موسی غنی نژاد در یادداشتی می نویسد: تفاوت لیبرالیسم و سوسیالیسم در این است: لیبرالیسم انسان را آن گونه که هست می‌پذیرد و تلاش می‌کند برای مشکلات وی واقع‌بینانه و با شیوه‌ای صلح‌آمیز چاره‌جویی کند؛ اما سوسیالیسم درصدد تغییر دادن ماهیت انسان و آفرینش نوع جدیدی است، اقدامی ناممکن که عملا نتیجه‌ای جز نابودی میلیون‌ها نفر ندارد.
ادامه مطلب
پدرام سلطانی در یادداشتی می‌نویسد: کشور باید از وضعیت آچمز روی مدیریت تحریم خارج شود، این وضعیت اگرچه امروز را به فردا می رساند اما به هیچ روی رضایت عمومی را افزایش نمی دهد و این موضوع که برای مدت طولانی رضایت عمومی پایین باشد و در مقابل هر روز مطالبات اجتماعی و اقتصادی مردم تنوع و تکثر و تزاید بیابد هر حاکمیتی را از ایجاد ثبات در جامعه و اداره کشور عاجز می کند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ماه های آتی شاهد کشمکش بر سرِتعیین پست های کلیدی اتحادیه از جمله تعیین رئیس کمیسیون در بروکسل خواهد بود و اروپا در قبال شکل گیری نظامات نوین جهانی که با سرشاخ جدید میان چین و آمریکا درحال ظهور است، همچنان دست کوتاه و در حاشیه باقی خواهد ماند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره می نویسد: تهران با مقاومت در برابر سیاست فشار حداکثری واشنگتن، مراقب است گرایش‌های آتش‌افروزانه دولتمردان امریکایی و متحدان منطقه‌ای آنان، به ورطه‌ای نغلطد که مطلوب جنگ طلبان است. بسا در حال حاضر دو دیدگاه به شکل هم‌پوشاننده عمل می‌کنند؛ از یکسو مراقبت در عدم تشدید بحران و از سوی دیگر به عنوان راه حل کنترل کننده، خواستار حفظ وضع موجود تا ایجاد فرصت‌های تازه در آینده است. به این ترتیب دیپلماسی، کلیدی و اصلی‌ترین ابزار در حال حاضر است؛ اگرچه نمی توان با اطمینان گفت که بخت دیپلماسی دوباره گل کرده است.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: تحریم و ترامپ هم که نباشد بالاخره ما نباید به اقتصادی با میانگین رشد اقتصادی ۲.۴ درصدی، نرخ بیکاری و تورم دوررقمی، نظام مالیاتی ناکارآمد ناعادلانه، نظام بانکی مشحون از ناکارآمدی و فساد، حکمرانی محیط زیستی مخرب و نابودکننده سرزمین، فساد فزاینده و سیاست و حمایت اجتماعی ناکارآمد و غیرهدفمند، و نظام پخمه‌گزین خلاقیت‌کش اداری جلّاسان گردگو رضایت دهیم. ایران و ایرانی شایسته این وضعیت نیست.
ادامه مطلب
محمد حسین ادیب می نویسد: طی بیست سال اخیر، مرکز ثقل اقتصاد جهانی از آمریکا به چین و کشورهای نفتی منتقل شد، اگر اقتصاد جهان با همین فرمان پیش برود به زودی آمریکا به قدرت اقتصادی درجه دو تبدیل می شود و این کشور تبدیل شدن به قدرت اقتصادی درجه دو را بر نمی تابد. هدف آمریکا، بازگرداندن مرکز ثقل اقتصاد جهانی از چین و کشورهای نفتی به آمریکاست.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نفت و گاز و بزرگی جغرافیای ایران برای ترکیه، این میراث دار امپراتوری تجزیه شده عثمانی، اگر محل حسد نبوده، همیشه محل غبطه بوده است. از منظر ترکیه جنگ احتمالی میان ایران و آمریکا اگر موجب تجزیه ایران نشود، این پهنه جغرافیای قدرتمند را برای مدت ها از عرصه رقابت با این کشور دور خواهد کرد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منطقه ما بیش از آنکه به گروکشی ها و نشست های فوق العاده برای جبهه بندی های جدید نیاز داشته باشد، به یک «سیستم امنیتی مشترک» با حضور همه کشورهای همسایه محتاج است تا حضور قدرتهای خارجی را ناموجه کند و با ایجاد امنیتی بومی، سرمایه گذاران و گردشگران و به دنبال آنها رونق و شکوفایی را به منطقه برگرداند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مسأله این نیست که راهبرد نه جنگ و نه مذاکره در شرایط فعلی درست هست یا نیست، بلکه به شرط درستی، باز هم کفایت نمی‌کند. «نه جنگ» و «نه مذاکره» هر دو با «نه» شروع می‌شوند و به معنای بی‌کنشی یا فقدان کنش فعال هستند. فقدان کنش فعال در چنین وضعیتی که بدون هر گونه اقدام تنش‌آمیز دیگری از سوی آمریکا، تنش افزایش می‌یابد، به معنای عدم کفایت این موضع به تنهایی است.
ادامه مطلب