آسیا و آفریقا

در وبینار دیپلماسی ایرانی با حضور آقایان زبیب، خوشرو، خرازی و عبداللهی بررسی شد

سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین از فرصت تا واقعیت+ویدئو

در وبینار دیپلماسی ایرانی که به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد، سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین مورد بررسی قرار گرفت. در این وبینار، آقایان رضا زبیب، دستیار وزیر امور خارجه در امور آسیا و اقیانوسیه، غلامعلی خوشرو، سفیر سابق ایران در سازمان ملل، سید محمد صادق خرازی، مدیر مسئول دیپلماسی ایرانی و سفیر اسبق ایران در فرانسه و سازمان ملل و محسن عبداللهی، سردبیر سایت چین نگار به ایراد سخنرانی پرداختند.

ادامه مطلب

رویکردی به اظهارنظرهای موجود درباره سند همکاری ایران و چین

چرا ایرانی ها به قدرت های بزرگ بی اعتمادند؟!

امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نقد و بررسی و تحلیل محتوای این توافق یا نقشه راه، خود مجال دیگری می طلبد و نیازمند تعیین تکلیف نهائی و البته انتشار متن کامل آن است. اما در این نوشتار به بهانه این موضوع و طوفانی که در سطح نخبگان، سیاسیون، افکار عمومی و رسانه ها به پا کرده، به طرح و بررسی این پرسش مبنائی می پردازیم که علت رویکرد انتقادی و مخالفت تاریخی ایرانیان با قدرت های بزرگ و توافقات و تعاملاتی از این دست چیست و چرا دست کم بخش مهمی از نخبگان جامعه و حتی مردم عادی رویکرد بدبینانه یا نه چندان خوشبینانه ای در برابر چنین توافقاتی دارند؟

ادامه مطلب

نشست مطبوعاتی سخنگوی وزارت امور خارجه با خبرنگاران

موسوی: کره استقلالش را نشان دهد/در وقت مقتضی جواب امریکا را خواهیم داد

موسوی با بیان اینکه در سطح بین المللی نیز از طریق دفتر نمایندگی کشورمان در سازمان ملل اقداماتی را انجام داده ایم و برخی از اقدامات دیگر نیز در حال انجام است افزود: به محض اینکه گزارش نهایی که در برگیرنده جزئیات است به دست ما برسد سایر اقدامات حقوقی و دیپلماتیک خود را اعم از شکایت و پیگیری انجام خواهیم داد. ایران در وقت مقتضی پاسخ این اقدام تروریستی آمریکا را انجام خواهد داد./

ادامه مطلب

نگرانی های روشن پکن و سیاست های نامفهوم امریکا

همه درباره‌ دلیل جنگ سرد بین آمریکا و چین دچار بدفهمی شده‌اند

استفان والت می نویسد: مقامات و کارشناسان آمریکا دلایلی مانند «تمایل رهبران چین برای توسعه‌ یک الگوی بسته‌ استبدادی به جای حاکمیت‌های دموکراتیک و اقتصادهای بازار آزاد»، «تفاوت حزب کمونیست امروزی چین با ۱۰ سال قبل و گرایش آن به نابودی ایده‌ها، دموکراسی‌ها و ارزش‌های غربی»، «هدف حزب کمونیست برای تقویت حاکمیت این حزب و گسترش نفوذ آن در سراسر جهان» را برای دشمنی ایالات متحده با چین مطرح و تاکید می‌کنند که تنها راه برون رفت از این بن‌بست «دگرش رفتار حاکمان چین و بازگشت آنها به روحیه‌ 'اصلاح و گشایش' و آزادی‌های بیشتر است.» برخی‌ها حتی شی جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین، را دلیل جنگ سرد دو کشور می‌شناسند.

ادامه مطلب

دهلی نو دنبال گسترش روابط با پایتخت های عربی به جای تهران

هند امریکا و اعراب را به ایران ترجیح می دهد

ایندین اکسپرس در یادداشتی می نویسد: برخی از نخبگان سیاست خارجی، سیاست هند در قبال ایران را محکی برای «استقلال راهبردی» دهلی نو می دانند و انتظار دارند دهلی نو رابطه خود با ایران را بدون ارجاع به محاسبات سود و زیان و روابط متشنج ایران با دیگر کشورهای دارای روابط مهم با هند پیش ببرد. هیچ دولتی در هند چنین پیشنهادی را نمی پذیرد.

ادامه مطلب

مشکل امروز ایران، ضعف مدیریتی در استفاده از فرصت های داخلی و خارجی است

به کارگیری راهبرد «موازنه گریزان»، بهترین سناریوی تهران در تعامل با شرق و غرب

نوذر شفیعی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که تلاش جمهوری اسلامی ایران برای انعقاد و امضای پیمان مشارکت استراتژیک جامع با چین لزوماً به معنای نادیده گرفتن سیاست و راهبرد نه شرقی، نه غربی و تبدیل شدن مستمره چین نیست. در این شرایط ایران باید یک «دیپلماسی همه جانبه» را در پیش بگیرد تا بتواند از ظرفیت های کشورهای مختلف برای توسعه و پیشرفت خود استفاده کند. مشکل امروز ایران وارد شدن به این بلوک یا آن بلوک نیست، مشکل ایران ضعف مدیریتی در استفاده از فرصت هاست؛ چه فرصت های داخلی و چه فرصت های خارجی. بنابراین ما بیش و پیش از آنچه سراسیمه به سمت تعامل صرف با شرق و یا غرب پیش رویم، سعی کنیم نوعی «موازنه گریزان» را در پیش بگیریم. این موازنه عبارت است از احساس تعلق به هرکدام از این بلوک ها، اما در عین حال باید رعایت فاصله از حیث وابستگی و سرسپردگی به هر کدام از این بلوک ها در نظر گرفته شود. این تعبیر دیگری از همان موازنه منفی یا سیاست نه شرقی، نه غربی است.

ادامه مطلب

داستان واشنگتن و پکن

چین، آمریکا و انتخابات نوامبر

محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: آمریکایی ها به صورت تدریجی و آرام از ۲۰۰۵ به بعد شکایت های خود را از روش و منش چینی ها در تجارت، نقش آفرینی جهانی، استفاده از فناوری و مقررات بین المللی به خصوص در سازمان تجارت جهانی (WTO) مطرح می کردند ولی با واکنش های دیپلماتیک و به آینده موکول کردن (Procrastination) چینی ها رو به رو می شدند، تا اینکه دولت ترامپ اعتراضاتِ بدنۀ سیاست گذاری آمریکا را به استراتژی تقابل با چین تبدیل کرد.

ادامه مطلب

نگاه رادیکال نزد هر دو طیف موافقان و مخالفان سندی راهبردی ایران با چین و روسیه وجود دارد

لزوم گسترش روابط با شرق و غرب به جای گسترش صرف روابط با شرق

فریدون مجلسی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که اگر چه چین در حال تبدیل شدن به یک ابرقدرت اقتصادی است. از آن طرف هم نمی توان توانایی‌های نظامی و امنیتی روسیه، همکاری های پکن و مسکو با تهران را در بسیاری از پرونده‌های امنیتی، نظامی و دیپلماتیک منطقه ای و نیز حمایت سیاسی مسکو و پکن با رای وتوی خود در شورای امنیت را نادیده گرفت. اما نباید ذیل این شرایط و همچنین برای عبور و برون رفت از چالش ها و مشکلات کنونی کشور به سمت توسعه مناسبات یک طرفه پیش رویم که عملاً ایران تنها مجبور به دادن امتیاز به روسیه و چین در سایه این قراردادها شود.

ادامه مطلب

به موفقیت سند همکاری ایران و چین کمک کنیم

سرگردانی سیاستگذاری ایرانی: از افسانه برجام تا توافق چینی!

اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر خلاف بسیاری اظهارنظرها پیرامون معایب و مزایای مطلق و بی‌سابقه توافق راهبردی ایران و چین که حتی برخی به اشتباه آن را ترکمنچای دوم نام نهاده‌اند، شاید این توافق را بتوان یک تاکتیک سیاستگذاران خارجی ایران برای کاهش فشار تحریم‌های آمریکا برشمرد، اما به صراحت باید گفت که توافق راهبردی ایران و چین تنها گزینه و سیاست مناسب برای خروج از بحران کنونی ایران نیست و سیاستگذاران ارشد ایرانی باید از سیاستگذاری خیر و شر دست بردارند و یک سیاستگذاری همه‌جانبه و متعامل در نظام جهانی را تدوین و اجرایی کنند تا در کنار بهره‌برداری از مزایای روابط راهبردی با چین، منافع روابط با غرب و به‌خصوص آمریکا را نیز برای ایران جذب کنند.  

ادامه مطلب

وقتی امریکا تهران را به دامن مسکو و پکن می اندازد

چین، پل از «نه شرقی نه غربی» به «هم شرقی هم غربی»

صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همزمان با بحث درباره پیمان استراتژیک با چین، مساله تمدید توافق همکاری بیست ساله با روسیه هم مطرح شده است. امری که بیانگر ارزیابی مجدد ایران از موقعیت بین المللی خود و تعیین اولویت های تازه است. ترجمان این سخن این است که سیاست فشار حداکثری، نتوانسته ایران را به زانو درآورد، اما موفق شده آن را بیش از گذشته به سمت مسکو و پکن براند. 

ادامه مطلب