آسیا و آفریقا

امپراتوری رو به زوال ایالات متحده

فشارهای جو بایدن ایران را به روسیه و چین نزدیک کرده است

در میانه اعمال فشارها از سوی رئیس جمهوری جو بایدن برای احیای برجام و امتناع دولت جدید آمریکا از لغو تحریم های اعمال شده توسط دونالد ترامپ، ایران بیش از پیش در صدد جلب حمایت دیپلماتیک روسیه و چین برآمده است. روسیه و چین که هر دو از امضا کنندگان برجام هستند، از ایران در برابر سیاست «اعمال فشار حداکثری» آمریکا حمایت و به این کشور مسیرهای نجات صادرات و حمایت دیپلماتیک ارائه کردند. از زمان روی کار آمدن بایدن، مسکو و پکن بارها بازگشت «بدون قید و شرط» واشنگتن به توافق با تهران را خواستار شده اند.

ادامه مطلب

ایروان آماده بحران فراگیر است

بن بست سیاسی در ارمنستان و کودتای جعلی

گقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بن بست سیاسی در ارمنستان جدی است که هر لحظه احتمال دارد از کنترل جناح ها خارج شود و یک رخداد رقت آوری در تاریخ آن کشور ثبت شود. اگر بازیگران در عرصه سیاسی راه کاری برای خروج از وضعیت موجود ارائه ندهند و با نادیده گرفتن منافع ملی، این بحران را به نقطه جوش برسانند چه بسا رویاروی مستقیم دو جناح محتمل باشد.  

ادامه مطلب

میان عدم دخالت و عدم واکنش: نقش روسیه در بحران ارمنستان چگونه باید باشد؟

ایروان دیگر شریک استراتژیک مسکو نیست

اوضاع کنونی به دنبال نتایج جنگ قره باغ و بحران داخلی سیاسی در ارمنستان مستلزم از سرگیری روابط روسیه و ارمنستان است و برای چنین تنظیم مجدد روابط، روسیه به یک شریک قابل اعتماد در ایروان نیاز دارد. اما قابل اعتماد بودن به معنای انعطاف پذیری در همه امور نیست چرا که چنین سیاستی به مصلحت کشور نخواهد بود و فقط به منافع روسیه آسیب می رساند و کرملین باید سیاستی در پیش بگیرد تا تنها به هر آن چه محکم و پایدار است اعتماد بکند. نه پاشینیان و نه زوج کوچاریان-سرکیسیان به دلایل مختلف، خوشبختانه یا متأسفانه، نمی توانند چنین شریکی برای مسکو باشند. آیا جریانی متفاوت قادر به ظهور در ارمنستان خواهد بود تا بتواند جامعه ای از هم پاشیده شده، خسته و ناامید را متحد کند و در عین حال به یک شریک جدی و متحد استراتژیک برای مسکو تبدیل شود؟ در حالی که چنین جریان و نیرویی در حال حاضر قابل مشاهده نیست، اما کرملین باید به طور مداوم در جستجوی آن باشد و در صورت لزوم به آن کمک کند.

ادامه مطلب

ایران و منطقه دریای سیاه: پل فراموش شده به اروپا (بخش سوم)

اروپا هرگز موافق ادغام ایران در پروژه های اقتصادی-انرژی نبوده است

جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۹۷۹ در سیاست خارجی خود تنها به صورت پراکنده در صدد ایجاد روابط نزدیک تر با کشورهای منطقه گسترده دریای سیاه بر آمده است. در ۳۰ سال گذشته ایران پیشرفت هایی در ایجاد روابط با کشورهای دریای سیاه داشته، اما واقعیت این است که تعهد متزلزل آن برای ایجاد روابط عمیق با همسایگان شمالی خود به استثنای روسیه به طور قابل توجهی ردپای احتمالی ایران را در منطقه دریای سیاه کاهش داده است.

ادامه مطلب

ایران و منطقه دریای سیاه: پل فراموش شده به اروپا (بخش دوم)

یک تاریخ پیچیده از تاثیر نفوذ روسیه و دشمنی غرب در سیاست های ایران

در دهه ۲۰۰۰ ، نفوذ سیاسی بین المللی روسیه بهبود یافته بود و مسکو از آنچه که منافع خود در «محدوده نزدیک در خارج از کشور» می دانست، به شدت محافظت می کرد. روسیه از یک سو ایران را یک بازیگر ضد آمریکایی منطقه ای مفید و قابل انعطاف در دستورکار ژئوپلیتیک خود می دید. اما از سویی دیگر، ایران غنی از نفت و گاز تهدیدی مستقیم برای صادرات روسیه به ویژه به اروپا تشنه انرژی به شمار می رفت.

ادامه مطلب

ایران و منطقه دریای سیاه: پل فراموش شده به اروپا (بخش اول)

سیاست خارجی مبتنی بر ایدئولوژی تهران را از «شمال غرب» غافل کرده است

جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۹۷۹ در سیاست خارجی خود تنها به صورت پراکنده در صدد ایجاد روابط نزدیک تر با کشورهای منطقه گسترده دریای سیاه بر آمده است. در ۳۰ سال گذشته ایران پیشرفت هایی در ایجاد روابط با کشورهای دریای سیاه داشته، اما واقعیت این است که تعهد متزلزل آن برای ایجاد روابط عمیق با همسایگان شمالی خود به استثنای روسیه به طور قابل توجهی ردپای احتمالی ایران را در منطقه دریای سیاه کاهش داده است. درگیری مداوم ایران با ایالات متحده، مشغله ایدئولوژیک آن برای پیشروی و نفوذ در کشورهای عربی، و تسلیم تدریجی اما واضح در برابر هژمونی روسیه منطقه دریای سیاه را به یک موضوع سیاسی است با اهمیت ثانویه برای تصمیم گیرندگان در ایران تبدیل کرده است. 

ادامه مطلب

نیاز چین به جمهوری اسلامی بیشتر از نیازمندی ایران به چین

عجله نکنیم، چینی ها عاقل باشند دنبال ما می آیند

وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به سیاست مجموعه کشورهای غربی؛ چین نیازمند متحد است که در بین همسایگان ندارد. اخیر کشورهای هند و استرالیا و ژاپن و امریکا معاهده چهار جانبه نظامی، علیه چین برای مهار چین منعقد کردند. چینی ها اگر عاقل باشند با دیگر کشورها مثل جمهوری اسلامی ایران با هدف مخالفت با تفکر "تجاوز لیبرالیستی" غربی ها، اتحادیه همکاری دفاعی ایجاد خواهند کرد. هر چند به نظر می رسد روسیه کماکان خواهان تعامل با غرب است ولی زمینه برای دولتمردان چین در ایجاد اتحادیه کشورهای خواهان جهانی امن تر و عاری از مداخلات غربی ها در "شرق کانال سوئز" فراهم باشد. 

ادامه مطلب

تهران به مسکو نیاز امنیتی دارد

همکاری اطلاعاتی تهران با مسکو در پاسخ به یک چالش

سید حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شکی نیست که ترور اخیر دکتر فخری زاده، که یک چالش جدی و دربرگیرنده سوالاتی نزد افکار عمومی در قبال عملکرد سیستم اطلاعاتی بود، این روند را تشدید کرد. باید اذعان کرد که جمهوری اسلامی در این زمینه‌ها به کمک و همکاری‌های اطلاعاتی و تجربیات متحدین خود نیاز دارد و توافق اخیر امنیت اطلاعات ایران و روسیه در همین چارچوب قابل‌تعریف است و می‌تواند سازوکار مطلوبی برای انجام اصلاحات مورد نیاز باشد.

ادامه مطلب

روابطی که با وجود مشکلات به قوت خود باقی است

روابط ایران و ژاپن در چشم انداز دیپلماسی دوجانبه و چندجانبه

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رنامه‌های ژاپن در محیط امنیتی ایران عموما مبتنی بر برنامه‌های اقتصادی، سرمایه‌گذاری و واردات انرژی از کشورهای منطقه است و عموما نیز روابط خود را فارغ از تنش‌های ژئوپلیتیکی موجود با تمامی طرف‌ها ادامه می‌دهد.

ادامه مطلب

افزایش مردمی از پاشینیان با وجود فشارهای افراط گرایان

چرا کودتای ۳۰ میلیون دلاری ارمنستان خیلی زود شکست خورد؟

علیرضا علیزاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در سالروز ۲۰ فوریه ۱۹۸۸ به مناسبت جنبش تروریستی – جدایی طلب، احزاب مخالف طرحی را طراحی کردند تا با ۳۰ میلیون دلار هزینه، طی تجمع با ایجاد خشونت دولت کنونی را سرنگون و حتی حذف فیزیکی پاشینیان را کلید بزنند که این کودتای طراحی شده به سرانجام مطلوب خود نرسید. این به آن معناست که تلاش مخالفینی که استعفا و نابودی پاشینیان را در سر داشتند، بیش از پیش تضعیف شده است. 

ادامه مطلب