علی رضوانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ نباید قربانی بازی خطرناک اسرائیل شود. ورود آمریکا به این جنگ نه‌تنها به نفعش نیست، بلکه ممکن است به فاجعه‌ای تبدیل شود که ریاست‌جمهوری او را تهدید کند.
ادامه مطلب
سید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر تا دیروز صهیونیست‌ها و هم‌پیمانانشان می‌کوشیدند با تهدید حمله نظامی، فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را متوقف یا محدود کنند، عملیات وعده صادق ۳ نشان داد که این حربه، دیگر کارآیی ندارد. جمهوری اسلامی ایران نه‌تنها توان بازدارندگی خود را به رخ کشید، بلکه با پاسخ عملیاتی و راهبردی، معادله تهدید را وارونه کرد.
ادامه مطلب
سخنگوی وزارت أمور خارجه سپس به پرسش خبرنگاران پاسخ گفت. وی در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی مبنی بر این که چرا شما و آقای عراقچی تاکید دارید که حمله به تاسیسات هسته‌ای کشورمان امری بی سابقه در تاریخ روابط بین الملل است، گفت: «ما می دانیم که رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ به تاسیسات اتمی یک کشور یورش برد. بنابراین بعضی این مورد را به عنوان یک سابقه ذکر می کنند و می گویند آنچه اتفاق افتاده مسبوق به سابقه است و تبعاتی برای آن نداشته و هیچ اتفاقی هم برای رژیم صهیونیستی نیفتاده است. اول این که این حمله در سال ۱۹۸۱ با واکنش شورای امنیت سازمان ملل مواجه شد و قطعنامه محکمی صادر کرد و رژیم صهیونیستی را محکوم کرد. ثانیا برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران زیر نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی است و زیر نظر سختگیرانه ترین نظارت ها قرار دارد. بنابراین هیچ شک و شبهه ای نسبت به آن وجود نداشته است. خاصه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران با تصویب عنوان قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و بر أساس برجام که با رای همه اعضای شورای امنیت تصویب شد، مشروعیت پیدا کرده است. ما معتقدیم که بر أساس منشور سازمان ملل حقی که به کشوری داده شده است به هیچ وجه نمی تواند پس گرفته شود. بنابراین یک قطعنامه روشن برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان را مورد شناساسی قرار داده است و همه کشورهای عضو شورای امنیت آن را تصویب کرده اند. بنابراین از همه جهت که نگاه کنید می بینید که حمله به تاسیسات هسته ای کشورمان امری بی سابقه و مغایر با أصول و منشور سازمان ملل است و باید قویا و با قاطعیت محکوم شود.»
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به هر حال درگیری و تقابل امنیتی میان اسراییل و ایران می تواند جغرافیای وسیعی از محور مقاومت مانند غزه، لبنان، عراق، سوریه و حتی افغانستان و آسیای مرکزی را به‌صورت بالقوه وارد این زنجیره تقابل کند. اما مشخصا افغانستان تحت کنترل طالبان چگونه می تواند قربانی این دور جدیدی از بازی های خطرناک امنیتی میان تهران و تل آویو شود؟
ادامه مطلب
عثمان عباسی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ما در میانه‌ی یک جنگ شناختی – روانی پیچیده هستیم؛ جایی که هر «لایک»، هر «بازنشر» و هر «تصویر هیجانی»، بخشی از آرایش جنگی طرفین را شکل می‌دهد.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیام پنهان تصمیم اخیر ایران برای کشورهای منطقه‌ای و دولت‌های عربی نیز این است که قدرت‌نمایی و مذاکره، مکمل یکدیگرند و ایران هرگز امنیت، اقتدار، و منافعش را قربانی روندهای نمایشی و بی‌ثمر نمی‌کند؛ در عین حال راه دیپلماسی همواره باز است، مشروط به آن‌که با رویکرد احترام و واقع‌بینی همراه شود، نه با منطق فشار و تحقیر.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: جهان شرق جدید، جلوه‌ای از صف آرایی نظام جهانی است که سیاستگذاران ایرانی باید به دقت بر مزایا و آسیب‌های قرارگیری ایران در میان رهبران این جهان، تمرکز کنند و کشور را از آسیب‌های جهان شرقی نامیدن ایران دور بدارند، همان‌گونه که دیگر کشورهای بزرگ منطقه مانند هند، پاکستان و... هر چند از اندیشه عدم تعهد خارج شده‌اند اما نمی‌خواهند عضو جهان شرق باشند.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی در نقد یادداشت منتشرشده توسط شیلا پیلان در نشریه شورای آتلانتیک می‌نویسد: هر طرح ترانزیت منطقه‌ای باید مبتنی بر اصل عمل متقابل و تعادل باشد، و نه دیکته شده از آنکارا، باکو یا تل‌آویو و ارمنستان باید به این مساله توجه کند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: بریکس پلاس، یک ایده بیشتر منبعث از خستگی و فرسودگی از رهبری خرابکارانه ی امریکاست. یک واکنش است در برابر ناتوانی امریکا در امر تامین ثبات جهانی.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ایران با هوشمندی زمان افشای این اسناد را انتخاب کرده است؛ در مقطع حساس مذاکرات هسته‌ای و همزمان با تلاش‌های منطقه‌ای برای دستیابی به آتش‌بس در غزه، چنین اقدامی برای تهران یک برگ برنده بی‌سابقه به شمار می‌رود. پیام ضمنی ایران به طرف‌های غربی و اروپایی این است که تهران، فراتر از ظرفیت‌های نظامی، هم‌اینک دارای قدرت جنگ نرم و برتری اطلاعاتی است؛ قدرتی که تنها محدود به پرونده هسته‌ای نیست، بلکه می‌تواند کارکرد بازدارنده در قبال هرگونه فشار یا اقدام خصمانه علیه منافع ایران داشته باشد.
ادامه مطلب