مصطفی ملیکان: پیدایش حکومت های توتالیتر که بر همه جوانب زندگی شهروندان چنگ می اندازند مثل حکومت هیتلر، استالین، پول پت، صدام و .... اگر شما ذره ای سودای اخلاقی بودن داشته باشی، باید با این حکومتها دربیافتی که خطر از دست دادن جان هم هست و آزادی و امنیت انسان به خطر می افتد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: روپائیان در یک‌سال و اندی گذشته با وجود مخالفت در خروج امریکا از برجام، در بسیاری از مواضع دولت این کشور علیه سیاست‌های تهران هم‌سویی نشان داده و در شمار خواست‌هایشان قرار داده‌اند. تعلل اروپائیان در اجرای سیاست‌های عملی برای جبران خسارت‌های ایران، می‌تواند به عنوان راهکاری برای ارزیابی تأثیر سیاست فشار حداکثری و نتایج فرساینده آن بر بنیه سیاسی و اقتصادی این کشور تلقی شده و از همین رو تردید تهران را در تعهد اروپائیان به اجرای وعده‌هایشان تشویق کند.
ادامه مطلب
علی ربیعی در یادداشتی می نویسد: در دوره قبل با وجود تحریم‌های بین‌المللی و قطعنامه‌های متعدد شورای امنیت، در جهان تبدیل به یک جزیره شده بودیم. همان قطعنامه‌هایی که رئیس وقت دولت آنها را کاغذپاره می‌نامید و با ورود به مباحث بی‌حاصل و بی‌فایده تاریخی، خود را کنار نظام‌های پرمساله، فروریخته و آتش افروز گذاشته بود. اما رأی مردم راه را تغییر داد. جایگاه ایران در نظام بین‌الملل به واسطه مذاکراتی که منجر به توافق بین‌المللی هسته‌ای شد، بهبود یافت.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ضرورت غیرقابل اجتناب است که راه های تعاملیِ برون رفت از فشارها و مخاطرات با فراست، واقع بینی و فرصت سنجی، یافته شود که زمان به سود کشور جریان ندارد. همزمان باید راهبرد "مقاومت" نیز تعیین شود، ساختارهای اساسی و عملیاتی آن طراحی و آفت ها و فسادزدگی ها با صلابت و عدالت سرکوب و اعتماد آسیب دیده مردم اعاده شود.
ادامه مطلب
نعمت اله مظفرپور، پژوهشگر حوزه فلسفه سیاسی و دیپلماسی و نویسنده کتاب رویارویی آرمانشهرگرایان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تنش زدایی و مقاومت نیازمند بازتعریف ملی و تفهم نوین است. تنش زدایی اگر با هدف کاهش شدت مساله امنیت، گشایش مدنی و فضا سازی برای نگاه حل المسائلی و نیز ایجاد فرصت فربه شدن نظام اسلامی باشد (نه هدف سکولار و منجر به استحاله) اقدامی انقلابی است. در این منطق، هر کس تنش زداتر، انقلابی تر، اصول گراتر، پایدارتر ومقاوم تر است.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: ماجرای ما و آمریکا بعد از برجام، یک رویداد بزرگ سیاسی است. اما این تجربه به شرطی به یک تجربه پربرکت جمعی تبدیل خواهد شد که هر یک از بازیگران دامن خود را به تجربه بیالاید، خیس شود و خود را بازآفرینی کند. ظرفیت بازآفرینی را هنگامی می‌توان افزایش داد که بازیگران از خیال تحقق یک هدف بزرگ در زمان کوتاه دست بردارند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: دو سفر فشرده «محمد جواد ظریف» به محل اجلاس سران گروه هفت و اظهارات مقام‌های ایرانی در تمایل به راه‌حل‌های دیپلماتیک، توپ را به زمین دولت امریکا انداخته است. «دونالد ترامپ» در بیاریتس نه تنها درباره ایران، بلکه دیگر مسائلی که خود به وجود آورنده آنها بوده در اقلیت قرار دارد؛ مسائلی چون تجارت جهانی، و سیاست‌های یکجانبه‌گرا که سبب ازهم‌پاشی اجماع اروپا ـ امریکا در بسیاری از مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای شده است.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: طراحی و عملیاتی کردن اقدامات برای ایجاد جاذبه در عرصه سیاست خارجی، نیازمند توجه به مزیت ها، ارتقای توانمندی ها و برطرف کردن نقاط ضعف و آسیب است و این امر در سایه اجماع ملی و تجمیع ظرفیت ها صورت می گیرد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: ثبات سازی در ذهنِ شهروندان و آینده ای که منتظر آنهاست، مهمترین جهت‌گیری سیاست خارجی است. مذاکرات، برای اصلاحِ سیاستِ خارجی آمریکا و یا اقناعِ اروپایی‌ها نیست، بلکه باید به منظور ثبات سازی زندگی شهروندان در داخلِ کشور طراحی و مدیریت شوند. شاید مفید باشد به جایِ اقناع دیگران، قدری برای افزایش سطح دانش و تنظیم اولویت‌ها، کتاب و Textbookبخوانیم.
ادامه مطلب
حمیدرضا جلایی پور در یادداشتی می نویسد: طبق روایت جدیدی که ناسیونالیست‌های هندو و دولت دست‌راستی نارندرا مودی ــ نخست‌وزیر کنونی هند ــ ارائه می‌کند، سرزمین و سکونت‌گاه اولیه آریایی‌ها هند بود، از آن‌جا به فلات ایران رفتند و بعد هم به اروپا.
ادامه مطلب