بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: در سه جمهوری منطقه قفقاز، تنها در جمهوری آذربایجان است که ریاست جمهوری از پدر به پسر به ارث رسیده و با تغییرات قانون اساسی، پست ریاست جمهوری دائمی شده است.
ادامه مطلب
محمد رضایی در یادداشتی می نویسد: چهار کشور پیشنهاددهنده نشست کابل، نه تنها به هدف‌های‌شان دست نیافتند، بلکه زمینه برای مذاکره طالبان از موضع قدرت با جامعه بین‌الملل در دوحه را فراهم آوردند.
ادامه مطلب
فاطمه خلیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور هند بر اساس آخرین آمار صندوق بین‌المللی پول، با رشد مثبت هفت درصدی تولید ناخالص ملی در سال ۲۰۲۳ و دستیابی به رتبه پنجم اقتصاد دنیا، در جایگاهی بالاتر از بریتانیا و در یک قدمی آلمان قرار گرفت و چشم‌های تحلیلگران اقتصاد سیاسی جهان را به خود دوخت. در ادامه رشد اقتصادی پر سرعت خود، کشور هند در هفته‌ی جاری به استقبال بودجه خود در سال ۲۰۲۴ رفته است. بودجه‌ای که موقت اما به عقیده‌ی بسیاری، بر انتخابات پیش روی هند بسیار اثرگذار خواهد بود.
ادامه مطلب
علی شمس اردگانی طی یادداشتی می نوسد: در نیم‌قرن اخیر هر روز خبری از اغتشاش و درگیری در همسایه شرقی ایران می‌رسد و لاجرم همه در جست‌وجوی آثار چنین رویکردهایی در رابطه با ایران برمی‌آیند. بخش بزرگی از پدیده‌های ناآرامی در «کشور افغانستان» به‌ویژه در حوزه مهاجرت، مهاجران و آوارگان «افغان» و اثر آن در اقتصاد اجتماعی کشورمان رخ‌نمون میشود. بوروکرات‌های دولت، این آوارگان را بیگانه می‌پندارند و حضور آنان را برنمی‌تابند و مردمان را هم به پذیرش این باور رهنمون می‌‌شوند. چندان که در بیگانه‌شمردن «افغان»ها را همانند اتباع دیگر کشورها مثل میانمار و گواتمالا می‌شمارند؛ ولی واقعیت استثنائی افغانستان به‌عنوان یک کشور در این است که عمده پهنه این «کشور» پاره بزرگی از «خراسان بزرگ» است.
ادامه مطلب
احسان هوشمند در یادداشتی می نویسد: طرح دوباره عطش روسیه برای دریافت امتیازاتی از ایران در دریای مازندران به‌ویژه درباره گاز میدان‌های بزرگ و کوچک چالوس باید در راستای عطش و طمع تاریخی روس‌ها به اخذ امتیازات از ایران تعبیر شود و برای ایرانیان یادآور خاطرات تلخی است. با توجه به حساسیت افکار عمومی و نیز صراحت قانون اساسی درباره ممنوعیت اعطای هر نوع امتیازی که موجب سلطه بیگانگان بر منابع طبیعی و اقتصادی کشور میشود، ضروری است از سویی مسئولان دولتی درباره سرنوشت دریای مازندران، سرنوشت قرارداد جدید با روسیه و مفاد آن و نیز موضوع میدان گازی چالوس به‌روشنی ملت ایران را در جریان قرار دهند و از دیگر سو رسانه‌های کشور دراین‌باره بیش از گذشته اطلاع‌رسانی کنند. بی‌توجهی به افکار عمومی دراین‌باره به دامن‌زدن به شایعات و پیامدهای بعدی منجر میشود که به نفع هیچ‌کس نیست
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «جهان چند قطبی» مطلوب روسیه چگونه است؟ این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که معمولا چنین برداشت می شود که در پشت واژه ها و اصطلاحات مشترک مفاهیم مشترکی هم وجود دارد و وقتی تهران، مسکو، پکن و استانبول از «جهان چند قطبی» می گویند همگی یک فهم واحد از این جهان دارند.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی می نویسد: علیف که در راس یک الیگارشی خانوادگی فاسد و سرکوبگر قرار دارد، دیکتاتوری غرب گرا محسوب می شود. خوش پوشی و آراستگی و تسلط بر زبان انگلیسی او را در جایگاه "مستبدی شیک" قرار می دهد که بری از لفاظی های ضد غربی و هنجارشکنی های کلامی است.
ادامه مطلب
علی رضوان پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از حمله تلافی جویانه پاکستان، چین برای کاهش تنش ها شروع به ایفای "نقش سازنده" خود کرد. چهار روز بعد از این اتفاق، پکن اعلام کرد در ارتباط نزدیک با مقامات ایران و پاکستان است. وانگ ونبین، سخنگوی وزارت امور خارجه چین، ایران و پاکستان را کشورهای دوست چین خواند و تاکید کرد که «چین متعهد به حفظ صلح و ثبات منطقه‌ای و بین‌المللی است».
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: چین با بهره گیری از تغییرات اقلیمی (که خود یکی از مهمترین تولید کنندگان گاز‌های گلخانه‌ای است)، که موجب ذوب شدن یخ‌های اقیانوس منجمد شمالی در شمال روسیه و امکان کشتیرانی تجاری را ممکن کرده است، «راه ابریشم یخی» را تعریف کرده است که بدون بهره گیری از خاورمیانه نا آرام، قصد آن دارد که با تجهیز ناوگان تجاری از دریای چین جنوبی به سمت دریای ژاپن و با گذر از تنگه برینگ وارد آب‌های منجمد شمالی شود و در طول ساحل روسیه در مسیری شرقی-غربی به شمال اروپا برسد.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید روسیه و کشورهای منطقه از درک خطر روز افزون تروریسم در خاک افغانستان تحت کنترل طالبان، احساس مسئولیت کنند، اما واقعیت مسئله این است که افغانستان با بودن طالبان به هر شکلی یا حکومت مشارکتی و یا موجودیت خود طالبان در قدرت به شکل فعلی، نمی تواند به ثبات برسد.
ادامه مطلب