علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این تهدید جدی وجود دارد که در صورت کشیده شدن جنگ به جغرافیای ناتو و با در نظر گرفتن تحولات خونین در خاورمیانه با گذر از خطوط قرمز از سوی نتانیاهو فرض جنگ جهانی جدید چندان دور از دسترس نباشد.
ادامه مطلب
علی رضوانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: فعال‌سازی مکانیسم ماشه، صفحه شطرنج روابط ایران و اروپا را به کلی تغییر داده است. این رابطه اکنون در تاریک‌ترین و پیچیده‌ترین مرحله خود در دهه‌های اخیر قرار دارد. آینده این رابطه نه تنها به اقدامات و عکس‌العمل‌های تهران و بروکسل، بلکه به تحولات گسترده‌تری مانند نتیجه انتخابات آینده در آمریکا، تحولات امنیتی در خاورمیانه و همچنین تحولات داخلی در ایران وابسته است. با این حال، یک واقعیت غیرقابل انکار است: اروپا و ایران به عنوان همسایگان ژئوپلیتیکی، ناگزیر از همزیستی در یک جهان پرآشوب هستند.
ادامه مطلب
شقایق لامع‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تصویب تأسیس «شورای امنیت ملی» (Nationaler Sicherheitsrat – NSR) در ۲۷ اوت ۲۰۲۵ را باید یکی از مهم‌ترین اصلاحات نهادی آلمان پس از جنگ جهانی دوم دانست. نهاد پیشین، «شورای امنیت فدرال» (Bundessicherheitsrat)، عمدتاً بر موضوع صادرات تسلیحات متمرکز بود و نقشی حاشیه‌ای در سیاست‌گذاری امنیتی ایفا می‌کرد.
ادامه مطلب
اقدام تهران در فراخواندن سفرای خود از آلمان، فرانسه و انگلستان برای مشورت، حرکتی بود که پیام‌های چندلایه و معناداری در سطح دیپلماسی بین‌المللی مخابره کرد. این تصمیم در پی تحرکات سه کشور اروپایی برای فعال‌سازی سازوکار حل اختلاف برجام و بازگرداندن تحریم‌های لغوشده شورای امنیت سازمان ملل انجام شد و درواقع پاسخی مستقیم به اقداماتی بود که از نگاه تهران، ناقض روح برجام و تعهدات پیشین طرف‌های غربی به شمار می‌رود.
ادامه مطلب
محسن شریف خدائی طی یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تعبیر «ببر کاغذی» از سوی ترامپ، نه‌تنها قدرت نظامی روسیه را زیر سؤال برد، بلکه به اروپا هشدار داد که وابستگی انرژی به مسکو می‌تواند اعتبار راهبردی آن را تضعیف کند. ادامه خرید نفت و گاز از روسیه، در حالی که جنگ در اوکراین جریان دارد، موجب تعمیق شکاف امنیتی در ناتو شده و این امکان را برای کرملین فراهم می‌آورد تا با پشتوانه مالی به جنگ ادامه دهد.
ادامه مطلب
محسن عوضوردی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: لیبرالیسم، مکتب فردگرایی‌ست که اصالت اختیار و آزادی را نه به مفهوم کلی به نام انسان، که به فرد می‌دهد. تفاوت مفهوم فرد و انسان در نزد نظریه‌پردازان لیبرال به این صورت است که انسان مفهوم کلی با ظرفیت‌های متفاوت و اعجاب انگیز است که تعریفی انتزاعی دارد، اما فرد عینیت مفهوم انتزاعی انسان است. یک فرد با تمام خصایص و ویژگی‌های منحصر به فرد خود، مبحث مورد نظر لیبرال‌هاست.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: افکار عمومی در مناطق وسیعی از جهان از عملکرد رهبران سیاسی و سازمان ملل متحد در پیشگیری از بحران و یافتن راه حل برای جنگ های موجود ناراضی هستند و معلوم نیست آیا اجلاس هشتادم خواهد توانست تا حدودی دیدگاه جهانیان را نسبت به مجامع بین‌المللی و ارزش‌های انسانی و حقوق بشری بهبود ببخشد؟
ادامه مطلب
سفر دوم و «بی‌سابقه» دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، به بریتانیا در حالی انجام شد که خیابان‌های لندن صحنه اعتراضات گسترده علیه او بود. با این حال، در پس این اعتراض‌ها، اهداف عمیق‌تری نهفته بود که نه‌تنها بر روابط اقتصادی دو کشور، بلکه بر مناسبات سیاسی و حتی موقعیت بین‌المللی بریتانیا و آمریکا اثرگذار است. کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، این سفر را «تاریخی» توصیف کرد، زیرا امید داشت با استفاده از این فرصت سه پرونده کلیدی را پیش ببرد: تکمیل توافق‌های تجاری ناقص با آمریکا، کاهش یا لغو تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، و در نهایت، ترمیم روابط سیاسی و دیپلماتیک دو کشور پس از مجموعه‌ای از بحران‌ها.
ادامه مطلب
نتایج تازه‌ترین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» (آ اف د) برای نخستین بار با کسب ۲۷ درصد آرا در صدر فهرست احزاب سیاسی آلمان قرار گرفته و از حزب حاکم دموکرات‌مسیحی پیشی گرفته است. این تحول تنها یک تغییر عددی در عرصه سیاست نیست، بلکه نشانه‌ای از بحران اعتماد عمومی به نخبگان سنتی و سیستم دموکراتیک موجود است. در فاصله کوتاه هفت ماه، آ اف د توانسته است از ۲۰.۸ درصد حمایت در انتخابات فوریه ۲۰۲۵ به ۲۷ درصد برسد؛ رشدی که با کاهش محبوبیت حزب دموکرات‌مسیحی از ۲۸.۵ درصد به ۲۶ درصد همزمان شده است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: افرادی هستند که پندار، گفتار و رفتار آن‌ها در روابط بین‌الملل، تولیدکننده خشونت است. بی‌تردید ترامپ یکی از آن‌هاست. علیرغم علاقه و تمایل شخصی او به شناخته شدن به رئیس‌جمهور صلح، ترکیب شخصیت و نگرش او، به شدت یافتن خشونت‌ها در روابط بین‌المللی منجر شده است.
ادامه مطلب