محمد حسین ادیب می نویسد: طی بیست سال اخیر، مرکز ثقل اقتصاد جهانی از آمریکا به چین و کشورهای نفتی منتقل شد، اگر اقتصاد جهان با همین فرمان پیش برود به زودی آمریکا به قدرت اقتصادی درجه دو تبدیل می شود و این کشور تبدیل شدن به قدرت اقتصادی درجه دو را بر نمی تابد. هدف آمریکا، بازگرداندن مرکز ثقل اقتصاد جهانی از چین و کشورهای نفتی به آمریکاست.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نفت و گاز و بزرگی جغرافیای ایران برای ترکیه، این میراث دار امپراتوری تجزیه شده عثمانی، اگر محل حسد نبوده، همیشه محل غبطه بوده است. از منظر ترکیه جنگ احتمالی میان ایران و آمریکا اگر موجب تجزیه ایران نشود، این پهنه جغرافیای قدرتمند را برای مدت ها از عرصه رقابت با این کشور دور خواهد کرد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منطقه ما بیش از آنکه به گروکشی ها و نشست های فوق العاده برای جبهه بندی های جدید نیاز داشته باشد، به یک «سیستم امنیتی مشترک» با حضور همه کشورهای همسایه محتاج است تا حضور قدرتهای خارجی را ناموجه کند و با ایجاد امنیتی بومی، سرمایه گذاران و گردشگران و به دنبال آنها رونق و شکوفایی را به منطقه برگرداند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مسأله این نیست که راهبرد نه جنگ و نه مذاکره در شرایط فعلی درست هست یا نیست، بلکه به شرط درستی، باز هم کفایت نمی‌کند. «نه جنگ» و «نه مذاکره» هر دو با «نه» شروع می‌شوند و به معنای بی‌کنشی یا فقدان کنش فعال هستند. فقدان کنش فعال در چنین وضعیتی که بدون هر گونه اقدام تنش‌آمیز دیگری از سوی آمریکا، تنش افزایش می‌یابد، به معنای عدم کفایت این موضع به تنهایی است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره می‌نویسد: دعوت از دولت‌های عربی برای اجلاس فوق‌العاده در جده به معنای آزمون دوباره‌ای است که ریاض می‌خواهد نتایج سیاست‌های ضد ایرانی خود و معدود متحدان منطقه‌ای و امریکایی‌اش را دراین‌باره بسنجد. به زعم دولتمردان سعودی، اکنون زمان طلایی است که می‌شود با سیاست برهنه به مقابله با قدرت و نفوذ منطقه‌ای ایران پرداخت.
ادامه مطلب
صادق ملکی می‌نویسد: امریکا عامل اصلی بحران جاری با ایران است. خروج غیر منطقی از برجام، قرار دادن سپاه در لیست گروه های تروریستی، اعمال تحریم ها و سعی در به صفر رساندن فروش نفت و بخش فلزات همه و همه برای وارد کردن فشاری حداکثری برای وادار ساختن ایران به تسلیم و یا جنگ احتمالی است. برای جهان و افکار عمومی این امر روشن است که ما به عنوان ایران جنگ نمی خواهیم و این امریکاست که به دنبال جنگ است. ترامپ قدرت نمایی را به شکلی در آورده که بیشتر شبیه قدرت نمایی در کف خیابان است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از گذشت یک سال نه تنها ترامپ نتوانسته گره از کار رویدادهای مهم باز کند، بلکه در حال رو به رو شدن با موانع اساسی در سیاست های خارجی در رابطه با بحران های امنیتی با سه کشور کره شمالی، ونزوئلا، ایران و جنگ تجاری با چین است که هر یک به نحوی رهبری او را به چالش می کشند و آزمون فوق العاده ای برای سنجش توانایی کاخ سفید در مدیریت بحران های چند گانه خلق می کنند.
ادامه مطلب
محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحولات اخیر به وضوح نشان داد که تمام تحریم های قبلی سازمان ملل را که تمام قدرت های جهان با اکراه و یا از سر عناد علیه ایران وضع کرده بودند را آمریکا به تنهایی توانسته اعمال و اجرا کند و مخالفین سلاحی جز ناله و نفرین نداشته اند.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اگر به صحنه کنونی برگردیم، تصمیم هفته قبل ایران دائر بر توقف بخشی از تعهدات برجامی، زمان بندی برای ایفای مسئولیت طرف مقابل و ارائه یک برنامه مرحله ای برای استیفای حقوق ملت، اقدامی ضروری برای مدیریت شرایطی است که در آن قرار گرفته ایم.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این پرسش برجسته و تا زمان نگارش این سطور همچنان باقی ماند که آیا اروپائیان در ۶۰ روز ضرب‌الاجل ایران خواهند توانست از خشم این کشور کاسته و آن را در حفظ تعهداتش‌به برجام ترغیب کنند؟ حضور غیر منتظره پمپئو در بروکسل چه اتفاق تازه‌ای را در چاره‌اندیشی وزیران اروپایی رقم می‌زند؟ آیا مأموریت او همسو سازی اروپائیان با سیاست فشار حداکثری به ایران است یا اعلام آمادگی برای تعدیل در مواضعی که منطقه را با خطر جنگ تازه روبه رو کرده است؟ مهم‌تر اینکه آیا حاصل اجلاس بروکسل اعلام مطالبات آمرانه از تهران است؟ یا تلاش واقعی در کنترل خشم آن.
ادامه مطلب