کیومرث اشتریان می نویسد: حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه و اقیانوس هند و مذاکراتی که در جریان است، از نظر چالش‌ها یا مخاطراتی که برای امنیت ملی ما دارد، بیش از هر موضوعی شایسته بحث و گفت‌وگو است.
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: واقعیت این است که نیروی هسته ای صلح آمیز امکان پیشرفت در حوزه های گوناگون را فراهم می کند و نظام سلطه پیشرفت و استقلال ایران و سایر ملت های منطقه را نمی تواند تحمل کند.
ادامه مطلب
مجید رضائیان می نویسد: روزنامه‌نگاران از قضا موظف هستند با تکیه بر روزنامه‌نگاری تحلیلی، پای همه سوژه‌ها و موارد عینی در حال وقوع یا به‌اصطلاح «محتمل» را به میان بکشند و درباره آن جریان‌سازی مثبت کنند تا مفهوم واقعی رسانه جریان‌ساز -با تکیه بر ژانر روزنامه‌نگاری تحلیلی- جلوه‌گر شود. آخر. تیم یا جناح سرمایه‌گذاری ترامپ در کاخ سفید در برابر نئوکان‌های جنگ‌طلب، از قضا رسانه‌ها را «سرمایه» قلمداد می‌کنند تا مزاحم و موی دماغ. همین نگاه را در ایران باید متناسب با شرایط کشور ایجاد و ترویج کرد. نگاهی که رسانه تحلیلی و جریان‌ساز را «مستقل اما سرمایه» بپندارد تا رسانه «تابع و منفعل». تردید نکنیم این نگاه منتهی می‌شود به رسانه حاضر در دور میز مذاکره و نه غایب.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رکیه با نفوذ و سلطه نرم در کشورهای همسایه و حوزه تمدنی ایران زمین، محاصره ایران را تنگ‌تر می‌کند، منابع راهبردی قدرت ایران را کاهش می‌دهد یا به اختیار خود می‌گیرد و در نهایت شبیخون به درون ایران را اجرا می‌کند!
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: سؤال این است که چه عامل یا عواملی باعث شده که عربستان ناگهان به این ابتکار عمل جدید و جهشی در روابط با ایران دست زده است؟ آنچه مسلم است اینکه اقدام عربستان ناشی از تحولات اخیر در منطقه به‌ویژه مذاکرات دو جانبه ایران و آمریکا ست و اینکه ریاض برای تقدیم نامه پادشاه به رهبری انقلاب وزیر دفاع را انتخاب کرده و اصرار وی مبنی بر اینکه سرلشکر محمد باقری ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی میزبان او باشد، نشان می دهد که موضوع این ماموریت بیشتر جنبه نظامی دارد، هرچند بعضی استدلال کرده اند که امیر خالد بن سلمان موقعیتی فراتر از وزارت دفاع دارد و پس از برادرش، محمد بن سلمان، ولیعهد، شخص دوم در هرم تصمیمگیری محسوب می شود.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محاصره سال ۲۰۱۷ نه‌تنها باعث عقب‌نشینی قطر نشد، بلکه نقطه عطفی در تحول دکترین امنیت ملی و سیاست خارجی این کشور بود؛ دکترینِ بازیگری کوچک با دست‌های بزرگ که قواعد بازی را با نرمی و قدرت بازنویسی کرد.
ادامه مطلب
کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در منطقه‌ای که هر تحول دیپلماتیک، پیامدهایی چندوجهی به دنبال دارد، کشور های منطقه چگونه به این مذاکرات می‌نگرند؟ از بغداد تا باکو، از کابل تا دوحه، کشورهای همسایه در حال ارزیابی فرصت‌ها و تهدیدهای یک توافق احتمالی هستند. این یادداشت، با نگاهی جامع به کشور های منطقه، آثار بالقوه مذاکرات تهران – واشینگتن را در بستر تحولات پرشتاب سال ۲۰۲۵ تحلیل می‌کند.
ادامه مطلب
آرزوی رژیم صهیونیستی، دیدن سوریه ضعیف است که کردها در شمال شرق و دروزی‌ها در جنوب و علوی‌ها در غرب آن برای خودشان تشکیلاتی حکومتی به راه اندازند.
ادامه مطلب
با روی کار آمدن دونالد ترامپ برای دومین دوره ریاست‌جمهوری، چشم‌انداز سیاست خارجی ایالات متحده در قبال ایران بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است. در حالی که دولت اول ترامپ به دلیل خروج از توافق هسته‌ای (برجام) و اعمال سیاست "فشار حداکثری" شناخته شده بود، شرایط کنونی - از جمله تحولات ژئوپلیتیکی، تغییرات داخلی در ایران، و پویایی‌های منطقه‌ای - ممکن است زمینه را برای رویکردی متفاوت فراهم کند. این تحلیل استدلال می‌کند که، برخلاف انتظارات، احتمال بهبود روابط ایالات متحده و ایران در دوره دوم ترامپ وجود دارد، مشروط بر اینکه هر دو طرف از فرصت‌های دیپلماتیک استفاده کنند و موانع داخلی و منطقه‌ای را مدیریت کنند.
ادامه مطلب
پس از آنکه الشرع توافق تاریخی‌ای با مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای کرد یگان‌های مدافع خلق (YPG) یا همان نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) امضا کرد، نور امیدی ظاهر شد. پس از ماه‌ها بن‌بست، عبدی سرانجام موافقت کرد که نیروهایش را در ارتش سوریه ادغام کن، چیزی که پیش از سرنگون شدن رژیم اسد به شدت مخالف آن بود.
ادامه مطلب