اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آنچه ناترازی انرژی در بخش‌های برق، گاز، بنزین، آب و ... در ایران نامیده شده، علاوه بر افزایش نارضایتی شهروندان ایرانی، خسارات کلان به اقتصاد و همچنین پرستیژ ایران به عنوان یک منبع بزرگ انرژی را موجب شده، تنها بخشی از ناهنجاری ناترازی در ایران است.
ادامه مطلب
حدود دو هفته پس از آغاز دولت دوم دونالد ترامپ، اولین تحریم‌های جدید امریکا علیه ایران وضع شد و به ادعای مقام‌های امریکایی، «شبکه پیچیده و گسترده» انتقال نفت ایران به چین هدف این تحریم‌ها هستند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید با استفاده از ظرفیت های کشورمان، به خصوص ظرفیت های فرهنگی و اقتصادی و به دور از اقدامات هیجانی برای افزایش همکاری با جمهوری آذربایجان، ترکیه، کشورهای آسیای میانه و همسایگان تلاش سوء تفاهمات را مرتفع و به حساسیت های یکدیگر احترام بگذاریم تا هم از منافع ملی مان دفاع و هم منطقه را به سوی ثبات هدایت کنیم.
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از منظر جامعه‌شناختی، پیامدهای ناشی از قرار گرفتن ایران در لیست سیاه گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم بر کودکان تأثیرگذار است. تحریم‌های مالی و محدودیت‌های اقتصادی تحمیلی، چرخه‌ای از فقر و نابرابری را تقویت کرده و باعث شده است کودکان به‌عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها، قربانی این بحران شوند.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عمدتاً اخبار ملاقات و صحبت‌های سیاسی در مورد این اجلاس، تبدیل به عناوین گزارش‌های رسانه‌ها می‌شود. دونالد ترامپ، حضور فیزیکی در این اجلاس نداشت و به صورت مجازی، سخنرانی کرد، ولی مهمترین بحثی که بر همه مباحث سایه افکند، دوران ریاست جمهوری او و ماهیت حرکت‌های داخلی و خارجی آمریکا بود. شرکت در اجلاس داووس، تبدیل به یک زیارت اقتصادی و سیاسی، برای نخبگان حاکم در گوشه و کنار جهان به صورت سالانه شده است.
ادامه مطلب
محمد طبیبیان در یادداشتی می نویسد: من برای جناب رئیس جمهور احساس همدردی دارم. ماجراهای اخیر سفر اهواز ایشان از وجوه مختلف تأثر انگیز است، چه اگر از دید مردم نگاه کنیم و چه از دید دولت. باید یادآور شد که اقتصاد یک سیستم به هم پیوسته است. اگر جایی منابع مصرف یا ضایع شود درجای دیگری کمبودش ظاهر خواهد شد، نمی‌شود گفت ای مردم، یا ای اقتصاد کشور! شما به این طرف نگاه نکنید کاری هم نداشته باشید. بلکه آن طرف دیگر نگاه کنید و سعی کنید با هرچه موجود است ثمرات شگرف ایجاد کنید. برادر جان اقتصاد علم اعداد است این طور نمی شود.
ادامه مطلب
علیرضا مکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اما در این میان مخصوصا با مطرح شدن بحث رقابت میان قدرت های بزرگ در اسناد امنیت ملی ایالات متحده، روسیه، چین و اروپایی ها به تدریج فضا جایگاه راهبردی خود را در این رقابت جدید باز یافته است. در میان تمام قدرت های مدعی رقابت های فضایی به نظر می رسد که در حال حاضر امریکایی ها، چینی ها، اروپایی ها و ژاپنی ها طرح ها و اعتبارات بیشتر و منسجم تری برای تسلط بر فضا دارا هستند. رقابتی که از بسیاری جهات برای قدرت های بین المللی جنبه بسیار حیاتی دارد و صرفا بحث رقابت بر سر پرستیژ و اعتبار نیست.
ادامه مطلب
حسین راغفر در گفت وگویی باور دارد: بازگشت ترامپ به کاخ سفید صرفاً یک توجیه برای افزایش نرخ ارز در روزهای اخیر است در حالی که نهادهای انحصارگر، منتفعان تحریم و خصولتی‌ها، بازیگردانان سقوط ارزش پول ملی هستند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی درباره نشست داوس می نویسد: حدود ۳۰۰۰ نفر از ۱۳۰ کشور در این اجلاس شرکت کردند و ۱۶۰۰ شرکت (۴۵ درصد از آمریکا) در آن حضور داشتند. ۳۵۰ مقام دولتی شامل ۶۰ رئیس دولت نیز مشارکت کردند. ۱۷۰ نماینده از گروه‌های جامعه مدنی از هر پنج قاره نیز فرصت اثرگذاری بر موضوعات و مباحث را داشتند. حدود ۲۵۰ استاد دانشگاه یا محقق یا نویسنده به دعوت داوُس، آخرین دستاوردهای علمی و دیدگاه‌های خود را در حدود ۳۰۰ جلسه طی پنج روز مطرح کردند. دونالد ترامپ در روز چهارم کنفرانس به صورت آنلاین حدود ۲۰ دقیقه سخنرانی کرد و سی دقیقه به پرسش‌های پنج رئیس هیأت مدیره بانک یا شرکت مالی و نفتی پاسخ داد.
ادامه مطلب
مریم خالقی‌نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: چین برای مقابله با تبلیغات و سلطه غرب، استفاده از رسانه ها را به عنوان سلاحی برای نمایش قدرت نرم خود آغاز کرده است. در دوران ریاست جمهوری شی جین پینگ، چین شاهد تغییر در سیاست های رسانه ای خود بوده و تمرکز خود را بر تاکتیک هایی برای شکل دادن به روایت های اطلاعاتی در سطح بین المللی آغاز کرده است. در این راستا این کشور سرمایه گذاری زیادی در حوزه رسانه انجام داده است. بنابراین، دولت چین از سال ۲۰۰۹ حدود ۶.۶ میلیارد دلار برای بهبود وجهه جهانی این کشور هزینه کرده است.
ادامه مطلب