دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این یادداشت، تعدادی از حقایق مهم دیگر در مورد همدردی جمهوریخواهان با روسها را ارائه خواهم داد که احتمالاً بسیاری را شگفتزده خواهد کرد.
ادامه مطلب
سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: پرسش اصلی این یادداشت آن است که راهبرد جدید آمریکا در قبال منطقه، چگونه «جایگاه انرژی و امنیت» را در خاورمیانه دگرگون میکند و این دگرگونی چه معنا و پیامدی برای راهبرد ملی ایران خواهد داشت؟
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: این قطعنامه تنها یک ماه پس از برقراری تازهترین آتشبس به تصویب رسید. در نتیجه مجموعهای از مذاکرات منطقهای گسترده به رهبری ایالات متحده، نهتنها درگیریهای تمامعیار در دهم اکتبر متوقف شد، بلکه ترامپ نیز در ۲۹ سپتامبر «طرح ۲۰ مادهای» خود را اعلام کرد. این طرح به عنوان پیوست قطعنامه درج شده و خودِ قطعنامه نیز آن را تأیید کرده است؛ بدین معنا که دو متن عملاً باید در کنار یکدیگر و به صورت یک بسته واحد خوانده شوند.
ادامه مطلب
وی گفت: «مردم منطقه سالها دریافتهاند که جنایتهای رژیم صهیونیستی چون مورد تایید امریکا قرار میگیرد پس با آن رژیم همدست است و جنایتهای این رژیم به پای آن نیز نوشته میشود. اینکه گفته میشود امریکا قصد دارد از ورود به جنگها اجتناب کند و دیگر نمیخواهد به جنگهای جدید ورود کند با رفتارهای رژیم صهیونیستی و تلاشهای آن به گزاره دروغ تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی موفق شده است که جنگهای خود را با همکاری امریکا ادامه دهد و آن را به جنگهای بیپایان بکشاند.»
ادامه مطلب
فریدون علیمازندرانی، حسن فتاحی و مصطفی روستایی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی مینویسند: توسعهی موشکهای بالستیک/ پرتابیک و کروز نه تنها یک انتخاب نظامی، بلکه پاسخی ضروری به ترکیب نامتوازن قدرت در منطقه و فقدان حمایتگر خارجی برای امنیت ایران بوده است.
ادامه مطلب
قباد آرش در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سپردن عالیترین مسئولیت جهانی در حوزه پناهندگان به یک سیاستمدار کرد، به معنای پذیرش این داوری اخلاقی است که کردها قادرند در موقعیت قدرت، نه بر اساس انتقام تاریخی یا تعصب قومی، بلکه بر مبنای اخلاق همبستگی انسانی تصمیم بگیرند. این جابهجایی، انتقالی است از اخلاق قربانیمحور به اخلاق مسئولیت، و دقیقاً در همین گذار است که بلوغ سیاسی یک هویت جمعی معنا پیدا میکند.
ادامه مطلب
معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: رفتار عربستان در جریان جنگ دوازدهروزه ایران و اسرائیل، در نگاه نخست نشانهای از بیطرفی و دیپلماسی فعال به نظر میرسد. محکومیت صریح حملات اسرائیل به ایران، تماس مستقیم با مقامات ایرانی و تأکید مداوم بر راهحل دیپلماتیک، همگی مؤید این برداشت هستند. اما این بیطرفی، بیطرفی خنثی نیست.
ادامه مطلب
مهسا پهلوان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: زبان، مرز میان ما و دیگران را ترسیم میکند. وقتی زبانی از میان میرود، نهفقط واژگان، بلکه شیوهای از دیدن جهان نیز از دست میرود.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سخن گفتن از «ادعای امارات» درباره جزایر ایرانی، اساسا نادرست است. واژه «ادعا» در دو حالت معنا پیدا میکند. حالت اول، زمانی است که یک فرد در چارچوب قانون و نهادهای قضایی مطرح میکند: «این چند متر از خانه یا زمین متعلق به من است.» این را میتوان یک ادعا نامید، چرا که مدعی با دلایل و مستندات خود اقدام به ارائه دعوی کرده و مرجع قانونی آن را بررسی میکند. مدعی علیه، در این چارچوب، موظف به پاسخگویی است و اگر دادگاه با شواهد ارائه شده قانع شود، ممکن است بخشی از ملک به مدعی واگذار شود؛ در غیر این صورت، عدم تمکین نه تنها غیرقانونی، بلکه غیراخلاقی خواهد بود. اما آیا همین استدلال در عرصه بینالمللی برقرار است؟ پاسخ روشن است: خیر.
ادامه مطلب
علی اصغر بصیری جم در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مواضع چین در منطقه، بهویژه در حمایت از ادعاهای امارات، نه صرفاً یک اقدام سیاسی منفرد بلکه بخشی از سیاست خارجی مبتنی بر ثبات، پیشبینیپذیری و مدیریت ریسک است. این رویکرد نشان میدهد که بازیگران بزرگ جهانی چگونه با ارزیابی ریسکها و فرصتها، روایتها را شکل داده و زمینهی عملیاتی کردن آنها را فراهم میکنند.
ادامه مطلب