اخبار

کریدور راه توسعه عراق؛ فرصت ژئواکونومیک یا تهدید ژئوپلیتیک برای ایران؟
ابوالفضل حسینی نیک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: راه توسعه عراق پروژهای استراتژیک است که نهتنها برای بغداد، بلکه برای کل منطقه پیامدهای ژرفی به همراه دارد. برای ایران، این طرح در عین حال که فرصتهایی برای مشارکت اقتصادی و ترانزیتی فراهم میکند، تهدیدهایی جدی نیز متوجه جایگاه ژئوپلیتیک کشور میسازد. در چنین شرایطی، سیاست انفعال هزینهزا خواهد بود.
ادامه مطلب
صدای کرکننده جنایت
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: محققا صداهای آگاه و اخلاقمحور، زیر سایه سنگین کاکیستوکراسی، نژادپرستی نهادینه و نظامیگری افسارگسیخته در رژیم صهیونیستی، بهتدریج در حال خاموش شدناند. بحران اسرائیل و غزه، بحرانی اخلاقی، سیاسی، انسانی و ساختاری است. آنچه امروز شاهد آن هستیم، نه فقط یک جنگ، بلکه نمایش سقوط یک دولت به ورطه فساد، خشونت و بیاعتباری جهانی است.
ادامه مطلب
تأثیر روابط مسکو - باکو بر کریدور زنگزور
مجید روحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: این نوشتار، ترجمه، تلخیص و برداشتی از دو محقق یکی آندری پتروف و همچنین مرکز استراتژی اوراسیای جدید است که اهمیت آذربایجان در سیاست خارجی روسیه و همچنین نگاه آذربایجان به روسیه را نشان میدهد. با مطالعه آن، میتوان درک کرد که چرا روسیه از کریدور زنگزور حمایت میکند.
ادامه مطلب
مذاکرات همچنان در بنبست
علی موسوی خلخالی در یادداشتی مینویسد: برای همین نمیتوان انتظار داشت که گفتوگویی از سر گرفته شود چرا که شرایط آن مهیا نیست. اگر تهران واقعا به مذاکرات فکر میکند آن طور که مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری کشورمان، بیان کرده و گفته است که چارهای جز مذاکره نداریم، اکنون باید پرسید در صورت بازگشت به میز مذاکره تهران چه ابتکار عملی دارد؟ به عبارت دیگر باید گفت تهران زمانی میتواند به فکر مذاکرات باشد و احیانا نتیجه از آن را انتظار داشته باشد که خود ابتکار عمل را به دست گیرد و برنامهای برای مذاکرات داشته باشد. در غیر این صورت اگر به میز مذاکرات هم برگردد صرفا شنونده حرفهای طرف مقابل که خالی از دیکته نیست، خواهد بود و باز هم با دست خالی باز خواهد گشت و صرفا مذاکرهای در حد مذاکره انجام داده است. در این حالت بهتر است اصلا به مذاکرات ورود نکند که صرفا شنونده حرفهای قابل پیشبینی طرفهای مقابل باشد.
ادامه مطلب
مسیر پرپیچوخم دیپلماسی ترامپ، پوتین و زلنسکی
دیدار روز جمعه ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ در آلاسکا که بسیاری از رسانهها آن را «یخشکنی سیاسی» توصیف کردند، تنها آغاز سلسلهای از تحرکات تازه در پرونده اوکراین بود. عصر روز دوشنبه، ترامپ میزبان ولودیمیر زلنسکی و هفت تن از رهبران اروپایی در کاخ سفید بود. جلسهای که بهزعم ناظران قرار بود بر موضوع «تضمینهای امنیتی برای اوکراین» متمرکز باشد، به شکلی غیرمنتظره با تماس مستقیم ترامپ با رئیسجمهور روسیه به مدت ۴۰ دقیقه به نقطه عطفی تبدیل شد.
ادامه مطلب
شوخی یا محاسبه بزرگ؟
سال ۱۹۷۲، ریچارد نیکسون با سفری غیرمنتظره به پکن، صفحهای تازه از دیپلماسی جهانی را ورق زد. چین کمونیست و آمریکا، دو دشمن سرسخت ایدئولوژیک، در یک قاب دیده شدند و جهان شگفتزده ماند. پشت لبخندهای دیپلماتیک، منافع استراتژیک بزرگی پنهان بود: مهار شوروی، شکستن انزوای چین و بازکردن راهی تازه در روابط بینالملل. این سفر نشان داد حضور فعال پای میز مذاکره و مدیریت هوشمند فرصتها، حتی میان رقبای ایدئولوژیک، میتواند تحولات تاریخی رقم بزند.
ادامه مطلب
چرا در جنگ ۱۲ روزه حشد الشعبی ورود نکرد؟
بورجو اوزچلیک و تامر بداوی در یادداشت مشترکی که در اندیشکده روسی منتشر کردهاند، مینویسند: چرا گروههای مسلح همسو با ایران در عراق، با وجود تعهدات قبلی مبنی بر تلافی در صورت مداخله واشنگتن در طول جنگ اسرائیل و ایران، از پیوستن به ضدحمله تهران به پایگاههای نظامی ایالات متحده خودداری کردند؟
ادامه مطلب
اسرائیل معلق میان مدلهای لیبی، لبنان و تمایلات امریکا برسر ایران
مرکز امارات للسیاسات در مقاله خود ارزیابیهای اسرائیل از تأثیر جنگ بر قابلیتهای هستهای ایران را بررسی میکند و سیاستهای بالقوه اسرائیل در قبال آن را در آیندهای قابل پیشبینی ترسیم میکند.
ادامه مطلب
دیدار پوتین و ترامپ زیر ذرهبین
کارشناسان اندیشکده روسی دیدار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا زیر سایه جنگندههای امریکایی را بررسی کردهاند.
ادامه مطلب