احمدرضا تمدن و سید حسین ضامنی در یادداشت مشتری برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: در تاریخ ایالات متحده تقریبا تمامی رؤسای جمهور معاصر، سرسپردگی خاص خود به یهود و بالاخص آژانس آیپک و دولت حاکم بر اسراییل را به طرق مختلف به اثبات رسانده اند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: حماس این نکته را خوب می داند که برای سهم بردن از کیک قدرت در آینده فلسطین باید از قدرت هایی بهره ببرد که هم جزء بازیگران موثر صحنه سیاسی بین المللی هستند و هم لابیگرانی موثر در جهان عرب. برای همین به نظر می رسد حماس به بازی و چانه زنی دو قدرتی امید بسته است که از حامیان اصلی جریان اخوان المسلمین در جهان هستند، یعنی ترکیه و قطر.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید اشتباه نباشد اگر بگوییم که مترجمان مثل نوازندگانی هستند که تلاش می کنند یک قطعه موسیقی را با ساز خود بنوازند. یک قطعه موسیقی به وسیله سازهای گوناگون و با توجه به ظرافت های مخصوص به خود نواخته می شوند. آن قطعه موسیقی اگرچه دست نخورده باقی می ماند و به گوش شنونده می رسد، اما با این حال هر سازی به شیوه خود آن قطعه را ترجمه می کند. به همین دلیل است که وقتی از زبان خارجی صحبت می کنیم باید از دو زبان صحبت کنیم: یکی زبان انگلیسی، عربی، ژاپنی و غیره و دیگری فرهنگ یا روح زبان انگلیسی، عربی، ژاپنی و غیره است!
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در تله های امنیتی، بازیگران دولتی و غیر دولتی می توانند نقش بازی کنند و تاثیر نقاط آسیب پذیر از لحاظ امنیتی، اطلاعاتی و موجودیت تهدید های بالقوه امنیتی، بر آن بیشتر محسوس است.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تردیدی نخواهد بود که همزمان با افتتاح کنسول گری ارمنستان در تبریز، سیر صعودی روابط دو طرف حفظ شده و توافقات بین دو طرف اجرا می شود و این امر نشان گر سطح بالای روابط دو طرف و وجود فهم مشترک و متقابل و امکان فعالیت های سازنده از مجرای وجود منافع متقابل است. بنابراین افتتاح کنسول گری یک گام سیاسی رو به جلو در روابط دو کشور است و سازنده بودن ان در چارچوب روابط متقابل را نشان می دهد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ادعا یا آرزوی بازگشت به نقطه صفر یا وضعیت ثبات نسبی پشین برای اسرائیل و غزه یا اوکراین و روسیه، چندان عقلانی و راحت نیست. این بازیگران در وضعیتی قرار دارند که میان آرمانشهر پیشین و ویرانشهر کنونی گرفتار شده‌اند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جای تعجب ندارد که مردم هنوز هم در برابر طالبان و تروریست های حاکم بر افغانستان، خاموشی اختیار کرده اند و تحرکی نشان نمی دهند. چون برخلاف آن چه انتظار می رفت، هیچ گونه تحرکی از جانب مردم برای مقابله با وضعیت موجود و تغییر آن به سوی مطلوب دیده نمی شود و افغانستان تحت حاکمیت تروریستی طالبان جنایتکار، کماکان در منجلاب ظلم، استبداد و بی عدالتی غرق است.
ادامه مطلب
پوریا آذربخت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشوری فقیر ولی شجاع با در دست داشتن یک تنگه مهم به نام باب المندب به کمک مردم غزه آمد، یمنی که مورد حمایت ابرقدرت منطقه غرب آسیا، یعنی ایران است. هرچند این بار هم ایران اعلام کرد که ما در این عملیات نقشی نداریم که نشان دهنده دیپلماسی هوشمندانه ایران است که در ۴۵ سال گذشته سابقه نداشته است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در میان همه عجایب آن، یک نکته به شکل قابل توجهی عجیب بود و آن هم وجود یک نوع وسواس عجیب در رابطه با «آمریکا» در میان متفکران و اندیشمندان آن بود! شاید باورش سخت باشد اما اشاره به «آمریکا» آن چنان زیاد و قابل توجه بود که نه تنها در مثال ها بلکه حتی در مذاح های اندیشمندان آن هم می شد مشاهده کرد، آن هم اندیشمندانی که بعضا حتی سخنرانی های رئیس جمهور روسیه در مراسم مختلف را می نوشتند!
ادامه مطلب
محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر این اساس ارائه تعریف هاى متفاوت در مورد جنگ هر یک بیانگر نگرش خاصى به این مفهوم است. به عنوان مثال، "افلاطون" «علت اصلی جنگ را سرشت ذاتی انسان، مبنی بر ابراز محبت به آشنایان و ابراز خشم به بیگانگان» دانسته است. "هدلى بال" «جنگ را خشونتى سازمان یافته می داند که دو یا چند کشور علیه همدیگر انجام می دهند.»
ادامه مطلب