آسیا و آفریقا

تهران به «رویکرد متوازن در عرصه دیپلماسی» بیشتر توجه کند

جای خالی ایران در الگوی ۱+ ۵ در آسیای مرکزی جدید

ولی کوزه گر کالجی در یادداشتی می نویسد: ترکیب ۱+۵ در ادبیات سیاسی سال های اخیر بیش از هر چیز تداعی کننده ترکیب پنج کشور عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان در روند مذاکرات هسته ای با ایران بود. اما طی دو سال اخیر اخیر ترکیب ۱+۵ کاربرد دیگری نیز یافت و برای اطلاق به همکاری های پنج کشور منطقه آسیای مرکزی با اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و هند نیز مورد استفاده قرار گرفته است. سفر اخیر فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آسیای مرکزی (۱۶ تیر ۱۳۹۸) و دیدار با وزیران امور خارجه پنج کشور آسیای مرکزی در بیشکک قرقیزستان، بار دیگر اراده سیاسی بازیگران این منطقه را در اجرای الگوی ۱+۵ به نمایش گذاشت. این تحولات ایجاب می کند که دیپلماسی کلان ایران در سطح آسیای مرکزی، «رویکرد متوازن در عرصه دیپلماسی» را به صورت جدی تری مورد توجه قرار دهد و زمینه را برای سفر هم زمان وزیر امور خارجه و رئیس جمهوری ایران به پنج کشور آسیای مرکزی فراهم کند. ایران تجربه این رویکرد را دارد و تجربه سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهور وقت ایران به چهار کشور آسیای مرکزی، یعنی قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان در سال ۱۳۷۳ می تواند بار دیگر تکرار و نهادینه شود. به ویژه آن که در محیط تحول یافته کنونی آسیای مرکزی که وارد مرحله جدیدی از غیرامنیتی سازی و تنش زدایی به ویژه در روابط ازبکستان و تاجیکستان شده است، اجلاس های متعددی بین رهبران و مقامات پنج کشور منطقه در دو سال اخیر برگزار شده که بستر و فضای مناسبی را برای شکل دهی به الگوی ۱+۵ بین ایران و منطقه آسیای مرکزی فراهم کرده است.

ادامه مطلب

مواضع ایران در خصوص مناقشه کشمیر باید در راستای منافع ملی باشد

توانایی میانجیگری تهران میان دهلی نو و اسلام آباد در عین بیطرفی جدید

پیرمحمد ملازهی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون مواضع ایران در خصوص مناقشه کشمیر بر این باور است: در شرایط کنونی تحریمی نباید کاری بکنیم که یکی از مهمترین طرف‌های تجاری یعنی هندوستان از ما فاصله بگیرد. پس باید یک سیاست متعادل را در قبال مناقشه کشمیر میان دهلی نو و اسلام آباد پیش گرفت و به تبع آن شرایط را برای میانجیگری در مناقشه کشمیر بدون جانبداری از هندوستان و یا پاکستان به وجود آوریم.

ادامه مطلب

دهلی نو و اسلام آباد در آستانه درگیری قرار دارند؟

مودی به دنبال ادغام مجدد کشمیر در هند

کشمیر در بطن چندین دهه دشمنی بین هند و پاکستان قرار دارد. اما این مساله همچنین موضوع یک مناقشه داخلی در هند است مبنی بر اینکه دولت مرکزی هند سعی دارد قدرت خود را بر کشوری اعمال کند که یک جنبش جدایی طلب را تحت حمایت دارد. برای نارندرا مودی، نخست وزیر هند که حزب بهاراتیا جاناتای او در انتخابات ماه یک پیروزی گسترده را شاهد بود، تصمیم به ابطال وضعیت ویژه خودمختاری کشمیر تحقق وعده دیرینه این حزب خواهد بود و او را یک قدم به وحدت سیاسی و اقتصادی بیشتر در هند نزدیک تر خواهد کرد.

ادامه مطلب

امپراتوری که بدون غرب‌ستیزی، ژاپن را ژاپن کرد

رویای ژاپنی شدنِ ایران

مهدی تدینی در یادداشتی می‌نویسد: بیش از صد سال است که ما ایرانی‌ها خود را با ژاپن مقایسه می‌کنیم، یک نمونه آن مربوط به بیش از ۱۱۰ سال پیش است: ناصرالملک، از رجال نامدار دوران قاجار که چند سال هم در دوران احمدشاه نایب‌السلطنه بود، در کوران انقلاب مشروطه نامه‌ای به آیت‌الله طباطبایی نوشت و توضیح داد راه سعادت ملت این است که ما هم همان راهی را برویم که امپراتور ژاپن رفت و گفت: «امروز برای سرمشق مللِ غافل و خواب‌آلوده هیچ نمونه بهتر از ژاپون نیست». پس رجال ایران حتی همان زمان هم ژاپن را الگو می‌پنداشتند.

ادامه مطلب

انحراف افکار عمومی هند از مشکلات اقتصادی به مسائل سیاسی، دلیل تغییرات هند در کشمیر است

احتمال دخالت ISI پاکستان در کشمیر با افزایش سطح تنش ها

محسن روحی صفت در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی تصریح کرد: دولت مودی سعی کرده است برای ایجاد انحراف در افکار عمومی به واسطه رکود در اقتصاد این کشور نگاه ها را به سمت مسائل سیاسی در کشمیر بکشاند. به خصوص این که مودی رئیس حزب بی جی پی است که اندیشه های بسیار تند و رادیکالی با نگرش های ملی گرایانه در رابطه با مسئله کشمیر دارد. از این رو نخست وزیر هندوستان سعی کرده است با تحریک حس ناسیونالیستی شرایط را برای انحراف افکار عمومی بیش از پیش شکل دهد.

ادامه مطلب

جهان وارد عرصه کاملا جدیدی می شود

هوش مصنوعی؛ تهدیدی فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی

احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در دو سال اخیر اخبار متعددی درباره رویکرد جدید دولت های جهان به منظور استفاده از مزایای هوش مصنوعی شنیده می شود، ولی مشخص نیست آیا ایران نیز در این زمینه برنامه جامع و منسجمی دارد و آیا نظام برای مقابله با چالش های این پدیده فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی برنامه ریزی مناسبی دارد یا خیر؟

ادامه مطلب

به بهانه اختلافات شدید دو کشور که به وجود آمده است

۲۷ ویژگی روابط دو قدرت اقتصادی ژاپن و کره جنوبی

مرتضی سلطانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر مبنای سند همکاری اقتصادی میان دو کشور در آن مقطع ژاپن موافقت کرد بالغ بر ۵۰۰ میلیون دلار در قالب دو وام بلاعوض و رایگان به مبلغ  ۳۰۰ میلیون دلار و ۲۰۰ میلیون دلار وام بلند مدت به کره جنوبی اعطا کرد که این مبلغ تقربیا یک سوم ذخایر ارزی ژاپن در آن مقطع بود.

ادامه مطلب

بمب هایی که می خواستند جنایات ژاپنی ها را متوقف کند!

صلح سامورایی

حامد شفیعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت ژاپن چگونه توانسته بعد از اینکه دو استانش با خاک یکسان شدند، به کشور حمله کننده اجازه تاسیس یک بنیاد تحقیقاتی در ژاپن را بدهد؟ شاید بتوان پاسخ آن را این گونه داد که ژاپنی ها  کینه ای از آمریکا به دل نگرفتند؛ آنها فراموش نکردند اما بخشیدند تا توسعه یابند. قدرت برای آنها مفهومی دیگر یافت: در اقتصاد، فناوری و فرهنگ. آنها شرط توسعه یافتگی را در صلح و روابط مسالمت آمیز با کشورها یافتند. آنها همچنان سامورایی مانند اما نه با شمشیر، بلکه با اقتصاد، فناوری، فرهنگ.

ادامه مطلب

صبر کره شمالی رو به پایان است

پیونگ یانگ خسته از رفتارهای قلدرمآبانه واشنگتن

محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دونالد ترامپ که همچنان غرق در اندیشه خیالی «قدرت افسانه ای ایالات متحده آمریکا» است و شعار اصلی انتخاباتی اش نیز «بازگرداندن مجدد این قدرت و ابهت به مردم آمریکا» بوده، از این نکته غافل است که جهان قرن بیست و یکم دیگر آن جهان ارباب و رعیتی قرن ۱۶ نیست که برخی کشورها بتوانند زور بگویند و به واسطه برخورداری از ابزارهای قدرت (نظامی، اقتصادی و ارتباطی) عده ای دیگر را تحت فرمان و قیومیت خود درآورند.

ادامه مطلب

دنیا در حال دگرگونی است

زوال دموکراسی ها با ظهور چین و رشد ناسیونالیسم اقتدارگرا و پوپولیسم

بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ر یک نگاه اجمالی باید گفت که در آغاز هزاره سوم، با برآمدن چین و سایر ممالک شرقی که گوی سبقت را از غرب می ربایند، افول و تشدید محسوس بحران در دنیای غرب، در آمریکای شمالی و به ویژه در اروپا و همینطور ظهور ناسیونالیسم، پوپولیسم و پروتکسیونیسم که زائیده چنین فرآیندی است، دگردیسی محتومی در مناسبات کلاسیک و مستقر بین المللی درحال وقوع است و بلوک بندی های سیاسی و اقتصادی نوینی دارد شکل می گیرد. دموکراسی های انتخابی، در این شرایط متغیر و دیگرگونه، به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند و معلوم نیست تا نیمه یا حداکثر انتهای قرن بتوانند همانند نیمه دوم قرن گذشته، همچنان به رشد و بقای خود ادامه دهند.

ادامه مطلب