اخبار
سی‌ودومین بخش از کتاب غریبه
اولین دعوایم در پاریس جدید
وباره، این بار با عقب گاری، به پایم زد. درد آنقدر شدید بود که باعث لرزیدنم شد. دوباره نگاهمان به هم گره خورد، اما حتی یک کلمه عذرخواهی هم از لب‌های جمع شده‌اش خارج نشد. سپس انفجاری در درونم رخ داد، یک هیروشیمای مینیاتوری موقتاً از بین رفت – تردیدها، ترس‌ها، تردیدها و سردرگمی‌هایم. شروع کردم به عربی فحش دادن و ناسزا گفتن به او، آنقدر شدید که احساس کردم می‌توانم به سینه‌اش خنجر بزنم
ادامه مطلب
یادداشت اختصاصی روزنامه‌نگار روس برای دیپلماسی ایرانی
شراکت روس‌ها و صهیونیست‌ها در مبارزه علیه جاده ابریشم جدید
دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تفاوت دیدگاه‌ها بین دو حزب اصلی ایالات متحده در مورد درگیری بین روسیه و اوکراین، عمق اختلافات درون ایالات متحده را آشکار می‌کند. در حالی که هدف بایدن حفظ و آزادسازی تمام اوکراین تاریخی بود، هدف ترامپ این است که نه تنها در مورد اوکراین، بلکه در مورد تمام اروپای شرقی، کاملاً به جاه‌طلبی‌های کرملین عمل کند.
ادامه مطلب
بازتعریف قدرت و ثروت در عصر هوش مصنوعی
تقابل راهبردی آمریکا و چین جدید
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رقابت میان ایالات متحده و جمهوری خلق چین در زمینه هوش مصنوعی، تنها یک جدال فناورانه نیست؛ بلکه رویارویی بر سر بازتعریف ثروت، قدرت اقتصادی و نفوذ راهبردی در جهان دیجیتال به شمار می‌آید.
ادامه مطلب
پیشرفت‌های شکننده در ژنو برای توقف جنگ در اوکراین
ماراتن دیپلماتیک برای نجات طرح صلح جدید
وزیر خارجه آمریکا پس از ماراتن دیپلماتیک ژنو بر سر طرح توقف جنگ اوکراین، از پیشرفت در «سند زنده» صلح خبر داد؛ سندی که هر روز تغییر می‌کند اما هنوز نیازمند تأیید نهایی مسکو است. با وجود خوش‌بینی‌های محتاطانه درباره عبور از «لیست آرزوهای روسیه» و جهش معنادار بازار اوراق قرضه، ضرب‌الاجل پنجشنبه ترامپ همچنان شناور است و دیپلمات‌ها برای جلوگیری از مرگ‌ومیر بیشتر، در حال جنگ با زمان هستند. وزیر خارجه آمریکا پس از خروج از اتاق مذاکره اعتراف کرد که روس‌ها در این معادله «حق رأی» دارند؛ جمله‌ای که نشان می‌دهد کلید پایان جنگ تنها در جیب واشنگتن یا کی‌یف نیست.
ادامه مطلب
درباره قطعنامه جدید آژانس علیه ایران
تداوم حرکت در مسیر بن‌بست جدید
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحمیل موضوعات مرتبط با توان نظامی و به طور مشخص قدرت و برد موشکی ایران به عنوان پیش‌شرطی برای ورود به گفت‌وگوی هسته‌ای تنها به پیچیده‌تر شدن منازعه منجر می‌شود و دستیابی به یک الگوی تعامل را به افقی دورتر – یا حتی غیرقابل انتظار – موکول می‌کند.
ادامه مطلب