمده نظاره گر تحولاتی است که در این حوزه در حال رخ دادن است.
ادامه مطلب
کیومرث اشتریان در یادداشتی می نویسد: در صورتی که مسئله هسته‌ای حل‌وفصل یا مهار شود و ایران و آمریکا به توافقاتی دست یابند، منازعات به فاز سیاسی-دیپلماتیک منتقل و در سطح تنش سیاسی محدود می‌شود. رسیدن به چنین وضعیتی نیازمند تلاش برای دستیابی به توافقات اجرائی است. توافقات اجرائی در صورتی محقق می‌شود که ظرفیت‌های تئوریکی و عملیاتی وجود داشته باشد؛ چه پیش‌رونده باشد، مانند افزایش توان نظامی و چه پس‌رونده در روابط خارجی. در هر صورت نباید این ظرفیت‌ها از طریق طبقه بورژوازی شبه‌ایدئولوژیک تخلیه شده باشد.
ادامه مطلب
توماس فریدمن در یادداشتی می نویسد: هیچ کشوری در خاورمیانه بیشتر از سوریه منفجر نمی‌شود. هرچه در سوریه اتفاق بیفتد، در سوریه نمی‌ماند. به این دلیل که سوریه هم به عنوان یک عنصر کلیدی و هم به عنوان یک میکروکوزم (نمونه کوچک شده) از کل خاورمیانه عمل می‌کند. به عنوان یک عنصر کلیدی، وقتی فرو می‌ریزد، اثرات آن در تمام جهات پخش می‌شود.
ادامه مطلب
علی فرهمند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پ‌ک‌ک و شاخه ایرانی آن یعنی پژاک در سال‌های اخیر بیشترین ضربات را از لحاظ مادی و معنوی به مردم کُرد در ترکیه و ایران وارد کرده‌اند. اخاذی و ربودن کودکان، وارد کردن آنها به نزاع‌های مسلحانه و تروریستی، و در نهایت به کشتن دادن آنها در کوهستان و چشم‌انتظاری خانواده‌ها، یکی از مهمترین جنایات پژاک است. هیچ گروهی در جهان ادعا نمی‌کند که با هدف حمایت از یک قوم، کودکان آنها را برباید، و اجازه ملاقات ندهد و حتی جنازه آنها را نیز تحویل ندهد. لذا باید گفت ادعای پ.ک.ک در مورد حمایت از کردها، یک دروغ بزرگ است.
ادامه مطلب
سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آینده سوریه همچنان مبهم است، و ممکن است با روی کار آمدن نیروهای جدید، چالش‌های بیشتری برای این کشور ایجاد شود. با این حال، سقوط بشار اسد نقطه‌عطفی در تاریخ این کشور خواهد بود که تحولات آینده را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
ادامه مطلب
رامین فرهودی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چیدمان نیروهای معارض و خارجی در سوریه به گونه ای است که ترکیه را وادار به حمایت از تمامیت ارضی سوریه می کند. در صورت بروز (حتمی) اختلاف بر سر تقسیم منافع و قدرت در این کشور توسط عوامل داخلی و خارجی، ترکیه ناچار از ورود در بحرانی است که سال ها این کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد. مهم ترین عامل در شکل گیری این بحران حمایت های آمریکا و اسرائیل از استقلال کردهای منطقه و در اختیار داشتن کانون انرژی سوریه توسط آمریکاست.
ادامه مطلب
در تمام سال‌های بحران جنگ داخلی در سوریه همواره نوع بازیگری ترکیه و سیاست اردوغان محل بحث بوده است. اکنون پس از سقوط حکومت اسد و ورود سوریه به دوران پسابشار این سوال مهم در محافل سانه‌ای و کارشناسی شکل گرفته است که اردوغان چه نگاهی به این کشور خواهد داشت؟ آیا سعی دارد بخشی از خاک این کشور را ذیل توجیه منطقه حائل به ترکیه الحاق کند یا در تلاش است ساختار سیاسی - اداری سوریه جدید به شکل جدی تحت حمایت و در سایه آنکارا باشد؟
ادامه مطلب
عربستان سعودی، امارات متحده عربی و سایر کشورها برای کاهش تدریجی انتشار گازهای گلخانه‌ای و پاسخگویی به تقاضای انرژی در آینده، روی فناوری‌های پیشرفته سرمایه‌گذاری کرده‌اند. تولیدکنندگان کلیدی نفت، سوخت‌های فسیلی را فاکتوری مهم برای تغییر سیاست‌های انرژی خود از سوخت‌های با آلایندگی بالا به سوخت‌های بدون آلاینده می‌دانند.
ادامه مطلب
محمدجواد غلامرضا کاشی در یادداشتی می نویسد: بشار اسد را نیروهای خارجی (ایران و روسیه) حفظ کردند. بشار اسد را نیروهای خارجی (ترکیه و عربستان و آمریکا) برداشتند. در این میان معلوم نبود نقش مردم کجاست. نیروهایی که بشار را سرنگون کردند، هر کدام از جایی فرمان می‌برند. معلوم نیست سرنوشت مردمان رنجدیده سوریه چه خواهد بود.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: در بیش از سه دهه‌ای که از فروپاشی ساختار نظام دو قطبی می‌گذرد، واقعیت آن است که مجموعه و منظومه‌ای از مفاهیم، واژگان و نظریه‌ها پیرامون امپراتوری‌ها و تمدن‌ها وارد بحث‌ها و گفتگوهای روابط بین‌المللی شده است. در هر کدام از این بحث‌ها، که بعضاً با یکدیگر متضاد و تناقض هستند، البته منافع تعدادی از بازیگران، به صورت نهفته و آشکار، ایفای نقش می‌کنند و جالب آنکه برخی از کنشگران روابط بین‌المللی، از نمادها و مظاهر تمدن‌های پیشینی که بدان تعلق داشته، استفاده‌های جدی سیاسی می‌کنند. تغییر نام‌ها، برجسته کردن برخی از مکان‌های تاریخی و تمرکز بر برخی از دوران‌های شکوفایی امپراتوری‌ها توسط دولت نمونه‌ای از این کنش‌هاست. شاید برجسته‌ترین مثال‌ها را بتوان در روسیه، ترکیه و تا حدودی هند مورد شناسایی قرار داد.
ادامه مطلب