اخبار
بازیگران قدرت خود را به رخ می‌کشند
نشست مسکو و معماری تازهٔ امنیتی در اورآسیا
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نشست، روسیه تلاش کرد تا در میانهٔ رقابت سخت شرق و غرب، با نمایش یک هم‌گرایی نوپا اما حساب‌شده، طرح تازه‌ای از «امنیت اورآسیایی» را به نمایش بگذارد. پیام مسکو روشن بود: بازیگران فرامنطقه‌ای، به‌ویژه ایالات متحده، نباید گمان کنند که افغانستان همچنان میدان بی‌هزینه‌ای برای بازگشت و مدیریت بحران از دور باقی مانده است.
ادامه مطلب
تأملی بر پیوستن قزاقستان به «پیمان ابراهیم»
چرا نباید پیوستن قزاقستان به پروژه مشترک ترامپ ـ نتانیاهو را کم اهمیت دانست؟
حسام‌الدین حجت‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ونس که در جلسه ترامپ با رهبران آسیای مرکزی حضور داشت، تصمیم توکایف برای پیوستن به پیمان ابراهیم را یک «سیگنال» توصیف کرد. می‌توان گفت که سیگنال مورد اشاره ونس، فقط برای رهبران کشورهایی همچون عربستان، سوریه یا لبنان ارسال نشده است، بلکه سران دیگر کشورهای آسیای مرکزی را نیز عملاً به پیوستن به پیمان ابراهیم به مثابه مقدمه اجرای گام به گام پروژه خاورمیانه جدید فرامی‌خواند.
ادامه مطلب
کش‌مکش‌ها و انتظاراتی که در پیش است
انتخابات عراق و بازیگران و بازیگردانان صحنه سیاسی
علی موسوی خلخالی می‌نویسد: این انتخابات می‌تواند بسیاری از تعریف‌های سیاسی و موازنه‌های قدرت عراق را تغییر دهد و صحنه‌ای جدید رقم بزند. بی‌شک مهمترین مرحله بعد از برگزاری انتخابات آغاز تلاش‌ها برای تشکیل دولت آینده است. دولتی که سرنوشت عراق را در دست خواهد داشت.
ادامه مطلب
تبیین شرایط نظام بین‌الملل بر حسب احتمال وقوع جنگ جهانی
یک جهان، انبار باروت!
محسن عوضوردی در یادداشتی می‌نویسد: امروز اما، افول نقش آمریکا به عنوان یک هژمون با متر و معیارهای موید قدرت هژمونیک را نمی‌توان شناسایی کرد، زیرا شاهد آن هستیم که میزان تخطی یا تقابل با نظم موجود بین‌الملل توسط سایر کشورها به صورت قابل توجهی افزایش یافته است.
ادامه مطلب
چگونه می‌توان برای یکی از این دو گزینه تصمیم گرفت
سیاست خارجی برای توسعه یا بقا
مصطفی اعلایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: قاعدتاً هیچ حاکمیت ملی و مردم‌سالاری تمایلی برای جنگیدن برای بقا ندارد و نمی‌خواهد ملت خود را درگیر ایستایی در پیشرفت و توسعه کند. اما نکته مهم اینجاست که این سیاست‌ها و راهبردها هستند که کشورها را در مسیر توسعه قرار می‌دهند. و بالعکس، این سیاست‌ها و راهبردهای حاکمیتی هستند که خواسته یا ناخواسته آنها را به‌سوی حرکت برای بقا سوق می‌دهند و آنها را در تله حرکت دایره‌وار و عقب‌ماندگی در قالب اقتدار مبتنی بر افق‌های غیر واقعی سوق می‌دهند.
ادامه مطلب