امیرمحسن شاه‌شرقی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بهترین تعبیر برای نقش «مانموهان سینگ» را می‌توان با الهام از مصاحبه خود وی با کارن تاپار در سال ۱۹۹۹ این‌گونه صورت‌بندی کرد: دکتر «مانموهان سینگ» به مثابه یک بوروکرات عملگرا، برای «سوار شدن به قطار بر برنامه حرکت منقضی و قدیمی» اصرار نمی‌ورزید و «زندانی حقایق سقوط کرده» نبود.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محافل سیاسی لیبرال آمریکا از این مرد به عنوان رئیس جمهور سایه نام بردند و مداخله او در این روند قانون‌گذاری را بدعت شگفتی آور قلمداد کردند.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می‌رسد، تحلیل‌هایی که تا کنون در حوزه تحولات منطقه صورت گرفته بیشتر در قالب رویکرد سنتی و نیوتنی بوده و به همین دلیل نتوانسته تصویر درست و دقیقی از این تحولات ارائه دهد. به عبارت دیگر، تحلیل‌های سیاست خارجی در ایران و سایر کشورهای منطقه بسیار به الگوی فیزیک نیوتنی نزدیک بوده که بر اتم محوری و جبرگرایی (دولت محوری و پیش بینی پذیری حوادث) تکیه داشته است. بنابراین تغییر دولت در سوریه یک مورد مطالعاتی جدید و جالب است که می تواند برای تحلیل‌گران و تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل مفید باشد و به آنها در انتخاب رویکرد تحلیلی جدید کمک کند.
ادامه مطلب